Alle Japanse Formule 1 coureurs – Een overzicht

27 maart 2021

Alle Japanse Formule 1 coureurs

Echt succesvol zijn ze niet de Japanse Formule I coureurs. Veel punten hebben ze de afgelopen decennia niet gehaald en we zie ze ook terug in de slechtste Formule I coureurs. Lees meer…

Lees hier ->>> meer over Formule 1 op deze website.

Alle Japanse Formule 1 coureurs

Hiroshi Fushida

Jaar in Formule 1: 1975

Fushida (Kioto, 10 maart 1946) reed 2 Grands Prix; de Grand Prix van Nederland en de Grand Prix van Groot-Brittannië van 1975 voor het team Maki.

Masahiro Hasemi

Jaar in Formule 1: 1976

Hasemi (Tokio, 13 november 1945) reed 1 Grand Prix, de Grand Prix van Japan van 1976.

Masami Kuwashima

Jaar in Formule 1: 1976

Kuwashima (Kumagaya, 14 september 1950) zou in 1976 zijn thuisrace gaan racen, maar na de eerste vrije training werd hij uit de auto gezet. Hij vond plaats bij de toen nog worstelende Wolf-Williams Racing, met een Wolf-Williams FW05.

Hij nam deel aan de eerste oefensessie van de race, maar bleek nogal traag. In ieder geval trokken zijn sponsors later die dag hun financiering van de Williams-deal in. Frank Williams verving Kuwashima prompt door Hans Binder voor de tweede training en de race zelf.

Kazuyoshi Hoshino

Jaren in Formule 1: 1976–1977

Hoshino’s (Shizuoka, 1 juli 1947) bijnaam was ‘de snelste man van Japan’. Hij won de Japanse nationale kampioenschappen motorcross in de 90cc- en 125cc-klassen voor Kawasaki in 1968.

Hoshino schakelt in 1969 over op auto’s als Nissan- fabrieksrijder. Hij nam in 1976 en 1977 deel aan twee Grands Prix voor het team Heros Racing, maar scoorde daarin geen punten.

Zie hier de Formule 1 coureurs die twee achter elkaar wereldkampioen werden (of meer).

Noritake Takahara

Jaren in Formule 1: 1976–1977

Takahara (Tokio, 6 juni 1951) nam twee keer deel aan een Formule 1 Grand Prix. Hij begon zijn autosportcarrière in 1969 met een Honda S800 en reed in 1973 een aantal Formule 2-races in Europa.

In 1974 en 1976 won hij het Formule 2000-kampioenschap, de Japanse tegenhanger van de Formule 2. Takahara was ook deelnemer aan de eerste twee edities van de Grand Prix van Japan in 1976 en 1977 op het circuit van Fuji.

Het eerste jaar werd hij met een geleende Surtees negende, een jaar later viel hij met de Japanse Kojima-auto uit na een crash in de eerste ronde.

Zie hier de Top 10 best betaalde formule 1 coureurs in 2022.

Kunimitsu Takahashi

Jaar in Formule 1: 1977

Takahashi (Tokio, 29 januari 1940) is een voormalig motor- en autocoureur. Hij was de eerste Japanner die een WK-race won. Dat gebeurde in het seizoen 1961, toen hij zelfs twee GP’s won: de 250cc-race van de Grand Prix van Duitsland en de 125cc-race van de Ulster Grand Prix.

In 1977 bood Matsuhisa Kojima (Kojima Engineering) hem de kans om te starten in de Grand Prix van Japan in dezelfde Tyrrell 007-Formule 1-auto. Deze auto was ook al in 1976 door Kazuyoshi Hoshino gebruikt in de Grand Prix van Japan.

Kojima bracht hem onder bij het Meiritsu Racing Team. Takahashi kende dat team niet, maar dat hoefde ook niet.

Het team verzorgde de auto, maar de motor wilde tijdens de trainingen niet goed lopen, waardoor hij zich als 22e (van 23 deelnemers) kwalificeerde. In de race finishte hij echter als negende. Het was zijn enige race in de Formule 1.

Satoru Nakajima

Jaren in Formule 1: 1987–1991

Nakajima (Okazaki, 23 februari 1953) maakte zijn Formule 1-debuut in 1987 bij Lotus en nam deel aan 80 Grands Prix waarvan hij er 74 mocht starten. Hij scoorde 16 punten. Hij debuteerde op 34-jarige leeftijd.

Dit maakt hem een van de oudste debutanten ooit. Hij reed in een Lotus, met Honda-motoren. Hij wist indruk te maken door in zijn tweede race onmiddellijk een zesde plaats te behalen.

Aguri Suzuki

Jaren in Formule 1: 1988–1995
Teams: Larrousse, Zakspeed, Footwork, Jordan, Ligier
Races: 88 (64 starts)
Podiums 1
Punten 8
Eerste race GP Japan 1988
Laatste race GP Japan 1995

Suzuki (Tokio, 8 september 1960) was de eerste Japanner ooit met een podiumplaats in de Formule 1 en was teambaas van Super Aguri. In 1989 kwam Suzuki uit voor Zakspeed dat een Japanse connectie had via Yamaha-motoren.

Het seizoen werd een drama, door het hoge aantal inschrijvingen was Suzuki veroordeeld tot de pre-kwalificatie waar hij niet een keer uit wist te komen.

Larrousse nam hem een jaar later weer over en 1990 werd het beste seizoen uit Suzuki’s loopbaan met als hoogtepunt een derde plaats voor eigen publiek tijdens de Grand Prix van Japan op Suzuka. Dit leverde Suzuki de status van volksheld op in Japan.

Naoki Hattori

Jaar: 1991
Teams: Larrousse, Tyrrell en Minardi
Races: 97
Punten: 5
Eerste race: Zuid-Afrika 1992
Laatste race: Europa 1997

Hattori (Yokkaichi, 13 juni 1966) maakt zijn Formule 1-debuut in 1991 bij Coloni en neemt deel aan twee Grands Prix waarvan hij er geen enkele mocht starten. Hij scoort geen punten.

Dankzij zijn sponsors kan hij in 1992 voor Larrousse gaan rijden. De auto is echter onbetrouwbaar en verder dan de middenmoot komt het team niet.

Katayama rijdt wel een tijdje op een prima vijfde plaats in de Grand Prix van Canada maar valt uit met motorpech. Daarnaast botste hij ook twee keer met Gachot.

In 1994 lukt het Katayama om punten te scoren. Hij wordt tweemaal vijfde en eenmaal zesde.

Daarnaast kwalificeert hij zich ook een aantal keer uitstekend en zet hij zijn veel ervarener teamgenoot Mark Blundell regelmatig in de schaduw. De volgende twee seizoenen blijft hij bij Tyrrell, maar weet hij geen noemenswaardige resultaten meer neer te zetten.

Ukyo Katayama

Jaren in Formule 1: 1992–1997

Ukyo Katayama (Tokio, 29 mei 1963) maakt zijn Formule 1-debuut in 1992 bij Larrousse en nam deel aan 97 Grands Prix. Hij scoort vijf punten.

Toshio Suzuki

Jaar in Formule 1: 1993

Suzuki (Saitama, 10 maart 1955) won in 1979 het Japans Formule 3-kampioenschap en reed in de jaren tachtig in de Japanse Formule 2 en Formule 3000.

Pas in 1993, op 38-jarige leeftijd, maakte Suzuki (geen familie van Aguri) zijn debuut in de Formule 1, als hij met hulp van sponsoren een zitje bij Larrousse veroverd voor de laatste races van het jaar in Japan en Australië. Hij finisht beide keren buiten de top 10.

Suzuki was daarna vooral weer actief in Japanse raceklassen.

Hideki Noda

Jaar in Formule 1: 1994

Noda (Osaka, 7 maart 1969) nam in 1994 deel aan drie Grands Prix voor de teams Larrousse en Simtek, maar scoorde hierin geen punten. Hij nam ook deel aan de 24 uur van Le Mans in 2008 voor het team van Kruse Schiller Motorsport, maar finishte niet.

Takachicho Inoue

Jaren in Formule 1: 1994–1995

‘Taki’ Inoue (Kobe, 5 september 1963) maakte zijn Formule 1-debuut in 1994 bij Simtek en nam deel aan 18 Grands Prix. Hij scoorde geen punten. Inoue debuteerde op 6 november 1994 als Formule 1-coureur in de Grand Prix van Japan.

Hij wordt vooral herinnerd ommwille van twee bizarre incidenten. In de Grand Prix van Monaco 1995 werd zijn wagen die weggesleept werd naar de pits aangereden door een wagen van de officials waardoor hij in de vangrails vloog.

Het tweede gebeurde in de Grand Prix Formule 1 van Hongarije waarbij hij aangereden werd door een wagen van een official, toen hij samen met de marshalls een brandje aan zijn wagen probeerde te doven.

Inoue wilde in 1996 aan de slag bij Tyrrell, maar de keuze bij het team viel op Ukyo Katayama. Hierna zou hij naar Minardi gaan, maar omdat een van zijn persoonlijke sponsors zich terugtrok, koos het team voor Giancarlo Fisichella.

Hij vond geen nieuw zitje in de Formule 1 en stopte in 1999 met racen.

Shinji Nakano

Jaren in Formule 1: 1997–1998

Nakano (Osaka, 1 april 1971) maakt zijn Formule 1-debuut in 1997 bij Prost en neemt deel aan 33 Grands Prix. Hij scoorde met twee zesde plaatsen evenveel punten.

Na het seizoen werden de Mugen-Honda-motoren vervangen door die van Peugeot waardoor ook Nakano vervangen werd door Jarno Trulli.

De Japanner vond een zitje voor 1998 bij Minardi maar brak daar nog maar weinig potten. Het team had onvoldoende financiën en had ook een tekort aan snelheid. Hij beëindigde zijn Formule 1-carrière dan ook op het eind van het seizoen in de Grand Prix van Japan.

Toranosuke Takagi

Jaren in Formule 1: 1998–1999

Takagi (Shizuoka, 12 februari 1974) rijdt twee seizoenen in de Formule 1 maar behaalde geen punten. In 1997 wordt Takagi testcoureur bij Tyrrell en een jaar later kreeg hij een racezitje.

Het seizoen 1998 is echter het laatste van Tyrrell en er wordt weinig gedaan aan de ontwikkeling van de auto. Nadat British American Tobacco Tyrrell had overgenomen vertrekt Takagi in 1999 naar Arrows.

Ondanks zijn status van talent maakt hij te weinig indruk en hij heeft ook moeite om te communiceren met zijn team. Na het seizoen keerdt hij terug naar Japan.

Takuma Sato

Jaren in Formule 1: 2002–2008

Teams: Jordan, BAR, Super Aguri
Races: 91
Podiums 1
Punten: 44
Eerste race: Australië 2002
Laatste race: Spanje 2008

In 2002 deed Taku voor het eerst mee in de Formule 1 toen hij met geld van Honda een plaats kreeg in het Jordan Grand Prix team. In deze klasse bleek Sato een snelle maar onregelmatige rijder te zijn die nog weleens een ongeluk maakte.

Het dieptepunt was een enorme crash op de A1 Ring die zowel zijn auto als die van Nick Heidfeld vernietigde. Het seizoen eindigde goed voor hem, Sato wist punten te veroveren in zijn eigen land tijdens de Grand Prix van Japan in Suzuka.

In 2003 ging Sato naar British American Racing (BAR) als testrijder, en reed de laatste Grand Prix van het seizoen (in Suzuka) in de plaats van Jacques Villeneuve en werd zesde.

In 2004 reed hij fulltime voor BAR en stond op het podium tijdens de Amerikaanse Grand Prix waar hij derde werd. Hij veroverde ook een goede tweede plaats in de kwalificatie voor de Europese Grand Prix (op de Nürburgring), waar hij alleen Michael Schumacher voor zich had.

Zijn status in het algemeen klassement leed onder een aantal mechanische problemen (met voornamelijk de Honda motor), maar hij eindigde het seizoen in een respectabele 8e positie met 34 punten, waardoor BAR een tweede plaats verwierf in het constructeurskampioenschap.

BAR-Honda heeft hem voor 2005 ook weer in dienst, maar de wagen was niet zo goed als het jaar daarvoor, daarnaast waren er andere factoren die hem punten kostten – een ziekte waardoor hij de Grand Prix van Maleisië miste,

het team werd gediskwalificeerd voor de race in San Marino en daarnaast werd het team voor de twee races daarna uitgesloten vanwege “valsspelen”.

Yuji Ide

Jaar in Formule 1: 2006

Ide (Saitama, 21 januari 1975) is een Japans autocoureur en maakte in 2006 zijn debuut in de Formule 1. Bij de Grand Prix van Bahrein maakte Ide zijn debuut maar valt uit. Tijdens de Grand Prix van San Marino valt hij in negatieve zin op toen hij Christijan Albers in de eerste ronde uit de wedstrijd duwt.

De FIA gaf daarop het advies aan Super Aguri om Ide meer ervaring op te laten doen en voorlopig niet meer te laten starten. Yuji Ide werd daarop voor de Grand Prix van Europa vervangen door Franck Montagny. Na deze Grand Prix heeft de FIA de superlicentie van Ide ingetrokken en keerde hij niet meer terug als racecoureur in de Formule 1.

Zie hier alle winnaars van de Grand Prix Bahrein.

Sakon Yamamoto

Jaren in Formule 1: 2006–2007, 2010

Yamamoto (Toyohashi, 9 juli 1982) gaat in 2006 deel uitmaken van het Super Aguri F1-team als hun testrijder en tevens derde rijder in Grand Prix-weekends, om Takuma Sato en Franck Montagny bij te staan tijdens de vrije trainingen op vrijdag.

Yamamoto vervangt Montagny in de tweede teamauto tijdens de Grand Prix van Duitsland in Hockenheim.

Hij kent echter geen bijzonder succesvolle start van zijn carrière. Met een mechanisch defect en een afgeslagen motor kan hij in zijn eerste twee races in totaal één ronde rijden.

Hij beschadigt ook een van de nieuwe SA06-chassis van het team tijdens een crash tijdens de vrije training tijdens de Duitse Grand Prix. Hij spint in zijn derde Grand Prix in Turkije.

Kazuki Nakajima

Jaren in Formule 1: 2007–2009
Team: Williams
Races: 36
Punten: 9
Eerste race Brazilië 2007
Laatste race Abu Dhabi 2009

Nakajima (Okazaki (Aichi), 11 januari 1985) is een de zoon van voormalig Formule 1-coureur Satoru Nakajima. Zelf was hij tussen 2007 en 2009 ook actief in de Formule 1 voor het team van Williams.

Momenteel is hij actief in de Super Formula en in het FIA World Endurance Championship (WEC) voor Toyota. In 2012 en 2014 werd hij kampioen in de Super Formula. In 2018 en 2019 won hij de 24 uur van Le Mans met zijn teamgenoten Sébastien Buemi en Fernando Alonso.

Nakajima rijdt op 21 oktober 2007 tijdens de seizoensafsluiter in Brazilië tijdens zijn pitstop twee monteurs van zijn pitcrew omver. Gelukkig waren de monteurs niet ernstig gewond.

Nakajima is in 2008 de tweede coureur van het Williams F1-team zijn, naast Nico Rosberg. In de GP van Australië eindigt Nakajima zesde en laatste, door de vele uitvallers.

Teamgenoot Nico Rosberg scoort een derde plaats. In Spanje en in Monaco pakt hij een zevende plaats, in de GP van Engeland een achtste. Zijn laatste punt pakt hij in Singapore.

Hij maakt een goede indruk in zijn debuutseizoen, vooral omdat hij een betrouwbare coureur is. Nakajima valt maar twee keer uit. Hij eindigt het seizoen als vijftiende, met 9 punten.

In 2009 was Nakajima tweede coureur van het Williams F1-team, naast Nico Rosberg. Tijdens de GP van Australië crasht Nakajima in de muur. In China en Bahrein valt hij uit met technische problemen.

In Monaco rijdt hij twee ronden voor het einde in de bandenstapels bij Mirabeau. Als bekend wordt dat Williams in 2010 afscheid neemt van Toyota als motorenleverancier, wordt snel duidelijk dat Nakajima zijn plaats zal kwijtraken.

Zie hier alle Formule 1 wereldkampioenen van jong naar oud.

Kamui Kobayashi

Jaren in Formule 1: 2009–2012, 2014
Teams: Toyota, Sauber en Caterham
Races: 76 (75 starts)
Podiums: 1
Punten: 125
Snelste rondes: 1
Eerste race: Brazilië 2009
Laatste race: Abu Dhabi 2014

In 2010 is Kobayashi actief voor het team Sauber in de Formule 1, nadat Toyota uit de sport is gestapt. Hij valt de eerste vier races van het jaar uit, maar finisht vervolgens acht keer in de punten en eindigt op de twaalfde plaats in het kampioenschap met 32 punten.

In 2011 rijdt Kobayashi nog steeds voor Sauber in de Formule 1. In de eerste race in Australië werden hij en zijn nieuwe teamgenoot Sergio Pérez gediskwalificeerd, omdat hun achtervleugels enkele millimeters verkeerd stonden.

Hij sloeg in Monaco terug met een vijfde plaats, zijn beste Formule 1-resultaat ooit. Tijdens de Grand Prix van Canada ligt Kobayashi lange tijd tweede maar finisht uiteindelijk als 7e.

In 2012 rijdt Kobayashi zijn derde volledige Formule 1-jaar bij Sauber. Tijdens de Grand Prix van China behaalt hij zijn beste kwalificatieresultaat ooit met een derde plaats. I

n de race wordt hij echter tiende, maar zet wel zijn eerste snelste ronde in zijn Formule 1-carrière neer. In de Grand Prix van België verbetert hij zijn beste startplek naar een tweede plaats, maar door een crash in de eerste bocht waren zijn kansen verkeken.

Tijdens de thuisrace in Japan op het circuit van Suzuka behaalt Kobayashi voor het eerst in zijn carrière het podium in de Formule 1.

Japanse Formule 1 coureurs die nu actief zijn

Yuki Tsunoda

Jaren in Formule 1: 2021

Tsunoda (Sagamihara, 11 mei 2000) wordt gesteund door Honda en is onderdeel van het Red Bull Junior Team. In 2018 won hij het Japanse Formule 4-kampioenschap. In 2021 maakt Tsunoda de overstap naar de Formule 1, hij rijdt nu voor AlphaTauri rijden.