Landen met een dictatuur en de laatste 22 dictators
In bijna alle landen met een dictatuur begint het vaak met de wens om een sterke man of de “goede dictator”. En zeg nou zelf, iedereen heeft wel eens van die momenten dat je denkt: als ik het eens alleen voor het zeggen zou hebben.
De dictator is de persoon, vaak samen een kleine kliek om hem heen, die alle macht heeft. En alle macht betekent de wetgevende, uitvoerende macht en rechterlijke macht van een land. Hier een overzicht van alle landen met een dictatuur, waar de laatste 26 dictators nog huis kunnen houden.
Landen met een dictatuur en de laatste 24 dictators
Dictatoren en het Romeinse rijk
De term dictatuur is afgeleid van de Romeinse dictator die in de tijd van de Romeinse Republiek in crisistijden, als kordaat optreden geboden was, door de Senaat voor een bepaalde tijd de absolute macht kreeg overhandigd.
De Romeinse dictator trad weer af als de crisis voorbij was en de senaat hernam dan zijn positie weer als de wetgevende macht. Julius Caesar was niet van plan om zijn macht als dictator nog uit handen te geven. Hij liet zich benoemen tot dictator “perpetuus”, een eeuwige dictator, dat wil zeggen dictator “voor het leven”.
Wel of geen dictator?
De scheidslijn tussen dictator en democraat is niet altijd even eenvoudig te trekken. Bijvoorbeeld wanneer iemand aan de macht is gekomen, of blijft, door herhaalde verkiezingsfraude. Ook is het mogelijk dat een dictator op democratische wijze aan de macht komt zoals Adolf Hitler. Hij veranderende vervolgens de democratie in een dictatuur.
Soms is er ook sprake van een collectief dat gezamenlijk de macht heeft. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de Argentijnse junta in de jaren 1970. Meestal moet een dictator rekening houden met machtsstructuren zoals het leger of religieuze organisaties.
Charlie Chaplin’s speech in The Great Dictator
Daarnaast worden ‘dictators’ door hun volgelingen of ondersteuners in het buitenland niet als zodanig betiteld. Stalin, die officieel partijleider van de Communistische Partij was, is pas zo’n dertig jaar na zijn dood door Rusland ‘erkend’ als dictator.
Ook de Chinese communistische ‘voorzitter’ Mao Zedong werd in China lang gezien als voorbeeld van een goede leider en niet als dictator. Vaak noemen dictators zich eufemistisch ‘president voor het leven’ zoals de Oegandese dictator Idi Amin. En vaak zijn ze wreed en meedogenloos zoals in deze top 10: De massamoordenaars, met filmpje.
Afname van het aantal dictaturen
Van de 193 landen zijn er nog maar 26 (13,5 %) die in meer of mindere mate een dictator aan het hoofd hebben. Dat was 100 jaar gelden wel anders. Ook nu is het al die andere democratieën natuurlijk ook niet altijd even rechtvaardig, vrij en blij, maar toch. Hier een overzicht van de dictaturen die we komende jaren kunnen gaan afstrepen.
Alle landen met een dictatuur, de laatste 22 dictators
1. Hassanal Bolkiah van Brunei sinds 1967
De heer Bolkiah bezit onder meer:
- het grootste woonhuis ter wereld;
- bijna 7000 luxewagens waaronder 350 Rolls-Royces, negen McLaren F1-wagens, een unieke estate-uitvoering van een Ferrari 456 GT (een zeer zeldzamestationwagen-uitvoering van een sportwagen), een Ferrari F50, een Bugatti EB110 en zes Dauer 962 LM’s;
- negen vliegtuigen waaronder twee Boeings en één Airbus;
- twee helikopters en
- de keten Dorchester Hotels.
De heer Bolkiah is een controversieel figuur omdat hij in Brunei de sharia heeft ingevoerd, waardoor onder meer het stenigen van homoseksuelen en overspelige vrouwen legaal is. Grappig genoeg kunnen de sultan en zijn familie zelf niet vervolgd worden onder de sharia. Een aantal beroemdheden hebben daarop opgeroepen om Dorchester Hotels te boycotten.
2. Qaboes bin Said Al Said van Oman sinds 1970
Onder leiding van Qaboes kende het land een groei in welvaart en vrijheid voor burgers. Ook vrouwen kregen kiesrecht en er werd veel geïnvesteerd in goed onderwijs. Qaboes had toen meer dan 2000 moskeeën laten bouwen, betaald door hemzelf.
De grootste daarvan is de Grote-Sultan-Qaboes-bin-Saïdmoskee waar vier jaar aan gewerkt is en die in 2001 in gebruik werd genomen. Qaboes is gescheiden en heeft geen kinderen, waardoor het niet vaststaat wie de troon zal overnemen. In eerste instantie heeft de familie het recht een opvolger aan te wijzen in de eerste week na Qaboes’ overlijden.
3. Teodoro Obiang Nguema Mbasogo van Equatoriaal-Guinea sinds 1979
Bij de verkiezingen van 1996, die door de oppositie werd geboycot, werd de president Teodoro Obiang met 99% van de stemmen herkozen. Bij de verkiezingen van 1998 en 2002 verkreeg de president ‘minder’ stemmen (in beide gevallen 97% van de stemmen).
Vanaf de jaren negentig is Obiang erin geslaagd om bijvoorbeeld buitenlandse investeerders aan te trekken. De grote olievoorraden worden thans geëxploiteerd. De opbrengsten komen echter vooral ten goede aan de president, die een luxe-leven leidt.
4. Paul Biya van Kameroen sinds 1982
In 2018 wordt Biya, op 85-jarige leeftijd, voor de zevende achtereenvolgende keer president. Hij kreeg 71,3% van de stemmen. De kandidaat van de oppositie, Maurice Kamto, kreeg 14,2% van de stemmen en Cabral Libii 6,3%. Hij bestuurt het land al bijna jaar. Sinds Biya in 1982 aan de macht kwam, heeft hij elke verkiezing gewonnen maar na elke stembusgang klaagde de oppositie over onregelmatigheden.
Biya is geen dictator, maar zeker niet democratisch. Hij doet er alles aan om aan de macht te blijven. Internationale druk op zijn regime is er niet, omdat de conservatieve Biya als pro-westers geldt. Onder Biya is de situatie in Kameroen ook redelijk stabiel.
5. Noersoeltan Nazarbajev van Kazachstan sinds 1990
Nazarbajev staat bekend als een absoluut heerser, al zijn er oppositiepartijen aanwezig. Hij stelt persoonlijk alle akims (burgemeesters en gouverneurs) aan. Politiek probeert hij een koers te varen richting de westerse wereld, zonder daarbij tegen Rusland in te gaan.
Hij heeft de olievelden in Kazachstan (waarvan de grootste Tengiz en Kashagan) voor Amerikaanse en andere westerse oliemaatschappijen geopend. In eigen land probeert hij een kapitalistisch systeem te bouwen, waarbij hij een eenpartijstelsel heeft ingeruild voor een parlement met een bevriende oppositie.
6. Idriss Déby van Tsjaad sinds 1990, bij de verkiezingen van 2 maart 2011 werd Déby herkozen, en wel met 77% van de stemmen. Oppositiepartijen hadden de verkiezing geboycot. Zij bestempelden de verkiezingen als een farce.
7. Omar al-Bashir van Soedan sinds 1993
In 1996, 2000, 2010 en 2015 werd hij herkozen, waarbij zijn partij (het Nationaal Congres) in 2015 ruim 94% van de stemmen kreeg.
8. Isaias Afewerki van Eritrea
inds 1993 Isaias is president, opperbevelhebber, secretaris van de enige toegestane partij EPLF, voorzitter van de staatsraad en voorzitter van de Nationale Assemblee.
9. Aleksandr Loekasjenko van Wit-Rusland sinds 1994
10. Hamad bin Khalifa Al Thani van Qatar sinds 1995
11. Abdelaziz Bouteflika van Algerije sinds 1999
12. Ismaï l Omar Guelleh van Djibouti sinds 1999
13. Bashar al-Assad van Syrië sinds 2000
14. Paul Kagame van Rwanda sinds 2000
15. Joseph Kabila van Democratische Republiek Congo sinds 2001
16. Hamad bin Isa Al Khalifa van Bahrein sinds 2002
17. Ilham Heydar oglu Aliyev van Azerbeidzjan sinds 2003
18. Abdoellah bin Abdoel Aziz al-Saoed van Saoedi-Arabië sinds 2005
19. Mahmoud Ahmadinejad van Iran sinds 2005
20. Kim Jong-un van Noord-Korea sinds 2011
21. Sjavkat Mirzijojev van Oezbekistan sinds 2016
22. Miguel Díaz-Canel van Cuba sinds 2018
De voormalige landen met een dictatuur: afgetreden dictators:
1. Blaise Compaoré van Burkina Faso 1987 – 2014
In oktober 2014 braken hevige onlusten uit in Burkina Faso. Dit nadat een wet is aangenomen waardoor de 63-jarige Compaoré zich opnieuw verkiesbaar kan stellen als president. Compaoré kondigde eind oktober de noodtoestand af en treed af. Hij vlucht daarop naar Ivoorkust. Compaoré werd opgevolgd door luitenant-kolonel Yacouba Isaac Zida.
2. Yahya Jammeh van Gambia van 1994 tot 2016
3. José Eduardo dos Santos van Angola 1979 – 2017
Volgens Forbes is zijn dochter Isabel dos Santos de rijkste vrouw van Angola met een geschat vermogen van US$ 3,2 miljard. Zijn opvolger is nog niet bekend.
4. Robert Mugabe van Zimbabwe 1980 – 2017
Robert Gabriel (Bob) Mugabe (Kutama, Zuid-Rhodesië, 21 februari 1924) krijgt hoogstwaarschijnlijk zijn vicepresident Emmerson Mnangagwa als mogelijke opvolger.
Bron: Wikipedia
Alle 50 landen met weinig of geen vrijheid cq dictators in 2019
Bron: www.planetrulers.com
De eerste 25 minder vrije landen:
- Afghanistan – Ashraf Ghani Ahmadzai, President van Afghanistan
- Algerije – Abdelaziz Bouteflika, President van Algerije
- Angola – João Lourenço, President van Angola (sinds 26 september 2017; verving Jose Eduardo dos Santos)
- Azerbeidzjan – Ilham Aliyev, President van Azerbeidzjan
- Bahrein – King Hamad bin Isa Al Khalifa, Koning van Bahrein
- Brunei – Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu’izzaddin Waddaulah
- Burundi – Pierre Nkurunziza, President van Burundi
- Cambodja – Hun Sen, Prime Minister van Cambodja
- Centraal Afrikaanse Republiek – Faustin Archange Touadera
- China – Xi Jinping, President of China
- Congo, Democratische republiek van – Joseph Kabila, President van Congo
- Congo, Republiek van (Brazzaville) – Denis Sassou Nguesso, President
- Cuba – Miguel Díaz-Canel, President van Cuba
- Egypte – Abdel Fattah al-Sisi, President van Egypte
- Equatoriaal Guinea – Obiang Nguema Mbasogo, President
- Eritrea – Isaias Afwerki, President van Eritrea
- Ethiopië – Abiy Ahmed, Prime Minister van Ethiopië
- Gabon – Albert-Bernard Bongo, President van Gabon
- Iran – Hassan Rouhan, President van Iran
- Irak – Barham Salih, President van Irak
- Jemen – Ali Abdallah Salih, President van Jemen
- Kameroen – Paul Biya, President van Kameroen
- Kazachstan – Nursultan Nazarbaev, President van Kazachstan
- Laos – Bounnhang Vorachith, President (‘gekozen’ op 19 april 2016)
- Libië – Nouri Abusahmain, President
De laatste 25 minder vrije landen:
- Mauritanië – Mohamed Ould Abd Aziz, President van Mauritanië
- Nicaragua – Daniel Ortega Saavedra, President van Nicaragua – Nieuw in 2019
- Noord-Korea – Kim Jong-un, President van Noord-Korea
- Oman – Qaboos bin Said Al-Said, Minister-president van Oman
- Qatar – Sheikh Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani
- Rusland – Vladimir Putin, President van Rusland
- Rwanda – Paul Kagame, President van Rwanda
- Saudi-Arabië – Koning Fahd bin Abdul Aziz, Koning van Saudi-Arabië
- Somalië – Hassan Sheikh Mohamud, President van Somalië
- Sudan – Omar H.A. Al-Bashier, President van Sudan
- Swaziland – Mswati III, Koning van Swaziland
- Syrië – Bashar al-Assad, President van Syrië
- Tadzjikistan – Emomalii Rahmon, President van Tadzjikistan
- Thailand – Prayut Chan-o-cha, Minister-president van Thailand
- Turkije – Recep Tayyip Erdoğan, Minister-president van Turkije
- Turkmenistan – Gurbanguly Berdimuhamedow, President van Turkmenistan
- Tsjaad – Idriss Deby, President van Tsjaad
- Uganda – Yoweri Kaguta Museveni, President van Uganda – Nieuw in 2019
- Uzbekistan – Shavkat Mirziyoyev, President of Uzbekistan
- Venezuela – Nicolás Maduro, President van Venezuela
- Verenigde Arabische Emiraten – Sheikh Khalifa bin Zayed Al Nahyan
- Vietnam – Nguyễn Phú Trọng, President van Vietnam
- Westelijke Sahara – Brahim Ghali, President van Westelijke Sahara
- Wit-Rusland – Aleksandr Lukashenko, President van Wit-Rusland
- Zuid-Sudan – Salva Kiir Mayardit, President