Alle Oostenrijkse Formule 1 coureurs
Zie hier alle en daarmee ook de beste Oostenrijkse Formule 1 coureurs. En er is maar één de allerbeste Formule 1 coureur uit Oostenrijk. Overigens is de nummer twee ook niet de minste. Lees en zie meer.
Zie hier ->>> meer over Oostenrijk en hier ->>> meer over Formule 1 op deze website.
Top 16 – Alle Oostenrijkse Formule 1 coureurs
16. Karl Oppitzhauser
(Bruck an der Leitha, 4 oktober 1941)
Oppitzhauser schreef zich in voor één Formule 1-race, zijn thuisrace in 1976 voor het team March Engineering, maar mocht niet aan de start verschijnen wegens zijn weinige ervaring.
15. Otto Stuppacher
In 1976 schreef Stuppacher zich in voor de Grand Prix van Oostenrijk, de Grand Prix van Italië, de Grand Prix van Canada en de Grand Prix van de Verenigde Staten voor het team Tyrrell. Hij wist zich in geen van deze races te kwalificeren en scoorde zo ook geen WK-punten. In de laatste van deze races reed hij in de kwalificaties een tijd die 27 seconden langzamer was dan polesitter James Hunt. Dit is nog altijd een record is voor het grootste verschil tussen de snelste en de langzaamste kwalificatietijd in de Formule 1.
Ook tijdens de GP van Italië mocht hij aanvankelijk niet starten. Doordat enkele auto’s werden gediskwalificeerd door problemen met hun brandstof, schoof hij op naar de 26e kwalificatietijd. Omdat hij Italië echter al had verlaten in de waan dat hij zich niet had gekwalificeerd en kon niet op tijd terug naar het circuit komen.
Na zijn Formule 1-carrière is weinig bekend over zijn verdere leven tot hij in 2001 dood werd gevonden in zijn flat.
14. Dieter Quester
(Wenen, 30 mei 1939)
Races: 2 (1 gestart)
Eerste en laatste race: Oostenrijk 1974
Quester nam deel aan de Grand Prix van Duitsland in 1969 voor het team BMW en zijn thuisrace in 1974 voor het team Surtees, maar startte in de eerste niet en behaalde in de tweede een negende plaats, zodat hij geen WK-punten scoorde.
13. Roland Ratzenberger
Salzburg, 4 juli 1960 – Imola, 30 april 1994
Jaren actief: 1994
Teams: Simtek
Races: 3 (1 start)
Eerste race: Brazilië 1994
Laatste race: San Marino 1994
Ratzenberger was autocoureur die onder andere deelnam in de Formule 3000, Formule Nippon en Formule 1. Hij overleed tijdens de kwalificatie van de Grote Prijs van San Marino.
In 1994 kwam zijn droom dan eindelijk uit. Het nieuwe Simtek team bood Ratzenberger een vijf-race contract aan. Zijn eerste race was van korte duur, de trage Simtek viel buiten de 107 % regel en mocht dus niet van start gaan.
De tweede grand prix was wel succesvol. Op het nieuwe circuit van Aida, was Ratzenberger snel genoeg om binnen de 107% regel te komen en startte vanaf P26, hij eindigde op een mooie elfde plek met vier ronden achterstand.
Na zijn goede resultaat in de vorige race in Japan, wilde Ratzenberger deze lijn voort zetten in San Marino, Imola.
Ratzenberger ging door de snelle Tamburello bocht en vlak voor de ‘Villeneuve Curva’ brak de voorvleugel van zijn Simtek af. Hij belandde onder de wagen waardoor alle grip verdween. Met 314,9 km/h crashte Ratzenberger in de betonnen muur.
Ratzenberger brak zijn nek en kreeg een schedelbasisfractuur. Het medische team op Imola was snel aanwezig en probeerde het leven van Ratzenberger te redden. De redding werd live uitgezonden waarbij te zien was dat de medische staf hem probeerde te reanimeren. Op weg naar het ziekenhuis overleed Ratzenberger aan zijn verwondingen.
12. Helmuth Koinigg
(Wenen, 3 november 1948 – Watkins Glen (circuit), 6 oktober 1974)
Jaren actief: 1974
Teams: Surtees en Brabham
Races: 3 (2 starts)
Punten: 0
Eerste race: Grand Prix Oostenrijk 1974
Laatste race: Grand Prix Verenigde Staten 1974
Koinigg verongelukte in een crash in de Amerikaanse Grand Prix van Watkins Glen. Het was voor de Oostenrijker nog maar z’n tweede start in een grote prijs. Toen hij de remzone naderde van een bocht, genaamd The Toe, begaf de ophanging van zijn Surtees het, waardoor deze recht op de vangrail inreed.
De snelheid waarmee Koinigg crashte was niet zo hoog, en normaal gezien zou hij zonder al te veel kleerscheuren uit het ongeluk moeten gekomen zijn. Maar de vangrail was te hoog geplaatst waardoor de bolide eronderdoor reed. Koinigg overleefde de klap niet, door de manier waarop de bolide onder de vangrail door schoof werd hij onthoofd.
11. Jo Gartner
Wenen, 24 januari 1954 – Le Mans, 1 juni 1986
Jaren actief: 1984
Team: Osella
Races: 8
Punten: 0
Eerste race: Grand Prix San Marino 1984
Laatste race: Grand Prix Portugal 1984
Gartner begon zijn carrière in de Formule Vee in 1977. Via de Formule 3 kwam hij in 1980 terecht in de Formule 2 waar hij enkele jaren bleef en één zege behaalde in Pau. Met hulp van sponsorgelden wist hij in 1984 een plek te veroveren bij het Formule 1-team van Osella. Osella was een achterhoede-team en Gartner kon weinig laten zien.
Zijn beste resultaat in acht races was een vijfde plaats bij de Grand Prix van Italië. Punten leverde hem dit echter niet op, Osella had zich aan het begin van het seizoen maar ingeschreven met één auto. Gartners auto was later bijgeschreven en kon daarom geen punten halen.
Klapband
Na dat seizoen was Gartners geld op en ging hij rijden in Sportscar-wedstrijden. Hij won samen met Bob Akin en Hans-Joachim Stuck de 12 uur van Sebring in 1986. Datzelfde jaar kwam Gartner om het leven, toen hij midden in de nacht crashte met zijn Porsche na een klapband op volle snelheid tijdens de 24 uur van Le Mans.
Top 10 – Alle Oostenrijkse Formule 1 coureurs
10. Helmut Marko
(Graz, 27 april 1943)
Jaren actief: 1971–1972
Teams: BRM, non-works McLaren
Races: 10 (9 starts)
Eerste race: Grand Prix Duitsland 1971
Laatste race: Grand Prix Frankrijk 1972
Marko reed tussen 1971 en 1972 10 Grands Prix voor de teams BRM en McLaren, maar scoorde geen punten. Hij won de 24 uur van Le Mans in 1971 samen met de Nederlander Gijs van Lennep. Hierin zetten zij een afstandsrecord neer: 5335,313 kilometer, een gemiddelde snelheid van 222,304 kilometer per uur.
Marko promoveerde in de rechtsgeleerheid in 1967 en mag de titel ‘Doktor der Rechte’ voeren.
Vanaf 1999 geeft hij leiding aan het ‘Red Bull driver development program’. Hierin begeleidde en hij rijders als Sebastian Vettel, Daniel Ricciardo en Max Verstappen in hun entree naar de Formule 1. Sinds 2005 is hij adviseur van Red Bull Racing.
9. Patrick Friesacher
Wolfsberg, 20 september 1980
Teams: Minardi
Races: 11
Punten: 3
Eerste race: Grand Prix Australië 2005
Laatste race: Grand Prix Groot-Brittannië 2005
Friesacher reed voor het Minardi-team in de eerste helft van 2005.
Bij Minardi scoorde Friesacher drie WK-punten, toen hij bij de Grand Prix van de Verenigde Staten als zesde en laatste finishte. Dit was in de beruchte wedstrijd waarin zeven teams niet vertrokken omdat hun veiligheid door bandenleverancier Michelin niet gegarandeerd kon worden.
In 19 juli 2005 bleek dat de sponsors van Friesacher hun verplichtingen jegens Minardi niet waren nagekomen. Friesacher werd hierop aan de kant geschoven en vervangen door de Nederlander Robert Doornbos.
8. Hans Binder
Zell am Ziller, Innsbruck, 12 juni 1948
Jaren actief: 1976–1978
Teams: Ensign, Wolf–Williams, Surtees en ATS
Races: 15 (13 starts)
Punten: 0
Eerste race: Grand Prix Oostenrijk 1976
Laatste race: Grand Prix Oostenrijk 1978
Binder racete 15 Grands Prix voor de teams Ensign, Wolf, Surtees en ATS.
7. Harald Ertl
Zell am See, 31 augustus 1948 – Gießen, 7 april 1982
Jaren actief: 1975–1978 en 1980
Teams: Hesketh, Ensign, ATS
Races: 28 (19 starts)
Punten: 0
Eerste race: Grand Prix Duitsland 1975
Laatste race: Grand Prix Duitsland 1980
Ertl begon zijn carrière als Formule 1-coureur in 1975. Daarna reed hij tot 1978, om in 1980 terug te keren en tevens zijn laatste seizoen te rijden. Tevens was hij de man die in 1976 een van de redders was van Niki Lauda tijdens diens grote crash op de Nürburgring. Dit deed hij overigens samen met de Italiaan Arturo Merzario, de Amerikaan Brett Lunger en de Brit Guy Edwards.
Op 7 april 1982 kwam Ertl op 33-jarige leeftijd om het leven bij een vliegtuigongeluk.
6. Christian Klien
Jaren actief: 2004-2006 en 2010
Teams: Jaguar, Red Bull Racing enn HRT F1 Team
Races: 28
Punten: 14
Eerste race: Australië 2004
Laatste race: Brazilië 2010
Klien maakte in 2004 zijn debuut in de Formule 1. Hij werd bij Jaguar tweede rijder naast Mark Webber. Ook in 2005 was hij te zien in de Formule 1, maar dan naast David Coulthard. Jaguar was inmiddels verdwenen en maakte plaats voor Red Bull Racing. Dat jaar moest hij zijn stoeltje delen met de Italiaan Vitantonio Liuzzi.
In 2006 kreeg hij de voorkeur gekregen boven de Italiaan en was net als het jaar ervoor tweede rijder naast Coulthard. Toch moest Klien in september 2006 plaatsmaken voor de Nederlander Robert Doornbos.
Er gingen in de winter van ’09-’10 veel geruchten over Klien, maar uiteindelijk werd op 4 mei bekend dat hij had getekend bij de Spaanse debutant HRT. Bij de Grand Prix van Singapore maakte Klien zijn comeback in Formule 1. Dat seizoen reed hij 3 races, waarvan hij er 2 finishte.
Top 5 – Alle Oostenrijkse Formule 1 coureurs
5. Karl Wendlinger 1991–1995
Kufstein, 20 december 1968
Jaren actief: 1991–1995
Teams: Leyton House, March en Sauber
Races: 42 (41 starts)
Career points: 14
Eerste race: Grand Prix Japan 1991
Laatste race: Grand Prix Autralië 1995
Wendlinger debuteert in 1993 bij Sauber als teamgenoot van de Finse coureur Jyrki Järvilehto. Hij draaide een goed eerste seizoen en behaalde een aantal punten.
Zijn tweede seizoen luidt echter het einde van zijn F1-carrière in. De eerste drie Grand Prix’ gingen redelijk, maar tijdens de kwalificatie van de vierde race, in Monaco, kreeg hij een zwaar ongeluk en raakte hij in coma. Hij lag hier lang in en toen hij eenmaal gerevalideerd was, was het seizoen bijna afgelopen.
4. Alexander Wurz
Waidhofen an der Thaya, 15 februari 1974
Jaren actief: 1997–2000, 2005 en 2007
Teams: Benetton, McLaren en Williams
Races: 67
Podiums: 3
Punten: 47
Snelste rondes: 1
Eerste race: Canada 1997
Laatste race: China 2007
Wurz reed van 1997 tot 2000 voor Benetton Formula en van 2001 tot 2005 voor McLaren. Bij McLaren fungeerde Wurz als testrijder, maar mocht tijdens de GP van San Marino in 2005 de coureur Juan Pablo Montoya vervangen. Deze race finishte Wurz op een vierde positie, maar werd uiteindelijk derde dankzij de diskwalificatie van Jenson Button.
Op 2 januari 2006 maakte Williams F1 bekend dat Wurz bij hen had getekend. Wurz verschijnt in 2007 voor het eerst sinds 7 jaar weer aan de start van een kampioenschap, als tweede rijder bij dit team. Op 10 juni van dat jaar bezorgde hij het Williams-team een podiumpositie op het Canadese Circuit Gilles Villeneuve.
Na de Grand Prix van Shanghai in 2007 kondigde Wurz zijn vertrek aan als Formule 1 coureur vanwege motivatieproblemen. Hij kwam later terug op zijn besluit om te stoppen in de Formule 1. In 2008 was hij de officiële testcoureur van het team van Honda F1. Op 5 december 2008 maakte dat team bekend te stoppen met al haar Formule 1 activiteiten.
Top 3 – Alle Oostenrijkse Formule 1 coureurs
3. Jochen Rindt 1964–1970
Mainz, 18 april 1942 – Monza, 5 september 1970
Jaren actief: 1964 – 1970
Teams: Rob Walker (privé-Brabham), Cooper, Brabham en Lotus
Races: 62 (60 gestart)
Kampioenschappen: 1 (1970)
Overwinningen: 6
Podiums: 13
Punten: 107 (109)
Polepositions: 10
Snelste rondes: 3
Eerste race: Oostenrijk 1964
Eerste overwinning: Verenigde Staten 1969
Laatste overwinning: Duitsland 1970
Laatste race: Italië 1970
Als wees met de Duitse nationaliteit groeide hij bij zijn grootouders in Graz op en reed hij met een Oostenrijkse licentie. Rindt verongelukte tijdens de training voor de Grand Prix Formule 1 van Italië 1970. Rindt had echter zo’n grote voorsprong in het kampioenschap dat hij toch postuum wereldkampioen Formule 1 werd in 1970.
2. Gerhard Berger
Wörgl, 27 augustus 1959
Jaren actief: 1984–1997
Teams: ATS, Arrows, Benetton, Ferrari en McLaren
Races: 210
Overwinningen: 10
Podiums: 48
Punten: 385
Polepositions: 24
Snelste rondes: 12
Eerste race: Oostenrijk 1984
Eerste overwinning: Mexico 1986
Laatste overwinning: Duitsland 1997
Laatste race: Europa 1997
Berger boekte 10 overwinningen en werd drie keer derde in het kampioenschap.
1. Niki Lauda
Andreas Nikolaus Lauda
(Wenen, 22 februari 1949 – Zürich, 20 mei 2019)
Jaren actief: 1971-1979, 1982-1985
Teams: March, BRM, Ferrari, Brabham en McLaren
Races: 177
Kampioenschappen: 3 (1975, 1977, 1984)
Overwinningen: 25
Podiums: 54
Punten: 420,5
Polepositions: 24
Snelste rondes: 24
Eerste race: Oostenrijk 1971
Eerste overwinning: Spanje 1974
Laatste overwinning: Nederland 1985
Laatste race: Australië 1985
Lauda groeide uit tot een van de belangrijkste Formule 1-coureurs van zijn tijd en behaalde drie wereldtitels. In de laatste jaren van zijn leven was Lauda niet-uitvoerend voorzitter van het Formule 1-team van Mercedes-Benz.
Lauda en de vlammenzee
In 1975 won Lauda zijn eerste wereldtitel. Hij was in 1976 hard op weg naar zijn tweede, toen hij dat jaar tijdens de Duitse Grand Prix op de oude Nürburgring in de linkerbocht voor Bergwerk materiaalpech kreeg. Lauda schoot haaks rechts in de vangrails.
Hij dreigde levend te verbranden toen het wrak vlam vatte. Hij werd gered door vier coureurs die vlak achter hem aan kwamen en de ernst van het ongeluk inzagen. Zij stopten onmiddellijk en sprongen uit hun auto’s. Arturo Merzario dook als eerste in de vlammen en maakte Lauda’s veiligheidsriemen los. Hierna sleurde hij hem samen met Harald Ertl, Brett Lunger en Guy Edwards uit de vuurzee. De ambulance arriveerde pas na acht minuten, die vervolgens door Hans-Joachim Stuck via de kortste route naar het ziekenhuis werd geloodst.
Lauda keerde, wonder boven wonder, dat seizoen weer terug, maar werd tweede in het wereldkampioenschap. Dit op slechts één punt van James Hunt.
in training voor de Duitse Grand Prix 1976
Na het seizoen van 1977, waarin Lauda zijn tweede wereldtitel veroverde, nam hij ontslag bij Ferrari en tekende hij bij Brabham. In 1979 besloot hij tijdens de trainingen voor de Grote Prijs van Canada dat het welletjes was en vertrok om zijn eigen luchtvaartmaatschappij Lauda Air te beginnen.
In 1982 werd hij terug naar de Formule 1 gelokt door McLaren, waar hij in 1984 zijn derde wereldkampioenschap won. Aan het einde van 1985 verliet Lauda de Formule 1 voorgoed. Lauda won in zijn laatste jaar als coureur de laatste Grote Prijs van Nederland, die verreden werd op het circuit van Zandvoort.