Belgisch voetbalelftal 1972 en 1973
In voorronde voor het Wereldkampioenschap in West-Duitsland speelt het Nederlands elftal twee keer tegen België. Beide wedstrijden eindigen in 0-0.
Het Belgisch voetbalelftal van 19 november 1972
Bondscoach België: Raymond Goethals
(Vorst, 7 oktober 1921 – aldaar, 6 december 2004)
Bijnamen: De Tovenaar (den Tuveneir), Raymond la science (de wetenschappelijke), Raimundo
Het Wereldkampioenschap 1970 in Mexico
Raymond Goethals is begonnen als doelman en hij speelde bij verschillende Brusselse clubs. Als trainer breekt hij door bij STVV, de Koninklijke Sint-Truidense Voetbalvereniging. Later is hij onder meer bondscoach van België en trainer van topclubs als RSC Anderlecht, Standard Luik en Olympique Marseille. Tijdens zijn carrière kent hij grote successen, maar is ook enkele malen bij een omkoopschandaal betrokken. Zijn zoon is gewezen scheidsrechter Guy Goethals.
In 1966 stapt Goethals definitief over naar de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Hij is dan al zes jaar actief bij de voetbalbond als beloftencoach en assistent van bondscoach Arthur Ceuleers.
Hij wordt onder selectieheer Constant Vanden Stock aangenomen als veldtrainer, en twee jaar later wordt hij volwaardig hoofdcoach. In 1970 loodst hij de nationale ploeg, die onder zijn hoede de Witte Duivels heet, naar het WK 1970 in Mexico. Het toernooi is een flop. Spelers als Paul Van Himst krijgen heimwee en willen naar huis. België wint zijn eerste duel met 3-0 van El Salvador. Hierna verliezen ze van respectievelijk de Sovjet-Unie en gastland Mexico. De Witte Duivels mogen al na de eerste ronde naar huis.
Het Europees Kampioenschap 1972 in België
Twee jaar later kwalificeert België zich voor het EK in eigen land. Het iss de eerste keer dat België het EK haal. In de kwalificatieronde schakelen de Belgen onder meer het Portugal van stervoetballer Eusébio uit.
Om de boomlange en makkelijk scorende spits José Torres af te stoppen, roept Goethals toen André Stassart op. Stassart, toen speler van Racing White, staat niet bekend als een goede voetballer en is volgens de pers dan ook een verrassing in de selectie van Goethals. Maar Goethals weet dat hij een onverzettelijke verdediger is. Stassart houdt Torres in Portugal 90 minuten uit de wedstrijd, waardoor België uiteindelijk groepswinnaar wordt.
In de kwartfinale nemen de Duivels het op tegen Italië. Voor de heenwedstrijd kiest Goethals voor een defensieve aanpak, het wordt 0-0. In de potige terugwedstrijd wint België met 2-1. Goethals ziet sterkhouder Wilfried Van Moer wel uitvallen met een beenbreuk na een gemene overtreding van Mario Bertini.
De nationale ploeg mag samen met West-Duitsland, Hongarije en de Sovjet-Unie deelnemen aan het eindtoernooi. In de halve finale verliest België met 1-2 van latere winnaar West-Duitsland. In de troostfinale verslaat België Hongarije met 1-2.
Het Wereldkampioenschap 1974 in Duitsland
De kwalificatieronde van het WK 1974 weet België niet te overleven. De Duivels incasseren nochtans geen enkel doelpunt en verliezen bovendien ook geen enkele wedstrijd. België is ingedeeld groepswinnaar met Nederland, dat wegens een beter doelsaldo naar het WK mag.
Het had ook heel anders kunnen lopen als België op de laatste speeldag van de kwalificatieronde van Nederland had gewonnen. In het duel, dat uiteindelijk op 0-0 eindigt, scoort Jan Verheyen een doelpunt.
1. Christian Piot – Standard Luik
(Ougrée, 4 oktober 1947)
Piot speelt zijn gehele carrière als doelman voor Standard Luik. Voor deze club speelt hij 305 wedstrijden en maakt hij ook negen doelpunten, alle uit een strafschop.
Piot komt tussen 1969 en 1977 veertig keer uit voor de Rode Duivels en scoort daarbij één doelpunt. Met de Rode Duivels is hij actief op het WK 1970 en het EK 1972. In 1972 wint hij de Gouden Schoen voor de beste Belgische voetballer.
Les mains d’or
(de gouden handen)
Met deze titel vat journalist Raymond Arets de legendarische doelman van de Standard Luik samen.
Lees hier ->>> meer over Christian Piot.
2. Georges Heylens
(Etterbeek, 8 augustus 1941)
In 1960 maakte Heylens zijn debuut bij Anderlecht als vervanger van de geblesserde rechtsback Laurent Verbiest. De jonge verdediger blijkt een waardige vervanger en staat zijn plaats niet meer af.
De enorme vooruitgang van Heylens wordt ook opgemerkt door toenmalig selectieheer Constant Vanden Stock. Zo maakt Heylens in 1961 zijn debuut bij de Rode Duivels. In totaal zal hij 67 keer voor de nationale ploeg spelen en 341 keer voor Anderlecht in de Belgische competitie.
In 1965 wordt de verdediger van Anderlecht zelfs geselecteerd voor het Europees Elftal. Heylens is daarin eenteamgenoot van onder andere Eusébio en Paul Van Himst.
In 1973 blijft Heylens met zijn voet in het gras steken na een tackle. De ligamenten van Heylens zijn meteen gescheurd en de verdediger kan als voetballer nooit meer terugkeren naar het hoogste niveau.
In 2006 is Heylens verdachte van witwaspraktijken en bendevorming. Een bank zou de onderzoeksrechter verteld hebben dat er iets niet correct is met een cheque van 7,3 miljoen dollar. Heylens, krijgt die cheque van een Griekse zakenman.
3. Erwin Vandendaele
(Metz, 5 maart 1945)
Vandendaele is bij Club Brugge omgevormd tot middenvelder en onder leiding van trainer Ladislav Dupal is hij een vaste waarde bij blauw-zwart. In 1968 verovert hij met de club de Beker van België. Een trofee die ook twee seizoenen later naar blauw-zwart gaat. Club ontpopt zich eind jaren 60 tot een topclub in België, maar een nieuwe landstitel blijft uit.
Vandendaele is ondertussen actief als libero. De gewezen middenvelder is zo een van de absolute sterkhouders van het elftal. Dat levert hem in 1971 de Belgische Gouden Schoen op.
In 1973 is Club Brugge voor de tweede keer in de geschiedenis van de club landskampioen. Zo is Ruud Geels onder andere zijn ploeggenoot. De trainerswissel met Happel is geen vooruitgang voor Vandendaele, die inmiddels aanvoerder is. Vandendaele stapt over naar concurrent RSC Anderlecht voor 10 miljoen BEF (zo’n €250.000). met Anderlecht behaalt hij vele successen.
Vandendaele wordt in 1970 voor het eerst geselecteerd voor de nationale ploeg van België. Het is toenmalig bondscoach Raymond Goethals die hem in de nationale selectie opnam. Hij mag dat jaar van Goethals ook mee naar het WK 1970 in Mexico. Twee jaar later neemt Goethals hem ook mee naar het EK 1972.
In totaal speelt Vandendaele 32 keer voor de Rode Duivels. Hij scoorde één keer. In 1971 maakt hij het enige doelpunt van de wedstrijd in een vriendschappelijke confrontatie met Luxemburg.
