Beste Italiaanse Formule 1 coureur aller tijden

Beste Italiaanse Formule 1 coureur aller tijden

Ze mogen dan mooie auto’s maken, maar in de Formule 1 zijn het geen toppers. De Italianen weten bij de start van de de Formule 1, in de jaren vijftig van de vorige eeuw, enkele kampioenschappen te pakken. Daarna moeten ze het doen met een enkele Grand Prix overwinningen. Lees en zie meer…

Lees hier ->>> meer over Italië en hier ->>> meer over Formule 1 op deze website.

De top 10 – Beste Italiaanse Formule 1 coureur aller tijden

10. Lorenzo Bandini

(Marj (Libië), 21 december 1935 – Monaco, 10 mei 1967)

Lorenzo Bandini in 1966

Races: 42
Overwinningen: 1
Podiums: 8
Punten: 58
Polepositions: 1
Snelste rondes: 2

Bandini heeft onder andere bij Formule 1 teams gereden als Scuderia Ferrari en Scuderia Centro Sud. In 1961 gaaat hij rijden voor het Formule 1 Team van Scuderia Centro Sud. Dat jaar rijd hij alleen een non-championship race waarin hij als derde eindigde.

In de seizoenen 1962 en 1963 rijdt hij bij Ferrari en deed dat niet onverdienstelijk. Bandini wint in 1964 zijn enige Grand Prix in Oostenrijk op Zeltweg. In andere klassen boekte hij meer overwinningen voor Ferrari. Hij wint de 24 uur van Le Mans in 1963, Targa Florio in 1965 en de 24 uur van Daytona in 1967.

In mei 1967 neemt Bandini deel aan de Grand Prix van Monaco. Hij verliest de macht over het stuur in de Nouvelle Chicane. Hij raakt de strobalen, de auto gaat over de kop en vliegt in brand. Bandini raakt door de klap buiten bewustzijn. Marshalls halen hem weliswaar uit zijn brandende wagen, maar hij heeft al zware brandwonden. Zijn lichaam staat zelfs nog kort in brand. Drie dagen later overlijdt hij in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Sinds zijn dood zijn strobalen in de Formule 1 verboden en zijn vervangen door vangrails.

9. Ludovico Scarfiotti

(Turijn, 18 oktober 1933 – Berchtesgaden, 8 juni 1968)

Ludovico Scarfiotti

Jaren actief: 1963 – 1968
Teams: Ferrari, Cooper, Anglo American Racers
Races: 10 starts
Overwinningen: 1
Podiums 1

Scarfiotti nam tussen 1963 en 1968 deel aan 12 Grands Prix Formule 1 voor de teams Ferrari, Cooper en Anglo American Racers. Hij scoorde hierin één overwinning, zijn thuisrace in 1966. Hij is tot nu toe de laatste Italiaan is die zijn thuisrace heeft gewonnen. Verder behaalde hij één snelste ronde en 17 WK-punten.

Zie hier alle Formule 1 teams en hun sponsors 2022.

8. Elio De Angelis

(Rome, 26 maart 1958 – Marseille, 15 mei 1986)

Elio De Angelis

Jaren actief: 1979 – 1986
Teams: Shadow, Lotus, Brabham
Races: 109
Overwinningen: 2
Podiums: 9
Polepositions 3

De Angelis is bekend de ‘laatste gentleman’ in de Formule 1. Hoewel hij waarschijnlijk niet de meest getalenteerde coureur aller tijden was, behoorde hij wel tot de populairste. Hij behaalde in totaal 122 WK-punten gedurende zijn carrière.

De Angelis debuteert in 1979 debuteert in de Formule 1 voor het team Shadow. In 1980 stapt hij over naar Team Lotus. In dat seizoen is hij, op de leeftijd van 20, bijna de jongste winnaar aller tijden van een Grand Prix wint. Hij wordt nipt tweede te worden tijdens de Grand Prix van Brazilië op het Interlagos-circuit.

Tijdens een trainingsrit op het circuit Paul Ricard in 1986 verliest zijn auto de achtervleugel op een recht stuk. Hierdoor verliezen de achterwielen de grip op de weg. De auto vliegt enkele keren over de kop, landt aan de andere kant van de vangrails en vat vlam.

Er zijn te weinig marshalls aanwezig die hem uit de brandende auto kunnen helpen. De enige andere coureur die bij het ongeluk aanwezig is, is de Australiër Alan Jones. Hij slaagt er alleen niet in om De Angelis uit het wrak bevrijden. De ziekenhuishelikopter laat vervolgens een half uur op zich wachten. Hij sterft uiteindelijk 29 uur later in het ziekenhuis aan de gevolgen van verstikking.

Naast zijn capaciteiten als autocoureur, was De Angelis ook een begenadigd pianist. Bekend is zijn optreden dat een hele avond duurde tijdens een staking van de renners. Dit voorafgaand aan de Grand Prix van Zuid-Afrika op het circuit van Kyalami in 1982.

7. Luigi Musso

(Rome, 28 juli 1924 – Reims (Frankrijk), 6 juli 1958)

Musso nam tussen 1953 en 1958 deel aan 25 Grands Prix voor de teams Ferrari en Maserati. Hij scoort hierin één overwinning, de Grand Prix van Argentinië in 1956, zeven podia, één snelste ronde en 44 punten. Hij verongelukt in 1958.

In 1958 krijgt Musso binnen zijn eigen team te maken met twee geduchte concurrenten, de Britten Mike Hawthorn en Peter Collins. Er wordt wel beweerd, dat hij zich hierdoor te veel heeft laten opjagen. Dit zou de oorzaak kunnen zijn dat hij bij de Grote Prijs van Frankrijk in Reims te veel risico’s heeft genomen. Hij aasde op de grote prijzenpot waarmee hij een onderneming wilde opzetten. Musso verongelukt in de tiende van 50 ronden. Hij crashtin de Muizone Curve, terwijl hij op de tweede plaats ligt.

6. Piero Taruffi

(Rome, 12 oktober 1906 – aldaar, 12 januari 1988)

Piero Taruffi

Taruffi was een auto- en motorcoureur. Hij nam tussen 1950 en 1956 deel aan 19 Grands Prix Formule 1 voor de teams Alfa Romeo en Ferrari. Ook rijdt hij voor Mercedes-Benz, Maserati en Vanwall. Hij scoorde hierin één overwinning in de Grand Prix van Zwitserland in 1952). Hij rijdt ook één keer de snelste ronde in diezelfde Grand Prix. Verder staat hij nog vijf keer op het podium en haalt 41 WK-punten.

De top 5 – Beste Italiaanse Formule 1 coureur aller tijden

5. Michele Alboreto

(Milaan, 23 december 1956 – Schipkau (Duitsland), 25 april 2001)

Michele Alboreto

Jaren actief: 1981-1994
Teams: Tyrrell (1981-1983), Ferrari (1984-1988), Tyrrell (1989), Larrousse (1989), Footwork (1990-1992), Scuderia Italia (1993), Minardi (1994)
Races: 215 (194 starts)
Overwinningen: 5
Podiums: 23

4. Luigi Fagioli

(Osimo, Ancona, 9 juni 1898 – 20 juni 1952)

Luigi Fagioli

jaren actief: 1950–1951
Teams: Alfa Romeo
Races: 7
Overwinningen: 1
Podiums 6

Fagioli rijdt in 1950 en 1951 7 Grands Prix voor het team Alfa Romeo in de Alfetta 159. Hij overlijdt tijdens een race in Monte Carlo in 1952.

De top 3 – Beste Italiaanse Formule 1 coureur aller tijden

3. Riccardo Patrese

(Padua, 17 april 1954)

Formule 1-palmares
1982: Grand Prix van Monaco
1983: Grand Prix van Zuid-Afrika
1990: Grand Prix van San Marino
1991: Grand Prix van Mexico & Grand Prix van Portugal
1992: Grand Prix van Japan

Patrese’s loopbaan als coureur in deze klasse voert hem langs de teams van Shadow, Arrows en Brabham. Hij rijd ook voor Alfa Romeo, Williams en Benetton

Zijn eerste grand prix-overwinning in 1982 geldt als een van de meest bizarre overwinningen ooit. Patrese rijdt in Monaco als eerste over de streep zonder het zelf te beseffen. Dit omdat tijdens de laatste ronde van de race drie voorliggers uitgevallen waren met pech.

https://youtu.be/qN2kuM-P3Ag

2. Nino Farina

(Turijn, 30 oktober 1906 – Aiguebelle, 30 juni 1966)

Nino Farina

Jaren actief: 1950 – 1955
Teams: Alfa Romeo, Ferrari
Races: 33
Kampioenschappen: 1 (1950)
Overwinningen: 5
Podiums: 19

Dr. Emilio Giuseppe “Nino” Farina was in 1950 de eerste wereldkampioen in de Formule 1.

Giuseppe Farina was actief in de Formule 1 van 1950 tot 1955. Hij scoorde één wereldtitel en won meteen de eerste wedstrijd waaraan hij deelnam in zijn Alfa Romeo Alfetta 159.

Giuseppe Farina kwam om het leven in 1966 toen hij als toeschouwer op weg was naar de Franse GP.

1. Alberto Ascari

(Milaan, 13 juli 1918 – Monza, 26 mei 1955)

Alberto Ascari

Jaren actief: 1950 – 1955
Teams: Ferrari, Maserati, Lancia
Races: 32
Kampioenschappen: 2 (1952, 1953)
Overwinningen: 13
Podiums: 15
Polepositions: 14

Ascari was een succesvol Scuderia Ferrari-coureur. Hij werd wereldkampioen in 1952 en 1953.

Het eerste officiële Formule 1 seizoen vindt plaats in 1950. Ascari haalt een tweede plaats tijdens deze race in Monaco. Later dat jaar behaalt hij ook nog een podiumplaats in Monza, ook een tweede. Ascari eindigt als vijfde in het kampioenschap.

In 1952 wint Ascari zes van de acht races. Hij is dat jaar dan ook de eerste wereldkampioen voor Ferrari. Ook in het volgende seizoen (1953) is Ascari in vorm. Door de eerste race van het seizoen te winnen vestigt hij een record van zeven overwinningen op rij.

Op 26 mei 1955 overlijdt hij tijdens het testen van een Ferrari op het circuit van Monza. Dit als gevolg van verschrikkelijke een crash. De bocht waarin het gebeurde, draagt nog steeds zijn naam: Variante Ascari.