Beste Jazz muzikanten aller tijden – Top 10
Jazz is een potpourri van muzikale stijlen. Hier de 10 beste Jazz muzikanten aller tijden met geluid en en beeld. Lees, hoor en zie meer…
Lees hier ->>> meer over muziek op deze website…
Beste Jazz muzikanten aller tijden – Top 10
Jazz is een op improvisatie gebaseerde muziekstijl die beïnvloed is door West-Afrikaanse ritmes en ontstaan is in de Afro-Amerikaanse gemeenschap van New Orleans uit een kruisbestuiving van ragtime, blues, folk en negrospirituals.
Oorspronkelijk betekende het woord jazz een “zeer energieke dans”. Jazz werd in de beginjaren door het grote publiek niet erg geaccepteerd, vooral omdat deze soort muziek geassocieerd werd met losse zeden en een lage sociale status. Toen blanke en gemengde jazzorkesten zoals dat van Benny Goodman vanaf de jaren 1930 deze muziek begonnen te spelen, werd het ook voor blanken een aanvaarde vorm van entertainment.
10. Oscar Peterson
Montreal, 15 augustus 1925 – Toronto, 23 december 2007
Oscar Emmanuel Peterson was een Canadees jazzpianist en -componist. Petersons vader leerde hem op vijfjarige leeftijd trompet en piano spelen, maar nadat hij tuberculose had opgelopen, concentreerde hij zich vanaf zijn zevende op de piano. Hij verwierf snel de reputatie van een technisch briljante en melodisch inventieve jazzpianist en werd een regelmatige gast in radioprogramma’s. Hij had zijn eerste optreden in Carnegie Hall in 1949.
Peterson speelde samen met onder anderen Ray Brown, Herb Ellis, Ed Thigpen, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Stan Getz, Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Anita O’Day, Clark Terry en Joe Pass. Een belangrijk moment in zijn carrière was het jaar waarin hij zich aansloot bij de labels van impresario Norman Granz (vooral Verve Records), waardoor hij met de grote jazzartiesten van dat moment kon samenwerken.
Website: www.oscarpeterson.com
9. Bill Evans
Plainfield, New Jersey, 16 augustus 1929 – New York, 15 september 1980
Bill Evans was een Amerikaanse jazzpianist. In 1959 vormde Bill Evans zijn bekendste trio met op bas Scott LaFaro en op drums Paul Motian. Het trio had een heel eigen geluid en kenmerkend was de interactie tussen de drie muzikanten. Het trio nam samen vier lp’s op: Portrait in Jazz (1959), Explorations (1961), Sunday at the Village Vanguard (1961) en Waltz for Debby (1961). In het bijzonder deze laatste twee albums hebben een nieuw tijdperk ingeluid voor het jazztrio.
Daarbuiten heeft Bill Evans ook aan een vernieuwend concept gewerkt. Dat is te vinden op platen als Conversations With Myself en Further Conversations With Myself. Hierbij maakte Evans gebruik van overdubbing. Zo kon hij als het ware twee, drie of meerdere keren over een opname spelen, zodat het lijkt alsof er meerdere pianisten tegelijkertijd spelen. Heel nieuw was het concept echter niet, want daarvoor had pianist Lennie Tristano hier reeds gebruik van gemaakt.
8. Thelonious Monk
Rocky Mount (North Carolina) 10 oktober 1917 – Weehawken (New Jersey) 17 februari 1982
7. Billie Holiday
Philadelphia, 7 april 1915 – New York, 17 juli 1959
Billie Holiday, geboren als Eleanora Fagan, wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste Amerikaanse jazz-zangeressen. Zij werd, behalve als Billie Holiday, ook bekend onder de bijnaam Lady Day die tenorsaxofonist Lester Young haar had gegeven. Holiday, op haar beurt, was verantwoordelijk voor Youngs bijnaam Pres of Prez (afkorting van President).
Holiday werd bekend doordat ze een voor die tijd ongekende eigen stijl had. Ze zong niet op de gebruikelijke zoetsappige, keurige manier en had daardoor een grote invloed op zangeressen na haar. Holiday legde vaak accenten na de tel, waardoor de liederen die zij zong een swingender en dramatischer karakter kregen. Het gebruik van onverwachte tonen zijn kenmerkend voor haar stijl, net als de uithalen aan het einde van een lied.
Door het moeilijke leven dat Holiday heeft gehad, klinken de teksten die zij zingt erg overtuigend. Er is een duidelijk verschil te horen tussen nummers die zij in het begin van haar carrière opnam en die van latere datum. Naarmate zij ouder werd, klonk haar stem allengs rauwer en doorleefder.
6. Charlie Parker
Kansas City, 29 augustus 1920 – New York, 12 maart 1955
Charlie ‘Bird’ Parker, volledige naam: Charles Christopher Parker junior was een Amerikaans componist en altsaxofonist. Parker is een van de belangrijkste namen in de overgang van de traditionele naar de moderne jazz. Hij wordt, samen met Dizzy Gillespie, Thelonious Monk en Bud Powell, beschouwd als uitvinder van de bebop.
Hoewel hij bij tijd en wijle nog steeds optredens gaf, begon het drugsgebruik steeds meer zijn tol te eisen. In 1954 ondernam Charlie Parker twee zelfmoordpogingen. In 1955 overleed hij, 34 jaar oud.
5. Ella Fitzgerald
Newport News (Virginia), 25 april 1917 – Beverly Hills (Californië), 15 juni 1996
Ella Fitzgerald was een Amerikaanse jazzzangeres die als een van de grootste jazzvocalisten ooit wordt beschouwd. Ze werd dan ook roemend ‘The First Lady of Song’ genoemd en won dertien Grammy Awards. Fitzgerald had een groot bereik van vier octaven en een duidelijke uitspraak. Haar stem leende zich tevens prima voor scatzang. Kritiek was er ook: zo zou haar stem zich niet lenen voor liedjes met veel diepgang aangezien ze alles vrolijk deed klinken.
4. John Coltrane
Hamlet (North Carolina), 23 september 1926 – New York, 17 juli 1967
John Coltrane was een jazzsaxofonist. Hij geldt als een van de belangrijkste en invloedrijkste vernieuwers in de geschiedenis van het genre. Coltrane heeft grote invloed gehad op hele generaties tenorsaxofonisten en andere musici, zowel in de jazz als daarbuiten. Zo is het nummer Eight Miles High van The Byrds door hem geïnspireerd en werkt zijn spel door in de composities van Steve Reich.
Solo’s van Coltrane tijdens liveconcerten konden zeer lang duren. Het record schijnt te staan op 2 uur en 56 minuten. Zijn speelstijl kan omschreven worden als intens en emotioneel.
Coltrane overleed op 40-jarige leeftijd aan leverkanker
3. Duke Ellington
Washington D.C., 29 april 1899 – New York, 24 mei 1974
Duke Ellington was een veelzijdig jazzcomponist wiens invloed op de muziek tussen de jaren twintig en de jaren zestig van de 20e eeuw niet gering was. Hij wordt tot de grootste Amerikaanse componisten gerekend. Zijn grote successen waren Take the A Train, Satin Doll, Rockin’ in Rhythm, Mood Indigo, Caravan en Sophisticated Lady. In jaren 20 en de jaren 30 werkte hij veel samen met Irving Mills, vanaf 1930 het meest met Billy Strayhorn.
Veel van zijn composities waren speciaal op bepaalde musici van zijn orkest toegeschreven: Johnny Hodges, Bubber Miley, Cootie Williams, Joe „Tricky Sam“ Nanton, Barney Bigard, Ben Webster, Harry Carney, Sonny Greer, Otto Hardwick en Wellman Braud. Een van de bekendste van deze stukken is Concerto for Cootie (1940). Sommige musici uit zijn band bereikten zelf sterstatus zoals Jimmy Blanton en Ben Webster.
Ellington schreef ook filmmuziek voor Black and Tan Fantasy (1929), Anatomy of a Murder (1959) en Paris Blues (1961) (met de acteurs Paul Newman en Sidney Poitier als jazzmusici).
2. Louis Armstrong
New Orleans, 4 augustus 1901 – New York, 6 juli 1971
Louis Armstrong was een Amerikaans jazztrompettist, zanger en entertainer. Zijn bijnaam was Satchmo of Satch, een afkorting voor Satchelmouth (buidelmond). Hij was ook bekend als Dippermouth, net als Satchmo een referentie aan zijn grote mond. Door vrienden en collega’s werd hij meestal aangesproken met Pops, een naam die hij zelf ook voor anderen gebruikte (met uitzondering van Pops Foster, die hij steevast George noemde).
Hoewel zijn carrière begon in de jaren twintig, kennen zelfs huidige generaties hem nog van nummers als What a Wonderful World, Hello Dolly en It Takes Two to Tango, die hij met zijn karakteristieke, rauwe stem vertolkte.
1. Miles Davis
Alton (Illinois), 26 mei 1926 – Santa Monica (Californië), 28 september 1991
Miles Davis was een Amerikaans jazzcomponist, trompettist en multi-instrumentalist. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste jazzmuzikanten van de twintigste eeuw.
Davis speelde naast onder anderen Louis Armstrong, Duke Ellington en John Coltrane een grote rol in de geschiedenis van de jazz. Hij speelde verschillende stijlen, waaronder bop, cooljazz, modale jazz en jazzrockfusion. Davis was een spil in de ontwikkeling van de laatstgenoemde drie stijlen. Als gevolg hiervan wordt hij the Picasso of jazz genoemd.
De stijl van Davis is herkenbaar en origineel en oefent tot op decennia na zijn overlijden invloed uit op jazzmusici. Op een deel van zijn opnamen gebruikte Davis een harmon mute, een type demper waarmee hij het typische timbre creëerde dat tijdens de rest van zijn carrière direct met hem geassocieerd bleef worden. Ook zijn klank en speelstijl zonder de mute zijn herkenbaar, onder meer door de typische afbuigingen aan het begin of eind van de tonen en de ingehouden lyrische speelstijl met lange stiltes tussen de melodische frasen.
