Frans Hooijmaijers
(14 oktober 1935 – 20 augustus 1935)
Begraven te Bleijerheide
Bijnamen: Dikke Frans, de Barmhartige Sameritaan, de Broeder des Doods, de Spuitreus, de hamster
Frans Hooijmaijers is veroordeeld voor vijf moorden, maar is verdachte van 259. Volgens eigen zeggen heeft deze onverbeterlijke seriemoordenaar 15 mensen om het leven gebracht. Hij overlijdt in 2006 in vrijheid.
100 grootste criminelen van Nederland (inmiddels meer…)
De Nederlands misdaadencyclopedie
Alle Liquidaties in Nederland
Boeken over Nederlandse criminaliteit
Bijnamen van de verschillende criminelen uit binnen- en buitenland.
Zie hier ->>> Meer interessante artikelen over criminaliteit op deze website
De toneelspeler Hooijmaijers
Frans Hooijmaijers had vroeger toneelspeler willen worden, maar zijn vader vond dat maar niets en stak er een stokje voor. Frans ontwikkelt zich van het geplaagde jongetjes tot een soort alleenheerser volgens zijn familie en kennissen. Als kind heeft Frans door zijn lichamelijke gebreken, een hazenlip en veel te zwaar, een minderwaardigheidscomplex ontwikkelt.
De vader Fransje slaat ranselt hem regelmatig af met de riem. Wanner zijn vader ziek en hulpbehoevend wordt, kan hij zijn gevoel van ‘eigenwaarde versterken.’ Frans ontwikkelt zich tot de hulpverlener van zijn vader, de adviseur van hele familie en wordt zo de alleenheerser in het gezin. In die rol pas het hem cadeautjes uit te delen om de anderen nog meer afhankelijk van hem te maken. Zijn moeder, die hij vol stopt met cadeaus, adoreert hem.
Frans is zeer welbespraaktheid volgens de psychiater dr. Schnitzler en: ‘In diepste kern is de man weinig flexibel, zeer egocentrisch en doelgericht in zijn streven naar macht en onfeilbaarheid. Van kindsbeen af is hem dat ingegoten. Zijn persoonlijkheid wijkt sterk af van de gemiddelde volwassene.’
Schnitzler zegt verder over Frans: ‘Huichelachtig, egocentrisch, eerzuchtig, leugenachtig, geen inzicht, zonder zelfkritiek, theatraal, koud.’
Dikke Frans als verpleger in de Lückerheidekliniek
Tussen 1970 en 1975 werkt Frans als verpleger in de Lückerheidekliniek in Kerkrade op de afdeling De Nachtegaal. Dikke Frans weegt schoon aan de haak ruim ruimt 120 kilo. Hij staat in de kliniek bekend als de ‘Barmhartige Sameritaan’. Patiënten kunnen altijd een beroep doen zeer gelovige katholieke Frans.
De ex-kloosterling zet overal Mariabeelden neer, laat kaarsen branden en bid voor de doden. Frans heeft een obsessie met schoonmaken. De zalen moeten netjes en proper zijn, onder zijn motto ‘opgeruimd staat netjes’. Hij past zijn motto eveneens toe op de zieke en demente patiënten.
Hooijmaijers is onder meer voorzitter van de personeelsvereniging, lid van de ondernemingsraad, lid van de opleidingscommissie en gecommitteerde bij examens. In de kliniek boezemt hij angst en ontzag in. Als er een lamp stuk is, vertelt zijn collega Van Dijk, krijgt een willekeurig hoofd het niet zomaar gedaan dat die onmiddellijk gerepareerd werd. Hooijmaijers hoeft maar met de technische dienst te bellen, of het komt in orde.
Ziekenverzorgster Virginie Eggen verklaart: ‘Hooijmaijers was heilig en van hem mocht niets gezegd worden’. Ze vertelt de rechtbank ook: ‘Het hoofd van dienst en Hooijmaijers waren twee handen op één buik.’ Over de houding van Hooijmaijers tegenover de patiënten drukt ze zich iets genuanceerder uit: ‘Hooijmaijers was wel goed voor z’n patiënten, als ze maar niet lastig waren.’ (Bron: Trouw, 28 mei 1976)
Tijdens de werkzame periode van de Spuitreus sterven er 325 patiënten op deze afdeling. In 259 gevallen van de 325 gevallen zijn er ernstige twijfels over de exacte doodsoorzaak. 112 van de overlijdensgevallen zijn ronduit verdacht. Onder zijn collega’s klinkt het: ‘Waar Frans komt, sterven de mensen.’
Voorspellen het overlijden van patiënten
Zó goed kon verpleger Frans Hooijmaijers voorspellen wanneer patiënten zouden overlijden. Op de afdeling Merel van de Lückerheidekliniek in Kerkrade, een verpleeghuis voor gestoorde, zieke en demente bejaarden, gaf Hooijmaijers een keer een demonstratie van zijn vaardigheid. Het was op een dag in 1975 dat Frans samen met zijn collega’s Scholtz, Janssen en Zeevaarders een kopje koffie zat te drinken. Pratend over de patiënten wees de hoofdverpleger op patiënt Dubois en patiënte Schwanen. ‘Als ik maandag na het weekend terugkom, zijn die dood.’
De anderen keken Frans verbaasd aan, want de twee bejaarden waren in een redelijke conditie. Niets wees erop dat een spoedig einde naderde. ‘Onzin’, deden de ervaren collega’s Frans’ opmerking dan ook af. Maar Frans hield vol: ‘Wedden om een vla dat ze maandag dood zijn?’ En waarempel, beide bejaarden die niet in acuut levensgevaar verkeerden, waren die maandag dood. Frans hoefde geen Limburgse vla mee te brengen.
Bron: Verplegers from hell, Jo Swaen en Stan de Jong
De bal komt aan het rollen
Op 14 augustus 1975 arresteert de politie Hooijmaijers. Ze verdenken hem schuldig te zijn aan de dood van een patiënte van de kliniek. De zaak komt aan het licht als de patiënte sterft. Verontruste familieleden dienen een klacht in over de voortijdige dood van hun moeder, de 89-jarige mevrouw Braams uit Heerlen. De betrokken arts weigert een overlijdensverklaring af te geven omdat hij vermoedt dat de vrouw een onnatuurlijke dood is gestorven.
De politie verhoort Frans Hooijmaijers wekenlang. Uiteindelijk geeft hij toe in een periode van vier jaar nog veertien andere patiënten injecties met valium en insuline te hebben gegeven. Door het inspuiten van insuline raken de patiënten in coma, hypoglycemie, en dit heeft uiteindelijk de dood tot gevolg. Frans heeft uit puur medelijden gehandeld: ‘Ik wou die oudjes uit hun lijden verlossen. Ik wilde ze rust geven.’
Tevens verdenkt men de verpleger van het stelen van sieraden en geld van zijn patiënten. Bij de huiszoeking vindt de politie sieraden aan van eerder overleden patiënten.
Vrouwlief ook Frans Hooijmaijers ook aangehouden
De politie houdt de 50-jarige vrouw Betty van Frans ook aan. Ze is verdachte van heling van de sieraden die gestolen zijn in de Lückerheidekliniek. Volgens de politie is onder meer gebleken dat Betty zelfs kleren heeft gedragen die haar man uit de kliniek heeft meegenomen. (Bron: Het Parool, 6 februari 1976)
De rechtszaak
Hooijmaijers voert als verweer aan dat hij het lijden van de patiënten had willen verlichten. Het psychiatrische rapport: ‘Niemand heeft het idee dat hij een roeping vervult. Zijn enige antwoord op moeilijkheden is inspuiten. De mensen moeten niet lastig of vervelend zijn.’ Ook blijkt Frans Hooijmaijers niet zo bijzonder slim te zijn. Na onderzoek meet men een IQ van 93, en dit is eigenlijk te laag om te functioneren als hoofdverpleegkundige.
De diefstallen in de kliniek zorgen er voor dat anderen afhankelijk van hem worden. Hij voorziet van geld en spullen. Een verband tussen de diefstallen en de moorden lijkt er niet te zijn.
Hij trekt zijn eerdere bekentenis van de 15 moorden weer in. Overigens geeft hij wel toe zonder toestemming van de arts insuline te hebben gespoten, terwijl de patiënten niet aan suikerziekte leden. Daarbij blijft hij wel het gehele proces lang volhouden dat hij niet weet dat de door hem toegediende dosis insuline fataal zou kunnen zijn.
Hooijmaijers laatste woorden in rechtbank: ‘Ik heb nooit een patiënt willen doden. Als er ook maar één keer een patiënt door een injectie van nu zou zijn overleden zou ik hierover zoveel wroeging hebben gehad dat ik nooit meer zou hebben gespoten. Ik heb alleen maar gespoten wanneer zij pijn hadden of wanneer zij onrustig waren en ik mij geen raad meer wist omdat de arts ofwel niet kwam of onbereikbaar was. Als er iets misgaat is de verpleger altijd de dupe. nooit de arts.’ (Bron: Het Parool, 4 februari 1976)
De veroordeling van Frans Hooijmaijers
De rechtbank meent dat Frans Hooijmaijers bij dertien sterfgevallen betrokken is geweest, maar vindt moord in slechts vijf gevallen bewezen.
In 1977 in hoger beroep is Hooijmaijers door het hof veroordeeld tot achttien jaar gevangenisstraf voor vijf bewezen moorden. Hij krijgt ook nog de toevoeging dat hij 23 jaar lang zijn beroep van verpleger niet meer mag uitoefenen. Verzachtende omstandigheden zijn er zeker. De rechtbank neemt in haar oordeel mee dat er geen controle op de medicijnen is. Ook de artsen functioneerden niet optimaal door een gebrek aan geriatrische kennis. ook is er onvoldoende personeel in de kliniek om goed toezicht uit te oefenen.
Hooijmaijers is in 1987 vervroegd in vrijheid gesteld en hij overlijdt in 2006, op zondag 20 augustus.
Trivia
- Onder de ogen van de artsen verzameld Hooijmaijers, tegen de regels in, grote hoeveelheden van het medicament. Het levert hem de bijnaam ‘De Hamster’ op.
- Nadat Hooijmaijers is opgepakt daalt het sterftecijfer op de afdeling met rasse schreden. In de zeven maanden voor zijn arrestatie van Frans Hooijmaijers sterven er op afdeling De Nachtegaal 57 mensen. Dat zijn er bijna negen per maand. Na de arrestatie Hooijmaijers blijken er nog maar naar 1,5 per patiënt per maand te overlijden.
