Grootste criminelen en misdadigers van België aller tijden
Waar in Nederland vele boeken en internetsites zijn over Nederlandse criminelen, lijkt er in België minder aandacht te zijn voor haar misdadigers en criminelen.
Mondjesmaat was maar informatie te vinden over Belgische criminelen en misdadigers op het internet. Veel informatie is dan ook afkomstig van Wikipedia. Zijn er lezers met meer of betere informatie, dan zien we dat graag hieronder.
Lees hier ->>> meer over België en hier ->>> meer over criminaliteit op deze website.
Grootste criminelen en misdadigers van België aller tijden
Abdallah Ait-Oud
(La Hestre, 23 juli 1967)
Ait-Oud is een misdadiger van Marokkaanse afkomst. Hij is veroordeeld voor de ontvoering, verkrachting en moord op de Luikse stiefzusjes Nathalie Mahy en Stacy Lemmens op 11 juni 2008.
De lichaampjes van de meisjes werden gevonden op 400 meter van het café waar de meisjes op 9 juni voor het laatst werden gezien. Dit is op twee kilometer van de plaats die werd aangeduid in een anonieme tipbrief. Deze brief is even daarvoor gepubliceerd in De Telegraaf van 28 juni 2006.
Ait-Oud komt in beeld omdat hij al een verleden heeft als misbruiker. Hij blijft ontkennen, maar het wetenschappelijk onderzoek kost hem toch de kop. In 2008 is hij tot levenslang veroordeeld.
Basri ‘Tosca’ Bajrami
Bajrami (Smira Vitina, 16 oktober 1955[1]) is een Belgische crimineel van Kosovaars-Albanese afkomst. Hij is vooral bekend als lid van de bende van Patrick Haemers.
4 November 1988 overval op geldtransport PTT
In het Nederlandse Almere, Flevoland, wordt een geldtransport van de PTT overvallen. De gepantserde wagen wordt gedwongen te stoppen. Drie gemaskerde overvallers schieten op het voertuig. De chauffeur opent de deuren niet. De kogels dringen niet door het pantser.
De gangsters moeten onverricht terzake vluchten en de overval mislukt. Enkele kilometers verder verwisselen de bandieten van wagen. Daarbij raken ze in discussie met twee Nederlanders die op dezelfde plek gestopt waren. De gangsters zijn niet meer gemaskerd.
Later herkennen de getuigen op politiefoto’s formeel Lacroix, Bajrami en Haemers.
Bajrami is in 1989 betrokken bij de ontvoering van de Belgische ex-premier Paul Vanden Boeynants door de bende Haemers. Door een blunder is hij op 14 februari 1989 als eerste gearresteerd. Bajrami had namelijk vanuit hun schuilplaats in Metz naar zijn vriendin gebeld en over de Metz.
Triomfantelijk meldt hij haar in Nederland: ‘Alles is goed verlopen. Vanaf nu zijn we heel rijk.’ Dit alles terwijl de politie zijn telefoon afluistert.
Nadat alle leden gearresteerd zijn wordt in 1993 het proces tegen de bende Haemers voorbereid. Op 3 mei kan Basri Bajrami samen met Philippe Lacroix en Kapllan Murat uit de gevangenis van Sint-Gillis ontsnappen.
Hierbij gijzelen ze een bewaker en de inspecteur-generaal van het Belgisch gevangeniswezen, Harry Van Oers, die ze als menselijk schild gebruikten terwijl ze wegreden. Vier dagen later liet Lacroix zich echter gewillig arresteren.
Op 14 mei pleegt Haemers zelfmoord in zijn cel en enkele uren later wordt ook Kapllan opgepakt. Bajrami is pas in juli 1995 in Macedonië gearresteerd en op 28 juli van dat jaar aan België uitgeleverd. In 1996 is hij tot levenslang veroordeeld.
In 2004 werd Bajrami uitgeleverd aan Kosovo waar hij nu als een vrij man rondloopt.
Othman El Ballouti
(1986, Antwerpen – )
El Ballouti groeit op in de buurt rondom het Groeningerplein in de Antwerpse wijk Borgerhout. Deze Antwerpenaar is begonnen als ‘uithaler’, de coke uit de schepen halen in de haven. El Ballouti werkt zich op tot een hele grote jongen.
Volgens Panama Papers en Luxleak is El Ballouti eigenaar van vier woningen. Deze hebben elk een waarde van ongeveer een half miljoen euro.
Ze zijn te bewonderen in het exclusieve Miras Town-resort in Reem, een buitenwijk van Dubai. Hij is verder ook nog eigenaar van een appartement in het Residence Sky View.
Residence Sky View heeft twee hoge torens die aan de top met elkaar verbonden zijn met een luchtbrug. Op de vijftigste verdieping zijn een zwembad, restaurants en een parkje. De prijs van El Ballouti’s appartement is geschat op 1,5 miljoen euro. OCCRP schrijft: ‘Zijn naam is in Dubai verbonden aan 11 eigendommen met een gecombineerde waarde van ongeveer 8,5 miljoen dollar.’
Politiebronnen ramen tegenover Gazet van Antwerpen zijn totale vermogen op ongeveer 100 miljoen euro. Hij is woonachtig in Dubai.
Marie Alexandrine Becker
(14 juli 1879, Waasmont – 11 juni 1942)
De ‘Zwarte Weduwe’ krijgt levenslang voor moord op minstens elf mensen, waaronder haar man in 1932, door vergiftiging met vingerhoedskruid.
Volgens de aanklacht zou ze elf moorden door vergiftiging, vier pogingen tot vergiftiging, vervalsing van een testament en verduistering van aandelen, geld en juwelen op haar geweten hebben.
Ze legde aan met vermogende oude dames. Met deze nieuwe kennissen ging zij dan heel vriendschappelijk om. Vaak werden deze dames na verloop van tijd ziek. Marie bood dan steeds aan, haar nieuwe vriendinnen te verzorgen. In deze periode stal ze alles wat maar los en vast zat van de betreffende dame.
Na het proces wordt Marie Becker ter dood veroordeeld. Haar terdoodveroordeling is omgezet in levenslang. Ze overlijdt op 11 juni 1942 in de gevangenis van Vorst.
Michel Bellen
(Antwerpen, 13 januari 1946 – Bierbeek, 10 juni 2020)
Bellen, de zgn. ‘Wurger van Linkeroever’, pleegt in totaal vier moorden. Experts beschouwen hem als de eerste echte seriemoordenaar die in België heeft toegeslagen.
Bellen is pas 19 jaar als hij in de zomer van 1964 een moeder van drie kinderen verkracht, die op weg naar huis was van de supermarkt. Het slachtoffer kan nog net ontsnappen.
In december van 1964 probeert hij opnieuw om een vrouw aan te randen. Het slachtoffer, een 21-jarige verpleegster, is in een steeg gewurgd met een stuk prikkeldraad.
In 1965 doodt en verkracht hij nog twee andere vrouwen. Bellen is ontdekt nadat hij de aansteker van één van zijn slachtoffers had verkocht. Tijdens het proces zegt hij: ‘Ik haat de mensen’.
‘De Wurger van Linkeroever’
Omdat de feiten op Linkeroever plaatsvinden, is Bellen ook wel ‘De Wurger van Linkeroever’ genoemd. Hij is uiteindelijk in 1966 door het hof van assisen veroordeeld tot de doodstraf. Die straf werd later omgezet tot levenslang. In 1982 komt hij na zeventien jaar van zijn levenslange celstraf voorwaardelijk vrij.
Enkele weken later vergrijpt Bellen zich aan een 27-jarige verpleegster. Bellen vermoordt haar in haar flatkamer in Leuven. Het zal zijn derde en laatste moord zijn.
Bellen is in 1984 weer gevangen gezet. Hij zit jarenlang in de gevangenis van Turnhout. In 2019 is hij door de commissie ter bescherming van de maatschappij geplaatst in de psychiatrische instelling van Bierbeek.
Op 10 juni 2020 overlijdt Michel Bellen op 74-jarige leeftijd in de psychiatrische instelling van Bierbeek. Hij sterft aan hartfalen.
Nordin Benallal
(Sint-Gillis, 1979)
Benallal, ook ‘De Paling’ genoemd, is van Marokkaanse afkomst. Hij pleegt een vijftigtal overvallen. Hij staat bekend om het feit dat hij vier keer uit de gevangenis weet te ontsnappen.
Op 28 oktober 2007 ontsnapt Benallal voor de vierde keer en op spectaculaire wijze: per helikopter. Hij vlucht naar Nederland waar hij in Den Haag een overval pleegt en in 2008 ter plekke is gearresteerd. Hij krijgt hiervoor 54 maanden celstraf.
Cecile Bombeke (Zuster Godfrieda)
Bombeek (1933-2019) was een voormalige non van de Orde van Sint-Jozef en een Belgische seriemoordenaar die tussen 1976 en 1977 drie mensen vermoordt.
Cecile Bombeke groit op in een katholiek boerengezin in Wichelen. Op haar 25ste treed ze in bij de orde van de apostelinnen van de Heilige Jozef. Voortaan zou ze haar leven als Zuster Godfrieda wijden aan God.
In de loop der jaren krijgt ze hevige hoofdpijnen. Men constateert een hersentumor geconstateerd. In 1975 wordt in haar schedel een zilveren plaat ingebracht. Om de pijn te bestrijden, krijgt ze verdovende middelen voorgeschreven die hoofdzakelijk bestaan uit opium en morfine derivaten.
Verslaafd en vreemd gedrag
Ze zakt steeds verder weg in haar verslaving en wordt beschuldigd van vreemd gedrag. Collega zusters en verpleegkundigen zien haar ’s nachts door de gangen dwalen en uit kamers komen. Kamers van bewoners die niet veel later overleden.
De toenmalige OCMW-directie bedekt het allemaal, ondanks herhaaldelijke waarschuwingen, met de mantel der liefde. Vandaag heet zoiets een doofpot. De directie stuurt haar naar een ontwenningskliniek in Melle. Zaak gesloten, zo lijkt.
Er zijn ook verhalen van lesbische relaties en uitstapjes naar peep-shows en in haar kamer worden fantasierijke spulletjes uit een Nederlandse seksboetiek gevonden.
Om dit allemaal te bekostigen besteelt Zuster Godfrieda rijke bewoners van het rusthuis en dient hen een dodelijke injectie met insuline toe. Uiteindelijk zou ze na haar arrestatie in 1978 drie moorden bekennen. Volgens haar enkel uit bekommernis voor het nodeloze lijden van de ‘patiënten’.
In 1974 haalt Zuster Godfrieda uit Wetteren de wereldpers als ‘Zuster insuline’ drie moorden bekent op bewoners van het rusthuis waar ze werkte. Ze overlijdt op haar 86ste.
Madani Bouhouche
(14 juni 1952 – 22 november 2005)
Bouhouche is een voormalig Belgisch rijkswachter, die in 1995 is veroordeeld voor verschillende zware misdaden, waaronder twee moorden. Hij is herhaalde malen in verband gebracht met de Bende van Nijvel.
Flor Bressers
Bressers (1987), de meest gezochte crimineel van België, is in Zwitserland gearresteerd. Hij werd gezocht in meerdere grote drugsdossiers. In het criminele milieu staat Flor Bressers bekend als ’De Lange’ of ’De Universitair’, omdat hij een universitair diploma in de criminologie zou hebben behaald.
De crimineel leverde coke aan Nederland en zou tevens de vingers van een Nederlandse gangster hebben afgeknipt met snoeischaar.
De voortvluchtige Flor Bressers is in de avond van 17 februari 2022 gearresteerd in het Zwitserse Zürich. Hij bood geen verzet. Sinds mei 2021 staat hij op de lijst met ’Most Wanted’-criminelen van de federale politie.
Bressers staat bekend als zeer gewelddadig. In Limburg werd hij ooit vervolgd omdat hij de vingers van een Nederlandse gangster zou hebben afgeknipt met een snoeischaar, maar voor die feiten werd hij uiteindelijk vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Hij hield er de bijnaam ’De Vingerknipper’ aan over.
Pierre Carette
(Charleroi, 21 september 1952)
Carette is leider van de Cellules Communistes Combattantes. Hij krijgt levenslang voor het doden van twee brandweerlieden en verwonden van 28 anderen tijdens diverse aanslagen. De aanslagen zijn van tevoren aangekondigd.
In 1985 is hij met drie medestanders opgepakt en vervolgens in 1988 veroordeeld. In 2003 komt Carette vervroegd voorwaardelijk vrij.
Grootste criminelen en misdadigers van België aller tijden
Jan Caubergh
(Lanaken, 18 september 1934 – Brugge, 29 november 2013)
Caubergh was seriemoordenaar. In 1966 kreeg hij 25 jaar dwangarbeid voor zijn aandeel in een roofoverval waarbij zijn bende een verpleegster neerschoot die zwaar verminkt raakte en later zelfmoord pleegde. In 1977 kwam hij voorwaardelijk vrij.
Op 21 februari 1979 verkrachtte hij zijn zwangere buurmeisje Yvonne Smits (19) en vermoordde haar vervolgens met een schot in de rug. Later schoot hij zijn vriendin Rina Van Geldorp (24) neer en wurgde hij hun vijf maanden oude zoontje Nicky. Het leverde hem de doodstraf op, die omgezet werd in levenslange gevangenisstraf.
In 2003 stak Caubergh een begeleider neer met een taartmes tijdens een uitstapje uit de centrale gevangenis van Leuven. De man overleeft het en Caubergh krijgt nog eens twaalf jaar cel extra.
Els Clottemans
(1984)
Clottemans is tot 30 jaar cel veroordeeld voor ‘de parachutemoord’. Op 18 november 2006 maakte Els Van Doren een dodelijke val tijdens het parachutespringen. Ze landt in een tuin in Opglabbeek na een sprong van 4000 meter. Haar parachutes (hoofd- en reserveparachute) gaan niet open.
Het blijkt dat haar parachute gesaboteerd is door Els Clottemans. Zij zat in dezelfde parachutevereniging als Van Doren en was naar eigen zeggen bevriend met haar. Van Doren en Clottemans hadden een relatie met dezelfde man.
José Cokaiko
(???? – 1 april 1987)
José Cokaiko, Robert Gillon en Pierre Frère vormen samen de bende van Robert Van Oirbeek. Ze plegen gezamenlijk diverse overvallen. ‘Petit Robert’ zelf is er niet, hij is namelijk ontsnapt op 8 februari 1987 uit de gevangenis van Lantin.
Als de anderen terechtstaan staan in het justitiepaleis van Luik vragen Cokaiko en Gillon toestemming om naar het toilet te gaan.
Op dat moment springt Cokaiko’s vriendin Germaine Dely recht in het publiek met een granaat in haar handen. Ook gooit ze een pistool naar haar vriend. Er ontstaat een vuurgevecht tussen Cokaiko en de zeven rijkswachters in de zaal.
Cokaiko wordt daarbij dodelijk getroffen. Ook zijn advocaat Jacques Henry komt om het leven, door een verdwaalde kogel van een rijkswachter. Dely wordt geraakt in de buik, maar overleeft. De granaat blijkt niet echt te zijn.
Alex Dean
Alexander Dean is een 24-jarige bodybuilder die is in juli 2017 opgepakt voor de moorden op zijn ex-vriendin Mailys en haar grootouders. Het moordwapen, een mes, zat in zijn rugzak bij zijn arrestatie. Dean heeft vier moorden bekend.
Volgens zijn moeder voelde Alex zich al langer misbegrepen. Deels de schuld van de maatschappij, zegt ze. ‘Mijn zoon werd veroordeeld voor het rijden zonder rijbewijs. Iets waar hij geen schuld aan had. Ik reed op dat moment, maar de auto stond op zijn naam en daarom werd hij toch veroordeeld. Terwijl hij niet eens een rijbewijs heeft. Toch kreeg hij 2.750 euro boete en een jaar rijverbod. Dat, en de breuk met zijn vriendin, waren misschien de druppel.’ Bron: www.hbvl.be
Patrick Derochette
(31 januari 1964 – Doornik, 13 december 2016)
Derochette is verantwoordelijk voor de verkrachting en moord op het meisje Loubna Benaïssa in 1997.
Patrick Derochette was een pompbediende die in een benzinestation op de hoek van de Kroonlaan en de Werystraat te Elsene werkte. In 1984 is hij voor het eerst opgepakt wegens seksueel misbruik van vier minderjarige jongens. Men sluit hem twee maanden op in een instelling, waarna hij onder medische begeleiding vervroegd is vrijgelaten.
In 1992 ontvoert hij het negenjarige meisje Loubna Benaïssa en verkracht en vermoordt haar. De zaak komt pas na de zaak-Dutroux in 1996 in een stroomversnelling terecht. Op 5 maart 1997 is Loubna’s stoffelijk overschot aangetroffen in Derochettes kelder.
Hij werd gearresteerd, maar omdat de rechter de 34-jarige man geestelijk ziek verklaarde volgt er geen proces. In plaats daarvan is hij in een psychiatrische instelling opgesloten. Derochette houdt altijd vol dat het meisje per ongeluk was gestorven. Hij heeft haar geslagen en daarna in een metalen koffer opgesloten, waar ze kort nadien zou zijn overleden.
Derochette overlijdt op 13 december 2016 in een ziekenhuis in Doornik. Hij ligt dan al sinds juni 2015 in coma na een aanval van een medegevangene.
Marc Dutroux
(Elsene, 6 november 1956 – )
Dutroux is veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Hij is veroordeeld voor ontvoering, gijzeling, verkrachting, moord en illegale handel. Hij werd in 1996 opgepakt voor de ontvoering van zes meisjes, van wie slechts twee overleefden. Deze zaak is bekend als de zaak-Dutroux.
Robert van Engeland
Lambertus van Engeland
Van Engeland was de leider van de ‘Bende van de Miljardair’, die in de jaren negentig actief was in de prostitutie en de vrouwenhandel. In 1996 is hij in Gent bij verstek tot vijf jaar cel veroordeeld.
Omdat hij inmiddels ook de Nederlandse nationaliteit bezat, is hij niet uitgeleverd. Zijn straf is inmiddels verjaard.
Samen met Marc Verbesselt, alias Dikke Mike, en Ferry van Acker, alias Kale Ferry, staan zij aan het hoofd van een internationaal netwerk dat vrouwen uit Oost-Europese landen en onder andere Filippijnen naar België en Nederland haalt en exploiteert in prostitutiebars.
Het zou gaan om meer dan 3.000 meisjes. Ze worden ook doorgestuurd naar de Gentse filialen van de bende, onder meer bar Maxim’s in het Gentse Zuidkwartier.
De meisjes moeten vaak in onmenswaardige omstandigheden werken en incasseren geregeld klappen. Vluchten is geen optie, want ze worden dag en nacht bewaakt.
Zij organiseren hun activiteiten vanuit de Rotterdamse club Le Milliardaire en zijn daarom bekend als de ‘Bende van de Miljardair’. De drie komen midden de jaren ’90 van de vorige eeuw in het nieuws.
‘Ballet en prostitutie’
De meisjes krijgen voorgespiegeld dat ze als folkloristisch danseres in Europa aan de slag kunnen. Uit de Filippijnen worden ze overgevlogen naar het tussenstation Cyprus. Daar komen ze terecht in ‘balletgroepjes’ met namen als het Lady Ann Ballet, Midnight Express en Space Ballet.
Via impresario’s worden ze naar het Europese nachtleven uitgezonden, voorzien van alle benodigde verblijfs- en artiestenvergunningen. Als de meisjes ontdekken wat er werkelijk van hen wordt verlangd, is het te laat.
De clubeigenaren hebben hun paspoorten en vergunningen in beslag genomen, er is sprake van ‘kosten en voorschotten’ die op terugbetaling wachten.
Ook zijn er compromitterende foto’s van de meisjes die men naar het Filipijnse ouderlijk huis dreigt op te sturen. De meisjes worden ook dag en nacht bewaakt, er worden regelmatig klappen uitgedeeld door Kale Ferry, bijgestaan door kickboksers en bodybuilders.
Eén van deze bewakers is Dirk Trioen een ex-uitsmijter en berucht crimineel. De bende is voor het gerecht gebracht omdat Trioen naar justitie stapt. Hij wil zijn leven beteren en legt bezwarende verklaringen af over de Gentse tak van de bende.
In juni 1998 worden Verbesselt, Van Engeland en Van Acker door het Gentse hof van beroep veroordeeld tot vijf jaar cel. In december 1998 en in 2001 wordt Verbesselt in Nederland nog tweemaal tot strenge gevangenisstraffen veroordeeld voor gelijkwaardige feiten.
Staf Van Eyken
(Bonheiden, 21 april 1951 – )
Van Eyken is een Vlaamse crimineel die tussen oktober 1971 en maart 1972 in Muizen en Bonheiden drie vrouwen verkracht en wurgt. Omdat hij zijn slachtoffers ook beet, kreeg hij de bijnaam ‘De Vampier van Muizen’. In 1974 is hij door een Antwerps assisenhof tot de doodstraf veroordeeld, die automatisch is omgezet in levenslang.
Staf Van Eyken groeide op als een onhandelbaar kind dat vaak mishandeld werd door zijn stiefvader. Naar eigen zeggen werd hij vanaf zijn negende vier jaar lang seksueel misbruikt door zijn tante.
In augustus 1965, toen Staf veertien jaar oud was, randde hij een 11-jarig meisje aan en werd naar het verbeteringsgesticht van Mol gestuurd. Hij verhuisde van de ene instelling naar de andere, voerde op zijn 18de zijn legerdienst uit en werkte hierna als spoorwegarbeider in het rangeerstation van Muizen.
Staf Van Eyken slachtoffers: Marie-Thérèse Rosseel, Ida Smeets en Lutgarde Van der Wilt
In 1971 werd Van Eyken een lust- en seriemoordenaar. Zijn eerste slachtoffer was Marie-Thérèse Rosseel, het 18-jarige dienstmeisje van een plaatselijke textielbaron, op 15 oktober.
Van Eyken verkrachtte en wurgde haar en bewerkte haar vervolgens met een mes. Hij beet haar op diverse intieme plaatsen terwijl hij zich aan haar vergreep, wat hem later de bijnaam ‘De Vampier van Muizen’ zou bezorgen.
De tweede vrouw die door hem verkracht en vermoord werd was Ida Smeets, de 47-jarige vrouw van advocaat en universiteitsprofessor Frans van Isacker. Hij had haar naar een verlaten fabrieksterrein gesleurd en probeerde haar te verkrachten.
Dit mislukte en daarom wurgde hij haar, keerde naar huis om te eten en vertrok toen terug naar zijn slachtoffer om haar alsnog seksueel te misbruiken.
Toen bleek dat de vrouw nog leefde, randde hij haar opnieuw aan en wurgde haar ditmaal definitief. Deze gruwelijke moord vond plaats op dezelfde dag dat zijn moeder overleed.
Laatste slachtoffer: Lutgarde Van der Wilt
Op 19 maart 1972 vermoordde Van Eyken zijn derde en laatste slachtoffer Lutgarde Van der Wilt, een 19-jarige studente, met wie hij in een jeugdclub had gedanst. Ook zij werd verkracht, gewurgd en net als de vorige twee slachtoffers in de borsten gebeten.
Toen men haar lijk terugvond, fietste Van Eyken langs de locatie en gedroeg zich nogal vreemd. De speurders vonden dit verdacht en schaduwden hem op weg naar zijn huis. Daar zag men dat hij een bloedvlek op zijn mouw had.
Hij werd meteen gearresteerd. Van Eyken bekende de moorden meteen en stond er expliciet op dat men hem opsloot. Bevreesd voor de duistere kant van zichzelf zou hij later nooit om een voorwaardelijke invrijheidsstelling vragen.
Na Van Eykens arrestatie bleek dat hij nog een jonge vrouw had proberen aan te randen en te wurgen, maar zij had het buiten zijn medeweten overleefd.
Tijdens het onderzoek bleek dat hij nog een heleboel andere vrouwen seksueel misbruikt had en getracht had hen te vermoorden. Deze zedenfeiten waren echter niet op zijn strafblad beland, omdat men destijds minderjarigen nog een tweede kans wilde geven.
Grootste criminelen en misdadigers van België aller tijden
Kim de Gelder
De 20 jarige Kim de Gelder brengt op 23 januari 2009 twee baby’s en een 54-jarige vrouw om het leven in Fabeltjesland. Hij vermoordt een verzorgster, Marita Blindeman en twee baby’s van nog geen jaar oud in kinderdagverblijf Fabeltjesland.
Later ontdekt men dat hij een week eerder al een vrouw, Elza Van Raemdonck, heeft omgebracht in haar woning in Vrasene. In 2013 is De Gelder veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
Steekpartij in het kinderdagverblijf Fabeltjesland in Sint-Gillis-bij-Dendermonde
Om 10 uur meldt zich plots een jongeman aan bij kinderdagverblijf Fabeltjesland. ‘Ik kom voor inlichtingen’, zegt hij beleefd. De verzorgster aan wie hij de vraag heeft gesteld, steekt hij neer en hij dringt het kinderdagverblijf binnen. De Gelder heeft zijn gezicht wit geschminkt en zijn haar opvallend rood gekleurd.
Nadat hij de vrouw heeft neergestoken, probeert een ander ’tanteke’ de man tegen te houden door hem met een steel te slaan. Maar ze kan niet verhinderen dat de man naar de babyruimte loopt en in het wilde weg de weerloze kindjes begint te steken. ‘Hij stak gewoon in alles wat hij zag bewegen’, getuigt één van de verzorgsters achteraf.
Patrick Haemers
(Schaarbeek, 2 november 1952 – Vorst, 14 mei 1993)
op deze website.
Ferry VanAcker
Voor Ferry VanAcker, Kale Ferry, zie Robert van Engeland.
Danny Vanhamel
(1955 – )
In de jaren ’80 van de 20e eeuw was Vanhamel de leider van de ‘Securitas-bende’. Andere vaste leden zijn de broers Eric en ex-rijkswachter Danny Stiers, Jozef Peeters en Freddy Putseys (alias de Bokser).
De bende krijgt deze naam wegens hun overvallen op Securitas-geldtransporten. Maar ook de overval op het postkantoor Antwerpen X op oudejaarsdag 1982 in het Centraal Station is door de bende uitgevoerd.
In tegenstelling tot de bende-Haemers en de bende van Nijvel vallen er echter nooit dodelijke slachtoffers. Hun bekendste overval vindt plaats op 28 oktober 1987 in Halen, waarbij ze kraaienpoten over de weg uitstrooiden om de politie af te schudden.
Na een mislukte overval in 1988 in het Waalse Berloz, waarbij Vanhamel zelf door eigen vuur gewond raakt, valt de bende uiteen. Voor enkele van de overvallen op de Securitas-geldtransporten is Vanhamel in 1983 tot drie jaar cel veroordeeld.
Voor de overval op Antwerpen X moet hij in 1986 voor de rechter verschijnen, maar is er nooit voor veroordeeld. Dit omdat belangrijke stukken van het dossier uit het gerechtsgebouw zijn gestolen.
Ontvoeren van de verkeerde persoon?
Daarna rijpte het plan bij Vanhamel en Peeters, met een nieuwe bende bestaande uit onder andere Isidro Sanchez en Salvatore Calatabiano, om een familielid van een rijk ondernemer te ontvoeren.
Als eerste slachtoffer is voor Judy-Ann, de dochter van de Nederlandse ondernemer Leon Melchior gekozen. In 1991 slaan ze toe maar blijkt dat ze Christianne Gielen, de secretaresse van Melchior hebben ontvoerd. Ze laten ze haar onmiddellijk vrij.
In de plaats daarvan is op 4 februari 1992 Anthony De Clerck, de kleinzoon van textielbaron Roger De Clerck ontvoerd in het Wase Belsele.
250 miljoen Belgische frank
Deze ontvoering houdt heel België in spanning. Het losgeld bedraagt 250 miljoen Belgische frank (6 miljoen euro). Op 6 maart is De Clerck gezond en wel vrijgelaten in Massenhoven.
Al die tijd heeft hij in het Waalse Engreux opgesloten gezeten. Kort daarna worden de bendeleden één voor één gearresteerd. Na een controversieel proces zijn zowel Vanhamel als Peeters op 22 december 1994 door het Gentse Hof van assisen veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.
In 2004 is Vanhamel vervroegd vrijgelaten. In 2017 brandt de villa van Vanhamel helemaal uit. Het is vermoedelijk door brandstichting waarschijnlijk van een afrekening binnen het criminele circuit.
Marc Verbesselt
(1963 – )
Voor Marc Verbesselt, Dikke Mike, zie Robert van Engeland.
