De grootste misdadigers ter wereld
Hier een willekeurige Top 8 van de de grootste misdadigers ter wereld. Allen met een korte beschrijving vanuit het door ons zeer gewaardeerde Wikipedia. Waarschijnlijk weten jullie lezertjes het zoals gewoonlijk beter en zie dit lijstje dan maar als een mooie start. Op één staat natuurlijk Al Capone, de meest tot de verbeelding sprekende crimineel uit de 20e eeuw. Verder wat seriemoordenaars, bommenleggers en ander tuig.
100 grootste criminelen van Nederland (inmiddels meer…)
De Nederlands misdaadencyclopedie
Alle Liquidaties in Nederland
Boeken over Nederlandse criminaliteit
Bijnamen van de verschillende criminelen uit binnen- en buitenland.
Meer interessante artikelen over criminaliteit op deze website
Top 8: de grootste misdadigers ter wereld
1. Al Capone
Alphonse Gabriel Capone (Brooklyn (New York City), 17 januari 1899 – Palm Beach County (Florida), 25 januari 1947) was een beruchte Amerikaanse gangster in de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw.
Hij werd geboren in de wijk Brooklyn in New York City, maar verhuisde later naar Chicago (Illinois). Tijdens de periode van de drooglegging beheerste Al Capone in Chicago het leeuwendeel van de misdadige activiteiten met betrekking tot het uitbaten van casino’s, het organiseren van prostitutie en de illegale handel in alcohol. Hoewel de politie van zijn misdaden op de hoogte was, kon Capone lange tijd ongestraft zijn activiteiten voortzetten.
Uiteindelijk werd hij gearresteerd en veroordeeld op beschuldiging van belastingontduiking en moest hij zijn straf uitzitten in de gevangenis op het eiland Alcatraz. In 1939 werd hij vervroegd vrijgelaten vanwege zijn slechte gezondheid. Hij stierf aan een hartinfarct, ten gevolge van een beroerte.
2. Jeffrey Dahmer
Jeffrey Lionel Dahmer (West Allis (Wisconsin), 21 mei 1960 – Portage (Wisconsin), 28 november 1994) was een Amerikaanse seriemoordenaar, necrofiel en kannibaal, wiens naam in de Verenigde Staten haast een synoniem is geworden voor dit begrip.
De zaak-Dahmer is niet alleen opmerkelijk vanwege diens daden, maar ook vanwege nalatigheid van de politie, alsmede de vermoedens bij sommigen dat racisme een rol zou hebben gespeeld. Hoewel Dahmer inderdaad voornamelijk niet-blanke mannen als slachtoffer koos, is dit echter hoogstwaarschijnlijk een gevolg van het feit dat in zijn omgeving voornamelijk niet-blanken woonden.
3. Ted Bundy
Ted Bundy (Burlington (Vermont), 24 november 1946 – Florida State Prison, Starke (Florida), 24 januari 1989) was een Amerikaanse seriemoordenaar. In 1979 werd hij ter dood veroordeeld voor de moorden op twee jonge vrouwen in een studentenhuis in Tallahassee en in 1980 kreeg hij een doodvonnis voor de moord op een 12-jarig meisje. Zijn werkwijze was even uniek als brutaal: hij benaderde zijn slachtoffers vaak in het openbaar en vroeg ze om hulp. Eenmaal bij zijn auto werden ze bewusteloos geslagen, geboeid en meegenomen.
Bundy vermoordde zijn slachtoffers meestal op een vooraf gekozen afgelegen plek en veel slachtoffers werden teruggevonden met ernstig schedelletsel. Ook vertoonden slachtoffers sporen van verwurging en verkrachting. Vlak voor zijn terechtstelling bekende hij meer dan 20 moorden maar de schattingen lopen op tot boven 100 vrouwen die hij om het leven zou hebben gebracht. Hij werd door zijn advocate omschreven als ‘puur kwaadaardig’.
4. Bonnie & Clyde
Het Amerikaanse duo Bonnie Parker en Clyde Barrow werd als bankrovers in de jaren dertig wereldberoemd. Hun verhaal, dat eindigde in een dodelijke hinderlaag van de politie, is verfilmd in 1967 onder de titel Bonnie and Clyde (met hoofdrollen voor Faye Dunaway en Warren Beatty) en zorgde ervoor dat iedereen Bonnie en Clyde kende.
Bonnie en Clyde leerden elkaar kennen tijdens een bezoek aan een gezamenlijke vriend in januari van het jaar 1930. Bonnie, 19 jaar oud, was getrouwd met een man die wegens moord in de gevangenis zat. Clyde was vrijgezel. Ze leerden elkaar zo goed kennen dat ze van de criminaliteit een gezamenlijke hobby maakten. Ze waren beiden opgegroeid in het eenvoudige milieu van het Amerikaanse platteland waar veel mensen een uitzichtloos bestaan leidden. De economische crisis van de jaren twintig voorspelde niet veel goeds. Om zich aan dat sombere bestaan te onttrekken realiseerden ze de Amerikaanse droom van vrijheid, avontuur en rijkdom door stelend door de staten te trekken.
Om Bonnie te imponeren sloeg Clyde een plaatselijke kruidenier neer om er vervolgens met de kassa vandoor te gaan. Het was in feite hun eerste slag. Daarna lieten ze een spoor van dood en vernieling achter. Voortdurend waren ze op de vlucht voor de jagende politie. Omdat ze zich voornamelijk richtten op banken – en de kleinere middenstanders ontzagen – verwierven ze een zeker heldendom. Ze droegen zelf aan hun eigen mythe bij door de pers trots over hun daden te berichten. Sterker nog, ze stuurden zelfs foto’s en gedichten naar de media.
Hun criminele ‘zegetocht’ duurde niet lang: op 23 mei 1934 vonden ze de dood nadat ze door de politie in een hinderlaag waren gelokt. Hoewel tot de tanden toe bewapend, werden Bonnie en Clyde zodanig overrompeld dat ze niet de kans kregen naar de wapens te grijpen en werden ze volgens de geschiedschrijvers “”door een regen van duizend geweerschoten”” geveld. Op dat moment werden ze verdacht van 14 moorden en diverse overvallen en inbraken.
Op de plaats van de hinderlaag (westzijde van de Louisiana Highway 154, een paar kilometer ten zuiden van het kleine plaatsje Gibsland) is een gedenkteken geplaatst.
5. Unabomber
Theodore John (Ted) Kaczynski (Chicago (Illinois), 22 mei 1942), bijgenaamd de Unabomber, is een Amerikaanse wiskundige, neo-Luddiete maatschappijcriticus en terrorist, die een reeks aanslagen met bombrieven uitvoerde waarbij verscheidene doden en gewonden vielen. Na een jarenlange opsporingsprocedure werd hij uiteindelijk op 3 april 1996 gearresteerd in zijn schuilplaats in de bossen van Montana.
| Jaar | Datum | Plaats | Slachtoffer(s) | Verwondingen |
|---|---|---|---|---|
| 1978 | 25/26 mei | Northwestern Universiteit in Evanston (Illinois) | Terry Maker: politieagent op campus | gering |
| 1979 | 9 mei | Northwestern Universiteit | John Harris: postdoctoraal student | gering |
| 1979 | 15 november | Chicago (Illinois) | 12 American Airlines passagiers | rook ingeademd |
| 1980 | 10 juni | Chicago | Percy Wood: United Airlines President | snij- en brandwonden |
| 1981 | 8 oktober | Universiteit van Utah in Salt Lake City (Utah) | geen; bom onschadelijk gemaakt | |
| 1982 | 5 mei | Vanderbilt Universiteit in Nashville (Tennessee) | Janet Smith: secretaresse aan de universiteit | ernstige verwondingen aan handen; uitgebreide revalidatiebehandeling noodzakelijk |
| 1982 | 2 juli | Universiteit van Berkeley (Californië) | Diogenes Angelakos: professor | rechterhand en gezicht; vrijwel volledig herstel |
| 1985 | 15 mei | Universiteit van Berkeley (Californië) | John Hauser: postdoctoraal student | gedeeltelijk gezichtsverlies linkeroog en verlies van vier vingers rechterhand |
| 1985 | 13 juni | Auburn (Washington) | geen; bom onschadelijk gemaakt | |
| 1985 | 15 november | Ann Arbor (Michigan) | James V. McConnell gehoorbeschadiging en Nicklaus Suino: scherfverwondingen | |
| 1985 | 11 december | Sacramento (Californië) | Hugh Scrutton: eigenaar computerverhuurbedrijf | eerste dodelijke slachtoffer |
| 1987 | 20 februari | Salt Lake City (Utah) | Gary Wright: eigenaar computerwinkel | verwondingen |
| 1993 | 22 juni | Tiburon (Californië) | Charles Epstein: geneticus Universiteit van Californië | beide trommelvliezen vernield en gedeelte van drie vingers verloren |
| 1993 | 24 juni | Yale-universiteit in New Haven (Connecticut) | David Gelernter: hoogleraar computerwetenschappen | rechterhand en rechteroog |
| 1994 | 10 december | North Caldwell in New Jersey | Thomas J. Mosser: reclamemaker | tweede dodelijke slachtoffer |
| 1995 | 24 april | Sacramento (Californië) | Gilbert P. Murray: lobbyist houtindustrie | derde dodelijke slachtoffer |
6. Timothy McVeigh
Timothy McVeigh (Lockport (New York), 23 april 1968 – Terre Haute (Indiana), 11 juni 2001) was een Amerikaanse veteraan van de Golfoorlog van 1990-1991 die veroordeeld werd voor het plegen van een bomaanslag in Oklahoma City op 19 april 1995. Voor de aanslag had hij een auto gehuurd en die volgeladen met explosieven.
Vervolgens plaatste hij deze wagen voor een gebouw van de federale overheid. Door de bomexplosie kwamen 168 mensen om het leven, waaronder 19 kinderen. Minuscule onderdelen van de auto leidden de politie naar het verhuurbedrijf dat de auto had verhuurd, en zo naar de vermoedelijke dader.
Hoewel president Bill Clinton al had aangegeven dat er niet per se over de landsgrenzen heen gekeken moest worden, was de verdachte tot grote verbazing en angst van veel Amerikanen geen radicale extremist uit het buitenland, maar behoorde hij tot een fractie die in het binnenland ontevreden was over de manier waarop de VS werden geleid.
Er werden al snel verbanden gelegd met een incident in Waco (Texas) een aantal jaren eerder. McVeigh werd negentig minuten na de bomaanslag staande gehouden voor rijden zonder kenteken. De dienstdoende sheriff herkende hem als de gezochte man. Timothy McVeigh kreeg voor deze aanslag de doodstraf. Deze werd op 11 juni 2001 voltrokken door middel van een dodelijke injectie.
8. John Gotti
John Gotti (Queens (New York City), 27 oktober 1940 – Springfield (Missouri), 10 juni 2002) ook wel Teflon Don en Dapper Don genoemd, maakte carrière binnen de gelederen van de misdadigersfamilie Gambino, een van de vijf New Yorkse maffiaorganisaties, als hoofdman van de afdeling luchthavenberovingen. Na bewezen diensten aan de familie en zichzelf, waaronder de liquidatie van zijn hoogste baas, werd hij de nieuwe baas.
Tijdens het opwerken in de familie heeft hij veel steun gehad aan zijn mentor, underboss Aniello Dellacroce. Toen er een groot geschil was tussen John en een van de andere “soldiers” uit de Gambino familie heeft Neil hem ternauwernood kunnen beschermen. Toen Carlo Gambino overleed en op zijn sterfbed “Mr Neil” passeerde als opvolger ten gunste van zijn zwager Paul Castellano ging John Gotti over de rooie. Maar Mr. Neil wist hem te kalmeren en te zorgen dat hij zijn hoofd koel hield. Toen Mr. Neil uiteindelijk na een ziekbed overleed begon John zijn plannen uit te werken om zelf de Gambino boss te worden.
Gesteund door vele Gambino leden wist hij een crew op te zetten om op 16 december 1985 Castellano te laten vermoorden samen met zijn underboss. Dit gebeurde voor Sparks Steak House in Manhattan. Daarna werd John Gotti officieel gekozen als Boss en werd Salvatore Gravano zijn underboss.
De naam Teflon Don had hij te danken aan de vele overwinningen die hij behaalde in de rechtszaal. Altijd trokken op het laatste moment eventuele getuigen hun verhaal terug. In de rechtszaal werd hij altijd bijgestaan door Bruce Cutler (die later nog een filmrol als zichzelf verkreeg in 15 minutes).
Behalve bij zijn uiteindelijke veroordeling. Voor die rechtszaak werd besloten dat Bruce hem niet mocht verdedigen. Dit in combinatie met de overloop van zijn secondant (underboss Salvatore Gravano) naar het OM zorgde ervoor dat hij tot levenslang, zonder kans op vervroegde vrijlating, veroordeeld werd. Hij moest 23 uur per dag op zijn cel doorbrengen. In 1992 werd hij met hulp van de RICO-wetgeving veroordeeld tot levenslang. In 2002 overleed John Gotti aan keelkanker.”
