Hans Gruijters – De zwarte ruiter
Boekel, 28 april 1925 – Rumpt, 24 oktober 1980
Bijnaam: De zwarte ruiter, omdat hij ooit helemaal in het zwart gekleed op een feest verschijnt
Hans Gruijters alias De zwarte ruiter, is Nederlandse dief, smokkelaar, inbreker met twee doden op zijn geweten.
100 grootste criminelen van Nederland (inmiddels meer…)
De Nederlands misdaadencyclopedie
Alle Liquidaties in Nederland
Boeken over Nederlandse criminaliteit
Bijnamen van de verschillende criminelen uit binnen- en buitenland.
Zie hier ->>> Meer interessante artikelen over criminaliteit op deze website
Hans Gruijters is geboren in 1925 als het twintigste kind uit een gezin met 21 kinderen. Een gemakkelijke jeugd is het niet en hij komt terecht in verschillende opvoedingsgestichten. Na de Tweede Wereldoorlog trouwt Gruijters met een meisje uit Mierlo-Hout, waar beiden ook gaan wonen.
Na de oorlog is er van alles en nog wat de Nederlandse grenzen over en weer smokkelen. Gruijters doet hier met veel passie aan mee. Zo smokkelt hij bijvoorbeeld sigaretten en koffie naar Duitsland en paarden naar België. Regelmatig raakt hij betrokken bij achtervolgingen en schietpartijen met de douane en de politie.
De smokkel levert hem een prima inkomen op. Om het geld wit te wassen gebruikt hij zijn bedrijf in tweedehands auto’s. Gruijters laat het geld graag rollen en deelt graag uit. In de cafés geeft hij vele rondjes, hij trakteert de kinderen in de buurt en geeft veel geld aan goede doelen. Gruiters wordt een soort een volksheld, á la Robin Hood, die kinderen ook rustig met zijn pistool laat spelen.
Hans Gruijters: van smokkelaar naar inbreker
De smokkelarij wordt steeds lastiger en Gruiters gaat zich specialiseren in inbraak. Natuurlijk weten vele buurtgenoten hoe hij zijn geld verdient, maar zij profiteren ook van zijn illegale inkomsten.
In 1952 gaat Gruiters naar het Armenbestuur voor bijstand. Het geld wat hij krijgt komt hij dan weer wel met een luxe en grote Amerikaanse auto ophalen. Hij heeft in de buurt wel een naam op te houden en daarom wordt hij vanaf dat moment actiever te worden in het plaatselijke dorpsleven. Hij doet onder andere een financiële bijdrage aan de Kersenfeesten in Mierlo.
Gruijters is in 1954 29 jaar oud en hij is dan al zes keer veroordeeld voor kleinere vergrijpen. Op 15 november 1954 schiet hij J. van Dieten, een postbeambte, dood in het postkantoor van Ravenstein tijdens een inbraak. Om de politie af te leiden heeft hij een boerenschuur in Neerlangel in de fik gestoken. Gruiters wacht bij het postkantoor tot de postbestellers naar huis gaan.
Als hij binnen is gaat hij aan de slag met het openen van de brandkast. Even later komt Van Dieten binnen hij schiet hem neer. De volgende dag sterft Van Dieten aan zijn verwondingen in zijn buik. Uit de kluis neem hij een klein kluisje mee. In de bossen op de Udense Dreef bij het dorpje Schaijk stopt hij de auto en breekt het geldkistje open. Er zit voor ƒ 300,- aan postzegels in en voor ƒ 10,- aan klein geld (nu zo’n 75 euro). Boos gooit hij de postzegels weg en steekt het wisselgeld stak in zijn zak.
Op 31 december klimt hij door een WC-Raampje om in t breken in het huis van de pastoor in Volkel. Wit de openstaande kluis haal hij vierduizend gulden, dat zou nu zo’n 30.000 euro zijn. Dit is geld van de kerkekas, de intentiekas, de privékas, de collectekas, het Sint Jans Klokkengeld, het armenfonds, het geld van het parochiaal armenbestuur en het fonds voeding arme kinderen.
Na zijn vertrek bij de pastorie overrijdt hij de 22-jarige fietser Bart van Eenbergen uit Uden, als de politie hem op zijn hielen zit. Hij rijdt door terwijl de man halfdood op het wegdek ligt. Later zal de man overlijden. De politie vindt de volgende dag de beschadigde auto in zijn garage. Gruiters slaat op de vlucht.
Gruiters weet de politie voor te blijven en slaagt er in op 2 januari een bank in Oss te beroven. Hij krijgt de kluis niet open en breekt dan maar in in het bovenliggende huis. Daar weet hij tien gulden te stelen.
Op 5 januari 1955 schiet hij in de avond met een stengun of pistool op een man die hem achtervolgt. Dit nadat Gruiters een mislukte poging heeft gedaan om zijn auto te stelen in Tilburg. De man is namelijk de Duitse Theodoor Camman die nog in Afrika onder Rommel gevochten en blijft ondanks de schoten Gruiters achterna zitten. Hij steelt daarom maar een fiets en rijdt naar Goirle. Hier breekt hij in in een villa en neemt een fles sherry mee.
Terug in Tilburg besluit De Zwarte Ruiter om opperwachtmeester Schuurmans in Mierlo-Hout te bellen en te vertellen dat het slecht met hem gaat. Schuurmans heeft altijd begrip voor hem getoond. Hij adviseert Gruiters om zich aan te geven omdat er toch geen kans op ontsnappen is. Gruiters besluit ander want: ‘Als ik weer de cel in moet dan wordt ik helemaal gek.’
Op 6 januari wordt Gruiters gearresteerd in Hotel Schuermans aan de Spoorlaan in Tilburg. De eigenaar van het hotel heeft hem herkend aan de hand van een signalement in de krant en heeft de politie gewaarschuwd.
In 1956 wordt Gruijters veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. Hij ontsnapte uit de gevangenis in 1957 door ouderwets de spijlen voor een raampje door te veilen, maar hij wordt snel weer gepakt en gevangengezet.
In 1966 komt hij vrij en neemt samen met producer Addy Kleijngeld uit Helmond een plaatje op. Hij weet daarmee zelfs in de uitzending van het populaire televisieprogramma “Voor de vuist weg” van Willem Duys te komen.
De titel van één van de nummers is “Geef mij een kans” en het andere nummer, tekst en muziek van Gert (& Hermien) Timmermans heeft de titel “Mijn Moeder”, een ode aan zijn moeder.
Met zijn nieuwe vrouw Mieke weet hij een schoonmaakbedrijf op te bouwen met, op een moment, zelfs 35 personeelsleden in dienst. Hij overlijdt in 1980 na een hartaanval op zijn manege.
Een mooie samenvatting van het leven van hans Gruiters vind je hier ->>> De Zwarte Ruiter – Hans Gruijters (1925-1980) door Frans Ceelen
