Inkomensongelijkheid maakt mensen ongelukkig
Is nivelleren een feestje? Schijnbaar wel, want de universiteiten van Melbourne en Oxford zeggen het en dat zijn toch niet de meest progressieve en communistische bolwerkjes. Aanpakken die top 1 procent grootverdieners en graaiers luidt het bijna letterlijke devies van deze wetenschappers. Dat dan wel weer in heel mooi eufemistisch Brits-Engels. De mensen die roepen: dat wisten we al lang! zijn grote Pinokkio’s, want er is nog nooit onderzoek op deze wijze naar gedaan. Dat je het al wel dacht, ja dat kan natuurlijk wel.
Inkomensongelijkheid maakt mensen ongelukkig
Je moet je wel even door het werkje ‘Top Incomes and Human Well-being Around the World’ heenworstelen, want eenvoudig is het episteltje Richard Burkhauser, Jan-Emmanuel De Neve en Nattavudh Powdthaveeniet niet echt. In wel 53 vol gepende wetenschappelijke pagina’s komen zij in de conclusie tot de kern:
“Reported levels of life evaluation are lower and those of negative emotional well-being are higher when the share of income held by the top 1 percent is high.”
Burkhauser, De Neve en Nattavudh Powdthaveeniet, Top Incomes and Human Well-being Around the World
De afgelopen dertig jaar heeft de groep rijken, de top 1%, in vele landen steeds meer weten te vergaren ten opzichte van de andere 99%. Er is echter nog nooit onderzocht of statistisch vastgesteld wat dit effect doet met het ‘well-being’ in onze vertaling geluk, van die grote groep van 99% van de bevolking. De conclusie uit het bovenstaande is vrij vertaald: hoe meer die 1% procent bezit van de rijkdom in een land, hoe ongelukkiger de de andere 99% zijn. Het effect, het ongeluk van die 99%, is ook het grootst in de landen waar die 1% ook absoluut het meeste bezit: In Columbia en de Verenigde Staten.
Je zou denken: dat gevoel treedt alleen op bij de arme sloebers in deze wereld. De jaloerse loosers die nooit iets financieel zinnigs met hun leven hebben weten te doen. Helaas pindakaas, ook de middenklasse, die het relatief gewoon goed hebben, wordt ook niet vrolijk van die 1%. Sterker nog, het zorgt er voor dat hun ‘well-being’ ook verslechterd.
Ons voorstel: we maken één grote loterij van het vermogen van de de peopletjes in de Quote 500 van Nederland opdelen in prijzen van 1 miljoen euro. En na deze verdeling niet meer klagen, want iedereen heeft dan dezelfde kans gehad op een fortuin. Overigens stellen wij dan wel weer als eis dat wij de organisatie van deze loterij krijgen toebedeeld. We hebben ons al aangemeld bij de Staatsloterij om de fijne kneepjes van het vak te leren…
