Lachen om humor duidt op intelligentie zegt onderzoek
Als je humor van Hans Teeuwen en André Manuel kan waarderen, dan moet je IQ wel de 150 overstijgen. Lees meer of je je mag rekenen tot het wat slimmere deel van de mensheid. Natuurlijk met bewegende beelden van de enige echte.
Lachen om humor duidt op intelligentie zegt onderzoek
Een team van onderzoekers, onder leiding van Ulrike Willinger van de medische universiteit van Wenen, vroegen 156 deelnemers om mening over 12 cartoons te geven. Konden ze er om lachen en begrepen ze de humor überhaupt een beetje?
De deelnemers moesten een paar basale testen invullen waarin hun verbale en non-verbale IQ tot uiting kwam. De onderzoekers identificeerden drie verschillende groepen deelnemers.
Wist je dat sarcastische mensen intelligenter zijn!
De donkerste en meest zieke humor vond het meeste waardering door de groep met het hoogste verbale en non-verbale IQ en de deelnemers die het meeste onderwijs hadden genoten.
Wist je dat vele dieren lachen zegt onderzoek (en niet voor niets!)
Volgens Willinger en haar team is er wel een verklaring voor de relatie tussen donkere humor en intelligentie. Zij denken dat wanneer je kunt genieten van donkere humor je in staat moet zijn “om complexe informatie te verwerken”.
Bron en meer informatie: Ulrike Willinger, Andreas Hergovich, Michaela Schmoeger, Matthias Deckert, Susanne Stoettner, Iris Bunda, Andrea Witting, Melanie Seidler, Reinhilde Moser, Stefanie Kacena, David Jaeckle, Benjamin Loader, Christian Mueller en Eduard Auff: Cognitive and emotional demands of black humour processing: the role of intelligence, aggressiveness and mood in Cognitive Processing, 18 januari 2017
Lachen toch???
Lachen om donkere humor duidt op intelligentie – Hans Teeuwen over Paarden uit: Met een Breierdeck (1997)
Jaahahaaa!
Weet u waar ik heel erg van hou?
Van paarden!
Ik hou heel erg van paarden! Ik hou van dikke paarden, dunne paarden, grote paarden, kleine paarden, maar ook van zwarte paarden met een witte punt op hun kop! Ja, daar hou ik van.
En ik vind het altijd zo mooi met paarden, dat ze steigeren tegen de achtergrond van een ondergaande zon. Dat vin’ ik mooi.
Vroeger dan ging ik altijd paardje rijden. Dat zat ik zo op de rug van het paard met een plank. Als je paard dan moes’ lopen, dan sloeg ik ‘m met die plank zo *pats* op zijn kop. En dan schrok ie. En dan ging ie lopen.
En als ik wat harder wilde, dan sloeg ik wat harder *PATS*. En als ik er vanaf wilde, dan sloeg ik zó hard *PATS!* dat ie door z’n voorpoten zakte en kon ik er zo vanaf stappen.
En als ik dan weer verder wilde, pakte ik een emmer ijskoud water, gooide dat over zijn kop, schrok ie weer wakker en dan gingen we verder paardje rijden! En met een goed paard deed ik dan een week.
Zie hier de top 25 jongste schaakgrootmeesters aller tijden.
En na die week was het paard dan rijp voor de jacht. Dan ging ik met mijn vrienden op paardenjacht! En dan joegen wij het paard zo strategisch in een hoek… van de eh.. stal. En dan stond ik zo te trappen tegen zijn benen – want een paard heb’ benen hè? – en bleef je maar trappen tot ie als een blok beton tegen de grond viel en dan met de blote hand wurgen.
Dan kon wel effe duren ja!
Máár dames en heren, er waren ook mensen, en daar wil ik me bij deze graag van distantiëren, dat waren mensen die vond het leuk leuk, die om als dat het paard dood op de grond lag om dan…. het dode paard… in de reet te neuken! Ja, maar daar hou ik niet van. Dat heb’ met sport helemaal niks te maken!
