Lange mensen zijn conservatiever en verdienen meer geld
Dat mensen die groter zijn dan het gemiddelde meer verdienden, hadden we wel eens eerder ergens gehoord. Het aardige van dit onderzoek is dat er een factor aan wordt toegevoegd. Hoe kleiner hoe linkser en hoe groter hoe rechtser. Dit zeggen wij niet, maar onderzoekers van de Ohio State University na een uitgebreide studie met data uit Groot-Brittannië. Is dit de reden waarom linkse partijen ons proberen klein te houden en de rechtse partijen ons doen voorstellen dat we groter zijn als we zelf denken? Lees meer over wat 2,5 centimeter doet met je stemgedrag.
Lange mensen zijn conservatiever en verdienen meer geld
Opeens valt het communisme in China volstrekt perfect op haar plaats. Dat heeft gewoon van doen met de gemiddelde lengte, niet meer en niet minder. Want natuurlijk, als je een klein pikkebaasje bent moet je altijd de klappen opvangen. Dan is het logisch dat je je als kleine mensen verenigt in de strijd tegen de grote mensen. Zo blijkt dat onder lilliputters de grootste communisten te vinden zijn. Nee, onzin natuurlijk. Dit is een serieus onderzoek.
2,5 centimeter groter, 0,8 procent meer kans op conservatieve gevoelens
Het onderzoek over de relatie tussen lengte en de mate van conservativiteit vond plaats onder bijna 10.000 Britten. Het bleek dat bij iedere 2,5 centimeter extra lengte de kans op een stem op de conservatieve partij bij mannen 0,8 procent toeneemt en bij vrouwen met 0,4 procent.
If you take two people with nearly identical characteristics – except one is taller than the other – on average the taller person will be more politically conservative.
‘
Sara Watson, Ohio State University
Een ander aardige uitkomst was dat iedere 2,5 centimeter extra, tien procent meer inkomen opleverde. De combinatie van lengte en het bijbehorende extra inkomen zorgde per 2,5 centimeter dat de kans kans van een stem op de conservatieve partij bij mannen zelfs met 5,5% toenam!
Bron en meer informatie: Raj Arunachalam and Sara Watson: Height, Income and Voting in de British Journal of Political Science, 24 juni 2016
