Overzicht van de winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede sinds 1901

14 oktober 2018

1052

Overzicht van de winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede sinds 1901

Wat is het toch mooi dat er nog steeds vele mensen en organisaties zijn die de vrede tussen ons mensen in de wereld willen bevorderen. Hieronder een lijst met illustere organisaties en persoonlijkheden die volgens het Noorse Nobelcomité de titel hebben verdiend.

Overzicht van de winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede sinds 1901

Jaar	Naam	Toelichting
1901	Frédéric Passy	Als een van de oprichters van de Interparlementaire Unie en tevens voor het medeorganiseren van het eerste Universele Vredescongres.
	Henri Dunant	Voor zijn rol in het stichten van het Internationale Rode Kruis.
1902	Élie Ducommun	Eresecretaris van het Internationaal Bureau voor de Vrede
	Albert Gobat	Secretaris-generaal – Interparlementaire Unie; eresecretaris Internationaal Bureau voor de Vrede
1903	William Randal Cremer	Lid van het Britse Parlement; secretaris van de Internationale Arbitrage
1904	Institut de Droit International; Voor haar pogingen	als onofficieel orgaan tot het ontwikkelen van de standaardprincipes van de wetenschap van het internationaal recht.
1905	Bertha von Suttner	Erevoorzitter van het Internationaal Bureau voor de Vrede; auteur van Die Waffen nieder!
1906	Theodore Roosevelt	Voor zijn succesvolle tussenkomst in de Russisch-Japanse oorlog en zijn interesse in justitie; door de eerste zaak voor te brengen voor het Haagse Permanent Hof van Arbitrage
1907	Ernesto Teodoro Moneta	President – Lombard League of Peace.
	Louis Renault	Professor International Law; was de permanente afgevaardigde van Frankrijk voor het Permanent Hof van Arbitrage.
1908	Klas Pontus Arnoldson	Stichter van de 'Swedish Peace and Arbitration League'
	Fredrik Bajer	voor zijn werk in de Interparlementaire Unie en als eerste president van het Internationaal Bureau voor de Vrede
1909	Auguste Beernaert	Voormalig eerste minister; lid van het Belgisch Parlement Lid van het Permanent Hof van Arbitrage
	Paul Henri Balluet d'Estournelles de Constant	Lid van het Frans Parlement (Sénateur); stichter van het Committee for the Defense of National Interests and International Conciliation
1910	Internationaal Bureau voor de Vrede	Gesticht in 1891
1911	Tobias Asser	Initiator van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht; minister; jurist
	Alfred Hermann Fried	Journalist; oprichter van Die Friedenswarte
1912	Elihu Root	Voormalig minister van Buitenlandse Zaken; initiator van diverse arbitrageverdragen.
1913	Henri La Fontaine	Lid van het Belgisch Parlement (senator); Internationaal Bureau voor de Vrede
1914	Niet uitgereikt
1915	Niet uitgereikt
1916	Niet uitgereikt
1917	Internationaal Comité van het Rode Kruis
1918	Niet uitgereikt
1919	Woodrow Wilson	President van de Verenigde Staten van Amerika; oprichter van de Volkenbond
1920	Léon Bourgeois	Voormalig minister van Buitenlandse Zaken; lid van het Frans Parlement (Senaat); president – raad van de Volkenbond
1921	Hjalmar Branting	Minister President van Zweden; Zweeds afgevaardigde van de Raad van de Volkenbond
	Christian Lange	Secretaris-generaal van de Interparlementaire Unie
1922	Fridtjof Nansen	Wetenschapper; ontdekker en Noors afgevaardigde Volkenbond; initiator van Nansenpaspoort
1923	Niet uitgereikt
1924	Niet uitgereikt
1925	Austen Chamberlain	Minister van Buitenlandse Zaken; mede-initiator van het Verdrag van Locarno
	Charles Dawes	Vicepresident van de Verenigde Staten; voorzitter van de Commissie voor Geallieerde Herstelbetalingen (initiator van het Dawesplan)
1926	Aristide Briand	Minister van Buitenlandse Zaken; mede-initiator van het Verdrag van Locarno en Briand-Kelloggpact
	Gustav Stresemann	Voormalig rijkskanselier van Duitsland; minister van Buitenlandse Zaken; mede-initiator van het Verdrag van Locarno
1927	Ferdinand Buisson	Voormalig professor; Universiteit van Sorbonne – Parijs; oprichter en president van de Liga voor Mensenrechten in Frankrijk
	Ludwig Quidde	Professor Universiteit van Berlijn; lid van het Duits Parlement; deelnemer aan diverse vredesconferenties
1928	Niet uitgereikt
1929	Frank Billings Kellogg	Voormalig minister van Buitenlandse Zaken; mede-initiator van het Briand-Kelloggpact
1930	Nathan Söderblom	Aartsbisschop; leider van de oecumenische beweging
1931	Jane Addams	Sociologe; internationaal president Women's International League for Peace and Freedom
	Nicholas Murray Butler	President Columbia-universiteit; promotor van het Briand-Kelloggpact
1932	Niet uitgereikt
1933	Norman Angell	Schrijver; lid van het Uitvoerend Comité van de Volkenbond en van National Peace Council
1934	Arthur Henderson	Voormalig minister van Buitenlandse Zaken; president van Conferentie voor Ontwapening in 1932
1935	Carl von Ossietzky	Journalist (die Weltbühne); pacifist
1936	Carlos Saavedra Lamas	Minister van Buitenlandse Zaken; president van de Volkenbond; bemiddelaar in een conflict tussen Paraguay en Bolivia
1937	Robert Cecil	Schrijver en voormalig Lord Privy Seal; oprichter en president van de Internationale Vredescampagne
1938	Office international Nansen pour les réfugiés	Een internationale hulporganisatie – gestart door Fridtjof Nansen in 1921
1939	Niet uitgereikt
1940	Niet uitgereikt
1941	Niet uitgereikt
1942	Niet uitgereikt
1943	Niet uitgereikt
1944	Internationaal Comité van het Rode Kruis
1945	Cordell Hull	Voormalig minister van Buitenlandse Zaken; prominent deelnemer in de stichting van de Verenigde Naties
1946	Emily Greene Balch	Voormalig professor in Geschiedenis en Sociologie; ere internationaal president van de Women's International League for Peace and Freedom
	John R. Mott	Voorzitter van het International Missionary Council; president – World Alliance of Young Men's Christian Associations
1947	Friends Service Council
	American Friends Service Committee
1948	Niet uitgereikt
1949	John Boyd Orr	Arts; politicus; prominent organisator en directeur Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN; National Peace Council en Wereld Unie van Vredesorganisaties
1950	Ralph Bunche	Professor – Harvard-universiteit; MA; directeur; Trustschapsraad; VN; 'Acting Mediator' in Palestina – 1948
1951	Léon Jouhaux	President van de Internationale Comité van de Europese Raad; vicepresident van de Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen; vicepresident van de World Federation of Trade Unions en lid van de Internationale Arbeidsorganisatie en afgevaardigde van de VN
1952	Albert Schweitzer	Missionaris arts; oprichter van Lambaréné (République de Gabon)
1953	George Marshall	President van het Amerikaanse Rode Kruis; voormalig minister van Defensie; afgevaardigde van de VN; initiator van het Marshallplan
1954	Bureau van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen	Een internationaal hulporganisatie opgericht door de VN in 1951
1955	Niet uitgereikt
1956	Niet uitgereikt
1957	Lester Bowles Pearson	Voor zijn rol in de pogingen tot het beëindigen van het Suez-conflict en het oplossen van het Midden-Oostenvraagstuk door de Verenigde Naties.
1958	Dominique Pire	Vader van de Dominicaanse Order; leider van de vluchtelingenorganisatie L'Europe du Coeur au Service du Monde
1959	Philip Noel-Baker	Parlementslid; zijn hele leven bedreven voorvechter van internationale vrede en samenwerking
1960	Albert Luthuli	President van het Afrikaans Nationaal Congres; voor zijn strijd tegen aprtheid in Zuid-Afrika
1961	Dag Hammarskjöld	Secretaris-generaal van de VN voor het versterken van de VN
1962	Linus Pauling	Voor zijn campagne tegen kernwapentesten
1963	Internationaal Comité van het Rode Kruis
	Internationale Federatie van Rode Kruis- en Rode Halve Maanverenigingen
1964	Martin Luther King	Voorvechter van burgerrechten
1965	UNICEF	Een internationale hulporganisatie.
1966	Niet uitgereikt
1967	Niet uitgereikt
1968	René Cassin	President van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens
1969	Internationale Arbeidsorganisatie
1970	Norman Borlaug	Voor zijn bijdragen aan de Groene revolutie welke een grote impact op de voedselproductie in Azië en Latijns-Amerika had.
1971	Willy Brandt	Bondskanselier; voor West-Duitslands Ostpolitik.
1972	Niet uitgereikt
1973	Henry Kissinger	Voor de Parijse Akkoorden van 1973 om tot een staakt-het-vuren in de Vietnamoorlog te komen en tot terugtrekking van de Amerikaanse strijdkrachten.
	Le Duc Tho
1974	Seán MacBride	President van het Internationaal Bureau voor de Vrede; president van de Commissie van Namibië. Voor zijn sterke betrokkenheid bij de mensenrechten: het dirigeren van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens door de Europese Raad en het medeoprichten en het leiden van Amnesty International en het dienen als secretaris-generaal van de Internationale Commissie van Juristen
	Eisaku Sato	Minister-president van Japan – voor zijn afzwering van de nucleaire optie voor Japan en voor zijn inspanningen voor verdere afzwering in de regio.
1975	Andrej Sacharov	[Voor zijn] strijd voor mensenrechten; ontwapening en samenwerking tussen alle naties.
1976	Betty Williams	Stichter[s] van de Noord-Ierse vredesbeweging (later hernoemd naar Community of Peace People)
	Mairead Corrigan
1977	Amnesty International	[Voor] het beschermen van de mensenrechten van gewetensgevangenen
1978	Anwar Sadat	Voor hun bijdrage aan de twee vredesakkoorden in het Midden-Oosten en aan de vrede tussen Egypte en Israël welke ondertekend werden in Camp David op 17 september 1978.
	Menachem Begin
1979	Moeder Teresa	Leidster van de Missionarissen van Naastenliefde.
1980	Adolfo Pérez Esquivel	Mensenrechtenleider; stichtte niet-gewelddadige organisatie om de junta in Argentinië te bestrijden.
1981	Bureau van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen	Een internationale hulporganisatie; opgericht door de VN in 1951
1982	Alva Myrdal	[Voor] hun voortreffelijk werk in de ontwapeningsonderhandelingen van de Verenigde Naties waar zij beiden een cruciale rol en internationale erkenning hebben verworven.
	Alfonso García Robles
1983	Lech Wałęsa	Oprichter van Solidarność; voorvechter van mensenrechten.
1984	Desmond Tutu	Bisschop van Johannesburg; voormalig secretaris-generaal Zuid-Afrikaanse Kerkenraad.
1985	International Physicians for the Prevention of Nuclear War	Voor de gezaghebbende informatie en voor het creëren van een bewustzijn voor de katastrofale gevolgen van een atoomoorlog. De commissie is van mening dat dit op zijn beurt bijdraagt tot een verhoging van de druk van publieke oppositie tegen de proliferatie van atoomwapens en een herdefiniëring van prioriteiten met meer aandacht voor gezondheids- en andere humanitaire kwesties.
1986	Elie Wiesel	Voorzitter van de The President's Commission on the Holocaust (De Presidentiële Commissie met betrekking tot de Holocaust).
1987	Óscar Arias	Voor zijn werk voor vrede in Centraal-Amerika – inspanningen die tot een vredesovereenkomst in Guatemala op 7 augustus 1987 leidden.
1988	VN-vredesmacht	[Voor] hun belangrijke inspanningen [die] bijgedragen hebben aan de realisatie van één van de fundamentele beginselen van de Verenigde Naties.
1989	Tenzin Gyatso – 14e dalai lama	Voor zijn strijd voor de bevrijding van Tibet en zijn inspanningen voor een vreedzame oplossing in plaats van het gebruik van geweld. De voorzitter van de Nobelprijscommissie zei dat de prijs voor een deel een eerbetuiging was ter herinnering aan Mahatma Gandhi.
1990	Michail Gorbatsjov	Voor zijn leidende rol in het vredesproces dat vandaag de dag belangrijke onderdelen van de internationale gemeenschap kenmerkt.
1991	Aung San Suu Kyi	Voor haar geweldloze strijd voor democratie en mensenrechten in Myanmar.
1992	Rigoberta Menchú	Ter erkenning van haar werk voor sociale gerechtigheid en etnisch-culturele verzoening gebaseerd op respect voor de rechten van de inheemse bevolking.
1993	Nelson Mandela	Voor hun inspanningen voor het vreedzaam einde van het apartheidsregime en het leggen van de funderingen voor een nieuw democratisch Zuid-Afrika.
	Frederik Willem de Klerk
1994	Yasser Arafat	Voor hun inspanningen om vrede te bereiken in het Midden-Oosten.
	Shimon Peres
	Yitzhak Rabin
1995	Józef Rotblat	Voor hun inspanningen om de invloed van atoomwapens in de internationale politiek te verminderen en deze op de lange termijn uit te bannen.
	Pugwash Conferences on Science and World Affairs
1996	Carlos Filipe Ximenes Belo	Voor hun werk voor een rechtvaardige en vreedzame oplossing voor het conflict in Oost-Timor.
	José Ramos-Horta
1997	International Campaign to Ban Landmines	Voor hun pogingen om anti-persoonsmijnen te verbieden en op te sporen.
	Jody Williams
1998	John Hume	Voor hun pogingen een vreedzame oplossing te vinden voor het conflict in Noord-Ierland
	David Trimble
1999	Artsen zonder Grenzen	Ter erkenning van het humanitaire pionierswerk van de organisatie
2000	Kim Dae-jung	Voor zijn werk voor democratie en mensenrechten in Zuid-Korea en Oost-Azië in het algemeen en voor de vrede en verzoening met Noord-Korea in het bijzonder
2001	Verenigde Naties	Voor hun werk voor een beter georganiseerde en vreedzame wereld
	Kofi Annan
2002	Jimmy Carter	Voor decennialang onvermoeid pogingen doen om een vreedzame oplossing te vinden voor internationale conflicten; om de democratie en mensenrechten te verspreiden en het promoten van economische en sociale vooruitgang.
2003	Shirin Ebadi	Voor haar werk voor democratie en mensenrechten. Haar focus lag vooral op problemen rondom de rechten van vrouwen en kinderen.
2004	Wangari Maathai	Voor haar bijdrage voor duurzame ontwikkelingen; democratie en vrede.
2005	Internationaal Atoomenergie Agentschap	Voor hun pogingen te voorkomen dat nucleaire energie wordt gebruikt voor militaire doeleinden en er voor te zorgen dat de nucleaire energie die gebruikt wordt voor vreedzame doeleinden op de meest veilige manier wordt gebruikt.
	Mohammed el-Baradei
2006	Muhammad Yunus	Voor hun pogingen economische en sociale ontwikkelingen te stimuleren vanaf de laagste rangen.
	Grameen Bank
2007	Al Gore	Voor hun pogingen voor het verspreiden en uitbreiden van de kennis over klimaatveranderingen die veroorzaakt worden door de mens en het leggen van de funderingen van de maatregelen die nodig zijn om deze veranderingen te voorkomen.
	Intergovernmental Panel on Climate Change
2008	Martti Ahtisaari	Voor zijn belangrijke pogingen op verschillende continenten en gedurende meer dan drie decennia; om internationale conflicten te voorkomen.
2009	Barack Obama	Voor zijn buitengewone pogingen om de internationale diplomatie en de samenwerking tussen mensen te versterken. Obama's diplomatie is gebaseerd op het principe dat wie de wereld leidt – dat moet doen op basis van de normen en waarden die door het merendeel van de wereldbevolking gedeeld worden aldus de commissie.
2010	Liu Xiaobo	Voor zijn lange en niet-gewelddadige strijd voor fundamentele mensenrechten in China
2011	Ellen Johnson Sirleaf	Voor hun geweldloze inzet ten behoeve van de rechten en veiligheid van vrouwen om volwaardig mee te doen in het bereiken van vrede
	Leymah Gbowee
	Tawakkul Karman
2012	Europese Unie	De Unie en haar voorlopers hebben meer dan zes decennia bijgedragen aan de bevordering van vrede en verzoening; democratie en mensenrechten in Europa.
2013	OPCW	Voor haar uitvoerige inspanningen om chemische wapens te elimineren.
2014	Kailash Satyarthi	Voor hun strijd tegen de onderdrukking van jongeren en voor het recht van alle kinderen op onderwijs
	Malala Yousafzai
2015	Kwartet voor Nationale Dialoog in Tunesië	Voor zijn beslissende bijdrage aan het bouwen van een pluralistische democratie in de nasleep van de Jasmijnrevolutie in 2011
2016	Juan Manuel Santos	Voor zijn resolute inspanningen om een einde te maken aan de burgeroorlog die meer dan vijftig jaar [in Colombia] woedde.
2017	ICAN	Voor hun werk om de aandacht te vestigen op de rampzalige humanitaire gevolgen van het gebruik van kernwapens en voor hun baanbrekende inspanningen om een verdrag te bereiken dat dergelijke wapens verbiedt.
2018	Denis Mukwege en Nadia Murad Basee	Voor hun inspanningen om het gebruik te beëindigen van seksueel geweld als wapen in oorlogen en gewapende conflicten.
2019	Abiy Ahmed (1976)	Voor zijn inspanningen om vrede en internationale samenwerking te bereiken	en in het bijzonder voor zijn beslissende initiatief om het grensconflict met buurland Eritrea op te lossen.