Beroemdste voorbeelden fauvisme: schilderijen
In 1905 plaatsen Andre Derain en Henri Matisse, die tijdens hun studie zeer goede vrienden werden, hun kunstwerken in een tentoonstelling in de Salon d’Automne.
De schilderijen brengen de kunstcriticus Louis Vauxcelles ertoe om beide kunstenaars ‘les Fauves’ te noemen, wat zich vertaalt naar ‘de wilde beesten’.
Dit leidt tot een korte beweging in de kunstgeschiedenis, het fauvisme genaamd, die duurde van 1905 tot 1907, met in totaal slechts drie tentoonstellingen.
De schilderijen zijn fantasierijk en gedurfd gekleurd, waarbij over het algemeen geen standaard gebruik werd gemaakt van de typische artistieke methoden die door de meeste schilders van die tijd werden toegepast.
Toen Vauxcelles de term ‘les Fauves’ bedacht, bedoelde hij dat niet als een compliment aan de kunstenaars, maar eerder als een humoristische reactie op hun onorthodoxe stijl en methoden. Tegenwoordig worden de schilderijen van Andre Derain verkocht voor ongeveer
Schilderen is te mooi om te worden gereduceerd tot beelden die te vergelijken zijn met die van een hond of een paard. Het is absoluut noodzakelijk dat we ontsnappen aan de cirkel waarin de realisten ons hebben gevangen.
Andre Derain
Lees hier ->>> meer over kunst op deze website…
Hier ->>> vind je 100 beroemdste schilders aller tijden op deze website…
Zie hier ->>> ook de de 100 beroemdste schilderijen aller tijden op deze website…
Top 10 beroemdste voorbeelden fauvisme schilderijen
Het fauvisme kenmerkt zich door het gebruik van felle, nauwelijks gemengde kleuren. De stroming staat aan het begin van de moderne kunst en vond haar voortzetting in de schilderkunst van de 20e eeuw. Het hoogtepunt bereikte de stroming tussen 1898 en 1908.
10. Fenêtre ouverte, Collioure / Open raam (1905) – Henri Matisse
Het werk, een olieverf op doek, is in 1905 geschilderd en datzelfde jaar tentoongesteld op de Salon d’Automne in Parijs. Het is in 1998 nagelaten door de nalatenschap van mevrouw John Hay Whitney aan de National Gallery of Art, Washington, DC.
Het is een voorbeeld van de fauvistische schilderstijl waar Matisse beroemd om werd en waarvan hij een leider was, ruwweg tussen de jaren 1900 en 1909.
Fenêtre ouverte toont het uitzicht uit het raam van zijn appartement in Collioure, aan de zuidkust van Frankrijk. We zien zeilboten op het water, gezien vanuit Matisse’s hotelraam met uitzicht op de haven.
Hij keerde regelmatig terug naar het thema van het open raam in Parijs en vooral tijdens de jaren in Nice en Etretat, en in zijn laatste jaren, vooral eind jaren veertig.
Henri Matisse schilderde graag open ramen en schilderde ze gedurende zijn hele carrière.
Zie hier meest bekende schilderijen van Henri Matisse – De top 10.
9. L’Estaque / De draaiende weg (1906) – André Derain
De titel van het schilderij is ontleend aan de bochtige weg die rechtsonder door het tafereel loopt. Andre Derain was naast Henri Matisse ook de grondlegger van het fauvisme.
Onafhankelijk is fauvisme een aansprekende techniek in de schilderkunst die het gebruik van opgeblazen kleuren toepast bij het schilderen van objecten of mensen.
In het fauvisme werd kleur beschouwd als het belangrijkste aspect van een schilderij en het onderwerp nam in dergelijke schilderijen slechts een achterbank in.
Het schilderij kent geen grenzen aan de vormen die het herbergt. De meeste vormen zijn representatief, zoals de brug, bomen, mensen en gebouwen.
Sommige vormen kunnen echter als niet representatief worden beschouwd en dienen alleen om de esthetische schoonheid van het schilderij te vergroten.
Derain vermeed het gebruik van echte driedimensionale vormen en zijn beste poging was de gebogen weg die drie vlakken vertoonde, waardoor deze als driedimensionaal werd gekwalificeerd. Alle andere vormen zijn impliciet driedimensionaal.
De illusie van 3D werd bereikt door gebruik te maken van tonale technieken zoals arcering en versmering.
Zie hier de Top 20 grootste kunstwerken aller tijden volgens de Britten.
8. Le Port de La Ciotat / De haven van La Ciotat (1907) – Georges Braque
Georges Braque was een zeer bekwame landschapsschilder die scènes uit Frankrijk op zich nam in verschillende stijlen. Zijn meest productieve tijd met dit genre was toen hij werkte als een fauvistische schilder, een stijl die wordt bepaald door zijn levendige palet.
Nadat Braque in 1905 het werk had gezien van de artistieke groep die bekend staat als de ‘Fauves’ (Beesten), nam hij een fauvistische stijl aan.
De Fauves, een groep waar onder andere Henri Matisse en André Derain deel van uitmaakten, gebruikten briljante kleuren om emotionele reacties weer te geven.
Braque werkte nauw samen met de kunstenaars Raoul Dufy en Othon Friesz, die Braque’s geboorteplaats Le Havre deelden, om een wat meer ingetogen fauvistische stijl te ontwikkelen.
Port of La Ciotat geeft een voorbeeld van hoe hij tonen van roze, paars en geel zou combineren om vrolijke landschaps- en stadsgezichten te creëren.
Hij maakte zich in deze periode niet al te veel zorgen over details en bood meer een abstracte weergave van de items die hij op dat moment zou hebben bekeken.
Zijn penseelvoering is los, met vormen gecreëerd door slechts een enkele kleurstreek, en dit is typerend voor veel moderne kunststijlen die in het begin van de 20e eeuw tot stand kwamen.
Zie hier de beroemdste schilderijen van Georges Braque – Een overzicht
7. Barques à Martigues / Boten bij Martigues (c.1908) – Raoul Dufy
Waar te vinden: Courtauld Institute of Art, Londen
Dufy (Le Havre, 3 juni 1877 – Forcalquier, 23 maart 1953) was een Frans fauvistisch kunstschilder, illustrator, stofontwerper en decoratieschilder. Hij werkte vanaf zijn 14de als boekhouder bij een koffie-importeur in Le Havre.
In 1895 ging hij naast dit werk in de avonduren lessen volgen van de schilder Charles Lhuillier aan de École des Beaux-Arts in Le Havre.
Hier ontmoette hij de schilder Emile-Othon Friesz. In 1900 won Dufy een beurs voor de École des Beaux Arts in Parijs, waar zijn vriend Friesz hem een jaar eerder in voor was gegaan.
6. La raie verte (Madame Matisse) / De groene streep (Madame Matisse) (1905) – Henri Matisse
Waar te vinden? Statens Museum for Kunst, Kopenhagen
La Raie Verte, ook bekend als Portret van Madame Matisse, is een portret van Henri Matisse van zijn vrouw, Amélie Noellie Matisse-Parayre. Het is een olieverfschilderij op canvas, voltooid in de herfst of winter van 1905.
Het is genoemd naar de groene band die het gezicht in tweeën deelt, waarmee Matisse een gevoel van licht, schaduw en volume probeerde te creëren zonder traditionele schaduwen te gebruiken.
Het colorisme van Matisse was destijds schokkend. Toen het schilderij in 1906 in Parijs werd tentoongesteld, werden dergelijke werken spottend bestempeld als de creaties van Les Fauves (de wilde beesten), samen met soortgelijke werken van André Derain en Maurice de Vlaminck.
Zowel bewonderaars als critici van Matisse hebben La Raie Verte gekarakteriseerd als een verontrustend beeld. Een vriend van de eigenaren van het schilderij, Michael en Sarah Stein , noemde het ‘een krankzinnige karikatuur van een portret’.
In 1910 schreef de criticus Gelett Burgess dat dit schilderij Matisse’s ‘straf’ van Amélie die de kijker dwong ‘in haar een vreemd en verschrikkelijke facet te zien’.
De kunsthistoricus John Klein heeft gesuggereerd dat moeilijkheden in het huwelijk van de Matisses kunnen hebben bijgedragen aan het onpersoonlijke en maskerachtige karakter van het portret.
5. Paysage près d’Anvers / Landschap bij Antwerpen (1906) – Georges Braque
Waar te vinden? Solomon R. Guggenheim Museum, New York.
In 1906 ging Braque naar Antwerpen om te schilderen. Landschap nabij Antwerpen, 1906 is representatief voor de fauvistische stijl van Braque. Hij exposeerde voor het eerst zijn vroege fauvistische werken op de Salon des Indepedants in maart 1906, waarvan hij er later vele vernietigde in een vlaag van onzekerheid.
De haven van Antwerpen, een van de grootste havens van Europa, was vergelijkbaar met zijn geboortestad Le Havre. Braque voelde zich dus comfortabel genoeg om tijdens zijn tijd daar te blijven en te schilderen.
Sterk beïnvloed door Paul Cezanne , schilderde Braque hoogstwaarschijnlijk Landschap bij Antwerpen in de techniek die Cezanne het meest gebruikte, schilderen en tekenen tegelijk. Er is dan ook geen voortekening voor dit schilderij; het is ter plekke geschilderd.
4. La Seine à Chatou / De Seine bij Chatou (1906) – Maurice De Vlaminck
Vlaminck, geboren in Parijs als zoon van een Vlaamse vader en een Franse moeder, groeide op in een muzikaal huishouden dat zo goed als verarmd was.
Op zestienjarige leeftijd verliet hij het ouderlijk huis en verhuisde naar Chatou. Hier onderhield hij later zijn vrouw en twee kinderen door te werken als beroepswielrenner en rondreizend violist.
Hoewel Chatou nu wordt beschouwd als een buitenwijk van Parijs, was het toen een klein dorp in het westen, langs de Seine. Daartegenover ligt het Île de Chatou, een lange, smalle strook land in het midden van de rivier.
Het hier getoonde tafereel lijkt te zijn waargenomen vanaf een punt op het eiland met uitzicht op het dorp Chatou, met zijn huizen met rode daken, op het vasteland.
Vlaminck deelde in 1900 een studio op het eiland met collega-kunstenaar André Derain. Samen vormden ze wat de ‘School van Chatou’ wordt genoemd.
De autodidactische Vlaminck omarmde de schilderkunst met dezelfde tomeloze passie als het leven zelf.
Hierbij koos hij spontaan voor de meest rechttoe rechtaan vormen en basale tinten om zijn gevoelens te uiten: ‘Ik probeer te schilderen met mijn hart en mijn lef zonder me zorgen te maken over stijl.’
Nadat de Parijse kunsthandelaar Ambroise Vollard begin 1906 Vlamincks bestaande voorraad schilderijen kocht, kon de kunstenaar zich volledig aan het schilderen wijden en werd zijn werk luchtiger en uitbundiger.
Hij bracht de zomer van 1906 door in en rond Chatou. Vlaminck schilderde schilderijen zoals deze, waarin hij de onverholen penseelvoering en intuïtieve verfaanbrenging van Van Goghs late, expressieve stijl, die hij zo bewonderde, nabootste.
Door de primaire kleuren blauw en rood te combineren met wit,
3. Paysage coloré aux oiseaux aquatiques / Kleurrijk landschap met watervogels (1907) – Jean Metzinger
Waar te vinden? Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris
Rond 1900 studeerde Metzinger (Nantes, 24 juni 1883 – Parijs, 3 november 1956) aan de kunstacademie van zijn geboortestad Nantes.
Daar kreeg hij les kreeg van de portretschilder Hippolyte Touront die hem de academische en conventionele techniek van schilderen leerde.
Metzinger voelde zich verbonden met de stijl van zijn tijd en nam met een aantal schilderijen deel aan een expositie in het Salon des Indépendants.
Het succes zette hem aan om in 1903 naar Parijs te verhuizen. Daar evolueerde zijn stijl van het neo-impressionisme naar het kubisme.
In 1912 schreef hij een verhandeling – Du cubisme – samen met Albert Gleizes. Metzinger werd als docent aangesteld aan de Académie de la Palette in Parijs en later aan de Académie Arenius.
Proto-kubistisch werk uitgevoerd in een post-divisionistische stijl
Paysage coloré aux oiseaux aquatiques is een proto-kubistisch werk uitgevoerd in een post-divisionistische stijl met een uniek fauvistisch palet.
Metzinger’s brede omnidirectionele penseelstreken in de behandeling van oppervlakken zijn een eerbetoon aan Paul Cézanne. Dit terwijl de weelderige subtropische beelden in het schilderij een eerbetoon zijn aan Paul Gauguin en Metzingers vriend Henri Rousseau.
Het werk stelt drie watervogels voor in een ambrozijnachtig mediterraan landschap met semi-tropische vegetatie, bomen, een watermassa, bergen en een zeilboot op de achtergrond.
De vrije en expressieve penseelstreken van Paysage coloré aux oiseaux aquatiques – zoals in Les Ibis en Le Flamant rose et le voilier uit dezelfde periode – vertegenwoordigen een versoepeling van de mozaïekachtige Divisionistische techniek.
Deze techniek is kenmerkend was voor Metzingers werk van 1905 tot begin 1907.
De lijnen en grote kleurvlakken worden, net als woorden, autonoom behandeld. Elk heeft onafhankelijk van elkaar een abstracte waarde, maar vormt samen een samenhangend geheel. De drang naar abstractie wordt een primaire kwaliteit van Metzingers werk uit 1907.
Hoewel niet zonder verwijzing naar de echte wereld, is Metzingers behandeling van het geverfde oppervlak bedoeld om weg te trekken van de uiterlijke verschijning van de natuur.
Imitatie wordt verlaten om zich te concentreren op het destilleren van essentiële vormen en bewegingen.
Deze gedistilleerde vormen waren superieur aan de natuur omdat ze deel uitmaakten van het idee en de dominantie van de kunstenaar over de pure materie van de natuur vertegenwoordigden.
2. Charing Cross Bridge (1906) – André Derain
Waar te vinden? National Gallery of Art, Washington
Derain schilderde ‘Charing Cross Bridge’ tijdens zijn korte verblijf van twee maanden in Londen, in de winter van 1906. Het schilderij toont een scène vanaf de zuidoever van de rivier de Theems, zoals de kunstenaar deze zag terwijl hij op een kade stond. Dit in de buurt van de Lion’s Brewery, het blauwe gebouw uiterst links.
Het kabbelende watereffect werd bereikt door korte, schokkerige penseelstreken te gebruiken. De verre gebouwen en het landschap zijn geschilderd met vloeiende, zachte lijnen om een contrast te creëren met de nabije, scherpe contouren op de voorgrond.
Op de brug is de trein te zien die er doorheen rijdt. ‘Charing Cross Bridge’ is één van Derains meest populaire schilderijen.
1. Le Bonheur de Vivre (1906) – Henri Matisse
Het monumentale doek is voor het eerst tentoongesteld op de Salon des Indépendants van 1906, waar de cadmiumkleuren en ruimtelijke vervormingen een publieke uiting van protest en verontwaardiging veroorzaakten.
Op het schilderij dartelen naakte vrouwen en mannen, spelen muziek en dansen in een landschap doordrenkt met levendige kleuren. Op de centrale achtergrond van het stuk staat een groep figuren die lijkt op de groep die is afgebeeld op zijn schilderij La Danse (1909–10).
Dit schilderij lijkt Matisse’s weloverwogen reactie te zijn op de vijandigheid die zijn fauvistische werk had ondervonden in de Salon d’Automne in 1905. Hij maakte veel voorbereidende schetsen van de figuren en een cartoon van de compositie.
Tegen de jaren 1920 is het schilderij geaccepteerd als een modern meesterwerk. Matisse zelf beschouwde het als een van zijn belangrijkste kunstwerken.
Top 10 beroemdste voorbeelden fauvisme schilderijen
-
- Le Bonheur de Vivre / Het geluk van het leven (1906) – Henri Matisse
- Charing Cross Bridge (1906)– André Derain
- Paysage coloré aux oiseaux aquatiques / Kleurrijk landschap met watervogels (1907) – Jean Metzinger
- La Seine à Chatou / De Seine bij Chatou (1906) – Maurice De Vlaminck
- Paysage près d’Anvers / Landschap bij Antwerpen (1906) – Georges Braque
- La raie verte (Madame Matisse) / De groene streep (Madame Matisse) (1905) – Henri Matisse
- Barques à Martigues / Boten bij Martigues (c.1908) – Raoul Dufy
- Le Port de La Ciotat / De haven van La Ciotat (1907) – Georges Braque
- L’Estaque / De draaiende weg (1906) – André Derain
- Fenêtre ouverte, Collioure / Open raam (1905) – Henri Matisse
