Top 100 Beroemdste Franse schrijvers
In de loop van de Europese geschiedenis heeft de Franse literatuur en daarmee de schrijvers, tot het midden van de 20e eeuw vrijwel voortdurend een leidende positie gehad. Deze positie is slechts tijdelijk onderbroken en geëvenaard door de Italiaanse, Spaanse, Engelse en Duitse.
De dominantie van de Engelse literatuur is daarom een relatief recent fenomeen. Illustratief is zijn de eerste 70 jaar Nobelprijs voor de Literatuur. Twaalf keer gaat deze belangrijkste prijs ter wereld naar een Franse schrijver.
De voornaamste literaire prijs in Frankrijk zelf is de Prix Goncourt, die sinds 1903 jaarlijks aan een prozaschrijver wordt uitgereikt.
Lees hier ->>> meer over Frankrijk op deze website…
Top 100 Beroemdste Franse schrijvers
100. Charles Cros
Cros (Fabrezan (Aude), 1 oktober 1842 – Parijs, 9 augustus 1888) was een Frans dichter en uitvinder.
Zijn eerste gedichten verschenen in de driedelige bloemlezing Le Parnasse contemporain. Hij hield zich op in de symbolistische schrijverskringen van die tijd, bij de Zutisten en de Hydropathes. Bekendheid verwierf Cros met zijn lange literaire monologen, die hij onder andere in het theatercafé Le Chat Noir voordroeg.
In zijn eerste gedichtenbundel Le Coffret de santal (1873) staat o.m. zijn bekende, haast absurdistische tekst ‘Le Hareng saur’. Postuum verscheen Le Collier de griffes (1908), een bundel die net als zijn eerste ook prozagedichten bevat.
99. Blaise Pascal
98. Alfred Jarry
97. Georges Dumézil
96. Alfred de Vigny
95. Pierre Drieu La Rochelle
94. Sully Prudhomme
93. Marquis de Sade
92. Eugène Ionesco
91. Alain Robbe-Grillet
90. Conte de Lautréamont
89. Joachim du Bellay
88. Arthur de Gobineau
87. Marcel Schwob
86. Georges Bataille
85. Nathalie Sarraute
84. Maurice Blanchot
83. Léopold Sédar Senghor
82. Jules Laforgue
81. Georges Perec
Zie hier de 1000 moderne Franse woorden en uitdrukkingen – Franse straattaal
80. Comte de Lautréamont
79. Antonin Artaud
78. Guillaume de Machaut
77. Gherasim Luca
76. Édouard Glissant
Zie hier de top 10 oudste boeken ter wereld.
Top 75 Beroemdste Franse schrijvers
75. Christine de Pizan
74. Christophe Tarkos
73. Michel de Montaigne
Michel Eyquem de Montaigne (Bordeaux, 28 februari 1533 – Château de Montaigne, Périgord, 13 september 1592) was filosoof, schrijver en politicus uit de periode van de Franse renaissance.
In zijn belangrijkste werk, Essais, bestudeert hij de mensheid en met name zichzelf. Hij was daarmee de eerste die bij de bespreking van allerlei morele en filosofische vraagstukken een psychologie van zichzelf schreef. Met zijn Essais werd hij de pionier van het literaire genre van het essay, het persoonlijke betoog met diepgang.
Tot kort voor zijn dood werkte hij verder aan zijn Essais. Montaigne wordt algemeen beschouwd als een sceptisch humanist. Que sçay-je?, in moderne spelling: Que sais-je (wat weet ik?), was zijn motto. Hij inspireerde Franse filosofen zoals Blaise Pascal en René Descartes.
72. Tristan Tzara
71. Tristan Corbière
70. Théophile Gautier
69. Alexis de Tocqueville
68. Rutebeuf
67. René Crevel
66. Frédéric Bastiat
65. Stéphane Mallarmé
64. Jean Genet
Genet (Parijs, 19 december 1910 — aldaar, 15 april 1986) was schrijver en dichter. Op zijn tiende werd hij veroordeeld voor diefstal en belandde hij in een jeugdgevangenis. Hij was onschuldig, maar omdat de wereld hem desondanks tot dief had verklaard, besloot hij deze reputatie na te leven. ‘Ik verwierp de wereld die mij verworpen had’, schreef Genet later.
Vanaf 1942 schreef Jean Genet autobiografische boeken waarin de bourgeoisie belachelijk wordt gemaakt en de pracht van diefstal en homoseksualiteit wordt gevierd. In 1948 werd hij voor de tiende keer veroordeeld wegens inbraak, waardoor hij automatisch levenslange gevangenisstraf kreeg opgelegd. Dankzij petities van André Gide, Jean Cocteau, en zijn latere biograaf Jean-Paul Sartre, kwam hij toch vrij. Als dank schreef hij een gedicht waarin de waarden van criminelen en het meditatieve leven in de gevangeniscel worden geprezen.
Met zijn eerste twee toneelstukken: Les Bonnes (De Meiden, 1947) en Haute Surveillance (Onder Toezicht, 1949) vestigde hij naam als avant-gardistisch toneelschrijver. Zijn toneelstukken zijn imponerend en moeilijk te beschrijven. Het erotische en obscene wordt getransformeerd tot universele poëzie.
Genet verspreidde in 1950 de door hemzelf geregisseerde film Un chant d’amour onder een select gezelschap. Plannen voor een bioscoopuitgave in 1970 hield hij tegen.
Hij steunde onder meer de PLO, de RAF, de Black Panthers en Angela Davis.
63. Raymond Queneau
62. Roger Nimier
61. Pierre Klossowski
60. Marie de France
59. Henri Bergson
Henri-Louis Bergson (Parijs, 18 oktober 1859 – aldaar, 4 januari 1941) was een belangrijk filosoof en tevens Nobelprijswinnaar voor Literatuur in 1927. Hij geldt samen met Friedrich Nietzsche en Wilhelm Dilthey als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het vitalisme in de filosofie, dat een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van de levensfilosofie.
Bergson maakt in zijn werk onderscheid tussen een analytische en een metafysische benadering van de werkelijkheid. De wetenschap benadert de wereld analytisch, terwijl de metafysische benadering gericht is op de dynamiek van de werkelijkheid. Dit vergt het gebruik van de menselijke intuïtie. Centraal in Bergsons werk is de notie van ‘duur’: de ervaring van geleefde tijd, in tegenstelling tot de tijd van de klok.
Zie hier een overzicht van de winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede sinds 1901.
58. Jean Raspail
57. Pierre de Ronsard
56. Madame de La Fayette
Zie hier de Top 10 beste Italiaanse schrijvers aller tijden.
55. Frédéric Mistral
54. Renaud Camus
53. Alphonse Daudet
52. Alfred de Musset
51. Pierre Corneille
Zie hier alle presidenten van Frankrijk sinds1848.
Top 50 Beroemdste Franse schrijvers
50. François Rabelais
49. Boris Vian
Vian (Ville-d’Avray, 10 maart 1920 – nabij Parijs, 23 juni 1959) was schrijver, ingenieur, dichter, chansonnier en jazztrompettist. Hij heeft ook onder het pseudoniem Vernon Sullivan gepubliceerd. Zijn werk was vaak controversieel, zeker in het Frankrijk van de jaren 50. Hij heeft 11 romans geschreven, vier dichtbundels, diverse theaterstukken, filmscenario’s, chansons, et cetera. Vian vertaalde het werk van Raymond Chandler in het Frans.
Vian schreef om en nabij de 400 chansons. Zijn bekendste is Le déserteur, een pacifistisch lied geschreven ten tijde van de oorlog in Frans Indochina. Naar aanleiding van dit lied werd Vian aangeklaagd door de Franse overheid maar hij werd vrijgesproken. Zijn liedjes zijn opgenomen door vele andere artiesten, onder wie Serge Reggiani, Juliette Gréco, Nana Mouskouri, Yves Montand, Magali Noël en Henri Salvador. Serge Gainsbourg verklaarde dat het zien van Boris Vian op toneel hem geïnspireerd had bij het schrijven van liederen.
48. Montesquieu
47. Paul Bourget
46. Edmond Rostand
45. François Mauriac
44. Gaston Leroux
43. Marguerite Duras
Duras, pseudoniem van Marguerite Donnadieu (Gia Định – Unie van Indochina, 4 april 1914 – Parijs, 3 maart 1996) was een auteur, filmregisseur en feministe. Zij was een enfant terrible uit de Franse literatuur en heeft op zijn zachtst gezegd een bewogen leven gehad. In 1984 ontving Duras de Prix Goncourt, Frankrijks meest prestigieuze literaire prijs, voor haar roman L’Amant.
Ze studeerde in Parijs aan de Sorbonne en zat tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet.
Een groot deel van haar werk is (semi)autobiografisch, ze kreeg ook grote belangstelling voor de film en schreef tot aan haar dood afwisselend romans en filmscenario’s. Hoofdthema’s in haar werk zijn altijd liefde en dood. Een deel van haar jeugd is beschreven in het semiautobiografisch boek L’Amant (1984).
Duras is getrouwd geweest met de schrijver Robert Antelme die het boek L’Espèce humaine schreef (1947 – De menselijke soort) over zijn ervaringen in enkele kampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Duras schreef over de periode van zijn terugkomst het boek La Douleur (1985).
De minnaar is de autobiografische roman waarmee Duras zich definitief als een van de groten in de Franse literatuur vestigdt. Ze keert in deze roman terug naar haar geboorteland, het vooroorlogse Vietnam. Daar beleefde ze in de jaren dertig als vijftienjarig blank meisje een liefdesgeschiedenis met een schatrijke Chinees, die meer dan tien jaar ouder was. Ze kijkt terug op haar moeizame jeugd in Indochina, een koloniale samenleving met alle benauwdheid en raciale spanningen van dien. De minnaar is een hoogtepunt uit de twintigste-eeuwse Franse literatuur en één van de beste romans van Duras.
42. Louis Aragon
41. Samuel Beckett
Zie hier de Top 10 beste strips om Frans te leren.
40. Pierre Choderlos de Laclos
39. George Sand
38. Maurice Maeterlinck
37. Michel Houellebecq
36. Guillaume Apollinaire
Zie hier de Top 10 beroemdste Russische schrijvers aller tijden.
35. Stéphane Mallarmé
34. Marcel Pagnol
33. Paul Verlaine
32. Raymond Radiguet
Zie hier de Top 50 belangrijkste Brazilianen aller tijden.
31. Gérard de Nerval
Zie hier de Top 25 beste romanschrijvers aller tijden.
30. François-René de Chateaubriand
29. Denis Diderot
28. Chrétien de Troyes
27. Jean de La Fontaine
26. Jean-Jacques Rousseau
Top 25 Beroemdste Franse schrijvers
Zie hier de Top 10 boeken die het meeste controverse veroorzaakten aller tijden.
25. Jean Cocteau
24. François Villon
23. André Gide
22. Anatole France
21. Jean Racine
20. Georges Bernanos
19. Antoine de Saint-Exupéry
18. Stendhal
17. Louis-Ferdinand Céline
16. Arthur Rimbaud
15. René Descartes
14. Guy de Maupassant
13. Alexandre Dumas
12. Honoré de Balzac
11. Molière
Top 10 Beroemdste Franse schrijvers
10. Simone de Beauvouoir
(Parijs, 9 januari 1908 – aldaar, 14 april 1986)
De Beauvoir studeerde aan de Sorbonne in Parijs literatuurwetenschap, wiskunde en filosofie. Nadien volgt zij een docentenopleiding aan de École normale supérieure. Daar leert zij een intellectuele jongeman genaamd Jean-Paul Sartre kennen, die haar metgezel voor het leven zou worden.
De literatuur van Simone de Beauvoir werd gerekend tot het existentialisme, een stroming waarin Sartre en Albert Camus een prominente rol speelden. Het existentialisme gaat uit van ieders eigen verantwoordelijkheid voor zichzelf en de wereld om zich heen.
Die verantwoordelijkheid kan niet worden afgeschoven op anderen of externe omstandigheden, of religieuze of sociale conventies. In 1947 verscheen haar boek Niemand is onsterfelijk. Vanaf dat moment nam haar bekendheid grotere vormen aan, mede als gevolg haar actieve politieke activiteiten.
In 1949 verscheen van haar hand De tweede sekse, waarin zij pleit voor de economische onafhankelijkheid van de vrouw. Beauvoir meende dat de positie van de vrouw al sinds 1919 niet meer verbeterd was. De gehuwde vrouw was volledig afhankelijk van de man en leefde volledig in een morele en psychische afhankelijkheid van de man; dat was onacceptabel.
In 1954 kwam de roman De Mandarijnen uit, waarvoor Beauvoir in datzelfde jaar de Prix Goncourt ontving. Het boek werd in 1958 gevolgd door haar memoires Mémoires d’une jeune fille rangée waarin zij de in haar bourgeois-omgeving heersende vooroordelen en vernederende tradities beschrijft en hoe zij zich daaraan als vrouw heeft weten te ontworstelen.
9. Gustave Flaubert
(Rouen, 12 december 1821 – Canteleu, 8 mei 1880)
Na zijn terugkeer in 1850 uit het Nabije Oosten, begon Flaubert met het schrijven van het boek “Madame Bovary”. Hij had daarvoor nog al veel geschreven maar nog nauwelijks gepubliceerd. Het schrijven van de roman kostte hem uiteindelijk zes jaar.
De roman draait om de vrouw van een dokter, Emma Bovary, die regelmatig overspel pleegt en boven haar stand leeft om zo aan de banaliteit en de leegheid van het provinciale leven te ontsnappen. Ook al is het basisverhaal in wezen simpel, zelfs archetypisch, de ware kunst van de roman ligt in de details en verborgen patronen.
Vanaf 1857 werd het in afleveringen geplaatst in het blad “Revue de Paris”. In eerste instantie was er uit bepaalde hoeken verzet tegen de publicatie en de overheid klaagde zowel hem als de uitgever aan, omdat de roman immoreel zou zijn. Toen het verhaal uiteindelijk in boekvorm verscheen, kreeg het echter een warm onthaal.
In 1858 bracht Flaubert een bezoek aan Carthago. Naar aanleiding van dat bezoek begon hij zich in archeologie te verdiepen om zijn volgende boek, Salammbô te kunnen schrijven. Hoewel hij onafgebroken doorwerkte, was het boek pas in 1862 af. Daarna schreef hij het boek L’éducation sentimentale, waarin hij gebruik maakte van veel herinneringen uit zijn kinderjaren. Het kostte hem zeven jaar voordat het boek uiteindelijk in 1869 gepubliceerd kon worden.
8. Voltaire
(Parijs, 21 november 1694 – Parijs, 30 mei 1778)
Voltaire, pseudoniem van François-Marie Arouet, was een Frans schrijver, essayist, filosoof en vrijdenker. Hij kan worden beschouwd als de prominente voortrekker van de Franse Verlichting.
Voltaire had als schrijver grote invloed op het intellectuele leven van zijn tijd. Goethe stelde dat Voltaire de aanstichter was van de Franse Revolutie, omdat hij de oude banden van de mensheid zou hebben losgemaakt.
Voltaire was bij het schrijven van zijn Essai sur les Moeurs tot de conclusie gekomen dat de geschiedenis een lange reeks van misdaden en ellende is. De in 1756 uitgebroken Zevenjarige oorlog sterkte hem in die mening.
Candide, ou l’optimisme is een literair-filosofisch en humoristisch verhaal van Voltaire, geschreven in 1759. Het is een satire op de ideeën van de Duitse filosoof Leibniz wiens optimistische levensvisie – dit is de beste van alle mogelijke werelden – door dr. Pangloss wordt verwoord en door Voltaire genadeloos op de korrel wordt genomen. In dit verhaal bekritiseert Voltaire het optimisme en de religie.
7. Charles Baudelaire
(Parijs, 9 april 1821 – Parijs, 31 augustus 1867)
Baudelaire was een dichter en kunstcriticus. Zijn bekendste dichtbundel is Les Fleurs du mal.
Baudelaire wordt beschouwd als de voorloper van het decadentisme. Karakteristiek binnen het decadentisme is de teleurstelling over de teloorgang van zekerheden, van verlies van duidelijkheid over de na te streven toekomst. Dit naast de weerzin tegenover de blinde geldzucht van de burgerlijke maatschappij en het geloof dat de wetenschap en industrie alle problemen zullen oplossen. Kunst is een vrijplaats van die banale wereld. Uiterste schoonheid en zuiverheid moeten worden nagestreefd.
In 1857 verscheen de eerste uitgave van Les Fleurs du mal. Er brak een vruchtbare periode aan, maar tegelijk een periode vol bitterheid en wanhoop. In 1864 vestigde hij zich in Brussel, waar hij zijn verzameld werk hoopte uit te geven. Toen dat niet lukte, schreef hij in zijn verbittering het pamflet Pauvre Belgique! In 1869 verscheen de bundel Le spleen de Paris waarin vijftig prozagedichten staan afgedrukt.
Tegen het eind van zijn leven leed hij aan stoornissen van het centrale zenuwstelsel, die zich uitten in afasie en verlammingsverschijnselen, ten gevolge van syfilis. Baudelaire stierf op 46-jarige leeftijd in Parijs.
6. Jean-Paul Sartre
(Parijs, 21 juni 1905 – aldaar, 15 april 1980)
Sartre was een filosoof en schrijver van romans en toneelstukken. Hij wordt beschouwd als de vader van het Franse existentialisme.
Principieel stond Sartre altijd al politiek links, maar na de Tweede Wereldoorlog profileerde hij zich steeds actiever als een marxistisch geëngageerde intellectueel. Hij oefent invloed uit op de publieke opinie inzake politieke kwesties zoals de Eerste Indochinese Oorlog, de Koude Oorlog en de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog. In 1964 krijgt hij de Nobelprijs voor Literatuur toegekend, maar weigert die in ontvangst te nemen.
Sartre was een tijd leraar in het Franse middelbaar onderwijs. Hij publiceerde filosofische essays. Sartre ontwikkelt zich als voortrekker van het toenmalige Franse existentialisme.
Sartre vind zijn ‘fascinatie’ voor existentialistisch werk in de bestudering van de fenomenologie van Edmund Husserl en in de existentiefilosofie van Martin Heidegger. Tegelijkertijd raakt hij bekend bij een breed publiek door zijn roman La Nausée (1938), de verhalenbundel Le Mur (1939) en theaterstukken (Les Mouches 1943).
Eén van Sartres belangrijkste thema’s is de existentiële vrijheid. Een wereld zonder hogere macht die zin of betekenis geeft aan het leven. Die moet de mens zelf maar zien te scheppen, hoe moeilijk dat ook is. Beknopt en abstract formuleerde hij dat als: de existentie gaat vooraf aan de essentie.
De mens is dus in essentie vrij en kan zijn verantwoordelijkheid niet afschuiven op omstandigheden, ook niet in extreme situaties. Je bent bijvoorbeeld altijd vrij om nee te zeggen (of te denken) tegen de bezetter.
Zijn productiviteit was juist tijdens de Duitse bezetting vrij hoog. Zijn filosofische hoofdwerk L’Être et le Néant heeft hij in die tijd zonder problemen kunnen publiceren, evenals zijn toneelstukken Les mouches en Huis clos.
Top 5 Beroemdste Franse schrijvers
5. Albert Camus
(Mondovi, Frans-Algerije, 7 november 1913 – Villeblevin, 4 januari 1960)
Camus was een filosoof, journalist en schrijver van romans, essays en toneelstukken. Hij ontving in 1957 de Nobelprijs voor de Literatuur. In 1941 voltooit hij zijn eerste gepubliceerde werken De vreemdeling en De mythe van Sisyphus, waarin hij existentialistische ideeën invoert.
In 1951 publiceerde hij L’Homme révolté, (De mens in opstand), een filosofische analyse van opstand en revolutie, waarmee hij zijn afkeer van het communisme verduidelijkte. Het boek zorgde voor veel controverse onder zijn collega’s en tijdgenoten in Frankrijk en leidde tot de uiteindelijke breuk met Sartre.
Camus’ kenmerkende bijdrage aan de filosofie was zijn idee van het absurde, dat inhield dat het leven geen betekenis of bedoeling heeft. Hij legt dit uit in De mythe van Sisyphus en nam het op in vele van zijn andere werken. Sommigen vinden dat Camus beter omschreven kan worden als een absurdist dan een existentialist. Volgens het absurdisme zijn mensen fundamenteel rationeel en is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om rede of betekenis in een redeloos en zwijgend universum te vinden.
4. Emile Zola
(Parijs, 2 april 1840 – aldaar, 29 september 1902)
Zola was een schrijver en journalist. Hij wordt gezien als de belangrijkste vertegenwoordiger van de literaire school der naturalisten.
Zola werd beroemd met romans als Germinal, Nana, en L’Assommoir (die onderdeel uitmaken van de serie Les Rougon-Macquart). In de roman l’Oeuvre schildert hij het tragische leven van schilder, een personage dat grotendeels geïnspireerd lijkt op Cézanne, een jeugdvriend van Zola uit Aix-en-Provence. Na ontvangst van deze roman maakte Cézanne de vriendschap, die al langer niet meer zo intens was, uit.
Vermaard werd ook zijn open brief aan president Felix Faure in L’Aurore van 13 januari 1898 onder de titel J’accuse…!. In deze brief over de Dreyfusaffaire kiest hij partij voor de Joodse kapitein Alfred Dreyfus, die ten onrechte van spionage was beschuldigd. Zola beschuldigde de Franse generale staf van het produceren van bewijsmateriaal, en hij werd hiervoor veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en 3000 Francs boete, die voor hem werd betaald door Octave Mirbeau. Op aanraden van vrienden wachtte Zola het hoger beroep niet af, en week uit naar Groot-Brittannië. Na een jaar kon hij terugkeren en werd hij als held ontvangen.
Top 3 Beroemdste Franse schrijvers
3. Jules Verne
(Nantes, 8 februari 1828 – Amiens, 24 maart 1905)
Verne was een Frans auteur van avontuurlijke reisbeschrijvingen met nieuwe technieken, naar vele delen van de aarde en naar onbekende gebieden zoals de diepzee, het binnenste van de aarde en de maan. Vaak wordt Verne gezien als de vader van de sciencefiction. Dit komt waarschijnlijk door het fantastische karakter van zijn verhalen, die echter meestal op toen bestaande kennis geïnspireerd waren. Verne ontkende zelf ronduit, dat hij een futuristisch profeet was en stelde dat het voorspellende karakter toeval was.
De reis om de wereld in 80 dagen (1873) is Vernes succesvolste roman geweest, later ook door verfilmingen. Bij zijn leven waren een half miljoen exemplaren verkocht. Hij verscheen eerst als feuilleton in Le temps. Het reisschema ontleende Verne aan een tijdschriftartikel en aan een boek over een wereldreis, kort daarvoor gepubliceerd door William Perry Fogg, die we als de ondernemende reiziger Phileas Fogg uit het verhaal kennen.
Nog lucratiever dan de roem die hij hiermee bereikte waren de inkomsten uit het op het toneel brengen van het verhaal in een groots opgezet spektakelstuk met echte olifanten op het toneel, dat een enorm succes werd.
2. Victor Hugo
(Besançon, 26 februari 1802 – Parijs, 22 mei 1885)
Hugo was een schrijver dichter, essayist en staatsman en wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste Franse romantische auteurs van de 19e eeuw. Hij schreef romans, gedichten, toneelstukken, essays en politieke toespraken en liet ook een uitgebreide briefwisseling na.
De klokkenluider van de Notre Dame is een boek van Victor Hugo dat in 1831 werd gepubliceerd. Het speelt zich bijna volledig af in en om de Notre-Dame van Parijs. Het gaat over de onbeantwoorde liefde van de klokkenluider Quasimodo voor de beeldschone zigeunerin Esmeralda. De schrijver Victor Hugo werd op een dag rondgeleid door de Parijse kathedraal.
Hij liep alleen door een van de klokkentorens en ontdekte daar een Grieks woord ANAΓKH, geschreven in de muur. Het woord betekent vertaald noodlot. Hugo werd nieuwsgierig naar waarom en wie het in de muur had gezet. Zonder dat hij er enig antwoord op vond of kreeg, ontstond er een verhaal al in gedachten over een gebochelde klokkenluider. Het geschreven woord is na de ontdekking van Hugo verwijderd.
Les Misérables is een sociale roman van Victor Hugo uit 1862. Les Misérables werd vrijwel meteen na het verschijnen populair, met name bij het volk, en heeft die populariteit in feite tot op de dag van vandaag behouden. Het boek wordt nog steeds herdrukt, er zijn diverse verfilmingen van gemaakt en ook succesvolle musicals.
Les Misérables heeft in het 19e-eeuwse Frankrijk een niet te onderschatten rol gespeeld in de discussies over sociale hervormingen. Literair gezien wordt de waarde van het boek door critici soms getemperd vanwege het sterk moralistische karakter. Niettemin geldt het boek onder literatuurcritici nog steeds als het belangrijkste werk van Hugo, in elk geval als diens meest ambitieuze.
1. Marcel Proust
(Auteuil (tegenwoordig deel van Parijs), 10 juli 1871 – Parijs, 18 november 1922)
Marcel Proust was een intellectueel, romanschrijver, essayist en criticus. Prousts belangrijkste werk is À la recherche du temps perdu (Op zoek naar de verloren tijd). Proust begon het in 1909 en voltooide het net voor zijn dood in 1922. De laatste drie delen zijn geredigeerd door zijn broer Robert. À la recherche du temps perdu beslaat met zeven delen zo’n 3000 pagina’s en bevat meer dan 200 personages. Proust wordt dankzij dit werk gerekend tot de grootste romanschrijvers van de twintigste eeuw.
Als verteller met de naam ‘Marcel’ vertelt hij “Op zoek naar de verloren tijd” associatief vanuit de eerste persoon enkelvoud over zijn leven: ouders, liefde, het snobisme van de Franse elite van het fin de siècle en de invloed van de Dreyfusaffaire en de liefde voor de kunst en natuur.
Centraal staat de geestelijke ontwikkeling die de hoofdpersoon onder invloed van al deze dingen doormaakt tot hij uiteindelijk tot het schrijverschap komt in het laatste deel, “De tijd hervonden”. Prousts zwakke gezondheid speelt tevens een rol in dit verhaal. Zo is de verteller (de hoofdpersoon wordt slechts enkele malen bij zijn voornaam genoemd) lange tijd niet in staat naar Venetië te reizen waardoor deze stad in zijn verbeelding een haast mythische status krijgt.
Bekend is de ‘madeleine-scène’: de verteller eet een madeleine die in bloesemthee is gedoopt. De smaak, die hij lang niet geproefd heeft, activeert zijn geheugen (de zogenaamde mémoire involontaire) en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray (in werkelijkheid gecombineerd uit de plaatsjes Illiers en Auteuil) waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oudtante Léonie naar boven.
Top 100 Beroemdste Franse schrijvers
- Marcel Proust
- Victor Hugo
- Jules Verne
- Émile Zola
- Albert Camus
- Jean-Paul Sartre
- Charles Baudelaire
- Voltaire
- Gustave Flaubert
- Simone de Beauvoir
- Molière
- Honoré de Balzac
- Alexandre Dumas
- Guy de Maupassant
- René Descartes
- Arthur Rimbaud
- Louis-Ferdinand Céline
- Stendhal
- Antoine de Saint-Exupéry
- Georges Bernanos
- Jean Racine
- Anatole France
- André Gide
- François Villon
- Jean Cocteau
- Jean-Jacques Rousseau
- Jean de La Fontaine
- Chrétien de Troyes
- Denis Diderot
- François-René de Chateaubriand
- Gérard de Nerval
- Raymond Radiguet
- Paul Verlaine
- Marcel Pagnol
- Stéphane Mallarmé
- Guillaume Apollinaire
- Michel Houellebecq
- Maurice Maeterlinck
- George Sand
- Pierre Choderlos de Laclos
- Samuel Beckett
- Louis Aragon
- Marguerite Duras
- Gaston Leroux
- François Mauriac
- Edmond Rostand
- Paul Bourget
- Montesquieu
- Boris Vian
- François Rabelais
- Pierre Corneille
- Alfred de Musset
- Alphonse Daudet
- Renaud Camus
- Frédéric Mistral
- Madame de La Fayette
- Pierre de Ronsard
- Jean Raspail
- Henri Bergson
- Marie de France
- Pierre Klossowski
- Roger Nimier
- Raymond Queneau
- Jean Genet
- Stéphane Mallarmé
- Frédéric Bastiat
- René Crevel
- Rutebeuf
- Alexis de Tocqueville
- Théophile Gautier
- Tristan Corbière
- Tristan Tzara
- Michel de Montaigne
- Christophe Tarkos
- Christine de Pizan
- Édouard Glissant
- Gherasim Luca
- Guillaume de Machaut
- Antonin Artaud
- Comte de Lautréamont
- Georges Perec
- Jules Laforgue
- Léopold Sédar Senghor
- Maurice Blanchot
- Nathalie Sarraute
- Georges Bataille
- Marcel Schwob
- Arthur de Gobineau
- Joachim du Bellay
- Conte de Lautréamont
- Alain Robbe-Grillet
- Eugène Ionesco
- Marquis de Sade
- Sully Prudhomme
- Pierre Drieu La Rochelle
- Alfred de Vigny
- Georges Dumézil
- Alfred Jarry
- Blaise Pascal
- Charles Cros
