Willem van Eijk – het ‘Beest van Harkstede’
(Korteraar, 13 augustus 1941 – )
Bijnaam: Het Beest van Harkstede
Aantal moorden: veroordeeld voor 5 moorden, verdacht van nog een 3
Motief moorden: misbruik
100 grootste criminelen van Nederland (inmiddels meer…)
De Nederlands misdaadencyclopedie
Alle Liquidaties in Nederland
Boeken over Nederlandse criminaliteit
Bijnamen van de verschillende criminelen uit binnen- en buitenland.
Zie hier ->>> Meer interessante artikelen over criminaliteit op deze website
De jonge Willem van Eijk
Tijdens zijn lagere schoolperiode is Van Eijk een buitenbeentje. Ze noemen hem ook wel ‘Gekke Willempie’ genoemd. Dit zal hij later gebruiken om zijn buitensporige gedrag te verklaren. Van Eijk verzamelt het liefst vreemde objecten zoals dode insecten en verdroogde kikkers. In het dorp staat hij bekend om zijn wreedheid jegens dieren. Zo heeft hij er plezier in honden te pijnigen, katten te verdrinken en eenden dood te trappen.
Op achtjarige leeftijd typeren zijn broers hem als ‘het kwaad in persoon’. Op school heeft hij weinig contact, hij is een eenling. Zijn schoolcarrière verloopt niet succesvol en hij belandt in de kleine criminaliteit. Hij leeft van diefstalletjes.
Willem van Eijk op het moordende pad
Tijdens zijn puberteit krijgt Van Eijk last van vreemde dromen. Hij droomt van het verkrachten en vermoorden van vrouwen. Uit psychiatrische rapporten komt Van Eijk naar voren als een man met ernstige jeugdtrauma’s als gevolg van afwijzingen en pesterijen van (vooral) vrouwen.
Op 20 juni 1971 pikt hij de dan 15-jarige uit Uithoorn afkomstige Cora Mantel op. Omdat zij de laatste bus naar huis heeft gemist na een afspraakje met haar vriend in Amsterdam, staat zij liftend langs de kant van de weg. Hij wurgt haar met haar eigen sjaal. Later zou hij verklaren dat hij spijt had van deze daad ‘omdat ze maar zo kort geleefd had’. ‘Maar’, zegt Van Eijk, die immers droomde van het vermoorden van een vrouw: ‘ik had eindelijk de kans, en ik heb hem gepakt’.
Op 19 augustus 1974 wordt de 44-jarige verpleegster Aaltje van der Plaat vlak bij de woonplaats van Willem van Eijk gevonden. Ze ligt in een maïsveld en is omgebracht met messteken. Van Eijk heeft ook haar buik opengesneden en haar linkertepel afgesneden. Aan het einde van de weg woont Van Eijk in zijn kleine witte woonark, waar hij met bloedrode druipende verf de woorden ‘De Vrijheid’ op heeft geschilderd. Verschillende mensen hebben Van Eijk op zijn brommer zien rijden op de avond van de moord, ook rond de plek waar Aaltje is vermoord. Zo komt de politie hem op het spoor. Van Eijk bekent de moord op Van der Plaat en al snel daarna ook de moord op Cora Mantel.
Ook ontucht
Overigens blijkt Van Eijk geen vreemde van de politie. Hij is al eerder in aanraking geweest met de politie vanwege het plegen van ontucht met minderjarige meisjes. De politie bekijkt daarom of hij ook de dader is van een nog openstaande aanranding in de buurt van Nieuwveen en een verdacht verdrinkingsgeval in diezelfde buurt.
In 1975 wordt Van Eijk wegens doodslag op de 15-jarige Cora Mantel uit Uithoorn en de 44-jarige Aaltje van der Plaat veroordeeld tot 18 jaar cel en tbs. De details van de moorden die tijdens de rechtszitting worden voorgelezen waren zo walgelijk dat enkele parketwachters moeten overgeven. Tijdens zijn verblijf in de Van Mesdagkliniek krijgt Van Eijk een relatie met zijn correspondentievriendin Adri. Ze trouwen in 1980, als Van Eijk nog gedetineerd is.
Zie hier de Top 20 landen met de meeste seriemoordenaars 2023 (gedocumenteerd).
Vrij, maar dan toch…
In 1990 wordt Van Eijk vrijgelaten. Zijn relatie met Adri zou ervoor zorgen dat hij op het rechte pad blijft, menen zijn behandelaars. De psychiaters waarschuwen wel dat als hij weer door een vrouw wordt afgewezen, de kans op herhaling zeer groot is. Adri en Willem verhuizen naar het Groningse dorp Harkstede, waar ze samen, met één van de kinderen van Adri, een boerderij betrekken. Het gaat echter al snel bergafwaarts met de relatie, waardoor het steeds slechter gaat met Van Eijk.
Op 5 november 1993 is in een sloot bij het gehucht Enumatil het lijk van de 23-jarige Roemeense tippelaarster Michelle Fatol gevonden. Men ontdekt op 21 januari 1995 in het Eemskanaal in Appingedam het lichaam van de 31-jarige straatprostituee Annelies Reinders. Op 17 juli 2001 treft men in het Slochterdiep bij Harkstede het naakte lichaam van de 34-jarige Sasja Schenker aan. Vlak bij Van Eijks huis worden enkele maanden later Sasja’s kleren gevonden. De kleding is, in een plastic zak verzwaard met stenen, in een sloot gegooid.
In de periode tussen 1993 en 2001 doemen er nog andere lijken op. Zo is op 31 juli 1995 in het Winschoterdiep bij Groningen de romp van prostituee Antoinette Bont (24) aangetroffen. Haar ledematen zijn later gevonden in een sporttas. Op 2 mei 1997 vindt men in Groningen het lichaam van Shirley Hereijgers. De prostituee blijkt te zijn gewurgd. Omstreeks 7 februari 1998 verdwijnt ook de vriendin en collega van Shirley Hereijgers: Jolanda Meijer (35). Van haar ontbreekt sindsdien elk spoor.
Van Eijk bekent de nieuwe moorden
Omdat de kleding van Sasja Schenker vlak bij het huis van Willem van Eijk is gevonden, valt de verdenking op de ex-tbs’er. Van Eijk wordt in de vroege ochtend van 12 november 2001 door de politie van zijn bed gelicht. Hij bekent al snel drie vrouwen te hebben gedood: Michelle Fatol, Annelies Reinders en Sasja Schenker. De politie verdenkt hem ook van de moorden op Shirley Hereijgers, Antoinette Bont en Jolanda Meijer, maar Van Eijk ontkent elke betrokkenheid.
In de provincie Groningen zijn in de acht jaar voor zijn arrestatie zeker acht prostituees vermoord. Slechts twee van de moorden (Michelle Fatol en Annelies Reinders) zijn opgelost. In 1997 Van Eijk is verdachte van de moord op studente Anne de Ruyter de Wildt en in 2000 van de moord op Marianne Vaatstra. Op basis van DNA-tests blijkt echter dat Van Eijk in déze gevallen de moordenaar niet kan zijn.
Op 7 november 2002 veroordeelt de rechtbank te Groningen Willem van Eijk tot levenslang.
