Bekendste werken van Camille Corot
Bekendste werken van Camille Corot
Camille Corot
Jean-Baptiste Camille Corot
Parijs, 16 juli 1796 – Parijs, 22 februari 1875
Jean-Baptiste Camille Corot
Zijn vader, een pruikenmaker en lakenhandelaar, en zijn moeder, met een modewinkeltje, hadden een zoon die voorbestemd leek voor de handel. Als Corot 26 is, verruilt hij echter zijn handelsloopbaan voor die van schilder.
Landschappen schilderen heeft gelijk zijn voorkeur. In zijn vroege carrière trekt Jean-Baptiste Camille Corot er vaak op uit om studies te maken van de natuur rond Rouen en Parijs. ook is hij regelmatig te vinden in de bossen van Fontainebleau en Ville-d’Avray, waar zijn ouders een buitenverblijf hebben.
Hij reist uitgebreid door Frankrijk, Italië, Engeland, Nederland en Zwitserland. Hoewel hij geen echte romanticus is, zoals de schilders van de School van Barbizon, blijft hij trouw aan de tradities van het classicisme.
Onder invloed van Lorrain en de Italiaanse landschappen kiest hij voor klassieke vormen. Corot introduceert tegelijkertijd poëtische elementen en een grote natuurlijke expressie in zijn landschappen.
Anders dan Millet en Courbet idealiseert hij de landarbeiders niet en blijft hij weg van ideologische debatten.
Corot geniet grote waardering als schilder en als mens. Zo staat hij altijd klaar om zijn collega’s te helpen. Zijn opleiding kan niet eenduidig worden ingedeeld binnen één school.
Hoewel hij een classicistische vorming geniet bij A.E. Michallon en J.V. Bertin, wordt hij gestimuleerd om in de natuur te werken. Na zijn opleiding in Parijs in 1825 begint hij uitgebreid te reizen door Frankrijk, Zwitserland en Italië.
Sfeervolle landschappen, geïnspireerd door de kleuren van de Italiaanse meesters
Hier komt zijn specifieke lichtval tot uiting in zijn sfeervolle landschappen. Dit geïnspireerd door de kleuren van de Italiaanse meesters.
Corot beïnvloedt vooral de landschapsschilders van de tweede helft van de negentiende eeuw, met name Pissarro en Monet.
Hoewel hij in de Salons exposeert met mythologische, literaire en religieuze thema’s, waarbij hij een romantische en classicistische stijl combineert met een impressionistisch gevoel voor kleur en licht, neemt hij nooit deel aan de tien exposities van de impressionisten tussen 1874 en 1886.
Charles Baudelaire beschreef het werk van Corot als een ‘mirakel van het hart en de geest’.
De onderstaande werken illustreren de evolutie van Corot’s stijl. Dit loopt van zijn vroege neoklassieke invloeden tot zijn bijdragen aan de ontwikkeling van het impressionisme. Ze benadrukken zijn talent voor het vastleggen van licht en sfeer in zijn landschappen.
Lees hier → meer over kunst op deze website.
Bekendste werken van Camille Corot
1. Une matinée. La Danse des nymphes (1850) – Camille Corot
Een ochtend. Nimf -dans
Musée d’Orsay, Parijs
Une matinée. La Danse des nymphes (1850) – Camille Corot
Dit schilderij toont een idyllisch landschap met nimfen die dansen bij een vijver, badend in zacht ochtendlicht.
Het thema van dit werk is de vreugdevolle dans van een paar nimfen op het verse gras. Dit op een open plek, in de schaduw van bomen en bladeren. Corot vertegenwoordigt dit thema door mythologie en een realistisch landschap te combineren.
Dit werk is van fundamenteel belang voor het begrijpen van de hedendaagse kunst. Dit omdat het een voorloper is van het impressionisme, door de behandeling van kleur, compositie en penseelstreek.
De invloed van Corot is doorslaggevend in de vroege stappen van de impressionisten Monet en Renoir, maar ook in het hele werk van Pissarro.
2. Souvenir de Mortefontaine (1864) – Camille Corot
Herinnering aan Mortefontaine
Musée du Louvre, Paris
Souvenir de Mortefontaine (1864) – Camille Corot
Dit werk is één van de bekendste van Corot. Het toont een vredig tafereel aan de waterkant met een vrouw en kinderen onder de bomen. Het diffuse licht en de rust van de scène zijn kenmerkend voor zijn stijl.
Het schilderij toont een geïdealiseerde scène uit de echte wereld. Het is een tafereel van diepe rust. Een vrouw en kinderen vermaken zich samen bij een boom, met een meer op de achtergrond.
Souvenir de Mortefontaine ligt heel dicht bij het impressionisme, waarbij het meer en het landschap op een dampige, bijna wazige manier worden weergegeven en het spel van licht in de scène.
De kenmerken doen denken aan de vage details van de vroege landschapsfotografie. Corot heeft ook een grote collectie van deze foto’s en heeft mogelijk geprobeerd het effect in zijn schilderij na te bootsen.
3. Le Pont de Narni (1826) – Camille Corot
De brug van Narni
National Gallery of Canada, Ottawa, Canada
Le Pont de Narni (1826) – Camille Corot
Een voorbeeld van zijn vroege werken, dat een Italiaanse brug weergeeft met nauwgezette aandacht voor architectonische details en de natuurlijke omgeving.
Het schilderij is het resultaat van Corots verblijf in Italië. Het is geschilders in september 1826 en dient als basis voor de grotere en meer afgewerkte compositie Zicht op Narni, die werd tentoongesteld op de Salon van 1827.
4. Ville d’Avray (1867) – Camille Corot
National Gallery of Art, Washington D.C.
Ville d’Avray (1867) – Camille Corot
Een schilderij geïnspireerd door de omgeving van het familiehuis van Corot, met bomen, waterpartijen en zacht licht.
Dit is een zicht op de vijvers bij Ville-d’Avray waar Corot woonde. In 1817 koopt de vader van de schilder daar een landhuis. De stad Avray met zijn twee vijvers wordt voor Corot het equivalent van het bos van Fontainebleau voor de kunstenaars van Barbizon.
Gedurende zijn carrière schildert Corot herhaaldelijk uitzichten op deze plek. Dit schilderij toont het kalme oppervlak van een watermassa, met gebouwen aan de overkant. Op de voorgrond zie we figuren van boeren.
Dit tafereel wordt gecombineerd met de favoriete motieven van de kunstenaar: bomen, wilgen die Corot vrij vaak schildert. Zachte pasteltinten zorgen voor een slaperige sfeer; de zilveren lucht is bleek, de huizen weerspiegelen in het meer.
5. Lac de Garde (1834) – Camille Corot
Het Gardameer
Lac de Garde (1834) – Camille Corot
Dit landschap toont het Gardameer in Italië en vangt de sereniteit en schoonheid van het landschap met zacht licht en reflecties in het water.
Het Lac du Garde, of Lago di Garda in het Italiaans, is het grootste meer van Italië, tussen Lombardije en Venetië. Het meer staat bekend om zijn schoonheid en milde klimaat en wordt begrensd door talrijke wijngaarden, evenals hoge kliffen aan de noordpunt, waar het de Alpen ontmoet.
Corot bezoekt het gebied voor het eerst in 1834 en verblijft in Riva, een pittoresk dorpje aan de noordkant van het meer.
In de compositie zijn het oppervlak van het meer en de lucht bleekzilverkleurig, afgezet tegen het donkere sepia, zwart en groen van bomen en gras op de voorgrond. Een gefluister van oranje zonlicht straalt uit de horizon, vestigt de aandacht op de bergen in de verte en werpt een oranje gloed op een dorp op een hoge oever achter de bomen.
De exacte locatie van de locatie is niet bekend, en de nederzetting dient om een idyllische mediterrane omgeving op te roepen, in plaats van om de scène op een bepaalde locatie te situeren. 1
6. Florence, Vue prise des Jardins Boboli, (1834) – Camille Corot
Florence, uitzicht vanaf de tuinen van Boboli
Musée du Louvre, Paris
Tijdens de 18e en 19e eeuw was Florence een populaire bestemming voor reizigers op de Grand Tour, een culturele en educatieve reis die werd ondernomen door jonge Europese aristocraten.
Het gezichtspunt vanuit de Boboli-tuinen stelt Corot in staat om Florence vanuit een verheven perspectief vast te leggen, wat een uniek uitzicht op de stad biedt.
Corot geeft minutieus de architectonische kenmerken van Florence weer, waaronder kerken, paleizen en bruggen, waardoor de scène wordt verrijkt met een gevoel van historische en culturele rijkdom.
Corot legt behendig de lichtgevende kwaliteit van het licht in het Italiaanse landschap vast, waarbij hij subtiele tonale variaties en zachte penseelstreken gebruikt om een gevoel van diepte en sfeer over te brengen.
Een panoramisch uitzicht op de stad Florence, met zijn iconische gebouwen en de omliggende omgeving, dat Corot’s interesse in zowel stedelijke scènes als natuurlijke landschappen toont.
Het schilderij van Corot weerspiegelt de romantische fascinatie met Italië als een pittoreske en cultureel belangrijke bestemming, waarbij gebruik wordt gemaakt van thema’s van nostalgie, geschiedenis en het sublieme.
7. La Cathédrale de Chartres (1830) – Camille Corot
Musée du Louvre, Paris
La Cathédrale de Chartres (1830) – Camille Corot
Een schilderij dat de majestueuze architectuur van de kathedraal benadrukt, met licht dat de gotische details en de grandeur van het gebouw accentueert.
Het schilderij toont de westgevel van de kathedraal van Chartres, badend in warm middaglicht dat de helderheid ervan accentueert.
De kathedraal, met duidelijke en precieze lijnen, heeft twee naast elkaar geplaatste torenspitsen, waarvan de verticaliteit wordt ingenomen door de twee slanke bomen aan de rechterkant. Dit volgens een evenwichtige en samenhangende compositie die ook in andere werken van Corot wordt aangetroffen.
In de afgebeelde scène is er een serene harmonie tussen de natuur en kunstmatige elementen. Vóór de compacte massa van de kerk liggen twee met gras begroeide heuvels, aan de voet waarvan een stapel bouwmaterialen ligt.
Ook de natuur verwelkomt de mens: de personages die het tafereel bevolken zijn verschillend, van de jongen die links op de vierkante steen hurkt tot de voerman op de achtergrond.
8. Le Concert champêtre (1857) – Camille Corot
Musée Condé, Chantilly, Frankrijk
Deze scène toont figuren in de buitenlucht en wordt vaak beschouwd als een overgangswerk naar het impressionisme, met een evenwichtige compositie en natuurlijk licht.
Corot is gevoed door verhandelingen over de klassieke schilderkunst en zijn opleiding bij een van de eerste landschapsschilders, Achille-Etna Michallon. Hij perfectioneert zijn kunst door reizen naar Italië en Zwitserland.
Hij werkt systematisch aan de hand van studies die naar het motief worden uitgevoerd en die vervolgens in de werkplaats worden behandeld. Zijn nieuwe manier van schilderen van de horizon, die hij in dit schilderij aanpast, komt misschien voort uit zijn verblijf in Engeland in 1852.
Tijdens zijn verblijf in Engeland bezoek hij de galerij van de hertog van Westminster, wat hem ertoe aanzette alle horizonten van zijn schilderijen te verlagen.
9. Les trois baigneuses / Les Baigneuses de Narni (1860) – Camille Corot
Drie baadsters, Baadsters van Nirni
Privébezit
Les trois baigneuses / Les Baigneuses de Narni (1860) – Camille Corot
Een ander voorbeeld van Corot’s interesse in menselijke figuren in het landschap, met vrouwen die zich baden in een idyllische natuurlijke omgeving.
Corot’s poëtische behandeling van licht en zijn nadruk op atmosferische effecten vormen het begin van een radicale benadering van de landschapsschilderkunst die onmisbaar blijkt voor de ontwikkeling van het impressionisme.
Dit schilderij heeft een prachtige losse penseelvoering en veel aandacht voor het vangen van licht. Dit terwijl het door de bomen filtert en het wateroppervlak raakt. Het illustreert Corots cruciale belang voor het impressionisme.
Als gesluierd door een mistig ochtendlicht openbaart Les trois baigneuses zich langzaam. Zich bewust van de subtiliteit van zijn schilderijen, instrueert Corot zijn kijkers: ‘Om volledig in één van mijn landschappen te komen, moet je het geduld hebben om de nevels te laten optrekken, je dringt er slechts geleidelijk in binnen, en als je dat eenmaal hebt gedaan, moet je ervan genieten.’
