Nederland - Ierland 5-2, 8 april 1934

Nederland – Ierland 5-2, 8 april 1934

Interland: 128

Datum: zondag 8 april 1934
Tijd: 14:35
Soort: WK Kwalificatie
Toeschouwers: 38.000
Stadion: Olympisch Stadion, Amsterdam
Scheidsrechter: Otto Ohlsson

Bondscoach Nederland: Bob Glendenning (W21 – G10 – V24)
Bondscoach Ierland: Bill Lacey

Doelpunten:
41. Kick Smit 1 – 0
44. Johnny Squires 1 – 1
57. Paddy Moore 1 – 2
67. Beb Bakhuys 2 – 2
78. Beb Bakhuys 3 – 2
83. Leen Vente 4 – 2
85. Kick Smit 5 – 2

Wedstrijdverslag Nederland – Ierland 5-2, 8 april 1934

Zwaar bevochten zege op de Ieren: Oranje gaat naar Italië

Op 8 april 1934 versloeg het Nederlands elftal Ierland met 5-2 in het Olympisch Stadion te Amsterdam, waarmee Nederland zich voor het eerst kwalificeerde voor het WK voetbal.

De wedstrijd tussen Nederland en Ierland in het Olympisch Stadion in Amsterdam was een dag vol spanning, emotie en een ongekend enthousiasme onder het publiek. Het evenement trok veel eerder dan gebruikelijk een grote stroom belangstellenden naar het stadion, waarbij het verkeer al vanaf elf uur ’s ochtends zichtbaar toenam.

Het Nederlands Elftal Elftal: Nederland – Ierland 5-2, 8 april 1934

Al snel vulden de brede toegangswegen naar het stadion zich met taxi’s, bussen, auto’s, fietsen en overvolle trams. De politie was massaal aanwezig met voetagenten, motorrijders en bereden eenheden om de menigte in goede banen te leiden. Het was duidelijk dat dit een wedstrijd van grote betekenis was, gezien de verwachte opkomst van bijna 40.000 toeschouwers, wat een record was voor Nederland. De organisatie had bovendien extra tribunes geplaatst om de vraag naar kaarten te kunnen beantwoorden, waardoor het stadion een vreemd, maar indrukwekkend aangezicht bood.

Om de sfeer erin te houden, speelde het politiemuziekkorps op het terrein rondom het stadion, wat de wachtende supporters vermaakte. In het stadion heerste een nerveuze spanning; men speculeerde over de kansen van Nederland, maar niemand leek zeker van de afloop. De ochtend begon met dreigende wolken, maar tegen de middag klaarde het op, en zo nu en dan brak de zon door. Toen het aanvangstijdstip naderde, waren alle tribunes bezet en zat het stadion tot de laatste stoel vol.

Het Ierse Elftal: Nederland – Ierland 5-2, 8 april 1934

Nederland wint de toss

Om half drie precies betraden de Ierse spelers, gekleed in groene shirts en witte shorts, het veld onder luid applaus. De Nederlandse spelers, gekleed in hun kenmerkende oranje shirts, werden gevolgd door het Wilhelmus, dat door vrijwel het hele stadion werd meegezongen. De spanning in het stadion was voelbaar toen scheidsrechter Ohlsson (uit Zweden) het fluitsignaal voor de toss gaf. Nederland won de toss en koos om met de lichte wind mee te spelen. Om precies vijf minuten over half drie begonnen de Ieren de wedstrijd door de bal aan het rollen te brengen, en beide teams namen hun posities in.

Vanaf het begin golfde het spel snel op en neer, met kansen voor beide teams. De eerste aanvallen kwamen van de Ieren, die het Nederlandse verdedigingsgebied snel opzochten. Van Male, de Nederlandse keeper, onderschepte enkele vroege pogingen, en al snel was het Bakhuys die de bal voor Nederland in handen kreeg en een schot op doel plaatste.

De Ierse keeper Foley wist deze poging te keren. Beide teams speelden op hoog tempo, waarbij het Nederlandse team tactisch sterke samenwerking liet zien tussen Wels en Vente op de rechterflank. Toch hadden de Ieren sterke verdedigers, die vaak in de weg stonden van Nederlandse scoringskansen.

Het gaat gelijk op

Het eerste gevaarlijke schot van Ierland kwam van Meehan, die een open doel trof, maar zijn poging ging naast. De spanning in het stadion bleef toenemen naarmate de wedstrijd vorderde zonder dat een van de teams echt overwicht wist te krijgen. De Ierse middenvelder Moore speelde met grote inzet, maar Weber, de Nederlandse verdediger, liet weinig kansen toe. Na ongeveer tien minuten spelen had Nederland langzaam maar zeker een licht overwicht in het veld.

De Ierse aanvallers, vooral Moore, speelden vaak vanuit een opgeschoven positie, wat regelmatig resulteerde in buitenspel. Aan de Nederlandse kant wist Wels de bal over een lange Ierse verdediger te krijgen, wat Bakhuys een kans gaf om op doel te schieten, maar opnieuw stond Foley in de weg. Toen het spel zich verder ontwikkelde, kregen beide teams kansen, en om vijf voor drie kreeg Ierland haar eerste hoekschop.

Dit werd gevaarlijk toen Meehan een goede voorzet gaf en Van Male de bal slechts half wist weg te stompen, maar het schot ging uiteindelijk naast. Deze aanval werd gevolgd door een tegenaanval van Nederland, waarbij de rechtervleugel opnieuw in actie kwam.

Om drie minuten over drie kreeg Nederland haar eerste hoekschop, wat een teken was van hun groeiende controle over het spel. Het Ierse systeem, dat sterk gericht was op het verdedigen met Chatton als derde back, slaagde er niet in om een open aanvalsspel te tonen. De Ieren speelden erg voorzichtig, wat Nederland de kans gaf om meer controle over het veld te krijgen. Toch bleef het spannend met mogelijkheden aan beide zijden.

Een spannend moment voor het Ierse doel. Smit, onze gedreven linksbinnen, heeft geschoten. De bal gaat net langs de doelpaal, terwijl Bakhuys klaarstaat in afwachting.

Nederland maakt 1-0

Kort voor rust kreeg Nederland eindelijk een doorbraak toen Smit, vlak voor het doel, met zijn hoofd de bal in het net werkte en de stand op 1-0 bracht. Het stadion ontplofte van vreugde. Toch, nauwelijks enkele minuten na deze euforie, wist Ierland met een snelle aanval de stand gelijk te trekken door een doelpunt van Squires, die laag in de rechterhoek scoorde. De stand was weer 1-1 toen de scheidsrechter floot voor de rust.

Na de pauze speculeerde het publiek over de kansen voor Nederland, die in de eerste helft iets meer controle over het spel leken te hebben. Toch bleven de Ieren gevaarlijk, en na een paar minuten in de tweede helft kreeg Moore een grote kans om Ierland op voorsprong te zetten, maar zijn schot ging naast het doel. Het tempo bleef hoog, en de spanning in het stadion groeide.

In de twaalfde minuut van de tweede helft kwam Ierland onverwachts op voorsprong. Van Male kreeg een schot van Squires te verwerken, en hoewel hij de bal in handen leek te hebben, wist Moore de bal alsnog in het doel te werken door Van Male letterlijk in het doel te duwen. Dit controversiële doelpunt zette Ierland op 1-2, wat leidde tot teleurstelling bij het Nederlandse publiek, dat zich afvroeg of hier geen vrije schop had moeten worden toegekend.

Nederland maakt gelijk

Nederland gaf echter niet op en zette opnieuw aan voor een aanval. Na verschillende pogingen, en enkele hachelijke momenten voor het Ierse doel, kreeg Bakhuys een kans die hij niet onbenut liet. Hij bracht de stand terug naar 2-2 met een kalm schot dat Foley niet kon stoppen. Het stadion juichte opnieuw, en de zenuwslopende strijd ging verder.

De laatste minuten van de wedstrijd waren hectisch en vol spektakel. Toen Nederland een hoekschop kreeg, wist Bakhuys opnieuw te scoren met een kopbal, waardoor Nederland op 3-2 kwam. Dit doelpunt bracht het publiek in extase; supporters zwaaiden met hoeden en vlaggen, sprongen op en schreeuwden hun vreugde uit. Ierland leek verslagen, en het Nederlandse team voelde zich gesterkt door de voorsprong.

Kick Smit (zichtbaar op achtergrond, derde van links) scoort. De Ierse doelman Foley is kansloos.

Het Nederlandse team bleef druk zetten, en in een laatste moment van briljant samenspel passeerde Mijnders een paar verdedigers, speelde de bal naar Bakhuys, die hem verder doorspeelde naar Smit. Zijn schot was onhoudbaar voor Foley en zette de eindstand op 5-2.

Supporters enthousiast

Het stadion barstte los in uitzinnige vreugde, en toen de scheidsrechter het laatste fluitsignaal gaf, was het feest compleet. Het publiek klapte minutenlang en de Technische Commissie en coach Karel Lotsy werden gehuldigd. Lotsy werd zelfs op de schouders van de spelers het veld rondgedragen, een blijk van waardering voor zijn leiderschap en toewijding.

Deze overwinning, een eerste op een professioneel team, was een enorme prestatie voor Nederland. Het Nederlandse team had bewezen een solide eenheid te zijn, met uitstekende teamwork, gedrevenheid en veerkracht. Vooral Bakhuys in de voorhoede en Weber in de verdediging werden geprezen.

Nederland was klaar voor Italië, met de overtuiging dat zij ook daar een serieuze kans zouden maken. Het stadion liep leeg, terwijl de supporters feestvierend Amsterdam ingingen, nog nagenietend van een dag vol emotie, spanning en nationale trots.

Karel Lotsy, de vooraanstaande voorzitter van de technische commissie van de K.N.V.B., wordt na afloop van de voetbalwedstrijd Nederland-Ierland door zijn opgetogen spelers op de schouders naar de kleedkamers gedragen.