Beroemdste werken van Jean-Michel Basquiat
Basquiat (New York, 22 december 1960 – aldaar, 12 augustus 1988) was een Amerikaans neo-expressionistisch en van oorsprong graffitikunstenaar van Haïtiaanse en Puerto Ricaanse afkomst.
Na eind jaren zeventig samen met zijn vriend Al Diaz als graffiti-artiest onder de naam SAMO (van ‘same old shit’) gewerkt te hebben, maakt hij vanaf begin jaren tachtig zeer ‘explosieve’ werken op doek. Meestal zijn het grote formaten in acryl met daaroverheen lijntekeningen en teksten met oil-paintstick.
Zijn eerste solotentoonstelling was in 1982. Datzelfde jaar had hij een relatie met Madonna. Hij werkte enige tijd aan gezamenlijke schilderijen met zijn voorbeeld Andy Warhol.
Basquiat was de eerste Afro-Amerikaanse schilder die wereldfaam vergaarde. Hij overlijdt op 27-jarige leeftijd aan een overdosis heroïne.
Film Basquiat
In 1996 regisseerde de kunstenaar Julian Schnabel de film Basquiat met in de hoofdrol Jeffrey Wright. Andere rollen werden vertolkt door David Bowie, Gary Oldman, Dennis Hopper, Claire Forlani en Courtney Love. De muziek bij de film werd verzorgd door John Cale (medeoprichter van de The Velvet Underground) en Julian Schnabel.
Lees hier ->>> meer over kunst op deze website…
Hier ->>> vind je 100 beroemdste schilders aller tijden op deze website…
Zie hier ->>> ook de de 100 beroemdste schilderijen aller tijden op deze website…
Beroemdste schilderijen van Jean-Michel Basquiat
SAMO Graffiti (1980) – Jean-Michel Basquiat
Basquiat begint eind jaren zeventig met het schilderen van graffiti. Hij werkt samen met andere kunstenaars en ze vormen een subcultuur in de Bronx en Harlem. Graffitikunstenaars concentreren zich vaak op figuratieve afbeeldingen (cartoonachtige afbeeldingen van dieren, mensen en objecten), maar ook op eenvoudige ’tags’. Dit laatste zijn logo’s of namen die bedoeld zijn als handelsmerk of visitekaartje, waar Basquiat ook mee begon. Maar Basquiat’s graffiti ontwikkelt zich al snel in een meer abstracte richting, met de oorsprong van de ‘SAMO’ -tag nogal mysterieus en vol symboliek.
Dit specifieke zwarte spuitverflabel op een muur is kenmerkend voor de SAMO-werken die Basquiat en Al Diaz tussen 1976 en 1980 maken. Snel aangebracht op openbare ruimtes in de straat en de metro, brengen ze korte en vaak anti- materialistische berichten aan voorbijgangers.
Het concept van SAMO, of ‘Same Old Shit’, is ontwikkeld tijdens Basquiat’s betrokkenheid bij een drama-project in New York. Hierbij beacht hij een personage dat een nep-religie verkocht. Diaz: ‘SAMO was als een opfriscursus omdat er een statement werd gemaakt’.
Na jaren van samenwerking kozen Diaz en Basquiat kondigen ze het einde aan met ‘SAMO IS DEAD’.
Untitled (Skull) (1981) – Jean-Michel Basquiat
Dit stuk isis gemaakt in 1981 toen Basquiat nog maar twintig was en is een voorbeeld van Basquiat’s vroege op canvas gebaseerde werk. Een theorie over zijn conceptie komt van het Voodoo-symbool dat een schedel vertegenwoordigt, dat werd beoefend door zijn Haïtiaanse vader. Dit stuk is gemaakt met acryl en bijvoorbeeld krijt, op canvas.
Het heeft een patchworkschedel die bovenop een kaartachtige achtergrond hangt. De kijk van deze hedendaagse graffitiartiest op westerse zelfportretten lijkt het leven van Basquiat te portretteren als een marskramer en dakloze drijver.
Untitled (1982) – Jean-Michel Basquiat
Dit toont Basquiat’s persoonlijke iconografie en terugkerende symbolen tegen een zwarte achtergrond en uitgesmeerde plekken met heldere verf. Een witte schedel steekt uit het midden van de compositie en herinnert levendig aan de schilderstraditie van de memento mori. Dit is een herinnering aan de kortstondige aard van al het leven en de uiteindelijke, genadeloze degeneratie van het lichaam.
Het bot rechts van het canvas kan ook worden gelezen als een fallus. Dit suggereert dat de mannelijke seksualiteit bedreigend of primitief is. Weegschalen verschijnen direct onder de schedel, die misschien de weegschaal van gerechtigheid vertegenwoordigen. Daarom zouden ze de ongelijkheid in behandeling van donkere mannen door politie en justitie impliceren die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Flexible (1982) – Jean-Michel Basquiat
259,1 x 190,5 cm
Een magere en uitgemergelde zwarte figuur staart vanaf het canvas naar de kijker. In het kleurenpalet en de specifieke weergave van de menselijke figuur door dunne ledematen en een groot hoofd, is de invloed van de vormen en vormen van traditionele West-Afrikaanse kunst duidelijk.
Het werk weerspiegelt ook de ontwikkeling van Basquiat als kunstenaar. Het is een synthese van zijn invloeden, waarbij de schematische weergave van de longen en buik van de figuur doet denken aan de fascinatie van de jonge Basquiat voor anatomische schetsen uit Gray’s Anatomy.
Het beeld is geschilderd op houten latten, die Basquiat zijn assistenten vroeg om te verwijderen van een hek dat de grens beschermde van de studio waar hij in Los Angeles werkte. Door deze barrière weg te nemen, maakte Basquiat het pand open en kon het vrij worden doorkruist. Een verwijzing naar zijn persoonlijke ervaring van de grenzen van de openbare ruimte als dakloze in New York.
Untitled (History of the Black People) (1983) – Jean-Michel Basquiat
Ook wel bekend als The Nile verwijst dit kunstwerk naar het oude Egypte en de cultuur van de Zuidelijke Verenigde Staten. Het is kritiek op de opvatting van de westerse samenleving over de geschiedenis en haar vergeetachtigheid jegens slavernij.
In het midden van het schilderij toont Basquiat een Egyptische boot die over de Nijl wordt geleid door Osiris. Dit is de Egyptische god van de aarde en de vegetatie. Op het rechterpaneel van het schilderij verschijnen de woorden ‘ESCLAVE, SLAVE, ESCLAVE’ bovenop een zwarte figuur.
Arm and Hammer II (1985) – Jean-Michel Basquiat
Gallery Bruno Bischofberger AG
In dit gezamenlijke schilderij schildert Basquiat over Andy Warhols handelsmerkreproductie van een bedrijfslogo, in dit geval voor het merk Arm and Hammer baking soda. Door één van de twee reproducties van het logo op het schilderij aan te passen om een zwarte saxofonist te laten zien in plaats van de buigende witte arm, omlijst Basquiat de afbeelding met de tekst ‘Liberty 1955’.
Het is ook een verwijzing naar jazz, een Afrikaans-Amerikaanse muziekvorm die in de jaren vijftig nieuwe hoogten van populariteit bereikte. Het is ook een impliciete erkenning van de onderdrukking van zwarte mensen. Dit ondanks het succes van de muziek en de opname in de Amerikaanse identiteit.
Ten Punching Bags (Last Supper) (1986-1987) – Jean-Michel Basquiat
The Andy Warhol Museum
Dit werk is een samenwerking tussen Basquiat en Andy Warhol. Het was ooit in opdracht van Alexandre Iolas, de internationale kunstgaleriehouder en verzamelaar.
Er zijn tien witte bokszakken geschilderd door Basquiat met een afbeelding van Jezus. Elk zak is gemarkeerd met een variatie op het woord ‘Rechter’. Het stuk is oorspronkelijk bedoeld om in Milaan te worden getoond, direct aan de overkant van het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci.
Dit erk is een ‘oproep tot de wapens’ voor hedendaagse kunst tegen alle vormen van ideologische onderdrukking. De voorstelling van Jezus als een bokszak komtovereen met het concept dat hij de zonden van mensen op zich nam en de klappen ontving.
Basquiat en Warhol zeggen dat dit stuk een van hun favoriete samenwerkingen i. Dit omdat het een effectieve mix van hun respectievelijke stijlen vertegenwoordigt. Beide kunstenaars hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan het ontwerp.
Warhols invloed wordt duidelijk gemaakt door de zorgvuldige kleursamenstelling en fysieke installatie. Deze doet denken aan een aantal van zijn iconische merkwerken. Basquiat’s expressieve weergaven van Jezus en kenmerkende kroonmotieven verstoren echter de strakke lijnen en georganiseerde plaatsing, net zoals graffiti de orde verstoort van de openbare ruimte.
Riding with Death (1988) – Jean-Michel Basquiat
Acrylverf en vetkrijt op canvas
249 x 289,5 cm
Privécollectie
Riding with Death is één van Basquiat’s laatste schilderijen, voltooid voor zijn dood in 1988. In een relatief schaarse en eenvoudige compositie beeldt hij een Afro-Amerikaanse figuur af die op een wit skelet rijdt. Dit tegen een gestructureerde beige achtergrond. Zoals bij alle werken van Basquiat, is deze compositie gelaagd met symboliek en verwijzingen naar cultuur, geschiedenis en samenleving.
Het hoofd van het skelet is naar de toeschouwer gericht. Zijn lege, doorgestreepte ogen lijken dwars door ons heen te dringen. De figuur bovenop lijkt te ontbinden, deels omtrek, deels stokfiguur, in geagiteerde beweging.
Dit verontrustende beeld zit vol met raciale onderstromen, sociale verwijzingen en sarcasme. De compositie zelf is geïnspireerd op een tekening van Leonardo da Vinci met de titel Illustratie over deugd en afgunst, waarin een naakte vrouw op handen en voeten op een skelet zit.
Door de figuur bovenop een skelet te plaatsen, lijkt het ook een gevoel van noodlot of teleurstelling en een gebrek aan optimisme voor de toekomst van de samenleving waarin hij leeft te suggereren.
