Ondanks idealen houden mensen er niet van om ongelijkheid aan te pakken
De meeste Amerikanen zeggen dat ze een meer gelijke samenleving willen, maar er iets aan doen is wat te veel gevraagd. Beleid dat gericht is op het vergroten van de gelijkheid voor groepen met minder kansen blijft weerstand stuiten.
Lees hier ->>> meer over politiek op deze website.
Ondanks idealen houden mensen er niet van om ongelijkheid aan te pakken
Dit verzet kunnen we toeschrijven aan een reeks van oorzaken, waaronder de angst van de meerderheid van de blanke Amerikanen om hun status te verliezen. Ook spelen politieke partijdigheid en openlijke vooroordelen een rol.
Een onderzoek van Berkeley Haas biedt een nieuwe kijk. Het identificeert een onderliggende oorzaak van deze weerstand die ideologie doorkruist.
Wist je dat kinderen van hoogopgeleide ouders meer last van stress hebben.
Mensen in een bevoorrechte positie beschouwen gelijkheid op zich als schadelijk. Ze hebben de neiging om te denken dat ongelijkheid hen ten goede komt.
‘We ontdekten dat mensen over de wereld denken in termen van zero-sum game. Winst voor de ene groep betekent noodzakelijkerwijs een verlies voor een andere groep‘, zegt co-auteur Derek Brown. ‘Dit lijkt een denkfout te zijn waar iedereen vatbaar voor is, niet alleen een luidruchtige minderheid die antipathie heeft tegen een bepaalde groep.’
Antwoord op de vraag: wat zijn de beroepen met de meeste status? (en de minste)
Statusverlies?
Dit paper verklaart waarom zelfs mensen met sterke egalitaire overtuigingen nog steeds beleid blokkeren dat ongelijkheid vermindert. Naast de dreiging van statusverlies, zijn mensen in bevoorrechte groepen vatbaar voor de perceptie dat grotere gelijkheid voor hen minder betekent.
Dit tot het punt waarop ze zullen stemmen voor beleid dat hen economische schade berokkent. Als dit ongelijkheid vergroot ten opzichte van beleid dat hen ten goede komt en ongelijkheid vermindert gaan ze in de contramine vond de studie.
Zie hier de meest invloedrijke mensen van de 20ste eeuw.
‘In ons experiment was het belangrijker voor mensen hoe goed ze het hadden in vergelijking met andere groepen dan hoe ze het in absolute termen deden’, zegt Jacoby-Senghor. ‘Ze beschouwen een verlies in relatief voordeel als een absoluut verlies, zelfs als het een duidelijke materiële winst is.’
Voorbij ras en etniciteit
In eerder onderzoek ontdekte Brown dat niet-Latino blanke en Aziatische mensen, die de meerderheid vormen in het hoger onderwijs, denken beleid dat de vertegenwoordiging van minderheden in een graduate programma vergroot, hun kansen op toelating verkleinen. Dit zelfs als er een expliciet win-winbeleid aan ten grondslag ligt. Ook ook de aantal toelatingsplekken voor de meerderheid.
Zie hier de 14 signalen van opkomend fascisme volgens het US Holocaust Memorial Museum
In het nieuwe artikel gaan Brown en collega’s verder dan ras en etniciteit naar andere soorten van ongelijkheid. Ze keken ook naar de loonkloof tussen mannen en vrouwen en de kans op een baan voor mensen met een handicap of een strafblad.
Ze bestudeerden ook de percepties van kiezers van een Californisch steminitiatief in 2020 om het verbod van de staat op positieve actie ongedaan te maken.
Verder bedachten ze zelfs scenario’s met verschillen tussen fictieve teams met willekeurige namen. Keer op keer verwierpen studiedeelnemers in bevoorrechte groepen beleid om ongelijkheid te verminderen in de valse overtuiging dat zij er de dupe van zouden worden.
Zero sum game
In alle experimenten controleerden ze voor vijf vormen van ideologische oppositie tegen gelijkheid: politiek conservatisme, voorkeur voor hiërarchische sociale structuren, overtuiging dat de samenleving en zero sum gameis, systeemrechtvaardigende overtuigingen en expliciete vooroordelen.
Hoewel ze ontdekten dat sommige ervan correleerden met percepties van beleid, verklaarden variaties in ideologie niet de negatieve kijk van mensen op grotere gelijkheid.
In één scenario kregen niet-Latino blanke studiedeelnemers bijvoorbeeld te horen: ‘In 2018 ontvingen blanke huizenkopers ongeveer $ 386,4 miljard aan hypotheken van banken, terwijl Latino huizenkopers in totaal slechts ongeveer $ 12,6 miljard aan hypotheken ontvingen.’
De deelnemers kregen vervolgens voorstellen voor banken om ofwel het bedrag aan leningen voor Latino’s te verhogen, het bedrag te verlagen of het ongewijzigd te laten. Dit terwijl de leningen voor blanke huizenkopers gehandhaafd blijven.
Zie hier de Top 10 landen die pas afgestudeerden het meest betalen 2023.
Toch zagen de deelnemers het voorstel om het bedrag voor Latino-kopers te verhogen verkeerd, omdat het hun eigen kansen op het krijgen van een lening verkleinde, en dachten dat het verlagen van het beschikbare bedrag voor Latino’s hun kansen zou vergroten.
Iedereen gelijke kansen en dan?
Zelfs toen blanke deelnemers te horen kregen dat iedereen die toegang wilde tot een lening, er één kon krijgen en er geen limiet was op het beschikbare bedrag, bleven ze geloven dat ook het stimuleren van leningen aan Latino’s hun kansen op het krijgen van een lening zou verkleinen.
‘De oorzaken en oplossingen voor ongelijkheid zijn complex, maar zelfs toen we het vereenvoudigden en ons inspannen om ervoor te zorgen dat iedereen beter af is in deze scenario’s, hebben mensen nog steeds een manier gevonden om te geloven dat ze schade zullen oplopen’, vertelt Jacoby-Senghor.
Wist je dat verdwijnen vakbond zorgt voor meer inkomensongelijkheid.
Bron en meer informatie: Drew Jacoby-Senghor, Derek Brown et al.: If you rise, I fall: Equality is prevented by the misperception that it harms advantaged groups in Scince Advances, 6 mei 2022, Vol 8, Issue 18, DOI: 10.1126/sciadv.abm2385
