Karst Tates – Aanslag op Koninginnedag 2009

Karst Tates – Aanslag op Koninginnedag 2009

Doopnaam: Karst Roeland Tates
(Zevenaar, 6 maart 1971 – Deventer, 1 mei 2009)

Karst Tates is de man die tijdens Koninginnedag 2009 met een personenauto door dranghekken en een menigte heen reed, in de richting van de open bus waarmee de koninklijke familie op dat moment een rijtoer door Apeldoorn maakt. Hierbij komen acht mensen om het leven, onder wie hijzelf. De koninklijke familie blijft ongedeerd.

100 grootste criminelen van Nederland (inmiddels meer…)
De Nederlands misdaadencyclopedie
Alle Liquidaties in Nederland
Boeken over Nederlandse criminaliteit
Bijnamen van de verschillende criminelen uit binnen- en buitenland.
Meer interessante artikelen over criminaliteit op deze website

Karst Tates – Aanslag op Koninginnedag 2009

Tates’ jeugd

Karst wordt in 1971 geboren in Zevenaar en groeit op in Duiven. Zijn vader is ambtenaar en zijn moeder een huisvrouw, die later actief wordt in de hulpverlening. Tates is het op één na jongste kind en heeft twee zussen en een broer.

In 1983 verhuist het gezin naar Zevenaar. Hier doorloopt Tates met succes de havo, waar hij in 1988 zijn diploma haalt. Na de havo probeerde hij zijn vwo-diploma te behalen, wat hem niet lukt. In 1989 gaat hij naar de middelbare hotelschool in Apeldoorn. Deze studie zet hij echter na anderhalf jaar stop. Hierna wordt hij opgeroepen voor militaire dienst.

Loopbaan

Na zijn militaire dienst heeft Tates snel na elkaar diverse banen. In de jaren ’90 raakt hij in de schulden. Hij raakt zijn huis kwijt en zwerft in 1998 enkele maanden rond, waarbij hij in een tentje woont. Als hij in 2000 een baan bij een benzinestation krijgt en in een Apeldoorns studentenhuis gaat wonen, kan hij zijn schulden afbetalen. In 2001 verhuist hij terug naar een zelfstandige woning. In 2004 zegt hij zijn werk bij het tankstation op, waarna hij zich inschrijft bij een uitzendbureau.

Tates komt in 2005 komt te werken bij Interlanden in Apeldoorn, waar hij heftruckchauffeur wordt. Karst krijgt hier al snel een vaste baan aangeboden en wordt bevorderd tot aanvoerder. ‘Hij kwam elke dag netjes op tijd, met een boodschappentasje met zijn brood erin’, zegt een voormalige machinevoerder van het bedrijf. ‘We maakten geintjes, namen elkaar in de zeik. We noemden hem wel eens de kabouter. Hij deed daar ook aan mee, al trad hij nooit op de voorgrond.’  (Bron: Volkskrant, 9 mei 2009) Karst haalt zijn rijbewijs en verhuist naar Velp, een dorp onder de rook van Arnhem.

In 2007 verruilt hij Velp voor Huissen. Als het bedrijf in september 2008 reorganiseert, komt Tates in conflict met zijn werkgever en verschijnt hij niet meer op zijn werk. Eind 2008 wordt hij hierom ontslagen. In 2009 maakt hij op buurtbewoners, die hem tegen het lijf lopen, een gedeprimeerde indruk. In april 2009 zegt hij de huur van zijn woning per het eind van die maand op.

Aanslag op Koninginnedag 2009

In maart 2009 komt een kennis Karst tegen in een café. Karst is gefrustreerd en gedeprimeerd. Hij merkt op dat het leven ‘op deze manier geen zin meer had’ en zegt ‘niet in een wereld te passen waarin alles moet.‘

Op 30 april 2009, Koninginnedag, rijdt Tates met zijn Suzuki Swift door een afzetting en een mensenmenigte heen, in de richting van een open bus met daarin de koninklijke familie. Daarbij komen zeven toeschouwers om het leven en raken er elf gewond. De gebeurtenissen zijn deels live op televisie te volgen.

De bus wordt niet geraakt. Direct na het tot stilstand komen van de auto, waarin hij door de toegesnelde politie zwaargewond wordt aangetroffen, wordt Tates aangehouden. Dit op verdenking van het plegen van een aanslag op de koningin, kroonprins en diens echtgenote (artikel 108 van het Wetboek van Strafrecht, WvSr) en van doodslag of moord (artikelen 287 en 289 WvSr) op mensen uit het publiek.

Laatste woorden van Karst Tates

Volgens de politie kan Tates nog enige woorden spreken voordat hij door het opgelopen hersenletsel buiten bewustzijn raakt. De eerst aanwezige wachtmeester van de Koninklijke Marechaussee verklaart dat Tates bedoeld had de koninklijke familie te treffen. ‘Willem-Alexander is een fascist, hij is een racist en ik wist dat de koningin hier zou komen’, vertelt hij aan de wachtmeester. (Bron: Reformatorisch Dagblad, 4 september 2009)

Tates overlijdt in de nacht van 30 april op 1 mei om 02.58 uur in het ziekenhuis van Deventer. Uit sectie op het stoffelijk overschot door het Nederlands Forensisch Instituut blijkt dat Tates is overleden aan hersenletsel. Hij heeft geen alcohol in zijn bloed. Wel zijn er sporen van cannabis aangetroffen in het bloed maar die kunnen tot enkele weken na gebruik aantoonbaar blijven.

De dood van Tates betekent dat het strafrechtelijk onderzoek naar hem werd stopgezet. Een strafrechtelijk (voor-)onderzoek moet in het Nederlands recht altijd gericht zijn op een mogelijke veroordeling. Een dode kan niet worden veroordeeld en dus ook niet meer worden vervolgd.

Een onderzoek naar de toedracht van de aanslag wordt na Tates’ dood wel voortgezet. Reeds op 30 april verricht de politie huiszoeking in de woning van Tates om aanwijzingen te vinden over zijn drijfveren en van eventuele andere personen die erbij betrokken zouden kunnen zijn.

Speculatie over werkverleden bij prinselijke villa

Op 14 april 2010 komt in het nieuws dat schrijver Tomas Ross, op basis van een niet nader bekende informant, tegenover Story beweerd heeft dat Tates in 2003 als beveiliger van Villa Eikenhorst op staande voet ontslagen zou zijn toen in de media foto’s van de villa waren verschenen.

Het beveiligingsbedrijf waar Tates voor gewerkt zou hebben was juist ingehuurd om dat te voorkomen. De Dienst Nationale Recherche reageert namens het landelijk parket hierop met de mededeling dat Tates in de genoemde periode bij een tankstation gewerkt heeft, waardoor het bericht niet waar zou kunnen zijn.

Twee weken na het overlijden van Tates geven zijn ouders een interview aan Elsevier, waarin zij Tates schetsten als een man met een moeizaam en deprimerend leven, zonder vrienden of relaties.

Met zijn ouders, broer en twee zussen heeft hij innig contact. Op zijn moeders verjaardag, 29 april 2009, heeft Tates haar nog opgebeld om haar te feliciteren. Zij krijgt in dat gesprek geen aanwijzing dat hij in een crisis verkeerde. Moeder Tates: ‘…het was een heel goed telefoongesprek. Het was de laatste keer dat ik zijn stem heb gehoord en ik heb het niet gehoord, ik heb het niet gemerkt.’

Een aardige jongen

….was een heel aardige jongen. Het duurde heel lang voor hij boos werd. Hij stopte hier na vier jaar omdat hij aangaf het steeds moeilijker te vinden om altijd maar vriendelijk te zijn tegen de klanten.

Tankstationhouder Erick Kompier
voormalige werkgever Karst Tates

Kennissen en bekenden uit de laatste periode van zijn leven, schetsten Tates als een attent, lief en sociaal geëngageerd persoon, die bijzonder lief was voor kinderen. Vriendin Margriet Jesse: ‘Hij was een heel normale jongen, hij leefde alleen wat teruggetrokken’. (Bron: Een Vandaag, 2 september 2009) Een kennis typeert hem als fanatiek, maar niet agressief. Hij is wel fel gekant tegen het koningshuis. Tates over de Oranjes: ‘…huichelaars die geld opstrijken van de hardwerkende belastingbetaler.’

Volgens burgemeester Harry de Vries van de gemeente Lingewaard, waarvan Huissen deel uitmaakt, is er tussen de man en de bewoners ‘…een redelijk normaal contact.’ Hij leeft niet met de gordijnen dicht. Het is evenmin zo dat zijn appartement al leeg is. Hij zou pas per 1 juni het pand uit gaan. Er is een normaal ‘interieur’. Daarbij zei hij dat de man ‘volstrekt de weg kwijt was in het leven’. Er zouden echter geen signalen voor het drama zijn geweest. Buurtbewoners typeerden Tates als teruggetrokken, met name in de laatste maanden van zijn leven.

Rapporten over de toedracht

In september 2009 worden de rapporten gepubliceerd van de drie onderzoeken die zijn ingesteld naar de toedracht van de gebeurtenissen op 30 april. Omtrent de persoon van Tates komt een niet geheel duidelijk beeld naar boven: documenten, boeken, aantekeningen en tatoeages ‘suggereren op het eerste gezicht’ dat hij mogelijk dweept met, of althans belangstelling had voor, rechts-radicale ideeën.

Ik vond Karst een zachte jongen. Een lieve jongen. Maar als hij onder invloed was van alcohol, kon hij veranderen. Dan werd hij wilder. Als er iets gebeurde of als er een vechtpartijtje was, stond Karst vooraan. We liepen er als vriendengroep allemaal niet voor weg om te knokken hoor. We waren geen schijterds. Maar hoe klein hij ook was, hij stond altijd voorop. Hij was de gangmaker. Hij was er niet naar op zoek, maar hij was er ook zeker niet bang voor.

Schoolvriend over Karst Tates
Volkskrant, 9 mei 2009

Hij zou zich geruime tijd in oude, vooral noordse, volkeren en runenschrift hebben verdiept. Ook zou hij werken hebben gelezen van Nietzsche en Céline.

Geest van Tates

Zijn geestesgesteldheid is postuum onderwerp van een onderzoek door het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (NIFP). Vanwege het maatschappelijk belang voerde het Instituut dit uit. Dit, hoewel het een unicum in de Nederlandse psychiatrie betreft, omdat Tates zelf niet gesproken of geobserveerd kon worden.

Het NIFP spreekt om die reden niet van een onderzoek, maar van een gedragsdeskundige analyse die is gebaseerd op Tates’ dossier en op gesprekken met zijn directe omgeving. De vraag die centraal staat is of er sprake was van een eventuele psychiatrische problematiek en of dit mogelijk in relatie staat met het gebeurde.

Het NIFP kan geen aanwijsbare persoonlijkheidsstoornis vinden. Wel wordt geconstateerd dat hij met name het laatste halfjaar van zijn leven ‘kampte met problemen met onder meer middelengebruik en stemming’.