Top 100 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden – met beeld

Beste Nederlandse voetballers aller tijden

Nederland heeft sinds de jaren ’70 haar plaats gekregen op het internationale voetbalpodium. Dat begon met een uitzonderlijke generatie die tweede werd op het Wereldkampioenschap van 1974.

Na hier en daar wat matige jaren, bleven de vele talenten komen. Talenten die ook hun naam internationaal wisten te vestigen. Over de uitslag mag worden gecorrespondeerd met informatie@dutchmultimedia.nl. Lees en zie meer…

PS: nog op te nemen of zijn genoemd: Jan Poortvliet (speelde WK-finale ’78, vaste Oranje-back), Ernie Brandts (WK ’78, scoort in finale, PSV-icoon), René Notten, Davy Klaassen (minder iconisch, maar vaak genoemd door huidige media), Hans Hateboer, Denzel Dumfries, Kick Smit (eerste Nederlander die scoort op een WK, 1934), Leo van Veen (FC Utrecht-topscorer), Cor van der Gijp (Feyenoord-icoon jaren 50/60, oom van René), André Hoekstra en Tonny van der Linden.

Lees hier → meer over voetbal en hier → meer over Nederland op deze website.

Top 100 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

100. Dolf van Kol

Adolf Henri van Kol
(Amsterdam, 2 augustus 1902 – Amsterdam, 20 januari 1989)

Dolf van Kol

In de jaren twintig van de twintigste eeuw is Dolf van Kol acht seizoenen lang een vaste waarde bij Ajax. Hij begint zijn loopbaan in Amsterdam als midvoor, maar al snel schuift hij door naar de verdediging. Als linksback neemt hij de plaats in van Coen Delsen, en juist in die rol komt zijn veelzijdigheid volledig tot zijn recht. Van Kol staat bekend als een slimme, betrouwbare speler die zich moeiteloos aanpast aan de behoeften van het team, waardoor hij uitgroeit tot een steunpilaar in de verdediging.

In totaal speelt Van Kol 174 officiële wedstrijden voor Ajax, waarin hij 25 keer het net weet te vinden. Opmerkelijk is dat een aanzienlijk deel van die doelpunten uit strafschoppen voortkomt. Van Kol geldt in zijn tijd als een echte penalty-specialist: met zijn vaste trap, kalmte onder druk en scherpe precisie vanaf de stip wordt hij vaak naar voren geschoven in beslissende momenten. Daarmee heeft hij meerdere keren de doorslag gegeven in spannende wedstrijden.

Zijn kwaliteiten blijven ook buiten Amsterdam niet onopgemerkt. Voor het Nederlands elftal komt Van Kol uit in 33 interlands. Vier keer scoort hij voor Oranje, telkens via een strafschop, waarmee hij zijn reputatie als koelbloedige specialist bevestigt. Bovendien draagt hij in zeven interlands de aanvoerdersband, een teken van het vertrouwen dat zijn medespelers en bondscoaches in hem stellen.

Van Kol wordt in zijn tijd geroemd om zijn technische vaardigheden, zijn tactisch inzicht en zijn mentale weerbaarheid.

99. Gerrie Mühren

Gerardus Dominicus Hyacinthus Maria (Gerrie) Mühren
(Volendam, 2 februari 1946 – aldaar, 19 september 2013)

In totaal speelt Gerrie Mühren 298 wedstrijden voor Ajax, waarin hij 72 doelpunten maakt. Daarnaast komt hij uit voor het Nederlands elftal in 10 interlands. Zijn debuut voor Oranje maakt hij in 1969 tijdens een wedstrijd tegen Engeland, en zijn laatste interland speelt hij in 1973 tegen België.

Mühren staat bekend om zijn technische finesse, ongeëvenaarde balbeheersing en gevoel voor spelinzicht. Zijn tijd bij Ajax is bijzonder succesvol; hij speelt een cruciale rol in het team dat drie keer op rij de Europa Cup I wint (1971-1973). Vooral zijn indrukwekkende optreden in de halve finale tegen Real Madrid in 1973 blijft legendarisch, waarbij hij het publiek verbaast met zijn fenomenale balcontrole door de bal uit de lucht te plukken en even hoog te houden (zie onder).

In zijn interlands laat Mühren dezelfde kwaliteiten zien. Hoewel hij slechts tien keer uitkomt voor Oranje, maken zijn technische vaardigheden en inzicht hem een gewaardeerde speler binnen het team. Zijn precisie en kalmte op het veld maken hem een sleutelspeler in zowel aanvallende als ondersteunende rollen.

98. Khalid Boulahrouz

(Maassluis, 28 december 1981)

Boulahrouz speelt tijdens zijn carrière voor diverse clubs, waaronder RKC Waalwijk, Hamburger SV, Chelsea, Sevilla, VfB Stuttgart, Sporting CP, Brøndby IF en Feyenoord. Hij wordt voornamelijk ingezet als centrumverdediger of rechtsback en staat bekend om zijn felle speelstijl en robuuste verdedigende kwaliteiten.

Tussen 2004 en 2012 speelt Boulahrouz 35 interlands voor het Nederlands elftal. Hij maakt deel uit van de selecties voor twee wereldkampioenschappen (2006 en 2010) en twee Europese kampioenschappen (2008 en 2012). Vooral tijdens het EK 2008 valt hij op door zijn sterke verdedigende spel en zijn emotionele betrokkenheid, wat hem populair maakt bij zowel fans als teamgenoten.

Boulahrouz krijgt de bijnaam “Khalid the Cannibal” vanwege zijn agressieve speelstijl en de manier waarop hij tegenstanders “opvreet” in duels. Ondanks zijn stevige aanpak wordt hij geroemd om zijn professionaliteit en inzet, zowel op als buiten het veld.

Zijn deelname aan het WK 2010, waar Nederland de finale bereikt, markeert een hoogtepunt in zijn internationale loopbaan.

97. Bennie Wijnstekers

Hubertus Johannes Nicolaas Wijnstekers
(Rotterdam, 31 augustus 1955)

Tussen 7 juni 1976 (Feyenoord-De Graafschap 8-0) en 4 september 1988 (FC Utrecht-Feyenoord 3-1) speelt Ben Wijnstekers maar liefst 419 competitiewedstrijden voor Feyenoord, waarin hij 17 doelpunten maakt. Met dit indrukwekkende aantal wedstrijden neemt hij de vijfde plaats in op de ranglijst van Feyenoorders met de meeste competitiewedstrijden achter hun naam.

Wijnstekers wordt geroemd om zijn betrouwbaarheid en leiderschap op het veld. Hij speelt als verdediger en combineert verdedigende scherpte met een aanvallende impuls, wat hem een veelzijdige kracht maakt binnen het team.

In zijn jaren bij wint hij in 1984 het landskampioenschap en verovert tweemaal de KNVB-Beker, in 1980 en 1984. Naast zijn club carrière speelt Wijnstekers 36 interlands voor het Nederlands elftal, waarin hij regelmatig de aanvoerdersband draagt.

Wijnstekers komt, als rechtsback, 36 maal uit voor het Nederlands elftal, een groot deel daarvan als aanvoerder, en scoort daarbij één keer.

Na zijn afscheid van Feyenoord op 33-jarige leeftijd na daar ruim 13 jaar contractspeler te zijn geweest sinds juli 1975, speelde Wijnstekers nog voor Racing Mechelen en Germinal Ekeren.

96. Frank Wels

(Ede, 21 februari 1909 – Gorinchem, 16 februari 1982)

Wels speelde voor Unitas uit Gorinchem en kwam 36 keer uit voor het Nederlands elftal. Hij was een rechtsbuiten en met 1 meter 63 is hij op Manus Vrauwdeunt na de kleinste speler ooit die uitkwam voor Oranje.

Wels maakte in 1931 zijn debuut als international in een met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen Denemarken. Hij was tot in 1938 een vaste waarde voor het Nederlands elftal en speelde op het wereldkampioenschap van 1934 en 1938.

In 1934 gaf hij in een wedstrijd tegen België een voorzet op Beb Bakhuys, die vervolgens met een vallende kopbal zijn beroemdste goal ooit maakte. Zelf scoorde Wels vijf keer voor Nederland.

In de nationale competitie kwam hij met Unitas nooit hoger dan de tweede klasse uit. Wels probeerde het kort bij Feijenoord, maar het reizen naar Rotterdam beviel hem niet en hij keerde ras terug naar Unitas.

Na zijn voetbalcarrière was hij eigenaar van een café in Gorinchem.

95. Stefan de Vrij

(Ouderkerk aan den IJssel, 5 februari 1992)

De Vrij is verruilde Lazio Roma in juli 2018 transfervrij voor Internazionale. Hij debuteerde in 2012 in het Nederlands voetbalelftal en speelde inmiddels ruim 40 interlands.

In 2021 maakt Follow the Money bekend dat Stefan de Vrij zijn zaakwaarnemer SEG, de Sports Entertainment Group, aan de kant had gezet nadat zijn transfer in juli 2018 dubieus was verlopen.

94. Wilfred Bouma

(Helmond, 15 juni 1978)

Bouma speelde bij voorkeur in de verdediging speelde. Hij speelde tussen 1994 en 2013 voor PSV, MVV, Fortuna Sittard, Aston Villa en weer PSV. In september 2000 debuteerde hij in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 37 interlands

93. Denny Landzaat

Denny Domingues Landzaat
(Amsterdam, 6 mei 1976)

Denny Landzaat, van Molukse afkomst, behoort in de jaren negentig en tweeduizend tot de betrouwbare middenvelders van het Nederlandse voetbal. Opgeleid bij Ajax maakt hij daar in 1995 zijn debuut in het betaald voetbal, maar hij breekt pas echt door na zijn overstap naar MVV en later Willem II. Bij die laatste club groeit hij uit tot een dragende kracht en verdient hij een transfer naar AZ, waar hij onder trainer Co Adriaanse een belangrijke rol speelt in het elftal dat nationaal en internationaal indruk maakt.

Zijn carrière voert hem langs diverse clubs: Ajax, MVV, Willem II, AZ, Wigan Athletic in de Engelse Premier League, Feyenoord en FC Twente. In Engeland laat hij zien zich ook op het hoogste niveau staande te kunnen houden, terwijl hij bij Feyenoord en Twente zijn ervaring inzet om jongere spelers te begeleiden. Landzaat staat bekend als een harde werker, een middenvelder met overzicht en discipline, die zelden in paniek raakt en altijd zijn taken uitvoert.

Voor het Nederlands elftal speelt Landzaat 38 interlands, waarin hij één keer scoort. Hij maakt deel uit van de selecties voor het WK 2006 in Duitsland en het EK 2008 in Oostenrijk/Zwitserland. Hoewel hij geen absolute uitblinker is, waarderen bondscoaches hem om zijn betrouwbaarheid, loopvermogen en mentaliteit. Zijn interlandcarrière is een weerspiegeling van zijn clubloopbaan: stabiel, toegewijd en zonder franje.

Op 29 mei 2014 zet Landzaat een punt achter zijn actieve spelersloopbaan. Hij keert terug bij AZ, waar hij aan de slag gaat als specialistentrainer. Later vervult hij ook functies als jeugdtrainer en assistent bij diverse clubs, waarmee hij zijn ervaring doorgeeft aan een nieuwe generatie voetballers.

Zie hier de top 100 beste voetballers van PSV aller tijden.

92. Henk Groot

Hendrik Groot
(Zaandijk, 22 april 1938)

Groot speelde zowel voor Ajax als Feyenoord. In 1959 stapten de beide broers over naar Ajax. Bij zijn debuut, tegen NAC, wist Henk Groot het net te vinden. Ajax won de wedstrijd met 3-0 en Henk nam alle treffers voor zijn rekening.

Hij bleef scoren en werd dat seizoen 1959/60 topscorer van de competitie met 38 doelpunten, 9 meer dan zijn broer Cees die derde werd op de topscorerslijst. In zijn eerste seizoen won hij met Ajax zijn eerste landskampioenschap.

Een seizoen later vestigde Groot een nog steeds ongeëvenaard record binnen Ajax door 41 doelpunten te maken in de competitie 1960/61.

In totaal maakte hij dat seizoen 1960/61 zelfs 65 goals, de doelpunten in het beker- (veertien in acht wedstrijden) en Intertoto-toernooi (negen in vijf wedstrijden) erbij opgeteld.

91. Piet van der Kuil

(Velsen, 10 februari 1933)

Van der Kuil voetbalde onder meer Ajax, PSV en het Nederlands elftal. Hij speelde in zijn jeugd voor VSV. De rechtsbuiten brak door in het eerste van deze ploeg. Van der Kuil maakte op 19-jarige leeftijd reeds zijn debuut in het Nederlands elftal, in een wedstrijd op 6 april 1952 tegen België.

Hij was meteen een vaste waarde in Oranje en behoorde ook tot de selectie voor de Olympische Zomerspelen 1952. Hier verloor het team kansloos met 5-1 van Brazilië.

In 1956 tekende Van der Kuil een contract voor Ajax, waar hij in drie seizoenen 36 doelpunten maakte. In 1959 werd hij voor 130.000 gulden door PSV overgenomen.

90. John van ’t Schip

Johannes Nicolaas van ’t Schip
(Fort St. John, 30 december 1963)

Bij Ajax speelde Van ’t Schip van 1981/82 – 1991/92. Door Ajax-(assistent)-trainer Spitz Kohn werd van ’t Schip ‘Skippy’ genoemd.

Vervolgens vertrok de aanvaller naar Genoa van 1992/93 – 1995/96. Voor deze twee clubs speelde hij in totaal 380 competitiewedstrijden, waarin hij veertig keer scoorde. Daarnaast speelde hij 41 interlands (twee doelpunten).

89. Quincy Promes

Quincy Anton Promes
(Amsterdam, 4 januari 1992)

Quincy Promes groeit op in Amsterdam en ontwikkelt zich al vroeg tot een talentvolle buitenspeler. Via de jeugdopleiding van Ajax, waar hij geen vast contract krijgt, belandt hij via HFC Haarlem en FC Twente alsnog in het betaalde voetbal. Bij Twente maakt hij indruk met zijn snelheid, techniek en doelgerichtheid. Zijn prestaties leveren hem in 2014 een transfer op naar Spartak Moskou, waar hij uitgroeit tot publiekslieveling en een van de meest productieve aanvallers in de Russische competitie.

Na succesvolle jaren in Moskou maakt Promes in 2018 de overstap naar Sevilla in de Spaanse Primera División. Een jaar later keert hij terug naar Ajax, de club waar hij als kind begon. In Amsterdam beleeft hij een sterke start en draagt hij bij aan de titelstrijd en Europese campagnes van de Amsterdammers. Toch blijft zijn verblijf in Nederland van korte duur: in 2021 keert hij opnieuw terug naar Spartak Moskou.

Promes speelt 50 interlands voor het Nederlands elftal, waarin hij zeven keer scoort. Hij maakt deel uit van de selectie voor het EK 2016-kwalificatietoernooi, het WK 2018-kwalificatietoernooi en het EK 2020. Zijn sterke punten zijn zijn explosiviteit, dribbels en vermogen om vanaf de flank gevaar te stichten, maar ook zijn inzetbaarheid in meerdere aanvallende posities.

Naast zijn sportieve carrière raakt Promes in opspraak door juridische problemen. In 2021 wordt hij in Nederland vervolgd voor een steekincident, waarvoor hij in 2023 een gevangenisstraf krijgt opgelegd. Daarnaast loopt er een strafzaak in verband met drugshandel. Deze kwesties werpen een schaduw over zijn sportieve prestaties en beïnvloeden ook zijn relatie met het Nederlands elftal en Ajax.

Ondanks die donkere randen staat Promes in de sportieve geschiedenis bekend als een technisch vaardige, snelle aanvaller die in zijn beste jaren tot de gevaarlijkste vleugelspelers van Oranje behoort. Bij Spartak Moskou is hij bovendien uitgegroeid tot een van de meest succesvolle buitenlandse spelers in de clubgeschiedenis, met tientallen doelpunten en meerdere individuele onderscheidingen.

88. Wim Kieft

Willem Cornelis Nicolaas Kieft
(Amsterdam, 12 november 1962)

Kieft was van 1980 tot en met 1994 achtereenvolgend actief voor Ajax, SC Pisa, Torino, PSV, Bordeaux en opnieuw PSV. Daarnaast kwam hij 43 keer uit voor het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij elf keer scoorde.

Kieft werd met zowel Ajax als PSV drie keer Nederlands landskampioen. Met de Eindhovense club won hij in 1987/1988 ook de Europacup I.

Datzelfde jaar won hij met het Nederlands elftal het EK 1988. Er verscheen in mei 2014 een boek over zijn achttien jaar lange verslaving aan cocaïne, Kieft.

Kieft maakte op 18 juni 1988 een van zijn belangrijkste doelpunten als international, in de laatste groepswedstrijd op het EK 1988 tegen Ierland.

Hij kopte die wedstrijd acht minuten voor tijd het enige doelpunt binnen, een curvebal om keeper Bonner heen na een mislukt schot van Ronald Koeman.

Hierdoor ging het Nederlands elftal door naar de halve finale en kon het later het toernooi winnen.

Koeman staat ook in de Top 10 bij de spelers die het meest scoorden uit een vrije trap.

87. Bennie Muller

Ben Muller
(Amsterdam, 14 augustus 1938)

Bennie Muller vormde jarenlang met Sjaak Swart het echte Amsterdamse gezicht van Ajax. Hij won met Ajax vier landstitels, twee KNVB bekers en in 1962 de International Football Cup, waarin Feijenoord met 4-2 werd verslagen in de finale.

In Europees clubverband scoorde Muller tijdens het Europacup I-seizoen van 1966/67 eenmaal tegen Beşiktaş en scoorde hij in het Europacup I-seizoen van 1968/69 eenmaal tegen Fenerbahçe.

Veelvuldig kwam hij uit voor het Nederlands elftal (43 keer), waarin hij tweemaal het doel trof. Hij was dertien jaar lang vaste keuze bij Ajax, waar hij 341 competitiewedstrijden speelde.

86. Kees Kuijs

Cornelis Johannes Kuijs
(Anna Paulowna, 4 oktober 1931)

Kuijs begon als amateurvoetballer bij Z.A.P. en BKC en speelde daarna als semi-prof bij HFC Haarlem en NAC Breda. De linksback kwam tussen 1955 en 1962 ook 43 maal uit voor het Nederlands voetbalelftal.

Johan Cruijff nomineerde Kees Kuijs op het lijstje met spelers voor het Oranje van de Eeuw. Samen met Cor Veldhoen, Ruud Krol, Adri van Tiggelen en Frank de Boer wordt hij gerekend tot de beste Nederlandse linksbacks aller tijden.

Hij vormde een vast duo met als rechtsback de PSV’er Roel Wiersma, die zelfs nog meer interlands haalde.

85. Arthur Numan

(Heemskerk, 14 december 1969)

Numan won als speler van PSV een keer het Nederlands landskampioenschap en in dienst van Rangers drie keer dat van Schotland. Ook won hij vier keer de Scottish Cup en drie keer de Scottish League Cup met de club.

Numan was van 1992 tot en met 2002 ook international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 45 interlands speelde.

84. Pierre van Hooijdonk

Petrus Ferdinandus Johannes van Hooijdonk
(Steenbergen, 29 november 1969)

Als speler kwam Van Hooijdonk in Nederland uit voor RBC, NAC, Vitesse en Feyenoord. In het buitenland speelde de spits voor Celtic, Nottingham Forest, Benfica en Fenerbahçe.

Tijdens zijn eerste periode bij Feyenoord had Van Hooijdonk met zijn vrije trappen en acht doelpunten een aanzienlijk aandeel in de winst van de UEFA Cup in 2002. Met Fenerbahçe pakte hij in 2004 en 2005 de Turkse landstitel.

Van Hooijdonk speelde zesenveertig interlands voor het Nederlands elftal en was actief op het WK 1998, Euro 2000 en Euro 2004.

83. Piet Schrijvers

(Jutphaas, 15 december 1946 – Ermelo, 7 september 2022)

Schrijvers was een doelverdediger die onder andere uitkwam voor FC Twente, Ajax, PEC Zwolle en het Nederlands elftal. In negen seizoenen kwam hij tot 269 competitiewedstrijden.

Met Ajax werd hij vijf keer landskampioen en twee keer bekerwinnaar. In seizoen 1979/80 kwam Schrijvers met Ajax tot de halve finale van de Europacup I.

Tevens wist hij zich vanaf 1975 op te werken tot eerste keeper van het Nederlands elftal. In de aanloop naar het wereldkampioenschap voetbal 1978 werd hij echter opnieuw gepasseerd ten faveure van Jan Jongbloed.

In de tweede ronde van het WK kreeg Schrijvers toch een kans en speelde hij met het steeds beter op dreef komende Nederlands elftal tegen Oostenrijk, West-Duitsland en Italië.

Nadat hij in de laatste wedstrijd geblesseerd uitviel, zat hij in de finale tegen Argentinië op de tribune.

82. Wim Anderiesen

Willem Gerardus Anderiesen
(Amsterdam, 27 november 1903 – aldaar, 18 juli 1944)

Wim Anderiesen geldt als een van de steunpilaren van Ajax in de jaren twintig en dertig. Hij maakt zijn debuut op 4 oktober 1925 in de klassieker tegen Feyenoord en groeit in de vijftien jaar die volgen uit tot een vaste waarde in het elftal. Als middenhalf staat hij bekend om zijn onverzettelijkheid, inzicht en leiderschap op het veld. Hij combineert verdedigende zekerheid met het vermogen om het spel op te bouwen, waardoor hij een sleutelrol vervult in het succesvolle Ajax van die periode.

In totaal speelt Anderiesen 309 competitiewedstrijden voor Ajax, waarin hij 20 keer tot scoren komt – een indrukwekkend aantal voor een speler die voornamelijk in de middenlinie opereert. Zijn laatste wedstrijd in het rood-wit is op 26 mei 1940 tegen Haarlem, vlak voor de Nederlandse competitie door de Tweede Wereldoorlog tot stilstand komt.

Ook in het Nederlands elftal schrijft Anderiesen geschiedenis. Hij komt 46 keer uit voor Oranje, waarmee hij jarenlang het Ajax-record in handen heeft. Pas in 1979 weet Ruud Krol dit aantal te overtreffen. Anderiesen neemt deel aan meerdere interlands in de aanloop naar de wereldkampioenschappen van de jaren dertig en wordt geroemd om zijn betrouwbaarheid en tactisch inzicht.

Buiten het veld staat Anderiesen bekend als een bescheiden en plichtsgetrouwe man. Tijdens de oorlogsjaren leidt hij, net als zovelen, een zwaar bestaan. In 1944 wordt hij getroffen door een longontsteking en overlijdt hij op 40-jarige leeftijd in het Amsterdamse Wilhelmina Gasthuis. Zijn voortijdige dood betekent een groot verlies voor Ajax en voor de Nederlandse voetbalwereld. Hij vindt zijn laatste rustplaats op de Oosterbegraafplaats in Amsterdam.

81. Kevin Strootman

Kevin Johannes Willem Strootman
(Ridderkerk, 13 februari 1990)

Strootman tekende in augustus 2018 een contract tot medio 2023 bij Olympique Marseille, dat circa €25.000.000,- voor hem betaalde aan AS Roma. Hij debuteerde in 2011 in het Nederlands voetbalelftal.

Vanaf de start van de eerste editie van de UEFA Nations League op 9 augustus 2018 is zijn positie in het veld overgenomen door Frenkie de Jong. Strootman werd nog wel opgenomen in de selectie, maar kreeg bijna geen speeltijd meer.

80. Gregory van der Wiel

Gregory Kurtley van der Wiel
(Amsterdam, 3 februari 1988)

Gregory van der Wiel groeit op in Amsterdam en doorloopt de jeugdopleiding van Ajax, waar hij al vroeg opvalt als een moderne rechtsback. Hij debuteert in het eerste elftal in 2007 en ontwikkelt zich onder trainer Marco van Basten en later Martin Jol tot een vaste kracht. Van der Wiel staat bekend om zijn snelheid, aanvallende impulsen en strakke voorzetten, waarmee hij vaak gevaar sticht vanaf de flank. In 2010 wordt hij verkozen tot Talent van het Jaar in de Eredivisie.

Met Ajax wint Van der Wiel tweemaal de landstitel (2011 en 2012) en wordt hij een belangrijk onderdeel van de wederopstanding van de club. Zijn prestaties in Amsterdam leveren hem in 2012 een transfer op naar Paris Saint-Germain. In Parijs groeit hij uit tot een gewaardeerde speler in een sterrenelftal dat meerdere Franse titels en bekers wint. Hij speelt er samen met wereldtoppers als Zlatan Ibrahimović en Thiago Silva en draagt bij aan de opmars van PSG als Europese grootmacht.

Na zijn periode in Frankrijk volgt een internationale loopbaan met avonturen bij Fenerbahçe in Turkije, Cagliari in Italië en Toronto FC in de Major League Soccer. Hoewel hij overal zijn klasse laat zien, kampt hij ook met blessures en wisselende vorm, waardoor zijn carrière na zijn dertigste snel afneemt. In 2019 beëindigt hij officieel zijn loopbaan als profvoetballer.

Voor het Nederlands elftal speelt Van der Wiel 46 interlands. Hij maakt deel uit van de selectie die in 2010 de WK-finale in Zuid-Afrika bereikt, waarin hij als basisspeler alle minuten speelt. Ook tijdens het EK 2012 behoort hij tot de vaste selectie. Bondscoaches prijzen hem om zijn aanvallende kracht, maar soms wordt ook kritiek geuit op zijn defensieve positie­spel.

Buiten het veld staat Van der Wiel bekend om zijn brede interesses en flamboyante levensstijl. Hij stort zich na zijn actieve carrière op ondernemerschap, onder meer in de mode, technologie en de cannabisindustrie in de Verenigde Staten.

In 2017 raakt Van der Wiel in opspraak buiten het veld wanneer hij in Turkije voor miljoenen wordt opgelicht door zakenman Ümit Akbulut. Hij maakt 4,5 miljoen dollar over om samen bedrijven te starten, maar ziet het geld nooit meer terug. Op Turkse televisie vertelt hij hoe de affaire hem persoonlijk en professioneel raakt: “Hij heeft me opgelicht. Dit heeft gevolgen voor mijn carrière en mijn leven.” Met hulp van advocaten probeert hij de schade te verhalen.

79. René van de Kerkhof

Reinier Lambertus van de Kerkhof
(Helmond, 16 september 1951)

René van de Kerkhof behoort samen met zijn tweelingbroer Willy tot de bekendste Nederlandse voetballers uit de jaren zeventig en tachtig. Hij begint zijn loopbaan bij Helmond Sport, maar maakt al snel de overstap naar FC Twente. Daar ontwikkelt hij zich tot een dynamische rechtsbuiten, met snelheid, een sterke voorzet en een neusje voor de goal. Zijn grote doorbraak volgt bij PSV, waar hij meer dan tien jaar lang een van de smaakmakers is.

Met PSV wint René zes landstitels, twee KNVB-bekers en in 1978 de UEFA Cup, waarin hij zelf een belangrijk aandeel heeft. Zijn loopbaan bij de Eindhovense club is er een van continuïteit en loyaliteit: hij speelt er meer dan 260 competitiewedstrijden en maakt bijna 100 doelpunten.

Ook in het Nederlands elftal laat René zijn klasse zien. Hij komt 47 keer uit voor Oranje en scoort vijf doelpunten. Hij is een vaste waarde op de WK’s van 1974 en 1978. Vooral het toernooi in Argentinië in 1978 blijft beroemd, niet alleen omdat Nederland de finale haalt, maar ook vanwege een incident rondom René zelf: vlak voor de finale tegen gastland Argentinië dreigt hij uitgesloten te worden omdat hij met een beschermend gipsverband om zijn gebroken arm wil spelen. Pas na protest van de Nederlandse ploeg en ingrijpen van de FIFA mag hij toch meedoen – een bijzonder hoofdstuk in de Nederlandse voetbalgeschiedenis.

Na zijn periode bij PSV volgt nog een buitenlands avontuur bij Apollon Smyrnis in Griekenland, waarna hij zijn carrière afsluit in Hongkong en Nederland. René van de Kerkhof blijft, ook na zijn actieve loopbaan, nauw verbonden met PSV en is regelmatig aanwezig bij clubactiviteiten.

Samen met zijn broer Willy wordt René in 1990 opgenomen in de PSV Hall of Fame. Daarmee zijn de tweelingbroers de eerste spelers die deze eer krijgen, een symbool voor hun unieke bijdrage aan het Nederlandse voetbal.

Zie hier: hoe ziet de verdeling van televisiegelden voor clubs eredivisie er uit voor seizoen 2022-2023?

78. Eddy Pieters Graafland

Eduard Laurens Pieters Graafland
Bijnaam: Eddy PG
(Amsterdam, 5 januari 1934 – Barendrecht, 28 april 2020)

Eddy Pieters Graafland behoort tot de grootste doelmannen uit de Nederlandse voetbalgeschiedenis. Hij begint zijn loopbaan bij Ajax, waar hij als talentvolle keeper al snel zijn plek onder de lat verovert. Op 28 april 1957 maakt hij zijn debuut in het Nederlands elftal tijdens een wedstrijd tegen België (1-1) in het Olympisch Stadion. Met zijn katachtige reflexen en rustige uitstraling groeit hij uit tot een betrouwbare sluitpost.

In 1958 maakt Pieters Graafland de overstap van Ajax naar rivaal Feyenoord. De transfer zorgt voor opschudding, want met een bedrag van 134.000 gulden is het destijds een nationaal record. In Rotterdam ontpopt hij zich tot een ware publiekslieveling. Hij is een sleutelspeler in het succesvolle Feyenoord van de jaren zestig en beleeft zijn absolute hoogtepunt in 1970: in zijn allerlaatste wedstrijd als profvoetballer staat hij in het doel tijdens de Europacup I-finale tegen Celtic in Milaan, die Feyenoord met 2-1 wint. Het is een unieke afsluiting van een imposante carrière.

Voor Oranje komt Pieters Graafland 47 keer uit. Hij staat bekend om zijn specialiteit: het stoppen van strafschoppen. Om zich optimaal voor te bereiden houdt hij in een notitieboekje bij welke hoek favoriete strafschopnemers kiezen, een vroege vorm van data-analyse die in die tijd bijzonder vooruitstrevend is. Zijn nauwgezetheid en professionaliteit maken hem tot een voorbeeld voor volgende generaties keepers.

Na zijn actieve loopbaan blijft Pieters Graafland betrokken bij het voetbal, onder meer als adviseur en via maatschappelijke activiteiten. Hij overlijdt op 28 april 2020 in Vorden, exact 63 jaar na zijn debuut in Oranje.

Pieters Graafland neemt afscheid als prof op de allergrootste manier denkbaar: in het San Siro, als doelman van Feyenoord in de gewonnen Europacup I-finale. Daarmee schrijft hij geschiedenis als de enige Nederlandse keeper die stopt op het absolute hoogtepunt, een finalezege in het belangrijkste Europese toernooi. Zijn bijnaam Eddy PG blijft sindsdien onlosmakelijk verbonden met klasse en stijl onder de lat.

Zie hier de Top 25 nationale teams met meeste doelpunten op de Wereldkampioenschappen.

77. Wim Jonk

Wilhelmus Maria Jonk
(Volendam, 12 oktober 1966)

Jonk begon zijn carrière in 1986 bij FC Volendam in de Eerste divisie. Twee jaar later, in 1988, ging hij naar Ajax. In 1993 vertrok Jonk, in een gezamenlijke transfer met Dennis Bergkamp, naar Internazionale, dat hem voor 12,5 miljoen gulden overnam van Ajax.

Met Internazionale won Jonk de UEFA Cup, waarin hij zelf ook wist te scoren in de finale. Na twee jaar vertrok Bergkamp, die slecht kon aarden bij de club, bij Internazionale.

Jonk vreesde hierop ook voor zijn positie in het elftal. Hij besloot terug te keren naar Nederland, waar hij ging spelen voor PSV.

Wim Jonk kwam in actie voor Oranje op de WK’s van 1994 in de VS en 1998 in Frankrijk.

Jonk debuteerde op 27 mei 1992 tegen Oostenrijk (3-2 winst) overwinning en speelde zijn laatste interland onder leiding van bondscoach Frank Rijkaard op 18 augustus 1999 tegen Denemarken (0-0).

Wim Jonk speelde tevens op het Europees kampioenschap voetbal 1992.

76. Roel Wiersma

(Hilversum, 15 april 1932 – Eindhoven, 4 februari 1995)

Wiersma speelde dertien jaar op het hoogste niveau, allemaal voor PSV. Hij behoorde onder meer tot de selectie van de Eindhovenaren toen die in 1962/63 voor het eerst in de clubhistorie kampioen van de Eredivisie werd.

Wiersma was van 1954 tot en met 1962 ook international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 53 interlands speelde.

Top 75 – Beste Nederlandse voetballer aller tijden

Zie hier → de 10 best bekeken wedstrijden van het Nederlands Elftal op deze website.

75. Ibrahim Afellay

(Utrecht, 2 april 1986)

In 2004 stroomde Afellay door vanuit de jeugdopleiding van PSV, waarvoor hij honderdnegenenvijftig competitiewedstrijden speelde en o.a. vier keer de Eredivisie won, totdat hij in januari 2011 naar FC Barcelona vertrok.

Bij FC Barcelona won Afellay o.a. de UEFA Champions League in 2011 en werd hij verhuurd aan Schalke 04 en Olympiakos Piraeus.

Vanaf 2015 speelde hij vier seizoenen voor Stoke City, waarna hij in 2019 transfervrij terugkeerde bij PSV. In mei 2020 maakte PSV bekend Afellays contract niet te verlengen. In januari 2021 beëindigde Afellay definitief zijn loopbaan als speler.

Tussen 2007 en 2016 speelde Afellay drieënvijftig wedstrijden voor het Nederlands elftal, waarin hij zeven keer scoorde. Met het Nederlands elftal nam hij deel aan het EK 2008, WK 2010 en het EK 2012.

74. Boudewijn Zenden

(Maastricht, 15 augustus 1976)

Zenden speelde van 1994 tot en met 2011 voor PSV, FC Barcelona, Chelsea, Middlesbrough, Liverpool, Olympique Marseille en Sunderland.

Hij was van 1997 tot en met 2004 ook international in het Nederlands voetbalelftal, waarin hij vierenvijftig interlands speelde en zeven keer scoorde.

Zie hier de top 10 beste dribbelaars aller tijden.

73. Gejus van der Meulen

Ageaus Yme van der Meulen
(Amsterdam, 23 januari 1903 – Haarlem, 10 juli 1972)

Van der Meulen, keeper, Was in de jaren 20 en 30 van de twintigste eeuw één de populairste sportmensen van Nederland. Later was hij weer één van de meest verguisde vanwege zijn collaboratie met de Duitse bezetter.

Van der Meulen was sinds 1922 succesvol clubdoelman bij HFC. Hij debuteerde in het Nederlands elftal op 27 april 1924 in de uitwedstrijd tegen de Rode Duivels. Datzelfde jaar verdedigde hij het Nederlandse doel tijdens de Olympische Spelen.

Tijdens die carrière kwam hij 54 maal uit voor Oranje, waarin 19 maal werd gewonnen, 12 maal gelijk gespeeld en 23 maal verloren. Hij kreeg precies 100 tegentreffers te verwerken.

In 1930 voltooide hij zijn medicijnenstudie voltooid aan de Universiteit van Amsterdam en vestigde zich in 1933 in Haarlem als kinderarts.

Van Der Meulen en de NSB

Van Der Meulen werd in september 1940 lid van de NSB en hij nam in 1941 vrijwillig dienst bij het ‘SS-Feldlazarett Freiwilligen Legion Niederlande’.

Hij kreeg in Oranienburg een medische en militaire training en reisde in 1942 met de ‘Nederlandse ambulance’ af naar het oostfront. Of hij daar daadwerkelijk gevechtshandelingen of alleen medische werkzaamheden heeft verricht, is niet bekend.

Na de bevrijding werd zijn houding tijdens de oorlog hem zeer zwaar aangerekend. In 1947 stond hij voor de rechter.

De jonge verslaggever Herman Kuiphof, die het proces versloeg, herinnerde zich hem later als ‘een wrak, een geslagen hond.‘ Van der Meulen werd tot acht jaar gevangenisstraf veroordeeld.

72. Adri van Tiggelen

Adrianus Andreas van Tiggelen
(Oud-Beijerland, 16 juni 1957)
Bijnaam; de spijker

Van Tiggelen speelde van 1978 tot en met 1995 voor achtereenvolgens Sparta, FC Groningen, RSC Anderlecht, PSV en Dordrecht ’90. Hij speelde daarnaast 56 interlands in het Nederlands voetbalelftal.

Hij werd onder meer twee keer Belgisch landskampioen met RSC Anderlecht, één keer Nederlands landskampioen met PSV en in 1988 Europees kampioen met het Nederlands elftal.

Van Tiggelen zwaaide af als profvoetballer op 28 mei 1995, na een 5-1 overwinning op FC Volendam. Hij scoorde in zijn laatste wedstrijd vanaf de strafschopstip.

De verdediger had de bijnaam De Spijker door zijn tanige gestalte en zijn scherpe tackles. Van Tiggelen was basisspeler tijdens het winnen van het EK 1988. Ook op het WK 1990 en het EK 1992 was hij van de partij.

71. Jasper Cillessen

Jacobus Antonius Peter Cillessen
(Nijmegen, 22 april 1989)

Cillessen verruilde in juni 2019 FC Barcelona voor Valencia. Cillessen debuteerde in 2013 in het Nederlands voetbalelftal.

70. Jan Klaassens

(Venlo, 4 september 1931 – Baarlo, 12 februari 1983)

Klaassens speelde als middenvelder 57 keer in het Nederlands voetbalelftal. Hij kwam 505 maal in het veld als speler van VVV uit Venlo en verdedigde 202 keer de kleuren van Feyenoord uit Rotterdam. Er is geen enkele Limburgse voetballer met een vergelijkbare erelijst.

Met VVV won Klaassens in 1959 de KNVB beker. In diezelfde zomer verkocht de club hem voor een behoorlijke transfersom van 100.000 gulden aan Feyenoord, waarmee hij grote successen wist te behalen.

De club werd in 1961 en 1962 landskampioen en reikte in het seizoen 1962/1963 tot de halve finale van de Europa Cup I, waarin ze ten slotte door Benfica werd gestuit.

69. Maarten Stekelenburg

(Haarlem, 22 september 1982)

Op 22 juni 2020 tekende Stekelenburg een eenjarig contract bij Ajax, nadat hij transfervrij vertrok bij Everton.

Stekelenburg is vanaf 2004 international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 60 wedstrijden speelde. In maart 2021 werd Stekelenburg opnieuw opgenomen in de selectie van het Nederlands elftal sinds 2016 door bondscoach Frank de Boer.

Stekelenburg debuteerde onder Ronald Koeman voor Ajax in 2002, in de wedstrijd om de Johan Cruyff Schaal tegen PSV.

68. Wim Suurbier

Wilhelmus Lourens Johannes Suurbier
(Eindhoven, 16 januari 1945 – Amsterdam, 12 juli 2020)

Suurbier is één van de beste Nederlandse rechtsbacks aller tijden en was een belangrijk lid van het legendarische Ajax- en Nederlands elftal in de jaren 60 en 70.

Hij begon zijn professionele carrière bij Ajax Amsterdam, waar hij deel uitmaakte van het iconische team onder leiding van coach Rinus Michels dat bekendstond als de ‘Totaal Voetbal’. Met Ajax won hij talrijke nationale en internationale titels, waaronder drie Europacups op rij (1971, 1972, 1973).

Hij was ook een sleutelfiguur in het Nederlands elftal tijdens de glorieperiode van het totale voetbal. Suurbier speelde op twee WK’s (1974 en 1978, 1982) en stond ook twee keer in de finale. Hij stond bekend om zijn snelheid, uithoudingsvermogen en vermogen om op te stomen langs de rechterflank, waardoor hij een belangrijke aanvallende dreiging vormde.

67. Willy van de Kerkhof

Wilhelmus Antonius van de Kerkhof
(Helmond, 16 september 1951)

Van de Kerkhof speelde van 1970 tot en met 1973 voor FC Twente en vervolgens tot 1988 voor PSV.

Met de Eindhovense club werd hij zes keer Nederlands landskampioen, won hij in 1977/78 de UEFA Cup en in 1987/88 de Europacup I. Van de Kerkhof kwam van 1974 tot en met 1985 ook drieënzestig keer uit voor het Nederlands voetbalelftal.

Hij maakte deel uit van onder meer de teams die de finales van het WK 1974 en het WK 1978 haalden. Van de Kerkhof is de tweelingbroer van René van de Kerkhof.

66. Ryan Babel

Ryan Guno Babel
(Amsterdam, 19 december 1986)

Babel speelt doorgaans als spits of vleugelspeler. Hij staat onder contract bij Galatasaray. Babel debuteerde in 2005 in het Nederlands voetbalelftal.

Hij debuteerde voor Ajax op 1 februari 2004 in de thuiswedstrijd tegen ADO Den Haag (4-0). Hij gaf in die wedstrijd de assist op Nicolae Mitea, die de 4-0 aantekende voor de ploeg van trainer-coach Ronald Koeman.

Na het EK-onder 21 verkaste Babel naar Engeland. Op 12 juli 2007 maakte Ajax de transfer naar Liverpool FC bekend. Babel tekende een contract voor 5 jaar en maakte de overstap voor bijna 18 miljoen euro.

Afgezien van de latere transfer van Wesley Sneijder naar Real Madrid werd er nooit eerder zoveel geld betaald voor een speler uit Ajax’ eigen jeugd.

Babel en het Nl’s elftal

Op 26 maart 2005 debuteerde hij onder leiding van bondscoach Marco van Basten als international in de WK-kwalificatiewedstrijd in en tegen Roemenië, als invaller voor Arjen Robben. Babel maakte het tweede doelpunt in een met 0-2 gewonnen wedstrijd.

In november 2011 speelde Babel zijn 42ste interland voor Nederland tijdens het met 3-0 verloren oefenduel met Duitsland.

Daarna werd hij bijna zes jaar lang niet meer opgeroepen, totdat hij in oktober 2017 opnieuw werd opgeroepen en speelde.[14] Sindsdien bleef hij deel uitmaken van het Nederlands elftal.

65. Memphis Depay

(Moordrecht, 13 februari 1994)

Depay speelt doorgaans als aanvaller en komt uit voor FC Barcelona en debuteerde in 2013 in het Nederlands elftal. Hij begon met voetballen bij VV Moordrecht en op negenjarige leeftijd opgenomen in de jeugdopleiding van Sparta.

Die verruilde hij op twaalfjarige leeftijd voor die van PSV, waar hij alle jeugdelftallen doorliep.

64. Daley Blind

(Amsterdam, 9 maart 1990)

Blind is staat onder contract staat bij Ajax. In maart 2021 verlengde hij zijn contract tot medio 2023.

Hij speelt bij voorkeur als verdedigende middenvelder maar kan ook als linksback of centraal verdediger uit de voeten. Hij is de zoon van trainer en voormalig voetballer Danny Blind.

Blind debuteerde in februari 2013 in het Nederlands elftal. Hij was actief op het WK 2014 in Brazilië, waar Nederland de derde plaats haalde, en het EK 2020, dat vanwege de coronapandemie in 2021 werd gespeeld.

Tijdens de laatste wedstrijd van de Champions League-poulefase, thuis tegen Valencia op 10 december 2019, kreeg hij korte tijd last van duizeligheid. Nader onderzoek wees uit dat er sprake was van een hartspierontsteking.

Na een snel herstel en een operatie waarbij een defibrillator werd geïmplanteerd, maakte Blind op 12 februari 2020 zijn rentree.

63. Jan Wouters

(Utrecht, 17 juli 1960)

Als speler kwam hij uit voor VV Utrecht, FC Utrecht, Ajax, Bayern München en PSV. Daarnaast speelde hij 70 keer voor het Nederlands Elftal en maakte daarbij vier doelpunten.

Hij debuteerde op 10 november 1982 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Frankrijk (1-2), net als doelman Edward Metgod van FC Haarlem.

Wouters viel in dat duel na 57 minuten in voor Simon Tahamata. Wouters behoorde tot het Gouden Team van het EK 1988.

In zijn Ajax-tijd gaf hij een elleboogstoot aan Alex Pastoor die op dat moment voor FC Volendam speelde. Later deed hij dat ook tegen Paul Gascoigne in de wedstrijd tegen het Engels voetbalelftal. Hierdoor kreeg hij de bijnaam Lee Wouters, naar Lee Towers.

62. Michael Reiziger

(Amstelveen, 3 mei 1973)

Reiziger speelde voornamelijk als rechtsback, maar werd ook als centrale verdediger of linksback ingezet. Hij speelde in zijn beginjaren als rechtsbuiten en rechtshalf, maar werd op verzoek van trainer Louis van Gaal rond 1994 omgeschoold tot verdediger.

Reiziger kende zijn grootste sportieve successen bij Ajax in het midden van de jaren 90 en in zijn eerste jaren bij FC Barcelona.

Tevens kwam hij 72 keer uit voor het Nederlands elftal, op onder meer vier eindtoernooien. Na het seizoen 2006/2007 stopte hij met voetballen.

61. Klaas-Jan Huntelaar

Dirk Jan Klaas Huntelaar
(Voor-Drempt, 12 augustus 1983)

Huntelaar speelde doorgaans als spits speelt. Huntelaar was van 2006 tot 2015 international in het Nederlands elftal, waarvoor hij 76 wedstrijden speelde en 42 keer scoorde.

Nadat hij met Jong Oranje het EK Onder 21 won in 2006, debuteerde hij datzelfde jaar in het Nederlands elftal. Hij vertegenwoordigde zijn land op het EK 2008, EK 2012, WK 2010 en het WK 2014.

Met twee doelpunten in een vriendschappelijke wedstrijd op 5 juni 2015 tegen de Verenigde Staten kwam Huntelaar op een totaal van 41 doelpunten voor Oranje.

Hiermee passeerde hij Patrick Kluivert op de ranglijst van topscorers van het Nederlands elftal en naar de tweede plaats klom.

60. Nigel de Jong

(Amsterdam, 30 november 1984)

De Jong verruilde medio 2019 Al-Ahli voor Al-Shahania. Hij debuteerde in 2004 in het Nederlands voetbalelftal en vertegenwoordigde Nederland op de Europese kampioenschappen van 2008 en 2012 en de wereldkampioenschappen van 2010 en 2014.

Voor Ajax maakte hij op 19 oktober 2002 zijn debuut in het profvoetbal, in een wedstrijd thuis tegen AZ die eindigde in 6-2. Zijn interlanddebuut volgde anderhalf jaar later, op 31 maart 2004, in wedstrijd tegen Frankrijk die eindigde in 0-0.

De Jong en HSV

Vanaf januari 2006 werd De Jong herenigd met Van der Vaart. De Jong tekende een contract bij Hamburger SV. In januari 2009 bereikte De Jong een akkoord met het Engelse Manchester City.

HSV ontving 19,5 miljoen euro voor de overgang. Op de slotdag van de transfermarkt in de zomer van 2012 verkaste De Jong naar AC Milan.

Na de ontbinding van zijn contract bij Milan tekende hij op 3 februari 2016 een contract bij het Amerikaanse Los Angeles Galaxy.

Daar speelde op dat moment ook voormalig Engels internationals Ashley Cole en Steven Gerrard, de Ier Robbie Keane en de Belgische oud-Ajacied Jelle Van Damme.

59. Aron Winter

Aron Mohammed Winter
(Paramaribo, 1 maart 1967)

Winter speelde negen seizoenen voor Ajax, waarmee hij onder meer de UEFA Cup en de Europacup II won. Winter speelde vierentachtig interlands en maakte ook deel uit van de Nederlandse selectie die het EK van 1988 won.

58. Joris Mathijsen

(Goirle, 5 april 1980)

Mathijsen speelde bij voorkeur links-centraal in de verdediging. Hij kwam uit voor achtereenvolgens Willem II, AZ, Hamburger SV, Málaga CF en Feyenoord. In november 2004 debuteerde hij in het Nederlands voetbalelftal, waarin hij 84 interlands speelde.

Hamburger SV haalde Mathijsen vervolgens op 24 augustus 2006 naar Duitsland. De club betaalde naar verluidt zesenhalf miljoen euro voor hem aan AZ. Voor Hamburg speelde hij officiële wedstrijden.

57. John Heitinga

John Gijsbert Alan Heitinga
(Alphen aan den Rijn, 15 november 1983)

Heitinga speelde vooral centraal en rechts in de verdediging, maar soms ook als verdedigende middenvelder.

Als speler kwam Heitinga ruim zeven seizoenen uit voor Ajax, waarna hij achtereenvolgend uitkwam voor Atlético Madrid, Everton, Fulham, Hertha BSC en opnieuw Ajax. Daarnaast speelde hij 87 interlands voor het Nederlands voetbalelftal.

56. Dirk Kuijt

(Katwijk, 22 juli 1980)

Kuijt speelde voor FC Utrecht, Feyenoord, Liverpool en Fenerbahçe SK. Kuijt was van 2004 tot en met 2014 international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 104 wedstrijden speelde en 24 keer scoorde.

55. Willy Brokamp

(Kerkrade, 25 februari 1946)

Bij MVV debuteerde Brokamp op zijn achttiende met een 2–2 gelijkspel tegen Heracles. Op 28 januari 1970 debuteerde Brokamp met een doelpunt voor het Nederlands elftal, in en tegen Israël (1–0 winst).

Zijn laatste interland was al drie jaar later: op 12 september 1973 speelde hij in en tegen Noorwegen (2–1 winst). In totaal speelde Brokamp zes interlands, waarin hij even vaak scoort.

In datzelfde jaar was Brokamp dicht bij een transfer naar Feijenoord, maar MVV wist hem te behouden: ze hielpen hem met het overnemen van café ‘Aux Pays Bas’ aan het Vrijthof in Maastricht, een belangrijk pré voor horecaliefhebber Brokamp.

Verder werd het jaar afgesloten met een gedeelde eerste plaats in het topscorersklassement met achttien doelpunten en werd hij verkozen tot Voetballer van het Jaar.

Brokamp naar Ajax

Een jaar later vertrok Brokamp dan toch: hij ging spelen voor Ajax. In de twee jaar bij Ajax kwam hij tot achtenveertig competitieduels, twintig competitiedoelpunten en vijf Europacup-duels.

Brokamp vertrok na twee seizoenen weer naar MVV. Dat seizoen was het eerste seizoen van MVV dat ze niet op het hoogste niveau speelden en Brokamp ergerde zich aan het niveau van het team.

De nacompetitie werd gehaald maar niet gewonnen. Dat seizoen stopte hij op 31-jarige leeftijd met voetbal. Aan het einde van het seizoen 1977/78 speelde hij nog vier wedstrijden mee en scoorde daarin twee keer.

Brokamp zit al sinds zijn vijfentwintigste in de horeca: hij heeft sinds 1999 een hotel-restaurant, ‘In Kanne en Kruike’, in het Belgische dorpje Kanne, net over de grens bij Maastricht. Verder bezit hij café ‘Aux Pays Bas’ op het Vrijthof in Maastricht, dat hij verhuurt.

54. Huug de Groot

Henri Franciscus de Groot
(Rotterdam, 7 mei 1890 – Scheveningen, 18 april 1957)

De Groot was met zijn twee goals in 1913 verantwoordelijk voor de eerste overwinning van het Nederlands elftal op Engeland. Verder maakte de Groot het 100e doelpunt voor het Nederlands voetbalelftal.

Henri de Groot was aanvaller bij Sparta. Met die club werd hij in de periode 1909-1915 vijfmaal landskampioen. In het seizoen 1912/1913 nam hij dertig van de 57 doelpunten voor zijn rekening.

53. Ruud Geels

Geertruida Maria Geels
(Haarlem, 28 juli 1948 – Haarlem, 18 november 2023)

Geels speelt in zijn loopbaan voor onder andere RSC Anderlecht, Feyenoord, Ajax, PSV en Club Brugge.

Hij geldt als specialist in kopballen, al scoort hij ook veel doelpunten op andere manieren, bijvoorbeeld met snelle demarrages gevolgd door lage, harde diagonale schoten of schuivers.

Geels valt op door zijn fanatieke, bevlogen, geestdriftige en explosieve speelstijl. Als meevoetballende centrumspits maakt hij indruk met zijn aanwezigheid in het strafschopgebied. Hij wordt vijfmaal topscorer van de Eredivisie

52. Danny Blind

Dirk Franciscus Blind
(Oost-Souburg, 1 augustus 1961)
Interlands 1986–1996: 42, 1 doelpunt

Blind speelde voor Sparta Rotterdam, Ajax en het Nederlands elftal. Hij had diverse functies bij Ajax, waar hij zowel voetballer, trainer als directielid was. In juli 1986 kwam Blind naar Ajax, aangetrokken door technisch directeur Johan Cruijff.

Vanaf 1992 speelde hij als centrale verdediger. In Amsterdam bouwde hij een erelijst op die uniek is in het internationale voetbal. Blind won alles wat er op clubniveau te winnen viel.

Blind won met Ajax vijf landstitels, vier nationale bekers, driemaal de Nederlandse Supercup, de UEFA Champions League, de Europacup II, de UEFA Cup, de UEFA Super Cup en de wereldbeker.

Op 16 mei 1999 nam Blind afscheid als speler van Ajax. Hij speelde 537 wedstrijden in de Eredivisie en bracht 45 treffers op zijn naam.

51. Puck van Heel

Gerardus van Heel
(Rotterdam, 21 januari 1904 – aldaar, 18 december 1984)
Interlands 1925–1938: 64

Van Heel speelde van 1923 tot 1940 in het eerste elftal van Feijenoord. De technisch begaafde middenvelder Van Heel geldt als één van de beste voetballers in Nederland in de periode vóór de Tweede Wereldoorlog.

De linksbenige Van Heel speelde 322 competitiewedstrijden voor Feijenoord, waarin hij 43 goals maakte. Hij was betrokken bij alle grote Feijenoord-successen van voor de oorlog, vier landskampioenschappen en twee KNVB bekers.

Van Heel was jarenlang aanvoerder van het eerste elftal en groeide uit tot het sportieve boegbeeld van de club.

Het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat het juist Van Heel was, aan wie op 16 september 1935 de eer werd gegund om de eerste paal van het nieuw te bouwen Stadion Feijenoord te slaan.

Van heel in het Nederlands Elftal

Puck van Heel kwam 64 keer uit voor het Nederlands elftal en was daarmee tot eind jaren zeventig Nederlands recordinternational. Zijn debuut voor Oranje maakte hij op 19 april 1925 in het met 4-1 verloren duel tegen Zwitserland.

Zijn laatste interland speelde Van Heel, 34 jaar oud op dat moment, op 23 oktober 1938 in en tegen Denemarken (2-2). Hij scoorde als international geen doelpunten.

Zie hier de Top 25 teams met meeste spelerswaarde tijdens WK 2022 in Qatar.

Top 50 – Beste Nederlandse voetballer aller tijden

50. Gerald Vanenburg

Gerald Mervin Vanenburg
(Utrecht, 5 maart 1964)
Interlands 1982–1992: 42, 1 doelpunt

Vanaf half 1981 werd Vanenburg door kenners als het grootste talent in Nederland gezien.

Bij Ajax werd hij beroemd om zijn frivole spel, maar desondanks raakte hij in het seizoen 1985/86 in ongenade bij trainer Johan Cruijff, evenals bij bondscoach Leo Beenhakker (na FC Porto-Ajax 2-0, september 1985.

Leo Beenhakker: ‘Maar Vanenburg in Portugal? Dan ga ik teleurgesteld weer naar huis toe. Want Vanenburg laat zich toch weer twee keer over de zijlijn drukken.’ In de zomer van 1986 maakte hij de overstap naar PSV.

Vanenburg vormde in de seizoenen 1984/85 en 1985/86 samen met Marco van Basten en Rob de Wit de voorhoede bij Ajax, die geheel uit Utrechters bestond.

Hij maakte als basisspeler deel uit van de selectie van het Nederlands elftal dat in 1988 Europees kampioen werd in Duitsland.

Met Ajax werd hij drie keer landskampioen (1981/82, 1982/83, 1984/85), met PSV vijf keer (1986/87, 1987/88, 1988/89, 1990/91, 1991/92). Met PSV won hij in het seizoen 1987/88 de Europacup I voor landskampioenen.

49. Coen Moulijn

Coenraadt Moulijn
(Rotterdam, 15 februari 1937 – aldaar, 4 januari 2011)

Coen Moulijn

Moulijn speelde van midden jaren vijftig tot begin jaren zeventig als linksbuiten bij Feyenoord en het Nederlands elftal. Hij debuteerde op zijn zeventiende voor de Rotterdamse club Xerxes, waar hij in zijn jeugd Faas Wilkes zag voetballen.

Hij was 1 meter 72 lang en woog 62 kilo. De toenmalige linksbinnen toonde aan over talent te beschikken. In de zomer van 1955 kocht stadgenoot Feyenoord de dribbelaar voor 28.000 gulden, destijds een groot bedrag.

Publiekslieveling

Samen met Ove Kindvall was hij de publiekslieveling bij zijn club. In 1970 won hij met Feyenoord, als eerste Nederlandse club, de finale van de Europacup I ten koste van het Schotse Celtic.

Enkele maanden later volgde op dit succes het veroveren van de wereldbeker door Estudiantes de la Plata te verslaan.

In de latere jaren werd Moulijn afhankelijker van zijn ploeggenoten, maar bleef van waarde in de hoofdmacht. In totaal kwam Moulijn gedurende 17 seizoenen 487 keer uit in competitiewedstrijden van Feyenoord, waarmee hij de clublijst aanvoert.

Moulijn won met Feyenoord vijf keer het Nederlands kampioenschap en heeft de Rotterdamse club zien uitgroeien tot Europese grootmacht.

Coen Moulijn wordt beschouwd als een belangrijk symbool voor zowel sportclub Feyenoord als van Rotterdam. Door zijn rol in het eerste voetbalteam van Feyenoord droeg hij sterk bij aan de successen van de club.

Hij groeide uit tot misschien wel de grootste vertegenwoordiger van de ‘handen uit de mouwen’ mentaliteit van de naoorlogse wederopbouwstad.

Moulijn is ook twee keer verkozen tot speler van het jaar van de Eredivisie.

48. Arnold Mühren

Arnoldus Johannes Hyacinthus Mühren
(Volendam, 2 juni 1951)
Interlands 1978–1988: 23, 3 doelpunten

Mühren bouwde in zijn loopbaan een erelijst op die uniek is in het internationale voetbal. Hij won ook won alles wat er op Europees clubniveau te winnen viel.

Met Ajax won hij eenmaal de Europacup I, eenmaal de Europacup II en eenmaal de Europese Supercup en met diezelfde club won hij in 1972 ook de wereldbeker voor clubteams. Met Ipswich Town won hij in 1981 de UEFA Cup.

Hiermee is Mühren een van de zes voetballers die alle Europese clubprijzen plus de wereldbeker wist te winnen.

De andere vijf spelers zijn de Nederlander Danny Blind en de Italianen Gaetano Scirea, Antonio Cabrini, Sergio Brio en Stefano Tacconi. In 1988 werd hij Europees kampioen met het Nederlands voetbalelftal.

In 1989 nam Mühren als speler van Ajax op 38-jarige leeftijd afscheid van het betaalde voetbal. Hij speelde op 21 mei van dat jaar zijn laatste competitiewedstrijd in De Meer tegen Willem II, die met 1–0 werd gewonnen.

47. Frans de Munck

(Goes, 20 augustus 1922 – Arnhem, 24 december 2010)
Interlands 1949–1960: 31

De Munck had als bijnaam ‘De Zwarte Panter’, vanwege zijn zwarte haren, dito keeperskleding en katachtige reflexen. Hij kwam 31 maal uit voor het Nederlands elftal en werd in 1958 landskampioen met DOS.

46. Harry Dénis

Henri Léonard BarthélémiDénis
(Den Haag, 28 augustus 1896 – aldaar, 13 juli 1971)

Harry Dénis was in de jaren twintig van de 20e eeuw een van de bekendste Nederlandse voetballers. Hij nam driemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij één bronzen medaille.

Dénis speelde bij het Haagse HBS, waarmee hij in 1925 landskampioen werd. Meestal speelde hij rechtsback; ook in het Nederlands elftal waarvoor hij 56 maal uitkwam, waarvan 37 maal als aanvoerder.

Hij nam deel aan de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, 1924 in Parijs en 1928 in Amsterdam. Bij die laatste Spelen legde hij namens alle deelnemers de olympische eed af.

45. Wim Jansen

Wilhelmus Marinus Antonius Jansen
(Rotterdam, 28 oktober 1946 – 25 januari 2022)

Jansen speelde als rechtshalf, linkshalf en libero. Hij speelde het grootste deel van zijn carrière bij Feyenoord. In vijftien seizoenen speelde hij 476 officiële wedstrijden voor Feyenoord en maakte daarin 39 treffers.

Bij Feyenoord won hij veel prijzen. Hij won er onder andere de KNVB beker, werd er drie keer landskampioen en won in zijn topjaar in 1970 ook nog eens de Europacup I plus de wereldbeker. In 1974 werd dat nog eens gevolgd door de UEFA Cup.

Na zijn periode bij Feyenoord speelde Wim Jansen met Johan Cruijff ook nog een seizoen bij de Washington Diplomats én twee seizoenen bij aartsrivaal Ajax.

Jansen speelde vijfenzestig interlands, waarin hij een keer scoorde. Zo veroorzaakte hij ook de penalty tijdens de finale het WK 1974 tegen West-Duitsland.

Jansen werd na zijn actieve loopbaan trainer, onder meer bij Lokeren en SVV. In 1990 keerde hij als hoofdtrainer terug bij Feyenoord. Na twee seizoenen werd Jansen technisch directeur in de Kuip.

Vanaf 1993 werkte hij als trainer achtereenvolgens in Saoedi-Arabië, Japan en Schotland. Met de Schotse topclub Celtic pakte hij de landstitel.

44. Hans van Breukelen

Johannes Franciscus van Breukelen
(Utrecht, 4 oktober 1956)

Van Breukelen kwam van 1976 tot en met 1994 uit voor achtereenvolgens FC Utrecht, Nottingham Forest en PSV. Hij speelde 73 keer voor het Nederlands voetbalelftal.

Hij won met PSV zes keer het Nederlands landskampioenschap en in het seizoen 1987/88 de Europacup I. Met het Nederlands elftal werd hij in 1988 Europees kampioen, precies een maand nadat hij de Europacup I veroverde met PSV.

Hans van Breukelen was één van de belangrijkste spelers van het Nederlands voetbalelftal dat in 1988 Europees kampioen werd in West-Duitsland. Hij speelde een belangrijke rol door in de finale een strafschop te stoppen.

43. Kees Rijvers

Cornelis Bernardus Rijvers
(Princenhage (Breda), 27 mei 1926 – Breda, 4 maart 2024)

Rijvers is een international, voetbaltrainer en bondscoach. Hij was één van de eerste Nederlandse voetballers die professional kon noemen, en wel in Frankrijk, bij AS Saint-Étienne.

In 1953 was hij een van de spelers die namens de Nederlandse profs meededen in de Watersnoodwedstrijd in Parijs tegen het nationale elftal van Frankrijk.

Rijvers kwam later nog uit voor Feyenoord en keerde daarna terug naar Frankrijk. Hij sloot zijn actieve loopbaan in 1963 af bij NAC.

In april 1963 scoorde hij zijn laatste doelpunt in de Eredivisie in een uitwedstrijd tegen AFC Ajax. De wedstrijd werd met 3-1 door NAC gewonnen.

Rijvers speelde in totaal 33 wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal. Samen met Abe Lenstra en Faas Wilkes vormde Rijvers in Oranje wat destijds het ‘Gouden Binnentrio’ werd genoemd. Van de tien interlands die zij samen speelden werd er slechts één verloren.

42. Giovanni van Bronckhorst

Giovanni Christiaan van Bronckhorst
(Rotterdam, 5 februari 1975)

Van Bronckhorst speelde vooral als linksback of in een verdedigende rol centraal of links op het middenveld.

Gedurende zijn clubcarrière kwam Van Bronckhorst achteenvolgens uit voor RKC Waalwijk, Feyenoord, Glasgow Rangers, Arsenal en Barcelona voordat hij weer terugkeerde bij Feyenoord.

Hij had een belangrijk aandeel in Barcelona’s Champions League winst in 2006 door alle wedstijden van het toernooi te spelen. Verder won hij onder andere de Primera Division, Premier League en KNVB Beker.

Van Bronckhorst speelde 106 interlands voor het Nederlands elftal en nam zowel deel aan drie WK’s, in 1998, 2006 en 2010, als aan drie EK’s, in 2000, 2004 en 2008.

Met het Nederlands elftal werd hij, als aanvoerder, tweede op het WK 2010 in Zuid-Afrika. Door deze prestatie werd hij Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

41. Sjaak Swart

Jesaia Swart
(Muiderberg, 3 juli 1938)

Sjaak Swart maakte deel uit van het gouden Ajax-elftal van begin jaren zeventig van de twintigste eeuw, dat in 1971, 1972 en 1973 de Europacup I wist te winnen.

Zijn bijnaam is Mister Ajax. Sjaak Swart is bondsridder van de KNVB, geridderd door koningin Beatrix en ereburger van Amsterdam.

Op 22 januari 2010 is Swart (samen met Piet Keizer) benoemd tot erelid van Ajax. Al jarenlang was de eventuele benoeming van Swart tot erelid van Ajax een gespreksonderwerp binnen de club.

Daarbij moest de ongeschreven regel worden veranderd dat (oud-)spelers geen erelid kunnen worden.

Hij was jarenlang samen met Bennie Muller het gezicht van Ajax. Swart is na zijn carrière bij Ajax nog fanatiek blijven voetballen in de amateursectie van Ajax.

Hij speelt nog geregeld in het gelegenheidsteam van oud-profs Lucky Ajax en andere gelegenheidsteams met oud-internationals.

Hij speelt nog ongeveer 30 wedstrijden per jaar en heeft zijn eigen ‘Tafel van Sjaak’ in de Champions Lounge van de Johan Cruijff ArenA.

40. Cor van der Hart

Cornelis van der Hart
(Amsterdam, 25 januari 1928 – aldaar, 12 december 2006)

Van der Hart beleefde de grootste successen in zijn actieve loopbaan als ‘stopperspil’, aanvankelijk bij Ajax en later bij Lille OSC in Frankrijk en Fortuna ’54. Hij debuteerde in Oranje in 1955 tegen Denemarken.

In totaal speelde hij 44 interlandwedstrijden, waarin hij tweemaal scoorde. In 23 wedstrijden was hij aanvoerder.

Bekende wedstrijden waar Van der Hart in uitkwam waren de Watersnoodwedstrijd in 1953 tegen Frankrijk en de uitzege op wereldkampioen West-Duitsland in 1956. Zijn laatste interland speelde hij in 1961.

39. Matthijs de Ligt

(Leiderdorp, 12 augustus 1999)

De Ligt tekende in juli 2019 een contract tot medio 2024 bij Juventus. De transfersom bedroeg € 75 miljoen. De Ligt debuteerde in 2017 in het Nederlands voetbalelftal.

Op zijn negende maakte hij de overstap naar de jeugdopleiding van AFC Ajax. Als jeugdspeler van Ajax werd hij uitgeroepen tot beste speler van de ABN AMRO Future Cup.

Matthijs de Ligt is ook is ook de nummer één op de lijst van duurste Nederlandse voetballers ooit.

38. Roy Makaay

Rudolphus Antonius
Makaay (Wijchen, 9 maart 1975)

Makaay speelde voor Vitesse, CD Tenerife, Deportivo La Coruña, Bayern München, Feyenoord en het Nederlands voetbalelftal.

Tijdens zijn loopbaan als spits behaalde Makaay diverse grote prijzen en won persoonlijk het topscorersklassement van de Primera División en de Europese gouden schoen. In 2010 zette hij een punt achter zijn carrière en werd hij jeugdtrainer, bij Feyenoord.

Op 7 maart 2007 scoorde hij na 10 seconden een doelpunt in de achtste finale van de UEFA Champions League 2006/07 tegen Real Madrid na een voorzet van Hasan Salihamidžić.

Dit is een record. Het oude record was van Gilberto Silva die namens Arsenal na 20 seconden tegen PSV scoorde tijdens de UEFA Champions League 2002/03.

Makaay maakte op 5 oktober 1996 zijn debuut voor Oranje en speelde in totaal 43 interlands, waarin hij slechts zes maal scoorde.

Zelf wijst de spits met betrekking tot dat lage scoringspercentage op het feit dat hij doorgaans als invaller gebruikt werd.

Hij begon 15 keer als basisspeler en viel 28 keer in en werd vaak op de flanken geposteerd in plaats van in de spits.

37. Johnny Rep

Nicolaas Rep
(Zaandam, 25 november 1951)

Johnny Rep in 1974

Rep won in ‘de gouden tijd van Ajax’ twee keer de Europacup I en een keer de wereldbeker, evenals twee keer de UEFA Super Cup. Rep kwam van 1973 tot en met 1981 uit voor het Nederlands voetbalelftal en speelde in de met Oranje verloren finales van het WK 1974 en WK 1978.

36. Marc Overmars

(Emst, 29 maart 1973)

Overmars speelde als vleugelspeler en zijn bijnaam was ook wel de TGV vanwege zijn snelheid. Hij heeft gespeeld bij Go Ahead Eagles, Willem II, Ajax, Arsenal en FC Barcelona.

Met Ajax beleefde Overmars zijn grootste successen. Hij won met Ajax de UEFA Champions League in 1995, de wereldbeker voor clubteams in 1995, de UEFA Super Cup van 1995 en voorts drie landskampioenschappen op rij.

In 2009 beëindigde Overmars, na een korte comeback, zijn carrière wegens een blessure.

35. Beb Bakhuys

Elisa Hendrik Bakhuys
(Pekalongan, 16 april 1909 – Den Haag, 7 juli 1982)

Bakhuys was speelde in de jaren dertig een hoofdrol speelde bij de successen van het Nederlands elftal. Hij was in de jaren ’30 een van de populairste aanvallers in het Nederlands voetbalelftal, dat in die tijd bestond uit louter amateurs.

In 23 interlands scoorde Bakhuys 28 doelpunten. Bakhuys stond bekend om zijn sierlijke, vallende kopballen, waarmee hij de in die tijd bij interlands altijd masaal opkomende supporters op de banken kreeg.

In 1937 besluit Bakhuys zijn voetbalcarrière bij VVV in Venlo voort te zetten. Door deze club ordt hem een sigarenzaak aangeboden.

De KNVB vind dit niet kunnen, aangezien het riekte naar indirecte betaling van de speler. Bakhuys werd niet meer als amateur beschouwd en als lid geschorst.

Deze rel deed Bakhuys besluiten zijn voetballoopbaan als profvoetballer in Frankrijk bij FC Metz voort te zetten. Hij was daarmee een van de eerste profvoetballers van Nederland, met een maandsalaris van f. 600,-.

Naast zijn salaris had Bakhuys f. 22.000,- als tekengeld mogen ontvangen. Voor die tijd een riant en vorstelijk inkomen.

34. Rinus Israël

Marinus David Israël
(Amsterdam, 19 maart 1942)
Bijnaam: IJzeren Rinus

Israël speelde 47 interlands, waarin hij drie doelpunten maakte. Hij begon zijn carrière bij DWV en werd met DWS landskampioen in 1964.

Israël stapte over naar Feyenoord waar hij als speler zijn grootste successen beleefde met driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europacup I, de UEFA Cup en de wereldbeker voor clubteams.

In de finale van de Europacup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij een van de twee Rotterdamse goals.

Na zijn vertrek bij Feyenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior (1974-1975) en werd hij verkozen tot Nederlands speler van het jaar. De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarrière speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982).

33. Jan van Beveren

(Amsterdam, 5 maart 1948 – Beaumont (Texas) (Verenigde Staten), 26 juni 2011)

Als doelman speelde Van Beveren voor onder meer Sparta en PSV. Hij kwam 32 keer uit voor het Nederlands voetbalelftal. Van Beveren speelde oefeninterlands en kwalificatiewedstrijden voor het WK 1970, het EK 1972, het WK 1974, het EK 1976 en het WK 1978.

Hij was nooit actief op een eindtoernooi. Als gevolg van het conflict bij het Nederlands elftal ontving Van Beveren in 1978 ook doodsbedreigingen en dreigementen aan het adres van zijn kinderen, wat hem er mede toe bracht Nederland te verlaten.

Van Beveren is de beste keeper die Nederland ooit heeft voortgebracht.

32. Frenkie de Jong

Frenkie de Jong
(Gorinchem, 12 mei 1997)

De Jong speelt als middenvelder. In juli 2019 verruilde hij Ajax voor FC Barcelona. De Jong maakte in 2018 zijn debuut in het Nederlands voetbalelftal.

31. Abe Lenstra

Abe Minderts Lenstra
(Heerenveen, 27 november 1920 – aldaar, 2 september 1985)
Bijnaam: ús Abe (onze Abe)

Abe Lenstra wordt als één van de beste Nederlandse voetballers aller tijden beschouwd. In zijn carrière maakte hij 763 doelpunten in ongeveer 760 wedstrijden.

Lenstra werd als voetballer begeerd door veel clubs, er was interesse van onder meer Ajax, en Internazionale. Volgens de verhalen bood Fiorentina hem zelfs een blanco cheque aan, maar Lenstra wilde ‘zijn’ Heerenveen niet verlaten.

Zijn meest legendarische clubwedstrijd speelde hij op 7 mei 1950 tegen Ajax. Een half uur voor tijd stonden de Amsterdammers (waaronder Rinus Michels) met 1-5 voor.

Maar Heerenveen presteerde het dit in een 6-5-overwinning om te buigen. Lenstra scoorde de eerste twee goals en had een belangrijk aandeel in de overige doelpunten.

In totaal zou hij 47 keer voor het Nederlands elftal spelen. Voor Oranje scoorde hij in totaal 33 keer, evenveel als later Johan Cruijff. In tegenstelling tot Cruijff is Lenstra wél topscorer geworden (1958-1959).

Abe Lenstra staat ook in de lijst van de top 50 oudste voetballers die scoorde in de eredivisie.

Zie hier de Top 20 beste Argentijnse voetballers aller tijden.

30. Mark van Bommel

Mark Peter Gertruda Andreas van Bommel
(Maasbracht, 22 april 1977)

Nadat Van Bommel begon met voetballen bij RKVV Maasbracht, speelde hij van 1992 tot 1999 bij Fortuna Sittard.

Hij kwam vervolgens van 1999 tot 2005 uit voor PSV, waarmee hij vier keer Nederlands kampioen werd en in 2005 de nationale beker won. Van Bommel werd in 2001 en 2005 verkozen tot Nederlands voetballer van het jaar.

Van Bommel won in zijn carrière in totaal acht landskampioenschappen in vier belangrijke voetbalcompetities (4x met PSV, 2x met Bayern München, 1x met FC Barcelona en 1x met AC Milan). Hij won in 2006 met Barcelona de Champions League.

Van Bommel haalde in 2010 met het Nederlands elftal op het wereldkampioenschap de finale.

29. Phillip Cocu

Phillip John William Cocu
(Eindhoven, 29 oktober 1970)

Cocu kwam voornamelijk uit als middenvelder, maar werd wanneer nodig ook opgesteld als aanvaller of verdediger. Cocu stond als speler het grootste gedeelte van zijn loopbaan onder contract bij PSV, Vitesse en FC Barcelona.

Daarnaast speelde hij 101 wedstrijden voor het Nederlands elftal. Kenmerkend voor Cocu waren zijn multifunctionaliteit, leiderschap, overzicht en passing. Hij beëindigde zijn actieve voetbalcarrière in 2008.

28. Edgar Davids

Edgar Steven Davids
(Paramaribo, 13 maart 1973)

Edgar Davids speelde voor Ajax, AC Milan, Juventus, FC Barcelona, Internazionale, Tottenham Hotspur, Crystal Palace en Barnet.

Hij speelde 74 interlands voor het Nederlands elftal. Ook speelde hij wedstrijden voor de Suriprofs en een toernooi voor het Surinaamse voetbalelftal.

In de rest van de wereld is hij vooral bekend om zijn sportbril, die hij sinds 1995 vanwege een oogoperatie draagt. Davids werd door Pelé vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

27. Ronald de Boer

Ronaldus de Boer
(Hoorn, 15 mei 1970)

De Boer speelde doorgaans als middenvelder, maar kon ook in de aanval uit de voeten. In zijn beginjaren speelde hij vooral als spits of aanvallende middenvelder, daarna voornamelijk als rechtshalf.

De broers speelden een groot deel van hun carrière voor dezelfde clubs, alsmede voor het Nederlands elftal. Ronald de Boer kende zijn grootste successen bij Ajax, waarmee hij onder meer vijf landstitels en de Champions League won.

Hij werd in die tijd tweemaal tot Nederlands Voetballer van het Jaar uitgeroepen. Na zijn tijd bij Ajax speelde hij voor verscheidene clubs in het buitenland.

26. Frank de Boer

Franciscus de Boer
(Hoorn, 15 mei 1970)

De Boer kwam als speler onder meer ruim tien seizoenen uit voor Ajax en ruim vier voor FC Barcelona. Daarnaast speelde hij 112 interlands voor het Nederlands elftal, waarvan hij ook een tijd aanvoerder was. Als coach van Ajax werd hij viermaal op rij kampioen van Nederland.

De Boer is de tweelingbroer van eveneens voormalig profvoetballer Ronald de Boer. Johan Cruijff nomineerde De Boer voor een verkiezing van spelers om opgenomen te worden in het Oranje van de Eeuw.

Top 25 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

25. Rafael van der Vaart

Rafael Ferdinand van der Vaart
(Heemskerk, 11 februari 1983)

Van der Vaart speelde doorgaans als aanvallende middenvelder, maar kon ook uit de voeten als linkshalf en schaduwspits.

Hij doorliep de jeugdopleiding van Ajax en debuteerde in april 2000 op zeventienjarige leeftijd in het eerste elftal van de Amsterdammers. Hij veroverde datzelfde jaar een basisplaats.

In 2003 werd hij uitgeroepen tot Golden Boy en Nederlands Talent van het Jaar. Van der Vaart won met Ajax twee landstitels, de KNVB beker en de Johan Cruijff Schaal.

Hoewel meermaals langdurig geblesseerd kwam hij tot 157 officiële duels in de hoofdmacht (63 goals).

In 2005 koos Van der Vaart ervoor zijn carrière voort te zetten in het buitenland. Hij speelde drie seizoenen voor Hamburger SV, waar hij de aanvoerdersband droeg en tweemaal de UEFA Intertoto Cup won.

Van der Vaart speelde van 2008 tot en met 2010 bij Real Madrid en was daar ploeggenoot van vijf andere Nederlanders: Van Nistelrooij, Sneijder, Drenthe, Robben en Huntelaar.

Van der Vaart naar Tottenham

Hierna speelde hij bij Tottenham Hotspur, waar hij in zijn eerste seizoen (2010/2011) genomineerd werd voor de PFA Players’ Player of the Year-prijs voor beste speler van de Premier League.

In 2012 keerde hij terug bij HSV voor zijn tweede periode in de Bundesliga en wist hij tot twee keer toe degradatie ternauwernood te ontlopen.

Van der Vaart maakte vervolgens in juni 2015 de overstap naar Real Betis. In augustus 2016 maakte Van der Vaart de overstap naar het Deense FC Midtjylland.

Van der Vaart debuteerde in oktober 2001 in het Nederlands elftal. Hij was actief op drie Europese kampioenschappen (2004, 2008 en 2012) en twee wereldkampioenschappen (2006 en 2010).

In 2012 werd hij de vijfde speler die de mijlpaal van honderd interlands voor Oranje bereikte.

Mede door regelmatige blessures zette Van der Vaart op 4 november 2018 een punt achter zijn loopbaan.

24. Arie Haan

Arend Haan
(Finsterwolde, 16 november 1948)

Haan was als voetballer bekend met de positie rechtshalf en libero. Na zijn spelerscarrière werd hij actief als trainer.

Als voetballer had hij internationaal erg veel succes. Met Ajax won hij drie keer de Europacup I, twee keer de Europese Supercup en een keer de wereldbeker voor clubteams.

Met RSC Anderlecht won hij twee keer de Europacup II en twee keer de Europese Supercup in 1976 en 1978. In 1974 en 1978 verloor hij als speler de finale van het wereldkampioenschap landenteams.

Haan kwam 35 keer uit voor het Nederlands elftal. Amsterdam vernoemde in 2005 de Arie Haanbrug naar hem.

23. Patrick Kluivert

Patrick Stephan Kluivert
(Amsterdam, 1 juli 1976)

Kluivert speelde als centrumspits, maar werd ook soms als middenvelder of schaduwspits ingezet. Zijn grootste successen kende hij bij Ajax en FC Barcelona. Bij eerstgenoemde club won hij de meeste prijzen.

Hij won hier onder meer de Champions League van 1994/95, waarbij hij in de finale zelf de winnende treffer maakte.

Na zijn vertrek bij Barcelona kwam hij voor diverse clubs uit, maar haalde hij mede door blessures nooit meer zijn oude niveau. Kluivert kwam 79 keer uit voor het Nederlands elftal en speelde op vier eindtoernooien.

Voor het Nederlands elftal maakte Kluivert veertig doelpunten; daarmee was hij tien jaar topscorer aller tijden van Oranje.

22. Ruud Krol

Rudolf Jozef Krol
(Amsterdam, 24 maart 1949)

Krol begon zijn profcarrière als linksachter bij Ajax onder leiding van trainer Rinus Michels. Internationaal was er veel succes.

Met Ajax won hij drie keer de Europacup I, twee keer de Europese Supercup en één keer de wereldbeker voor clubteams. Met het Nederlands elftal werd hij tweemaal WK-finalist en eenmaal derde op EK.

21. Willy van der Kuijlen

(Helmond, 6 december 1946 – aldaar, 19 april 2021)
Bijnamen: Mister PSV en Skiete Willy

Van der Kuilen speelde een leidende rol bij de successen van PSV in de tweede helft van de jaren zeventig.

Hij scoorde in ruim zeventien seizoenen in dienst van PSV 308 en in totaal 311 competitiedoelpunten. Daarmee is hij topscorer aller tijden van de Eredivisie.

Vanwege zijn jarenlange trouwe dienst voor de club kreeg Van der Kuijlen de bijnaam ‘Mister PSV’. Een andere bijnaam is ‘Skiete Willy’, vanwege zijn harde schoten met links én rechts.

20. Johan Neeskens

Johannes Jacobus Neeskens
(Heemstede, 15 september 1951)

Bijnamen:
De Nees
Johan II

Neeskens speelde onder andere bij Ajax en FC Barcelona. Als speler was hij internationaal erg succesvol.

Met Ajax won hij driemaal de Europacup I, tweemaal de UEFA Super Cup, eenmaal de wereldbeker en met FC Barcelona eenmaal de Europacup II. Met het Nederlands elftal werd hij tweemaal WK-finalist en eenmaal derde op het EK.

In totaal speelde hij 49 interlands, waarin hij 17 keer scoorde. Hij werd befaamd om zijn strafschoppen, die hij zonder aarzelen met de punt van zijn kicks genadeloos hard en hoog in het doel joeg, vaak door het midden.

Hij stond bekend om zijn hardheid, zijn ‘jagen op de bal’ en zijn hoge incasseringsvermogen.

19. Edwin van der Sar

(Voorhout, 29 oktober 1970)

Van der Sar speelde voor Ajax, Juventus, Fulham en Manchester United en kwam 130 keer uit voor het Nederlands voetbalelftal. Hij won in zijn voetballoopbaan onder anderen tweemaal de UEFA Champions League en eenmaal de UEFA Cup.

18. Piet Keizer

Peter Johannes Keizer
(Amsterdam, 14 juni 1943 – aldaar, 10 februari 2017)

Keizer was de linksbuiten van de gouden voorhoede van Ajax, in de tijd dat deze club drie jaar achter elkaar de Europacup I won. Uitkomend voor Ajax was hij een van de meest scorende spelers. Keizer speelde 34 maal voor het Nederlands elftal.

Hij stond in de schaduw van Johan Cruijff, met wie hij het zogenaamde koningskoppel vormde. Keizer maakte veelvuldig gebruik van de schaarbeweging.

In totaal speelde Keizer 490 wedstrijden voor de Amsterdammers, waarvan 365 in de nationale competitie.

Hiermee staat hij vierde op de lijst van de officieuze Club van 100, achter Sjaak Swart met 463, Wim Suurbier met 393 en Danny Blind met 372 competitiewedstrijden.

Keizer scoorde 189 doelpunten voor Ajax en is een van de weinige profvoetballers, die altijd bij één en dezelfde club bleven.

Keizer overleed in 2017 aan de gevolgen van longkanker.

17. Jaap Stam

Jakob Stam
(Kampen, 17 juli 1972)

Stam speelde doorgaans als centrale verdediger en stond te boek als fysiek sterk en een balveroveraar. Hij was in Nederland als voetballer actief voor PEC Zwolle, Cambuur, Willem II, PSV en Ajax en daarbuiten voor Manchester United, Lazio en AC Milan.

Hij won onder meer de Champions League, de wereldbeker, vier landstitels en vier nationale bekers.

In 1997 werd hij verkozen tot Nederlands Voetballer van het Jaar. Stam speelde tussen 1996 en 2004 67 wedstrijden in het Nederlands elftal en was actief op het EK 1996, WK 1998, EK 2000 en EK 2004.

16. Georginio Wijnaldum

Georginio Gregion Emile Wijnaldum
(Rotterdam, 11 november 1990)

Wijnaldum speelt doorgaans als middenvelder. hij tekent in juli 2016 een contract tot medio 2021 bij Liverpool, dat circa €30.000.000,- voor hem betaalt aan Newcastle United. Hij debuteert op 2 september 2011 in het Nederlands voetbalelftal.

Wijnaldum maakt op 8 april 2007 onder coach Erwin Koeman zijn debuut in de Eredivisie. Deze wedstrijd eindigt in 0-4 voor FC Groningen. Hij is met 16 jaar en 148 dagen de jongste debutant ooit van Feyenoord.

In 2010 staat de naam van Wijnaldum in de mondiale top honderd van grote talenten.

Wijnaldum naar PSV

Op 4 juli 2011 bereikte PSV een akkoord met Feyenoord. Met de transfer zou een bedrag van ongeveer vijf miljoen euro gemoeid zijn.

Op de laatste speeldag in het seizoen 2014-2015 maakt Wijnaldum zijn veertiende competitiedoelpunt van het seizoen en evenaart hij zijn persoonlijke record (uit zowel 2011 als 2013). Een dag later riep dagblad de Telegraaf hem uit tot Speler van het Jaar.

Newcastle United maakte in juli 2015 bekend dat het geïnteresseerd is in Wijnaldum. PSV maakt op 11 juli 2015 bekend dat hij naar de Engelse club verkast, waar hij een contract voor vijf jaar ondertekent.

De transfersom zou ongeveer twintig miljoen euro bedragen en Wijnaldum zou omstreeks vijf miljoen euro per jaar gaan verdienen.

Wijnaldum maakt op 18 oktober 2015 vier doelpunten in één wedstrijd voor Newcastle United.

Tijdens een met 6-2 gewonnen competitiewedstrijd thuis tegen Norwich City zorgt hij voor zowel de 1-0, de 2-1, de 5-2 als de 6-2. Hij sloot zijn eerste jaar bij Newcastle United af met degradatie naar de Championship.

Wijnaldum en Klopp

Wijnaldum tekent bij Liverpool en coach Jürgen Klopp maakte hem meteen basisspeler. Hij bereikt in het seizoen 2018/19 voor het tweede jaar op rij de finale van de Champions League met Liverpool.

Hij is in de halve finale tegen FC Barcelona met twee doelpunten medeverantwoordelijk voor een 4-0 thuisoverwinning.

Dit resultaat is precies genoeg nadat de eerste wedstrijd met 3-0 verloren ging in Spanje. Liverpool komt deze keer wel als winnaar uit de finale door Tottenham Hotspur met 2-0 te verslaan. Wijnaldum heeft een basisplaats.

15. Ruud van Nistelrooy

Rutgerus Johannes Martinus van Nistelrooij
(Geffen, 1 juli 1976)

Van Nistelrooy speelde doorgaans centraal in de aanval. Hij speelde van 1993 tot en met 2012 voor achtereenvolgens FC Den Bosch, sc Heerenveen, PSV, Manchester United, Real Madrid, Hamburger SV en Málaga CF.

Hij werd landskampioen in Nederland, Engeland en Spanje en in alle drie die landen ook minimaal één keer nationaal topscorer. Van Nistelrooij kwam zeventig keer uit voor het Nederlands voetbalelftal en scoorde daarin 35 doelpunten.

14. Faas Wilkes

Servaas Wilkes
(Rotterdam, 13 oktober 1923 — aldaar, 15 augustus 2006)

Faas Wilkes maakte zijn debuut maakte voor het Nederlands voetbalelftal op 10 maart 1946 in de met 6-2 gewonnen interland tegen Luxemburg.

Deze voetballende gentleman wordt gezien als een van de beste en sierlijkste Nederlandse voetballers aller tijden. En als tweebenige dribbelkoning was hij vooral bekend om zijn lange rushes en als raspingelaar.

Voor Johan Cruijff was Faas Wilkes het grote voorbeeld. Daarom nodigde deze Wilkes in 1999 uit voor de wedstrijd van het ‘Oranje van de eeuw’.

In 1949 kreeg Faas Wilkes dan eindelijk waar hij naar op zoek was, een club waar hij geld kon verdienen met voetbal. Internazionale bood hem een contract aan ter waarde van 60.000 gulden per jaar.

Hij was na Gerrit Keizer (Engeland), Beb Bakhuys en Gerrit Vreeken (beiden Frankrijk) de vierde bekende Nederlandse voetballer die in het buitenland ging spelen.

Maar dit was de eerste echte grote transfer van een Nederlandse voetballer naar een buitenlandse topclub. De KNVB was hier echter niet blij mee en sloot Wilkes vanwege zijn prof-status voor een aantal jaar uit van het Nederlands elftal.

Il Tulipano

In Italië spraken zijn speelstijl en uiterlijk de fans meteen aan en Wilkes werd al snel de sterspeler van Internazionale. Hij kreeg er de bijnaam ‘Il Tulipano’, De Tulp. Halverwege 1952 kocht Torino hem weg bij Internazionale.

Door een knieblessure echter werd het bij Torino een teleurstellend jaar, waarna Wilkes vertrok naar het Spaanse Valencia.

Bij deze Spaanse club bloeide hij weer helemaal op en werd hij na een wedstrijd op de schouders van de supporters door de stad gedragen als eerbetoon voor zijn optreden.

Samen met twee andere buitenlanders, Alfredo Di Stéfano (Real Madrid) en Ladislao Kubala (FC Barcelona), groeide hij uit tot een van de meest legendarische voetballers in het Spanje van die tijd.

13. Robin van Persie

(Rotterdam, 6 augustus 1983)

Van Persie speelde als centrumspits, schaduwspits, middenvelder of vleugelspeler. Hij speelde tussen 2001 en 2019 voor Feyenoord, Arsenal, Manchester United, Fenerbahçe en weer Feyenoord.

Van Persie staat te boek als een technisch begaafde voetballer en wordt geprezen om zijn passeeracties en traptechniek.

Van Persie speelde in de jeugd bij Excelsior en Feyenoord en maakte in 2002 bij laatstgenoemde zijn officiële debuut in het eerste elftal. Datzelfde jaar won hij met Feyenoord de UEFA Cup en werd hij uitgeroepen tot Nederlands Talent van het Jaar.

In 2004 maakte hij de overstap naar Arsenal, waar hij in zijn eerste seizoen de Community Shield en de FA Cup won.

In zijn resterende zeven seizoenen bij The Gunners pakte hij ‘enkel’ persoonlijke titels zoals de Premier League Golden Boot als topschutter en die voor de beste speler van het jaar 2011/2012.

Van Persie naar Manchester United

Van Persie vertrok in de zomer van 2012 naar rivaal Manchester United. In zijn eerste seizoen op Old Trafford veroverde hij de Engelse landstitel en eindigde hij voor de tweede keer op rij als topscorer van de Premier League (26 goals).

Na het vertrek van boegbeeld Alex Ferguson als manager kenden zowel Van Persie als Manchester United twee tegenvallende seizoenen.

Van Persie debuteerde in juni 2005 in het Nederlands elftal. Hiervan werd hij in 2013 aanvoerder en topscorer aller tijden.

Hij vertegenwoordigde Nederland op drie wereldkampioenschappen (2006, 2010 en 2014) en twee Europese kampioenschappen (2008 en 2012).

Op 12 mei 2019 speelde hij zijn laatste wedstrijd als profvoetballer in de Eredivisie met Feyenoord tegen ADO Den Haag (0–2).

Robin van Persie is ook de topscorer van het Nederlands Elftal aller tijden.

12. Rob Rensenbrink

Pieter Robert Rensenbrink
(Amsterdam, 3 juli 1947 – Oostzaan, 24 januari 2020)
Bijnaam: het slangenmens

Rensbrink komt tijdens zijn carrière voor onder meer Club Brugge en RSC Anderlecht uit. Hij is in België in 1973 topschutter. Drie jaar later wint hij de Gouden Schoen. De Nederlandse linksbuiten valt vooral op door zijn onnavolgbare dribbels, snelheid en fluwelen techniek.

Dat levert hem destijds de bijnaam ‘het slangenmens’ op. Als speler van RSC Anderlecht verovert ‘Robbie’ onder meer twee maal Europacup II en twee maal de UEFA Super Cup in 1976 en 1978.

In zowel 1974 als in 1978 bereikt Rensenbrink met Oranje de finale van het WK. Nederland verliest van respectievelijk West-Duitsland en Argentinië. In de finale tegen Argentinië raakt Rensenbrink in de extra tijd, bij een 1-1 stand, de paal.

In januari 2020 sterft Rensenbrink aan de gevolgen van de spierziekte PSMA.

11. Clarence Seedorf

Clarence Clyde Seedorf
(Paramaribo, 1 april 1976)

Seedorf kwam als spelerhij uit voor Ajax, Sampdoria, Real Madrid, Internazionale, AC Milan, Botafogo en het Nederlands elftal.

Hij was hoofdtrainer van AC Milan, Shenzhen Xiangxue en Deportivo La Coruña. Tot juli 2019 was Seedorf bondscoach van het Kameroens voetbalelftal.

Seedorf is een van de succesvolste Nederlandse voetballers aller tijden. Hij won onder meer vier keer de UEFA Champions League en werd de eerste voetballer ter wereld die het toernooi won met drie verschillende clubs.

Pelé nam Seedorf in 2004 op in zijn lijst van 125 beste nog levende spelers.

Seedorf studeerde aan de prestigieuze Milaanse Bocconi-universiteit en werd daarom ook wel il professore (de professor) genoemd toen hij voor Milaan speelde.

Top 10 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

10. Ronald Koeman

(Zaandam, 21 maart 1963)

In Nederland werd Koeman vier keer kampioen, met Ajax in 1984/1985 en met PSV in 1986/1987, 1987/1988 en 1988/1989.

Hij wint onder meer het EK 1988 met het Nederlands voetbalelftal en de Europacup I in zowel 1987/1988 (met PSV) als in 1991/1992 (met FC Barcelona). Hij maakt in 533 competitieduels 193 doelpunten.

Ronald Koeman is hoofdtrainer geweest van onder andere Vitesse, Ajax, PSV, AZ en Feyenoord in de Nederlandse Eredivisie, Benfica in Portugal, Valencia in de Spaanse Primera Division en Southampton en Everton in de Engelse Premier League.

Vanaf het voorjaar van 2018 was hij bondscoach van het Nederlands Elftal. Sinds augustus 2020 is hij hoofdtrainer van FC Barcelona.

Koeman is de jongere broer van Erwin Koeman en de zoon van Martin Koeman, die beiden eveneens actief waren als voetballer.

9. Wesley Sneijder

(Utrecht, 9 juni 1984)

Sneijder speelde doorgaans als aanvallende middenvelder. Hij speelde tussen 2002 en 2019 voor Ajax, Real Madrid, Internazionale, Galatasaray, OGC Nice en Al-Gharafa.

Sneijder was van 2003 tot en met 2018 international in het Nederlands elftal, waarvoor hij 134 interlands speelde en 31 doelpunten maakte.

Hij werd op 9 juni 2017 nationaal recordinternational, toen hij met zijn 131e interland het record van Edwin van der Sar brak.

8. Virgil van Dijk

(Breda, 8 juli 1991)

Van Dijk verruilde Southampton in januari 2018 voor Liverpool, dat ongeveer 84,5 miljoen euro voor hem betaalde. Hiermee is hij de op een na duurste verdediger ter wereld.

Hij debuteerde in oktober 2015 in het Nederlands elftal, waarvan hij in maart 2018 aanvoerder werd. Van Dijk is op 29 augustus 2019 verkozen tot Europees Voetballer van het Jaar.

7. Frank Rijkaard

(Amsterdam, 30 september 1962)

In zijn loopbaan als speler van Ajax en AC Milan bouwde hij zowel nationaal als internationaal een zeer succesvolle erelijst op. Nationaal gezien won hij diverse landskampioenschappen, nationale bekers en supercups.

Internationaal won hij met Ajax de Europacup II en de UEFA Champions League. Met AC Milan won hij tweemaal de Europacup I, tweemaal de UEFA Super Cup en tweemaal de wereldbeker voor clubteams.

Hij behoorde op het EK 1988 tot de selectie van het eerste Nederlands elftal dat ooit een groot toernooi won. Hij was daarna coach van het Nederlands elftal, Sparta Rotterdam, FC Barcelona, Galatasaray en Saoedi-Arabië.

Als coach van FC Barcelona werd hij in het seizoen 2005/06 de vijfde voetballer in de geschiedenis die als speler én als trainer de UEFA Champions League won. Dit na Miguel Muñoz, Giovanni Trapattoni, Johan Cruijff en Carlo Ancelotti.

6. Dennis Bergkamp

(Amsterdam, 10 mei 1969)

Dennis Bergkamp had vooral succesals speler van Ajax en Arsenal. Hij kwam tijdens zijn carrière op clubniveau uit voor achtereenvolgens Ajax, Inter Milaan en Arsenal.

Ook speelde hij in totaal 79 keer voor het Nederlands elftal, waarin hij 37 keer tot scoren kwam. Bergkamp speelde veelal als schaduwspits.

Bergkamp werd door Pelé opgenomen in de FIFA 100, een lijst van de beste 125 voetballers aller tijden.

Tevens is hij – als enige Nederlander – opgenomen in de English Football Hall of Fame en is hij tweemaal als derde geëindigd in de Wereldvoetballer van het jaar-verkiezing van de FIFA.
https://youtu.be/Bty7iDkNyxs

Top 5 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

5. Willem van Hanegem

(Breskens, 20 februari 1944)

Willem van Hanegem in 1974

Van Hanegem won met Feyenoord in 1970 de wereldbeker voor clubteams en de Europacup I. Vier jaar later won hij met de club uit Rotterdam de UEFA Cup. Zijn bijnaam is De Kromme. Van Hanegems laatste functie in de voetballerij was die van hoofdtrainer bij FC Utrecht. Hij was eerder onder meer trainer van Feyenoord, AZ, Sparta en assistent-bondscoach. Tegenwoordig is hij columnist voor het Algemeen Dagblad en analyticus bij Ziggo Sport.

Lees hier → een aantal mooie oneliners van Willem van Hanegem op deze website.

4. Ruud Gullit

Rudi Dil
(Amsterdam, 1 september 1962)

Gullit won diverse grote prijzen, waaronder meermaals de Europacup I. Hij wordt algemeen erkend als een van de beste Nederlandse voetballers ooit.

Hij was onderdeel van de zogenaamde ‘gouden generatie’ die in 1988 Europees kampioen werd en waarvan hij aanvoerder was.

De tweevoudig Wereldvoetballer van het jaar en eenmalig Europees voetballer van het jaar werd door oud-voetballer Pelé in maart 2004 vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

In 1998 zette hij een punt achter zijn carrière en begon hij een loopbaan als trainer. Hij werkte als hoofdtrainer bij Newcastle United, Chelsea, Feyenoord, Los Angeles Galaxy, het Nederlands elftal onder 21 en Terek Grozny.

Hij was ambassadeur van het HollandBelgium Bid. Gullit werkt als voetbalanalist voor Nederlandse en Engelse sportprogramma’s.

Top 3 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

3. Arjen Robben

(Bedum, 23 januari 1984)

Robben speelde tussen 2003 en 2017 96 keer in het Nederlands elftal, waarvoor hij zevenendertig keer scoorde.

Robben debuteerde in december 2000 bij FC Groningen in het betaalde voetbal. Na anderhalf seizoen verkaste hij naar PSV, waar hij in 2003 zijn eerste landstitel won en uitgeroepen werd tot Nederlands Talent van het Jaar.

In 2004 verhuisde hij voor achttien miljoen euro naar Chelsea. Hoewel geplaagd door blessures pakte Robben met The Blues twee landskampioenschappen op rij (2005 en 2006).

Na drie jaar bij Chelsea vertrok Robben in 2007 voor vijfendertig miljoen euro naar Real Madrid.

Hij groeide uit tot sleutelspeler in het elftal dat in 2008 de Spaanse titel pakte en speelde er samen met vijf landgenoten; Van Nistelrooij, Sneijder, Drenthe, Van der Vaart en Huntelaar.

In de zomer van 2009 noopte de aankoop van nieuwe Galácticos hem te vertrekken en maakte hij de overstap naar Bayern München.

Robbery

Met de Duitse Rekordmeister won hij twintig prijzen, waaronder de UEFA Champions League, de UEFA Super Cup en vijfmaal de Duitse dubbel.

Robben speelde bij Bayern tien jaar samen in de aanval met Franck Ribéry. Zij kregen hier als tweetal de bijnaam ‘Robbery’.

Robben debuteerde in april 2003 op negentienjarige leeftijd in het Nederlands elftal. Hij vertegenwoordigde zijn land op de Europese kampioenschappen van 2004, 2008 en 2012 en de wereldkampioenschappen van 2006, 2010 en 2014.

Tijdens de WK’s van 2010 en 2014 werd hij genomineerd voor de Gouden Bal. In 2014 werd Robben als eerste voetballer sinds Ruud Gullit (1987) verkozen tot Nederlands Sportman van het Jaar.

2. Marco van Basten

Marcel van Basten
(Utrecht, 31 oktober 1964)

Van Basten, drievoudig Europees voetballer van het Jaar en tweevoudig Wereldvoetballer van het Jaar, wordt wereldwijd erkend als een van de beste voetballers aller tijden.

De voormalige aanvaller werd geroemd om zijn balvastheid, techniek, tactische klasse en manier van afronding. Hij maakte tijdens zijn actieve carrière als speler vooral furore bij Ajax en AC Milan.

In Amsterdamse dienst won de spits onder meer drie landstitels en de Europacup II. In 1987 nam hij afscheid van het Nederlandse publiek en zette hij zijn loopbaan voort in Italië bij AC Milan.

Daar speelde hij een rol bij het behalen van enkele grote prijzen, waaronder twee keer de Europacup I, twee wereldbekers en twee keer de UEFA Super Cup.

In 1988 wist Van Basten met het Nederlands elftal Europees kampioen te worden in West-Duitsland.

De treffer die Van Basten maakte in de finale tegen de Sovjet-Unie wordt door voetbalfans nog steeds gezien als een van de meest memorabele doelpunten ooit.

1. Johan Cruijff

Hendrik Johannes Cruijff
(Amsterdam, 25 april 1947 – Barcelona, 24 maart 2016)

Johan Cruijff versus Rinus Israël, Ajax – Feyenoord 1967, Bewerkt op basis van werk van Eric Koch / Anefo (Nationaal Archief), via Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 NL

Bijnamen van Cruijff:
– Nummer 14
– El Flaco (De Magere)
– Het orakel (van Betondorp)
– Jopie

Cruijff is wereldwijd erkend als een van de beste voetballers aller tijden. In 1999 werd hij door de IFFHS verkozen tot Europees voetballer van de twintigste eeuw. Bij de IFFHS-verkiezing van Wereldvoetballer van de twintigste eeuw eindigde hij als tweede achter Pelé.

Techniek, startsnelheid, handelingssnelheid en spelinzicht

De voormalige aanvaller en spelverdeler werd met name geroemd vanwege zijn techniek, startsnelheid, handelingssnelheid en spelinzicht.

Driemaal werd hij verkozen tot Europees voetballer van het jaar en ook won hij drie keer de Europacup I.

Dit laatste deed Cruijff met Ajax, waar hij gold als de leider en ster van het elftal. In 1974 bereikte Cruijff als aanvoerder van het Nederlands elftal de finale van het WK, waarin met 1-2 werd verloren van West-Duitsland.

Lees hier → meer dan 100 bijzondere uitspraken van Johan Cruijff op deze website.
Lees hier → meer over de filosofie van Johan Cruijff op deze website.

https://youtu.be/fRmJuiy_Y6w

Zie de top 100 Voetballers met de meeste wedstrijden in het Nederlands Elftal.

Top 100 – Beste Nederlandse voetballers aller tijden

1. Johan Cruijff
2. Marco van Basten
3. Arjen Robben
4. Ruud Gullit
5. Willem van Hanegem
6. Dennis Bergkamp
7. Frank Rijkaard
8. Virgil van Dijk
9. Wesley Sneijder
10. Ronald Koeman
11. Clarence Seedorf
12. Rob Rensenbrink
13. Robin van Persie
14. Faas Wilkes
15. Ruud van Nistelrooy
16. Georginio Wijnaldum
17. Jaap Stam
18. Piet Keizer
19. Edwin van der Sar
20. Johan Neeskens
21. Willy van der Kuijlen
22. Ruud Krol
23. Patrick Kluivert
24. Arie Haan
25. Rafael van der Vaart
26. Frank de Boer
27. Ronald de Boer
28. Edgar Davids
29. Phillip Cocu
30. Mark van Bommel
31. Abe Lenstra
32. Frenkie de Jong
33. Jan van Beveren
34. Rinus Israel
35. Beb Bakhuys
36. Marc Overmars
37. Johnny Rep
38. Roy Makaay
39. Matthijs de ligt
40. Cor van der Hart
41. Sjaak Swart
42. Giovanni van Bronckhorst
43. Kees Rijvers
44. Hans van Breukelen
45. Wim Jansen
46. Harry Dénis
47. Frans de Munck
48. Arnold Mühren
49. Coen Moulijn
50. Gerald Vanenburg
51. Puck van Heel
52. Danny Blind
53. Ruud Geels
54. Huug de Groot
55. Willy Brokamp
56. Dirk Kuijt
57. John Heitinga
58. Joris Mathijsen
59. Aron Winter
60. Nigel de Jong
61. Klaas-Jan Huntelaar
62. Michael Reiziger
63. Jan Wouters
64. Daley Blind
65. Memphis Depay
66. Ryan Babel
67. Willy van de Kerkhof
68. Wim Suurbier
69. Maarten Stekelenburg
70. Jan Klaassens
71. Jasper Cillessen
72. Adri van Tiggelen
73. Gejus van der Meulen
74. Boudewijn Zenden
75. Ibrahim Afellay
76. Roel Wiersma
77. Wim Jonk
78. Eddy Pieters Graafland
79. René van de Kerkhof
80. Gregory van der Wiel
81. Kevin Strootman
82. Wim Anderiesen
83. Piet Schrijvers
84. Pierre van Hooijdonk
85. Arthur Numan
86. Kees Kuijs
87. Bennie Muller
88. Wim Kieft
89. Quincy Promes
90. John van ’t Schip
91. Piet van der Kuil
92. Henk Groot
93. Denny Landzaat
94. Wilfred Bouma
95. Stefan de Vrij
96. Frank Wels
97. Bennie Wijnstekers
98. Khalid Boulahrouz
99. Gerrie Mühren
100. Dolf van Kol