Top 100 beste Duitse voetballers aller tijden (top 10 met beeld)
Natuurlijk kenden we op deze website al het rijtje beste Belgische voetballers aller tijden en nu dus de Duitsers.
Lees hier ->>> meer over voetbal op deze website.
Top 100 beste Duitse voetballers aller tijden (top 10 met beeld)
Bron: niet bekend…
100. Roland Wohlfarth
(Bocholt, 11 januari 1963)
Aantal interlands: 2
Wohlfarth is geldt als de meest trefzekere speler van Bayern München, na Gerd Müller en Karl-Heinz Rummenigge. Wohlfarth was de eerste voetballer in de geschiedenis van de Bundesliga die werd bestraft wegens dopinggebruik.
99. Dietmar Hamann
Aantal interlands: 59
98. Michael Zorc
97. Martin Max
96. Mario Gómez
(Riedlingen, 10 juli 1985)
Mario Gómez is een voormalig voetballer van Duits-Spaanse afkomst die doorgaans als spits speelde.
Hij kwam tussen 2003 en 2020 uit voor VfB Stuttgart, Bayern München, ACF Fiorentina, Beşiktaş JK en VfL Wolfsburg. Gómez debuteerde in februari 2007 in het Duits voetbalelftal, waarvoor hij 78 interlands speelde en 31 keer scoorde.
95. Marco Reus
94. Jürgen Pommerenke
Aantal interlands: 60
93. Klaus Allofs
92. Kevin Kurányi
91. Karl Allgöwer
90. Jens Lehmann
Aantal interlands: 61
89. Georg Volkert
(28 november 1945 in Ansbach – 16 augustus 2020 in Erlangen)
Georg ‘Schorsch’ Volkert was een vleugelspeler. Hij speelde van 1965 tot 1981 in totaal 410 competitiewedstrijden in de Bundesliga met clubs 1. FC Nürnberg , Hamburger SV en VfB Stuttgart en scoorde 125 doelpunten.
Hij won het Duitse kampioenschap met Neurenberg in 1968, de DFB Cup met Hamburg in 1976 en de Europa Cup Winners’ Cup in 1977. In zijn twee jaar bij FC Zürich (1969 tot 1971) won hij de Swiss Cup 1970.
In de nationale ploeg speelde de tweebenige vleugelspeler van 1968 tot 1977 12 keer (2 goals).
88. Andreas Thom
Aantal interlands: 61
87. Andreas Möller
86. Thomas Berthold
Aantal interlands: 62
85. Reiner Geye
(Duisburg, 22 november 1949 – Mainz, 8 augustus 2002)
84. Mario Götze
83. Ronald Worm
(7 oktober 1953 in Duisburg)
Ronald ‘Ronnie’ Worm had 1971 tot 1985 380 optredens in de Bundesliga met clubs MSV Duisburg en Eintracht Braunschweig. Hij scoorde 119 doelpunten. De aanvallende speler heeft gespeeld in de studenten-, jeugd-, junior-, amateur-, B- en A-nationale teams van de DFB.
82. Reinhard Häfner
81. Ernst Lehner
80. Manfred Burgsmüller
79. Pierre Littbarski
(West-Berlijn, 16 april 1960)
Zijn speelstijl kan worden vergeleken met generatiegenoot Alain Giresse. Hij was zowel links- als rechtsbenig waarmee hij zich destijds onderscheidde van de andere middenvelders.
Als international speelde hij met het Duits voetbalelftal in drie WK-finales, die van het WK 1982 en het WK 1986, hier eindigde het team als tweede. En op het WK 1990 in Italië, hier won hij wel de wereldtitel.
78. Matthias Liebers
Aantal interlands: 65
77. Lothar Emmerich
76. Ronald Kreer
Aantal interlands: 65
Top 75 beste Duitse voetballers aller tijden (top 10 met beeld)
75. Christian Wörns
Aantal interlands: 66
74. Willi Schulz
Aantal interlands: 66
73. Horst-Dieter Höttges
Aantal interlands: 66
72. Thomas Helmer
(Herford, 21 april 1965)
Aantal interlands: 68
Helmer speelde doorgaans als centrale verdediger. Tussen 1984 en 2000 speelde hij voor Arminia Bielefeld, Borussia Dortmund, Bayern München, Sunderland en Hertha BSC.
Helmer maakte in 1990 zijn debuut in het Duits voetbalelftal en kwam tot aan 1998 tot achtenzestig interlands, met daarin vijf doelpunten.
71. Klaus Toppmöller
Zie hier de Top 50 beste Engelse voetballers aller tijden.
70. Klaus Fischer
69. Gerd Kische
(Teterow, 23 oktober 1951)
Aantal interlands: 63
Gerhard (“Gerd”) Kische is een voormalig voetballer uit Oost-Duitsland, die speelde als verdediger. Hij kwam vrijwel zijn gehele loopbaan uit voor Hansa Rostock, na te zijn begonnen bij Post Neubrandenburg. Hij won de gouden medaille met het DDR Olympische-team in 1976.
Naast de wedstrijden met het nationale seniorenteam speelde Kische tussen 1970 en 1974 vijf wedstrijden met het nationale juniorenteam. Met haar werd Kische in 1974 Vice-Jong Europees Kampioen.
68. Oliver Neuville
Aantal interlands: 69
67. Stefan Reuter
Aantal interlands: 69
66. Manfred Kaltz</h3
(Ludwigshafen am Rhein, 6 januari 1953)
Aantal interlands: 69
Kaltz was een rechtsback die vaak offensief mee opkwam. Hij wordt gezien als de uitvinder van de zogenaamde ‘bananenflanke’.
Een bal wordt met effect geraakt, dit levert een kromme bal op die als het ware in een boogje om de tegenstander heen de medespeler bereikt. Banaan wil zeggen dat de bal wegdraait van het doel richting de spelers op het veld.
In het Duitse elftal was Kaltz actief van 1975 tot 1983. Hij speelde in deze periode 69 interlands en maakte daarin acht doelpunten.
In 1978 deed hij mee aan het WK voetbal in Argentinië. Hier werd een poging ondernomen om Kaltz als libero te laten fungeren voor de inmiddels vertrokken Franz Beckenbauer.
Dit was geen groot succes, Duitsland werd in de tweede ronde uitgeschakeld door Nederland.
Het EK voetbal 1980 in Italië was een veel groter succes, dit werd namelijk door de Duitsers gewonnen. In de finale werd België met 2-1 verslagen.
Ook twee jaar later was Kaltz met Die Mannschaft redelijk succesvol. Op het WK voetbal in Spanje werd opnieuw de finale bereikt, dit keer was Italië echter met 3-1 te sterk.
65. Oliver Bierhoff
Aantal interlands: 70
64. Peter Ducke
Aantal interlands: 70
63. Paul Janes
Aantal interlands: 71
62. Jürgen Grabowski
61. Jupp Heynckes
60. Horst Hrubesch
(Hamm, 17 april 1951)
Aantal interlands: 21 (6 doelpunten)
Hrubesch speelde als aanvaller in de Bundesliga bij Rot-Weiss Essen, Hamburger SV en Borussia Dortmund en in de Belgische Eerste klasse bij Standard Luik
Hij werd21 maal geselecteerd voor het Duits voetbalelftal. Hrubesch was een kopbalspecialist en scoorde op die manier vele doelpunten. Zijn bijnaam was Das Kopfball-Ungeheuer (het kopbalmonster).
Hrubesch werd met HSV in 1979, 1982 en 1983 Duits kampioen en won ook de European Cup of Champions in 1983. In totaal scoorde hij 136 doelpunten in 224 Bundesliga-wedstrijden, het op twee na beste aantal doelpunten per wedstrijd in de Bundesliga na Robert Lewandowski en Gerd Müller. Als nationale speler was hij Europees kampioen in 1980 en tweede in de wereld in 1982.
59. Martin Hoffmann
Aantal interlands: 71
58. Christian Ziege
Aantal interlands: 72
57. Hans-Peter Briegel
Aantal interlands: 72
56. Herbert Laumen
55. Hannes Löhr
54. Dieter Müller
53. Lothar Kurbjuweit
Aantal interlands: 72
52. Matthias Sammer
Aantal interlands: 74
Zie hier de top 10 voetbalclubs met de meeste fans 2022.
Top 50 beste Duitse voetballers aller tijden (top 10 met beeld)
50. Jérôme Boateng
Aantal interlands: 76
49. Toni Schumacher
Aantal interlands: 76
48. Eberhard Vogel
Aantal interlands: 76
47. Bernd Bransch
Aantal interlands: 76
46. Sami Khedira
Aantal interlands: 77
45. Mario Gomez
Aantal interlands: 78
44. Torsten Frings
(Würselen, 22 november 1976)
Aantal interlands: 79
In januari 1997 haalde Werder Bremen Frings voor het eerst naar de Bundesliga. Frings speelde op 6 mei 2000 mee in de finale van de strijd om de DFB-Pokal.
Hierin verloor Werder Bremen met 3-0 van FC Bayern München door treffers van Giovane Élber, Paulo Sérgio en Mehmet Scholl.
Na zes jaar in Bremen verleidde Borussia Dortmund Frings tot een overstap, maar na twee jaar daar en nog één bij FC Bayern München keerde hij in 2005 terug naar Werder Bremen.
In het seizoen 2008/09 speelde hij zijn 250e competitieduel voor de club. Tevens is hij de speler met de meeste Europeese wedstrijden voor Werder (87).
In februari 2001 debuteerde hij tegen Frankrijk in het Duits voetbalelftal, waarvoor hij 79 interlands speelde. Frings maakte deel uit van de Duitse nationale selectie tijdens onder meer het WK 2002 en WK 2006.
43. Bernd Schneider
Aantal interlands: 81
42. Karlheinz Förster
Aantal interlands: 81
41. Arne Friedrich
Aantal interlands: 82
40. Oliver Kahn
Aantal interlands: 86
39. Dieter Hoeneß
38. Bernd Rupp
37. Mesut Özil
Aantal interlands: 92
36. Konrad Weise
Aantal interlands: 94
35. Manuel Neuer
Aantal interlands: 100
34. Jürgen Croy
Aantal interlands: 102
33. Per Mertesacker
Aantal interlands: 104
32. Bernd Nickel
31. Dixie Dörner
Aantal interlands: 105
30. Joachim Streich
(Wismar, 13 april 1951 – Leipzig, 16 april 2022)
Aantal interlands: 102
Streich was aanvaller en speelde, inclusief olympische duels, 102 interlands voor het voetbalelftal van de Duitse Democratische Republiek. Hij heeft enkele records op zijn naam staan die niet meer verbroken kunnen worden.
Streich speelde als spits voor Aufbau Wismar van 1957 tot 1963, TSG Wismar van 1963 tot 1967, Hansa Rostock van 1967 tot 1975 en 1. FC Magdeburg van 1975 tot 1985.
Met 229 goals in de DDR-Oberliga is hij de topschutter aller tijden. Hij is recordhouder van het aantal gespeelde Oost-Duitse interlands en is ook topschutter van het nationaal elftal met 55 goals. Hij is twee keer verkozen tot Oost-Duits voetballer van het jaar.
29. Philipp Lahm
Aantal interlands: 113
28. Bastian Schweinsteiger
Aantal interlands: 121
27. Bernd Hölzenbein
26. Joshua Kimmich
Zie hier de top 10 Duitse voetballers met de meeste interlands.
Top 25 beste Duitse voetballers aller tijden (top 10 met beeld)
25. Helmut Rahn
24. Thomas Häßler
23. Lukas Podolski
22. Guido Buchwald
(Berlijn, 24 januari 1961)
Buchwald speelde tussen 1979 en 1999 voor Stuttgarter Kickers, Stuttgart, Urawa Red Diamonds en Karlsruher SC. Hij debuteerde in 1984 in het Duits nationaal elftal en speelde 76 interlands, waarin hij vier keer scoorde.
21. Mats Hummels
20. Jürgen Kohler
19. Toni Kroos
18. Rudi Völler
17. Georg Schwarzenbeck
Hans-Georg Schwarzenbeck
Bijnaam: Katsche
(München, 3 april 1948)
Schwarzenbeck speelde als verdediger. Hij speelde van 1966 tot 1981 in de Bundesliga en speelde in 416 wedstrijdenvoor Bayern München. Hij won zes Duitse kampioenschappen, drie Duitse bekers, een Europacup II en drie opeenvolgende Europese bekers (1974 door Atlético Madrid te verslaan, 1975 door Leeds United te verslaan, 1976 door AS Saint-Étienne te verslaan).
In de finale van 1974 scoorde Schwarzenbeck de gelijkmaker in de Europa Cup-finale tegen Atlético Madrid in de laatste minuut van de extra tijd. Bayern won twee dagen later de replay met 4-0.
Schwarzenbeck speelde tussen 1971 en 1978 44 keer voor Duitsland. Zijn grootste succes was het winnen van de WK 1974, waarbij West-Duitsland in de finale Nederland met 2-1 versloeg.
Hij hielp het nationale team ook naar de overwinning in het Europees kampioenschap van 1972.
16. Berti Vogts
Hans-Hubert Vogts
(Büttgen, Noordrijn-Westfalen, 30 december 1946)
Vogts werd vooral bekend dankzij zijn uitstekende wedstrijd die hij speelde tegen Johan Cruijff in de finale van het wereldkampioenschap in 1974. Cruijff noemde hem later in Voetbal International zelfs de ‘lastigste tegenstander die hij ooit had‘.
Vogts begon zijn carrière bij het kleine VfR Büttgen en maakte in 1965 de overstap naar Borussia Mönchengladbach. Hij speelde hier zijn hele carrière en won vijf keer de landstitel met de club, één keer de DFB-Pokal en twee keer de UEFA Cup.
In 1974 werd hij wereldkampioen in eigen land. In 1976 scoorde hij tegen Malta zijn enige interlandgoal. Later dat jaar verloren de Duitsers de EK-finale van Tsjecho-Slowakije. Zijn interlandcarrière eindigde ietwat in mineur op het WK 1978 toen hij de tweede groepsfase tegen Oostenrijk in eigen doel trapte waardoor West-Duitsland uitgeschakeld werd.
Tussen 1966 en 1978 speelde Berti Vogts 96 interlands voor het Duitse nationale team en scoorde één doelpunt. Hij droeg de aanvoerdersband gedurende 20 ontmoetingen, onder meer op het WK 1978 in Argentinië.
15. Andreas Brehme
(Hamburg, 9 november 1960)
Brehme maakte uit een strafschop het doelpunt dat West-Duitsland wereldkampioen maakte in de WK-finale van 1990 tegen Argentinië. Hij wordt beschouwd als één van de meest complete linksbacks die het Europese voetbal ooit heeft gekend.
Daarnaast staat hij bekend als een van de beste penalty-nemers aller tijden. Brehmes zeldzame kwaliteit lag in het feit dat hij, als ééen van de weinige spelers ter wereld, zowel links- als rechtsbenig was.
Het gevolg hiervan was dat hij strafschoppen (bijna) altijd met zijn rechterbeen nam en vrije trappen of hoekschoppen altijd met zijn linkerbeen.
Brehme begon zijn carrière bij HSV Barmbek-Uhlenhorst voordat hij in 1980 tekende bij 1.FC Saarbrücken en een jaar later bij 1.FC Kaiserslautern.
In 1987 won hij met Bayern München de Duitse Supercup en de competitie. Hij vervolgde zijn carrière in Italië, bij Inter Milan. Met deze club werd hij in 1989 landskampioen en won hij de UEFA Cup in 1991.
14. Michael Ballack
(Görlitz, 26 september 1976)
Ballack speelde bij voorkeur centraal op het middenveld speelde. Hij debuteerde op 28 april 1999 tegen Schotland als Duits international. Sindsdien speelde hij meer dan negentig interlands, waaronder op het EK 2000, WK 2002, EK 2004, WK 2006 en EK 2008.
Ballack was ook geselecteerd voor het WK 2010, maar moest daarvoor met een enkelblessure afzeggen. Die liep hij op toen hij in mei 2010 met Chelsea FC de FA Cup-finale speelde tegen Portsmouth FC en Kevin-Prince Boateng hem tackelde.
In 2002 verhuisde hij naar Bayern München, waar hij driemaal de dubbel won. Op 29-jarige leeftijd ging hij naar Engeland om zich bij Chelsea aan te sluitenen was daar ook betrokken bij verschillende titeloverwinningen.
Aan het einde van zijn carrière keerde hij voor twee jaar terug naar Leverkusen. Met zijn clubs won hij in totaal vijf landskampioenschappen, waaronder in 1998 toen hij met Kaiserslautern promoveerde naar de Bundesliga.
13. Thomas Müller
(Weilheim, 13 september 1989)
2010 – : 112 interlands, 43 doelpunten
Müller peelt voor Bayern München en het Duitse nationale team. Als veelzijdige speler is Müller ingezet in verschillende aanvallende rollen zoals aanvallende middenvelder, tweede spits, spits en op beide vleugels.
Müller is geprezen om zijn positiespel, teamwerk en uithoudingsvermogen. Hij heeft ook het record voor de meeste assists in de Bundesliga, met 152.
12. Wolfgang Overath
(Siegburg, 29 september 1943)
Overath bracht zijn hele professionele carrière door bij 1. FC Köln. Hij vertegenwoordigde zijn land drie keer in de WK- finale, met als hoogtepunt in 1974 de 2-1 overwinning op Nederland op eigen bodem.
De aanvallende middenvelder Overath stond bekend om zijn passerende vermogen, techniek en uitstekende linkervoet.
11. Günter Netzer
Günter Theodor Netzer
(Mönchengladbach, 14 september 1944)
Netzer boekte begin jaren ’70 grote successen in Duitsland met Borussia Mönchengladbach en, nadat hij in 1973 naar Spanje was verhuisd, met Real Madrid.
Netzer, een technisch begaafde spelmaker, speelde als aanvallende middenvelder werd tweemaal verkozen tot Duits voetballer van het jaar, in 1972 en 1973.
10. Miroslav Klose
(Opole, 9 juni 1978)
2001 – 2014: 137 interlands, 68 goals
Een in Polen geboren Duits profvoetballer die bij voorkeur centraal in de aanval speelt. Werd tijdens Duitsland – Polen altijd verguisd door de Poolse supporters.
9. Paul Breitner (1971-1982, 48 interlands, 10 goals)
(Kolbermoor, 5 september 1951)
In 1982, net voor het WK voetbal, zorgde de zogenaamd linkse Paul Breitner voor grote ophef.
Hij ging in op het aanbod van een Duits cosmeticabedrijf om zijn kenmerkende baard af te scheren en gebruik te maken van hun producten in ruil voor (een in de ogen van de Duitsers ‘schandalig hoog’) bedrag van 150.000 Duitse marken.
8. Jurgen Klinsmann (1987 – 1998, 108 interlands, 47 goals)
(Göppingen, 30 juli 1964)
Sympathieke gozert, leuke voetballen en zijn vader was bakker. ‘Klinsi’ en zelf was hij dus zeker geen koekenbakker (of pannenkoek).
7. Uwe Seeler (1954 – 1970, 72 interlands, 43 goals)
(Hamburg, 5 november 1936)
Drie weken na zijn achttiende verjaardag debuteert hij voor Duitsland en op zijn zestiende speelde hij al in het eerste elftal van Hamburger SV.
Hij mocht niet mee doen aan het WK 1954, omdat bondscoach Sepp Herberger hem te jong vond.
6. Fritz Walter (1940-1958, 61 interlands, 33 goals)
(Kaiserslautern, 31 oktober 1920 – Alsenborn, 17 juni 2002)
Hij was één van de populairste Duitse voetballers ooit. Na zijn loopbaan is er een stadion naar hem vernoemd, is hij één van de vier ereaanvoerders van de Duitse Mannschaft (de anderen zijn Uwe Seeler, Franz Beckenbauer en Lothar Matthäus)
Walter is gekroond tot Golden Player door de Duitse voetbalbond, tijdens het vijftigjarig jubileum van UEFA.
5. Sepp Maier (1966 – 1979, 95 interlands, geen goals)
(Metten, 28 februari 1944)
Maier was van 1952 tot 1958 aanvankelijk veldspeler en later keeper bij de amateurclub TSV Haar. Bij het vervangen van de vaste keeper maakte hij, ondanks een 0-12 nederlaag, zo’n goede indruk dat hij in 1959 terechtkon bij FC Bayern München.
4. Lothar Matthaus (1980 – 2002, 150 interlands, 23 goals)
(Erlangen, 21 maart 1961)
De ooit meest gehate Duitser in Nederland. Waarom? Vanwege zijn schwalbes, aantellerites, zijn irritante uiterlijk en nog veel en veel meer.
Matthaus is door Frank ‘lama’ Rijkaard vol in zijn nek gespuugd. Hij werd wereldkampioen en Europees kampioen met West-Duitsland en achtmaal landskampioen met Bayern München en Internazionale.
3. Karl-Heinz Rummenigge (1976 – 1986, 95 interlands, 45 goals)
(Lippstadt, 25 september 1955)
In zowel 1980 als 1981 is Karl-Heinz Rummenigge verkozen tot Europees voetballer van het jaar. Na zijn spelerscarrière werd hij voorzitter van Bayern München.
2. Gerd Muller (1966 – 1974, 62 interlands, 68 goals)
(Nördlingen, 3 november 1945 – München, 15 augustus 2021)
Bizar hoeveel de man wist te scoren. Deze Gerd Müller deed ook Nederland de das om in de finale van het WK in 1974 in West-Duitsland.
Voor de nationale ploeg, (destijds nog West-Duitsland), kwam Müller 62 keer uit. Daarin scoorde hij 68 keer. Met ‘Die Mannschaft’ werd Müller Europees kampioen in 1972.
Twee jaar later bracht hij West-Duitsland in eigen land de wereldtitel, door in de finale tegen Nederland de beslissende treffer (2–1) te maken.
1. Franz Beckenbauer (1965 – 1977, 103 interlands, 14 goals)
(München, 11 september 1945)
Als speler van Bayern München won hij driemaal de Europacup I. In 1974 pakte hij, als aanvoerder, het wereldkampioenschap met Duitsland. In 1990 won hij met Duitsland ook deze wereldbeker als bondscoach.
Mede hierdoor is Franz Beckenbauer een voetbalgrootheid in Duitsland, maar ook in de rest van de wereld.
