Beste voetballers van Feyenoord aller tijden
Het duurde even, maar we durven het aan. Een allereerste conceptlijst waar nog heel veel commentaar op zal gaan komen, maar het is appels met peren vergelijken.
Het gaat natuurlijk om de voetballer zelf, maar bijvoorbeeld ook zijn ‘waarde’ voor de club als persoon. Zo moet er ook nog bij een ieder een kleine biografie komen, of in ieder geval wat curiositeiten. Lees meer…
Website: www.feyenoord.nl
Lees hier ->>> meer over voetbal op deze website.
Top 100 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
108. Khalid Boulahrouz
(Maassluis, 28 december 1981)
Seizoen: 2014–2015
Positie: Verdediger
Wedstrijden voor Feyenoord: 12
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Boulahrouz speelde voor RKC Waalwijk, Hamburger SV, Chelsea, Sevilla, VfB Stuttgart, Sporting CP, Brøndby IF en Feyenoord. Hij speelde doorgaans als centrumverdediger of rechtsback.
Tussen 2004 en 2012 speelde hij vijfendertig interlands in het Nederlands elftal. Hij vertegenwoordigde Nederland op twee wereldkampioenschappen (2006 en 2010) en twee Europees kampioenschappen (2008 en 2012).
In 2014 maakte hij de overstap naar Feyenoord, waar Fred Rutten zijn trainer werd. Hij tekende er een contract voor een seizoen, met een optie voor een tweede seizoen.
Hoewel de club en Boulahrouz hoge verwachtingen hadden, liep het verblijf uit op een teleurstelling. Mede door blessures kwam hij weinig toe aan spelen.
107. John Guidetti
(Stockholm, 15 april 1992)
Seizoen: 2011–2012
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 23
Doelpunten voor Feyenoord: 20
Feyenoord Guidetti hem voor één seizoen van Manchester City. Op 29 januari 2012 schreef Guidetti geschiedenis door driemaal te scoren tegen aartsrivaal Ajax (4-2).
Iets wat voor het laatst gebeurde in 1964 door Hans Venneker. Het record van Venneker haalde Guidetti niet, Venneker scoorde toen vijfmaal.
Hij scoorde tegen FC Twente ook al een hattrick. In januari werd bekend dat Guidetti samen met Lionel Messi en Cristiano Ronaldo in het rijtje stond met meer doelpunten dan wedstrijden.
Ook in een wedstrijd tegen Vitesse maakte Guidetti een hattrick, zijn derde van het seizoen, in drie thuiswedstrijden achter elkaar. Hij brak hiermee een record van Cees Groot dat uit de jaren 60 stamde.
De laatste Feyenoorder die drie hattricks in één seizoen maakte, niet in opeenvolgende thuiswedstrijden, was Dirk Kuijt. Die deed dit in het Eredivisieseizoen 2004/05.
In een thuiswedstrijd tegen SBV Excelsior (3-0) maakte Guidetti zijn twintigste doelpunt in de Eredivisie. Hij was daarmee de eerste die dit deed als Feyenoordspeler sinds Dirk Kuijt in het seizoen 2005/06.
Na de wedstrijd tegen SBV Excelsior op 14 april 2012 speelde hij door een virus aan zijn zenuwstelsel tijdens de slotfase van seizoen geen wedstrijden meer.
Door de financiële problemen bij de stadionclub, had Feyenoord niet de middelen om de gehuurde publiekslieveling definitief vast te leggen. Guidetti keerde daarom na het seizoen 2011/12 terug naar Manchester City.
106. Stanley Brard
(Den Haag, 24 oktober 1958)
Seizoen: 1976 – 1986
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 208
Doelpunten voor Feyenoord: 10
Stanley Brard is een neef van Patty Brard (Nederlandse tv-persoonlijkheid en ex-zangeres van meidengroep Luv’) en een zwager van oud-voetballer Wim Jansen.
Zijn zonen Bryan en Dane speelden in de Indonesische voetbalcompetitie. Zijn zoon Joshua Brard speelde betaald voetbal voor TOP Oss.
105. Włodzimierz Smolarek
Włodzimierz Wojciech Smolarek
(Aleksandrów Łódzki, 16 juli 1957 – aldaar, 7 maart 2012)
Bijnaam: Wlodi
Seizoen: 1988 – 1990
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 46
Doelpunten voor Feyenoord: 13
Smolarek was een Poolse profvoetballer. Hij was de vader van Ebi Smolarek, die eveneens uitkwam voor Feyenoord. Hij begon zijn carrière bij Widzew Łódź, waar hij van 1974 tot 1978 en van 1980 tot 1986 speelde.
Met deze club won hij twee keer het Poolse landskampioenschap en een keer de Poolse beker. Tussen 1978 en 1980 speelde hij twee jaar voor Legia Warschau. De aanvaller verhuisde na 1986 voor twee jaar naar Eintracht Frankfurt.
In 1988 ging Smolarek naar Feyenoord. Daarna is hij niet meer uit Nederland vertrokken. In de winterstop van het seizoen 1989/90 vertrok hij naar FC Utrecht.
In totaal kwam hij zestig keer uit voor het Pools voetbalelftal, waarvan acht keer als aanvoerder. Zijn hoogtepunt met het Poolse elftal was het behalen van de derde plaats bij de WK-eindronde 1982 in Spanje.
104. Marcos Senesi
Marcos Nicolás Senesi Barón
(Concordia, 10 mei 1997)
Seizoen: 2019-heden
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 73
Doelpunten voor Feyenoord: 6
Senesi is een Argentijns voetballer die doorgaans speelt als centrale verdediger. In september 2019 verruilde hij San Lorenzo voor Feyenoord.
Hij tekende in september 2019 een contract tot medio 2023 bij Feyenoord, dat circa zeven miljoen euro voor hem betaalde.[3] Hij debuteerde op 22 september tegen FC Emmen, waartegen hij mocht invallen.
103. Harry Bild
(Växjö, 18 december 1936)
Seizoen: 1965–1967
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 52
Doelpunten voor Feyenoord: 39
De Zweed Bild brak in de jaren vijftig door als spits van IFK Norrköping. Hij maakte in 1957 zijn debuut voor het Zweeds nationaal elftal.
Hij was in 1957 topscorer van Zweden en werd in 1963 gekozen tot Zweeds voetballer van het jaar. In 1964 ging Bild naar het Zwitserse FC Zürich, waar hij prof werd.
De Zwitserse ploeg mocht echter maar één buitenlandse speler opstellen en koos meestal voor de Duitser Klaus Stürmer, waardoor voor Bild een reserverol overbleef.
In december 1965 werd hij voor ruim 200.000 gulden aan Feijenoord verkocht. Een maand eerder had hij in een oefenwedstrijd reeds zijn opwachting gemaakt voor de Rotterdamse club en direct twee keer gescoord. Bild was de eerste buitenlander in het Feijenoord-shirt.
In anderhalf seizoen scoorde Bild 39 doelpunten in 52 wedstrijden. Zijn in 1967 aflopende contract werd echter niet verlengd.
Na de komst van zijn landgenoot Ove Kindvall en de Joegoslaaf Paja Samardžić was Bild de derde buitenlander, terwijl Nederlandse clubs er op dat moment twee onder contract mochten hebben.
102. Toon Meerman
(Rotterdam, 13 oktober 1933)
Bijnaam: Zwate Toon
Seizoen: 1951-1959
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 55
Doelpunten voor Feyenoord: 36
In de jeugd speelde Meerman bij RVV Delfshaven en RVV Hillesluis voordat hij de overstap maakte naar Feyenoord in 1951. Op 6 juni 1953 debuteerde hij in de hoofdmacht in een wedstrijd tegen stadgenoot Xerxes (2-2 gelijk).
Meerman speelde samen met andere bekende Feyenoord-aanvallers van die tijd als Cor van der Gijp en Henk Schouten. Vanwege zijn zwarte haardos, werd Meerman ook wel bijgenaamd ‘Zwarte Toon’.
Zijn laatste officiële wedstrijd was tegen PSV (1-1 gelijk) op 18 mei 1959. In 1960 kocht Excelsior Meerman voor naar verluidt 30.000 gulden. Bij Excelsior beëindigde Meerman zijn voetballoopbaan.
101. Joris Mathijsen
(Goirle, 5 april 1980)
Seizoen: 2012–2015
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 57
Doelpunten voor Feyenoord: 1
Mathijsen speelde bij voorkeur links-centraal in de verdediging. Hij kwam uit voor achtereenvolgens Willem II, AZ, Hamburger SV, Málaga CF en Feyenoord. In november 2004 debuteerde hij in het Nederlands voetbalelftal, waarin hij 84 interlands speelde.
Hij maakte zijn debuut vor Feyenoord op zaterdagavond 18 augustus in de competitiewedstrijd tegen sc Heerenveen (1–1).
Mathijsen kreeg in die wedstrijd een kwartier voor tijd een rode kaart van scheidsrechter Björn Kuipers na een overtreding in het eigen strafschopgebied op Filip Đuričić.
Mathijsen werd dat seizoen veel bekritiseerd en er werd publiekelijk getwijfeld of Mathijsen niet zijn plaats kwijt zou moeten raken in het centrum voor de sterk ontwikkelende Bruno Martins Indi, die als linksback speelde.
Mede door zijn tegenvallende prestaties werd hij ook bekritiseerd om zijn hoge salaris dat rond de één miljoen zou liggen. In 2013 herstelde Mathijsen zich en speelde steeds betere wedstrijden.
Top 100 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
100. Jan Peters
Wilhelmus Johannes Hendrikus Peters
(Gorinchem, 20 juli 1953)
Seizoen: 1979–1981
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 61
Doelpunten voor Feyenoord: 30
Peters kende geen gemakkelijke jeugd. Van zijn vijfde tot zijn elfde jaar leed hij aan een ernstige vorm van reuma en zat hij jarenlang in een rolstoel. Op zijn twaalfde jaar ging hij op voetbal bij GVV Unitas in Gorinchem.
Zelf meent hij dat zijn vechtlust, die zo typerend was voor zijn speelstijl, een gevolg is van zijn drang om nooit meer in een rolstoel te hoeven. Ook is hij van mening dat zijn pijngrens erg hoog lag door de pijn die hij tijdens zijn ziekte had doorstaan.
In zijn tienerjaren ontdekte Peters dat de vrouw bij wie hij opgroeide niet zijn moeder was, maar de zus van zijn moeder. Hij bleek als baby in de steek gelaten te zijn, waarna hij werd grootgebracht in het gezin van zijn tante.
Naar Feyenoord
In het seizoen 1978-1979 had Peters halverwege het seizoen alweer negen keer gescoord in de Eerste Divisie. Tijdens de winterstop werd hij ingelijfd door Feyenoord, als opvolger van de vertrokken Peter Houtman.
Reeds bij zijn debuut voor de Rotterdammers, op 4 maart 1979 tegen Sparta, scoorde hij.In de resterende wedstrijden van dat seizoen maakte hij dertien doelpunten. Dit leverde hem een uitverkiezing op voor het Nederlands elftal.
Op 22 mei 1979 viel hij in de 57e minuut in tegen wereldkampioen Argentinië, in een wedstrijd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de FIFA.
Opmerkelijk was dat ook zijn naamgenoot Jan Peters van AZ’67 in deze wedstrijd in het veld stond. De wedstrijd eindigde in 0-0 en strafschoppen moesten de beslissing brengen. Beide Jannen Peters misten.
Na zijn sterke beginperiode bij Feyenoord kwam Peters in zijn derde seizoen (1980/1981) door blessures minder tot spelen. In 1981 vertrok hij naar KV Kortrijk in België.
99. Nico Jansen
(Amsterdam, 15 januari 1953
Bijnamen: De beuker van de Jordaan, Snoetje en the Wig (vanwege zijn ferme haardos)
Seizoen: 1975–1978
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 68
Doelpunten voor Feyenoord: 43
De markante spits Nico Jansen, tevens grappenmaker pur sang, verzamelde daarbij goals, knieblessures en bijnamen. In 1975 vertrok hij van FC Amsterdam Naar Feyenoord.
Feyenoord was zwak aan het seizoen 1975/76 begonnen, maar zou in de loop van de competitie, mede door Jansens vele doelpunten, alsnog dicht in de buurt van de landstitel komen.
Deze werd die uiteindelijk door PSV werd gewonnen (PSV 53 punten, Feyenoord 52 punten, Ajax 50 punten, FC Twente 46 punten).
Het tweede seizoen bij Feyenoord begon voorspoedig. Jansen scoorde opnieuw volop waaronder vijf keer in één wedstrijd (tegen HFC Haarlem) op 17 oktober 1976.
Eind 1976 stond Feyenoord bovenaan in de competitie, maar de club maakte een teleurstellende tweede seizoenshelft in de eerste helft van 1977 door met een vierde plaats als eindklassering.
Jansen maakte dat seizoen 23 doelpunten. De malaise bij Feyenoord ging het seizoen erna (1977/1978) in nog veel extremere mate door (Feyenoord eindigde in de middenmoot als 10de) en ook Nico Jansen ging daarin mee.
Hij kwam weinig aan spelen toe door blessureleed en scoorde in de overige wedstrijden te weinig, waardoor hij mocht vertrekken.
98. Salomon Kalou
Salomon Armand Magloire Kalou
(Oumé, 5 augustus 1985)
Seizoen: 2003–2006
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 67
Doelpunten voor Feyenoord: 35
De Ivoriaan Kalou maakt op zeventienjarige leeftijd zijn debuut in het betaald voetbal in het shirt van Feyenoord. Daar vormde hij samen met Dirk Kuijt een aanvalsduo bijgenaamd K2.
In mei 2006 tekent Kalou een driejarig contract bij Chelsea.
Erelijst Salomon Kalou
Bij Chelsea:
Premier League: 2009/10
FA Cup: 2006/07, 2008/09, 2009/10, 2011/12
EFL Cup: 2006/07
FA Community Shield: 2009
UEFA Champions League: 2011/12
Voor Ivoorkust:
CAF Africa Cup of Nations: 2015
Individueel:
Nederlands Talent van het Jaar: 2005
CAF Talent van het Jaar: 2008
97. Tyrell Malacia
(Rotterdam, 17 augustus 1999)
Seizoen: 2017
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 70
Doelpunten voor Feyenoord: 3
Tyrell Malacia speelt bij voorkeur als linkervleugelverdediger speelt. Hij stroomt in 2017 door vanuit de jeugdopleiding van Feyenoord, waar hij in juni 2021 zijn contract verlengt tot 2024. Malacia debuteert in september 2021 in het Nederlands elftal.
96. Andrey Jeliazkov
(Radnevo (Oblast Stara Zagora)
Seizoen: 1981–1984
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 76
Doelpunten voor Feyenoord: 30
Andrej Jeliazkov werkt sinds 2004 als scout bij Feyenoord. In 1980 werd hij verkozen tot Bulgaars voetballer van het jaar.
Vandaag de dag houdt hij nog steeds het record met de meest gespeelde wedstrijden en de meeste doelpunten voor Slavia Sofia.
Erelijst
Nederlands landskampioenschap: 1984
KNVB beker: 1984
Zie hier de top 100 beste Nederlandse voetballers aller tijden.
95. Thomas Buffel
(Brugge, 19 februari 1981)
Seizoen: 1999 – 2005
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 80
Doelpunten voor Feyenoord: 35
Op 16-jarige leeftijd ruilde Buffel Cercle Brugge de vereniging in voor Feyenoord. Hij verhuisde naar Rotterdam, waar hij werd ondergebracht in een pleeggezin. Bij de A-junioren van Feyenoord is hij ook verkozen tot beste speler.
Aanvankelijk kwam de frêle aanvaller niet aan spelen toe bij Feyenoord, dat hem in 2000 uitleende aan de buren van Excelsior.
In 2002 keerde Buffel terug naar de De Kuip. Hij werd er gezien als de opvolger van de naar AC Milan vertrokken Jon Dahl Tomasson.
In de zomer mocht hij in de UEFA Super Cup tegen Real Madrid invallen voor Christian Gyan. Buffel brak in zijn eerste seizoen bij Feyenoord meteen door.
De Belgische revelatie in de eredivisie speelde zich onder trainer Bert van Marwijk regelmatig in de kijker en wist zijn eerste seizoen af te sluiten met 18 competitiedoelpunten.
In de zomer van 2004 nam Ruud Gullit de leiding over. De nieuwe coach plaatste Buffel regelmatig op de bank en gaf in de spits de voorkeur aan Salomon Kalou. Onder Gullit werd de toekomst van Buffel onzeker. Hij stapte over naar de Glasgow Rangers.
Thomas Buffel speelde 35 interlands voor de Rode Duivels, daarin kon hij zes keer scoren.
94. Ulrich van Gobbel
(Paramaribo, 16 januari 1971)
Seizoen: 1990 – 1995
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 222
Doelpunten voor Feyenoord: 8
Van Gobbel debuteert in het seizoen 1988/89 in de hoofdmacht van Willem II. In het seizoen 1989/90 verhuist hij naar Feyenoord, alwaar hij het grootste deel van zijn carrière voetbalt.
Bij Feyenoord wint hij de UEFA cup, vier nationale bekers, de eerste editie van de Johan Cruijff Schaal en twee landskampioenschappen (1993 en 1999) en haalde hij de halve finale van de Europacup II 1991/92.
Tijdens het seizoen 1995/96 verhuist hij naar Turkije, waar hij voor het Istanboelse Galatasaray ging voetballen. Via een daaropvolgend kortstondig verblijf in Engeland, bij Southampton, keert hij terug naar Feyenoord.
Van Gobbel stond bekend om zijn enorme snelheid. Voor Feyenoord was hij een van de steunpilaren in de kampioensteams van 1993 en 1999.
In 2003 kwam hij samen met John Veldman en Glenn Helder in het nieuws door een conflict met het pensioenfonds voor profvoetballers, CFK.
Beiden eisten onmiddellijke uitbetaling van hun opgebouwde pensioen. Toen werd duidelijk dat Van Gobbel financieel aan de grond zat. Zijn winti-winkel in Rotterdam ging al snel failliet.
93. Pétur Pétursson
(Akranes, 27 juni 1959)
Seizoen: 1978–1981 & 1984 – 1985
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 87
Doelpunten voor Feyenoord: 49
Bij Feyenoord speelde de IJslander regelmatig en zat in het team dat in 1980 de KNVB beker won. In het seizoen 1979/80 scoorde hij 23 competitiegoals voor de Rotterdammers. Na drie seizoenen werd Pétur door Anderlecht gekocht en trok hij dus naar België.
Pétur Pétursson speelde slechts één seizoen voor RSC Anderlecht en scoorde 5 keer voor de Brusselse club. In 1982 trok hij naar Antwerp FC. Daar bleef hij twee seizoenen en besloot dan toch om terug te keren naar Feyenoord.
Pétur Pétursson speelde nog één seizoen voor de Rotterdamse club (3e plaats in de Eredivisie), maar toch verhuisde hij in 1985 naar Spanje om er bij Hércules CF te gaan spelen.
92. Graziano Pellè
(San Cesario di Lecce, 15 juli 1985)
Seizoen: 2012–2014
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 57
Doelpunten voor Feyenoord: 50
Graziano Pellè is een Italiaans voetballer die bij voorkeur centraal in de aanval speelt. Pellè debuteerde in oktober 2014 in het Italiaans voetbalelftal. Na te hebben gespeeld voor Lecce, Catania en Crotone speelt van 2007–2011 bij AZ Alkmaar. Hij komt niet echt uit de verf en gaat terug naar Italië.
Pellè speelde gedurende het seizoen 2012/2013 op huurbasis voor Feyenoord, waar hij werd herenigd met zijn voormalige trainer Ronald Koeman.
Hij kreeg in Rotterdam-Zuid rugnummer 19 toegewezen en werd de eerste Italiaanse speler van Feyenoord in de geschiedenis.
Op 5 januari 2013 tekende Pellè een vierjarig contract bij Feyenoord, dat daarmee de Italiaanse spits definitief overnam van Parma. Parma kampte met financiële problemen en liet hem daarom voor een bedrag van bijna drie miljoen euro vertrekken naar Rotterdam.
Pellè zelf werd op basis van zijn prestaties in het seizoen 2012/13 afzonderlijk door de journalisten van Voetbal International, het Algemeen Dagblad en NUsport uitgeroepen tot de voetballer van het jaar.
Met 27 treffers in 29 wedstrijden kende Pellè een moyenne van 0,93 doelpunt per wedstrijd, waardoor hij op de ranglijst van Eredivisie-topscorers in 2012/13 alleen Wilfried Bony (SBV Vitesse) voor zich moest dulden.
Pellè tekende op 12 juli 2014 Pellè een contract voor drie jaar bij Southampton. Dat trok hem aan op voorspraak van Koeman, die zelf net als hoofdtrainer was aangesteld.
91. Peter Ressel
(Krommenie, 4 december 1945)
Seizoen: 1972–1975
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 97
Doelpunten voor Feyenoord: 43
Peter Ressel is een snelle rechtsbuiten met een hard schot. In 1972 speelt hij voor Feyenoord, waarmee hij in 1974 Nederlands kampioen wordt en de UEFA Cup wint.
90. Lex Schoenmaker
Alex Schoenmaker
(Den Haag, 23 augustus 1947)
Bijnaam: sexy-Lexie
Seizoen: 1971–1975
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 103
Doelpunten voor Feyenoord: 48
Schoenmaker vertrok bij ADO in het seizoen 1971/72 en ging naar Feyenoord, waar hij vier jaar verbleef. Voor de Rotterdamse club scoorde hij negentien doelpunten in Europees verband, een record dat vandaag de dag nog altijd staat.
In 1974 was hij Europees topscorer met tien treffers. Na zijn Rotterdamse avontuur eindigde hij zijn carrière weer in Den Haag, nu FC Den Haag, en speelde tot 1982 in het Zuiderpark.
89. Nicolai Jørgensen
Nicolai Mick Jørgensen
(Ballerup, 15 januari 1991)
Seizoen: 2016–2021
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 118
Doelpunten voor Feyenoord: 58
Jørgensen is een Deens voetballer die doorgaans speelt als spits. In juli 2021 verruilt hij Feyenoord voor Kasımpaşa. Jørgensen maakt in 2011 zijn debuut in het Deens voetbalelftal.
Jørgensen tekent in juni 2016 een contract tot medio 2021 bij Feyenoord. Dat betaalt circa €3.500.000,- voor hem aan FC Kopenhagen.
Op zondag 7 augustus 2016 luistert hij zijn competitiedebuut op met een doelpunt, uit tegen FC Groningen (0-5).
Jørgensens eerste seizoen bij Feyenoord is zijn meest productieve in zijn carrière. In het eredvisieseizoen 2016/2017 wordt hij tevens topscorer met 21 doelpunten.
In de zomer van 2019 ondertekent Nicolai Jørgensen een contract dat hem tot 2022 aan Feyenoord verbindt. Jørgensen heeft bij Feyenoord last gehad van meerdere blessures.
Zo moet hij in het seizoen 2019/20 meerdere wedstrijden missen door een knie- en teenblessure.
In de zomer van 2021 mag Jørgensen vertrekken bij Feyenoord. Uiteindelijk komt er in juli een akkoord met het Turkse Kasımpaşa, wat hem transfervrij mag overnemen. Bij de Turkse club tekent hij voor drie seizoenen.
88. André Hoekstra
(Baarn, 5 april 1962)
Seizoen: 1981-88
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 181
Doelpunten voor Feyenoord: 66
Hoekstra maakte zijn professionele debuut met Feyenoord Rotterdam, waar hij met name in het seizoen 1983-1984 indruk maakte als spits naast Johan Cruijff.
In dat jaar, toen Feyenoord kampioen werd en de nationale beker won, speelde hij ook zijn enige interland voor het Nederlands voetbalelftal. Dit was op 14 maart tegen Denemarken (6-0), waarin hij ook scoorde.
87. Theo Laseroms
Matheus Wilhelmus Theodorus Laseroms
(Roosendaal, 8 maart 1940 – Zwolle, 25 april 1991)
Bijnamen: De Tank, Theo de Tank
Seizoen: 1968–1972
Positie: Verdeiging
Wedstrijden voor Feyenoord: 123
Doelpunten voor Feyenoord: 4
Hij speelde vier seizoenen bij Feyenoord in de eind zestig en begin jaren zeventig. Met ‘IJzeren’ Rinus Israël vormt hij een sterk verdedigingsduo.
Hij maakte deel uit van het team dat in 1970 de Europacup I won (2-1 tegen Celtic) en in dat zelfde jaar de Wereldbeker tegen het Argentijnse Estudiantes de La Plata.
Ook werd hij twee maal kampioen met Feyenoord, in de seizoenen 1968/69 en 1970/71. In de seizoenen 1969/70 en 1971/72 eindigde Laseroms met Feyenoord als tweede. In het seizoen 1968/69 werd de KNVB beker gewonnen.
Zijn carrière begon in 1956 bij RBC, in 1958 gevolgd door NAC. In 1963 stapte hij over naar Sparta, waarmee hij in 1966 de KNVB beker won.
Hij speelt in 1965 zijn eerste interland tegen Noord-Ierland. In 1967 beleefde hij een kort buitenlands avontuur, bij de Pittsburgh Phantoms in de Verenigde Staten.
86. Rinus Bennaars
Marinus Apolonia Bennaars
(Bergen op Zoom, 14 oktober 1931)
Seizoen: 1959–1964
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 130
Doelpunten voor Feyenoord: 42
Rinus Bennaars speelde onder andere voor Feijenoord en kwam vijftien keer uit voor het Nederlands elftal, waarin hij twee doelpunten maakte.
In 1958 werd hij ingelijfd door NOAD uit Tilburg, dat op dat moment in de Eredivisie uitkwam.
Een jaar later vertrok hij naar Feijenoord, waarvoor hij vijf seizoenen uitkwam. Bennaars, die tussen 1951 en 1954 tot tien interlands was gekomen, werd in 1963 door bondscoach Elek Schwartz voor zijn elfde interland opgeroepen.
Hij speelde in totaal vijftien interlands, waaronder de met 1–0 gewonnen oefenwedstrijd tegen Brazilië in 1963. Bennaars was in de match de mandekker van wereldster Pelé, die zich echter na een half uur reeds liet vervangen.
Zie hier de top 10 populairste sportclubs in 2023 (+ positie in 2022).
85. André Stafleu
Seizoen: 1975 – 1978
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 197
Doelpunten voor Feyenoord: 8
Als speler staat Stafleu het langst onder contract bij Feyenoord, 10¼ jaar, van juli 1975 tot en met oktober 1985 (seizoenen 1975/1976 tot en met 1ste trimester competitie 1985/1986).
Zijn debuut maakte hij samen met Ben Wijnstekers op 7 juni 1976 in de 34ste en laatste speelronde van het seizoen 1975/1976 in de wedstrijd Feyenoord-De Graafschap 8-0.
De laatste wedstrijd van Stafleu voor Feyenoord was in de 1ste competitiehelft van het seizoen 1985/1986 op 20 oktober 1985, de wedstrijd Feyenoord-FC Twente 2-1.
84. Pierre Vermeulen
(Kerkrade, 16 maart 1956)
Seizoen: 1980–1984
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 104
Doelpunten voor Feyenoord: 19
Vermeulen begon zijn profcarrière in 1974 bij Roda JC, de club uit zijn geboortestad en alwaar hij alle jeugdelftallen had doorlopen. Eind jaren ’70 vormde Vermeulen samen met Dick Nanninga een gevaarlijk duo in de aanval van Roda JC.
Voor aanvang van het seizoen 1980/81 maakte hij de overstap naar Feyenoord, dat dat seizoen een halve finale bereikte in het Europacup II-toernooi.
Met de Rotterdammers werd Vermeulen in het seizoen 1983/84 landskampioen van Nederland en bekerwinnaar. In datzelfde seizoen verloor hij echter ook zijn basisplaats, waarna hij vertrok naar MVV.
Na een jaar in Maastricht belandde hij in 1985 bij Paris Saint Germain. In zijn eerste seizoen (1985/86) veroverde hij met de Parijzenaren voor het eerst in de historie van de club de Franse titel.
83. Jørgen Kristensen
(Hedehusene, 12 december 1946)
Seizoen: 1972–1976
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 134
Doelpunten voor Feyenoord: 43
De Deen Kristensen was een linksbuiten. Hij kwam onder andere uit voor Sparta en Feyenoord en Hertha BSC in de Duitse Bundesliga.
In 1972 verruilde Kristensen Sparta voor plaatsgenoot Feyenoord, waar hij de opvolger werd van Coen Moulijn en een contract tekende voor de duur van vier jaar. Met Feyenoord won hij in 1974 de UEFA Cup en werd hij landskampioen.
Kristensen kwam negentien keer uit voor het Deens voetbalelftal. Hij maakte zijn debuut in juni 1971, maar werd vanaf 1973 enkele jaren niet meer opgeroepen. In 1976 maakte hij zijn rentree. Hij maakte drie doelpunten voor Denemarken.
82. Frans Bouwmeester sr
(Breda, 19 mei 1940)
Seizoen: 1960-1966
Positie: Aanvaller
Wedstrijden voor Feyenoord: 136
Doelpunten voor Feyenoord: 44
Na vier seizoenen bij NAC verhuisde hij naar Feijenoord. Daar speelde hij zes seizoenen in de eredivisie, van 1960/1961 tot 1965/1966. Dit bleek de meest succesvolle periode in zijn carrière: hij speelde er 139 wedstrijden en scoorde 46 keer.
In zowel 1960/61 als 1961/62 won hij met Feijenoord het kampioenschap. In 1965 won Feijenoord met Bouwmeester zowel de competitie als de KNVB beker.
81. Justin Bijlow
(Rotterdam, 22 januari 1998)
Seizoen: 2016-heden
Positie: Doel
Wedstrijden voor Feyenoord: 49
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Bijlow stroomde in 2016 door vanuit de jeugdopleiding van Feyenoord, waar hij in augustus 2021 een nieuw contract tekende tot de zomer van 2025. Hij debuteert in september 2021 in het Nederlands elftal onder bondscoach Louis van Gaal.
Zie hier de Top 10 clubs met de meeste Bundesliga-titels in de geschiedenis.
80. Jan Klaassens
(Venlo, 4 september 1931 – Baarlo, 12 februari 1983)
Seizoen: 1959 – 1964
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 140
Doelpunten voor Feyenoord: 7
Klaassens speelde als middenvelder 57 keer in het Nederlands voetbalelftal, kwam 505 maal in het veld als speler van VVV uit Venlo.
Hij verdedigde 202 keer de kleuren van Feyenoord uit Rotterdam, waarvan veertien keer in een Europacupduel. Er is geen enkele Limburgse voetballer met een vergelijkbare erelijst.
Erelijst:
1954: Zilveren Bal
1959: KNVB beker
1961: Landskampioen
1962: Landskampioen
79. Jean-Paul van Gastel
(Breda, 28 april 1972)
Seizoen: 1996–2001
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 121
Doelpunten voor Feyenoord: 25
Van Gastel begint in 1990 zijn loopbaan bij Willem II waar hij zes seizoenen speelt. In 1996 gaat hij naar Feyenoord voor twee miljoen gulden.
Bij de Rotterdamse club vormt hij een veelgeprezen middenveld met Paul Bosvelt. Van Gastel maakt onder meer naam als vrije-trappenspecialist.
In 1999 wordt hij met Feyenoord landskampioen. De daaropvolgende zomer wil AS Roma hem met een zeer hoog bod naar Italië halen, maar Feyenoord wil hem niet kwijt. Het markeert het begin van een tragisch einde van zijn carrière.
Het jaar daarop wordt Van Gastel geplaagd door blessures waardoor hij niet verder komt dan tweeëntwintig wedstrijden. Wel wint hij met zijn club nog de Johan Cruijff Schaal.
In de seizoenen 2000/01 en 2001/02 speelde Van Gastel door blessureleed praktisch niet meer.
Hoewel hij nog deel uitmaakte van het Feyenoord dat in 2002 de UEFA Cup won, had hij part noch deel aan de winst. Na zes seizoenen bij Feyenoord vertrok Van Gastel alsnog naar Italië,
78. Leen Vente
Leendert Roelof Johan Vente
(Rotterdam, 14 mei 1911 – aldaar, 9 november 1989)
Seizoen: 1936–1941
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 82
Doelpunten voor Feyenoord: 57
Vente speelde als aanvaller voor Neptunus en Feijenoord. In 1936 kwam hij bij Feijenoord.
Hij was één van de twaalf Feyenoordspelers die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd tegen het Belgische Beerschot het nieuwe stadion De Kuip inwijdden. Gadegeslagen door 37.825 toeschouwers werd het 5–2 voor Feyenoord in de stromende regen.
Leen Vente scoorde als eerste een doelpunt in De Kuip. Vente speelde ook mee in de eerste interlandwedstrijd die in de Kuip werd gespeeld voor Nederland tegen België. Nederland won die wedstrijd met 1–0 door een doelpunt van Vente.
Vente had driemaal een café ‘Leen Vente’. Bij het Bombardement op Rotterdam verloor hij zijn tweede zaak.
Na de Tweede Wereldoorlog werd hij gedetineerd door de Politieke Opsporingsdienst op beschuldiging van ronselen vanuit zijn café maar werd al snel gerehabiliteerd. Vente bleek juist tewerkstellingen te hebben voorkomen.
Erelijst
Landskampioen: 1938, 1940
Afdelingskampioen eerste klasse: 1937, 1938, 1940
Zilveren Bal: 1937, 1939
77. Peter Bosz
Peter Sylvester Bosz
(Apeldoorn, 21 november 1963)
Seizoen: 1990–1996
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 155
Doelpunten voor Feyenoord: 6
Als speler kwam Peter Bosz uit voor onder meer Vitesse, Feyenoord, SC Toulon en JEF United. Feyenoord haalde hem vn de Franse club Toulon in 1991 terug naar Nederland. Hij tekende hier een contract voor drie jaar. De club betaalde de gelimiteerde transfersom van 50 duizend gulden.
In Rotterdam won Bosz eenmaal de landstitel (1993) en driemaal de beker (1992, 1994 en 1995). In de zomer van 1996 vertrok Bosz uit De Kuip om achtereenvolgens voor JEF United (Japan), Hansa Rostock (Duitsland), NAC en weer JEF United uit te komen.
76. Mario Been
(Rotterdam, 11 december 1963)
Seizoen: 1982–1988
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 137
Doelpunten voor Feyenoord: 53
Mario Been, geboren en getogen in Rotterdam, leerde voetballen op de pleintjes van Tarwewijk. Zijn vader Rinus was een havenarbeider. In 1982 maakte de 18-jarige Been tijdens het Rotterdam AD Toernooi zijn debuut voor de Rotterdammers, die toen ook nog konden rekenen op clubicoon Willem van Hanegem.
Mario Been mocht op het toernooi invallen tegen Arsenal en bedankte met een doelpunt. Op 5 september 1982 maakte hij tegen N.E.C. zijn officieel debuut voor Feyenoord.
Been beschikte over een uitstekende techniek en goede trap. In het seizoen 1982/83 mocht hij van trainer Hans Kraay sr. regelmatig meespelen. In het volgende seizoen, waarin Thijs Libregts en Ab Fafié de leiding hadden, werd Feyenoord onder leiding van Johan Cruijff landskampioen en bekerwinnaar.
Been kwam door de aanwezigheid van Cruijff minder aan spelen toe, maar kreeg in 1984 wel de Gouden Schoen voor het grootste talent. Hij eindigde in de einduitslag voor Marco van Basten en ploeggenoot Ruud Gullit.
De middenvelder, die naast het veld bekendstond als een levensgenieter en een belhamel, werd in geen tijd een publiekslieveling in De Kuip. Van de pers kreeg hij ook de spotnaam Pietje Bell, omdat hij graag grappen uithaalde en niet op zijn mond gevallen was. Supporters noemden hem dan weer Super Mario of Mariodonna omwille van zijn uitstekende kwaliteiten als voetballer.
Na het seizoen 1983/84 pakte Been geen prijzen meer met Feyenoord. De club kende op sportief vlak een mindere periode (3 maal op rij 3de en vervolgens 1 maal 6de in de eredivisie) en bovendien boterde het niet tussen Been en trainer Rinus Israël.
In 1988 liet de Rotterdamse club de middenvelder voor een bedrag van 1 miljoen gulden (zo’n €450.000) vertrekken naar Italië.
Top 75 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
75. Theo de Jong
Seizoen: 1972–1977
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 163
Doelpunten voor Feyenoord: 61
Theo de Jong debuteerde in het seizoen 1968-1969 in het betaalde voetbal bij het Amsterdamse Blauw-Wit dat destijds uitkwam in de eerste divisie. Twee jaar later haalde Wiel Coerver de aanvallende middenvelder naar N.E.C. Na twee goede seizoenen verkaste hij in 1972 naar Feyenoord.
Met de Rotterdammers won De Jong in 1974 de landstitel en in datzelfde jaar ook de UEFA Cup door in de finale Tottenham Hotspur te verslaan. In 1977 vertrok de Jong naar Roda JC waar hij tot 1981 zou blijven. Na twee jaar Seiko Hongkong, sloot hij zijn loopbaan in 1984 af bij FC Den Bosch.
De Jong kwam vijftien keer uit voor het Nederlands voetbalelftal en scoorde hierin drie keer. In 1974 speelde hij mee in de WK-finale tegen West-Duitsland. Hij viel in de tweede helft in voor Wim Rijsbergen.
74. Henk Wery
(Amersfoort, 10 juni 1943)
Seizoen: 1968–1974
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 173
Doelpunten voor Feyenoord: 49
In 1962 maakte de talentvolle rechtsbuiten Wery de overstap naar DWS, waarmee hij in zijn eerste seizoen direct kampioen werd van de eerste divisie. Een jaar later werd Wery met promovendus DWS zelfs landskampioen.
Ondanks de successen met DWS vertrok Wery in 1964 naar het Utrechtse DOS. Als speler van die club werd hij in 1967 geselecteerd voor het Nederlands elftal. Bij zijn debuut tegen de Sovjet-Unie scoorde hij twee keer, waarvan eenmaal uit een strafschop.
In 1968 verhuisde Wery naar Feyenoord, waarmee hij de grootste successen behaalde: de Europacup I en wereldbeker in 1970 en de UEFA Cup in 1974. Daarnaast werd Wery in zijn Rotterdamse periode drie keer landskampioen en won hij eenmaal de KNVB beker. In de zomer van 1974 keerde Wery weer terug naar Utrecht, waar hij bij FC Utrecht na twee seizoenen zijn carrière beëindigde.
73. André Bahia
André Luiz Bahia dos Santos Viana
(Rio de Janeiro, 24 november 1983)
Seizoen: 2004 – 2011
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 178
Doelpunten voor Feyenoord: 17
Bahia werd in januari 2005 door Feyenoord gehuurd van het Braziliaanse Flamengo om later te worden overgenomen. Hij speelde tot en met de zomer van 2011 bij Feyenoord. In het seizoen 2007-2008 won Bahia zijn eerste prijs met Feyenoord: de KNVB beker. Dit dankzij een 2-0-overwinning op Roda JC.
In 2011 tekende hij voor drie seizoenen bij het Turkse Samsunspor. In 2013 ging hij naar Botafogo FC. Van 2015 tot januari 2019 speelde Bahia in Japan voor Shonan Bellmare. Hij stopte daarna met voetballen.
72. Piet Kruiver
(Koog aan de Zaan, 5 januari 1938 – Amsterdam, 18 maart 1989)
Seizoen: 1962–1966
Positie: Aanvaller
Wedstrijden voor Feyenoord: 94
Doelpunten voor Feyenoord: 74
Op 8-jarige leeftijd begon Kruiver met voetballen bij KFC. In 1957 vertrok hij naar PSV waar hij 4 jaar bleef. Hij speelde 90 competitiewedstrijden en scoorde 36 keer. Vervolgens vertrok Kruiver voor één jaar naar Lanerossi Vicenza om vervolgens naar Feijenoord te gaan.
In 96 competitiewedstrijden scoorde Kruiver 75 keer. Na onder andere gespeeld te hebben in Eindhoven en Rotterdam besloot Kruiver zijn carrière bij het Amsterdamse DWS/A.
Lees hier ->>> in Trouw meer over ‘Pietje Geld’.
Zie hier de top 100 beste voetballers van PSV aller tijden.
71. Adriaan Koonings
(Rotterdam, 23 december 1895 – aldaar, 18 april 1963)
Bijnaam: King
Seizoen: 1915 – 1930
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 301
Doelpunten voor Feyenoord: 122
Koonings was zijn hele voetbalcarrière actief bij Feyenoord. Hij begon hier bij de jeugdafdeling. Hij stond bekend als een kopsterke aanvaller en was een belangrijke steunpilaar van het team dat de club in de jaren ’20 naar de top van het Nederlandse voetbal bracht en de eerste twee landstitels schonk.
Adriaan Koonings is één van de grootste spelers van het Feyenoord van voor de Tweede Wereldoorlog. In 1929 is hij bij de club benoemd tot Lid van Verdienste.
(Moet hoger op de lijst!)
Zie hier de top 100 beste voetballers van de 21ste eeuw met 4 Belgen en 5 Nl’ers.
70. Bertus Bul
Rombertus Bul
(Rotterdam, 16 mei 1897 – 4 oktober 1972)
Seizoen: 1917 – 1930
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 187
Doelpunten voor Feyenoord: 12
Bul begon met voetballen bij RVV Transvalia en speelde tussen 1917 en 1930 in totaal 187 wedstrijden voor Feijenoord waarbij hij 12 doelpunten maakte. Ook zijn jongere broer Janus speelde voor Feijenoord. Tussen 1923 en 1926 speelde hij zes wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal. In het dagelijks leven was Bul havenarbeider. In Rotterdam is een straat naar hem vernoemd.
69. Simon Tahamata
Simon Melkianus Tahamata
(Vught, 26 mei 1956)
Seizoen: 1984–1987
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 87
Doelpunten voor Feyenoord: 29
Tahamata maakte zijn debuut in het eerste van Ajax in de eredivisie op 24 oktober 1976 (Ajax-FC Utrecht 7-0). Met Ajax werd hij drie maal landskampioen (1976/77, 1978/79, 1979/80) en éénmaal 2e (1977/78). Met Ajax speelde hij drie bekerfinales (1977/78, 1978/79, 1979/80),
Half juli 1980 vertrok hij uit Amsterdam naar België. Daar speelde de zwervende linkerspits bij Standard Luik. Met deze club werd hij 2 maal landskampioen (1981/82 en 1982/83).
Medio 1984 keerde hij terug naar Nederland om bij Feyenoord te spelen. De Rotterdammers maakten een slechte periode door, maar Tahamata was als linksbuiten met zijn avontuurlijke speelstijl een van de weinige lichtpuntjes van de club.
Vanaf medio 1987 speelde hij opnieuw in de Belgische competitie, achtereenvolgens bij Beerschot en Germinal Ekeren. Met Germinal bereikte hij nogmaals de finale van de Beker van België (1994/95). Tahamata sloot zijn actieve loopbaan af op 40 jarige leeftijd in 1996.
Gedurende zijn spelerscarrière kwam Tahamata 22 keer uit voor het Nederlands elftal en maakte hij 2 doelpunten.
68. Hans Kraay
Johan Hendrik Kraay
(Utrecht, 14 oktober 1936 – Tiel, 27 oktober 2017)
Seizoen: 1960 – 1968
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 192
Doelpunten voor Feyenoord: 2
Kraay voetbalde van 1953 tot en met 1960 bij DOS, een van de voorlopers van FC Utrecht. Hij maakte vanaf 1960 deel uit van Feyenoord. Hij kwam achtmaal uit voor het Nederlands elftal.
67. Henk Schouten
(Rotterdam, 16 april 1932 – 18 april 2018)
Seizoen: 1955 – 1963
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 194
Doelpunten voor Feyenoord: 125
Schouten scoorde op 2 april 1956 – het jaar voordat de Eredivisie werd opgericht – negen keer in de wedstrijd Feyenoord tegen De Volewijckers. Overigens werd in die wedstrijd nog een doelpunt van Schouten afgekeurd. In Nederland is het aantal van negen goals sindsdien niet meer geëvenaard. Het record in de Eredivisie staat op zeven goals.
66. Willy Kreuz
Wilhelm Kreuz
(Wenen, 24 mei 1949)
Seizoen: 1974–1978
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 132
Doelpunten voor Feyenoord: 56
Kreuz debuteerde in 1966 voor de Oostenrijkse regerend kampioen Admira Wien. Hij groeide uit tot een zeer doelgerichte spits. Vanuit Nederland hadden zowel Sparta als Feyenoord interesse in de Oostenrijkse spits.
In de zomer van 1971 kwamen de clubs er echter onderling niet uit. Een jaar later volgde alsnog een transfer naar Sparta. In zijn eerste seizoen bij Sparta vond Kreuz vijftien keer het goal in de competitie. Na twee seizoenen volgde de overstap naar stadsgenoot Feyenoord.
In zijn eerste seizoen bij Feyenoord scoorde Kreuz 21 keer in de competitie. Hij werd met zijn team tweede achter PSV, evenals het jaar daarop. In de zomer van 1978 keerde de voetballer voor twee ton terug naar Oostenrijk, waar hij uitkwam voor VÖEST Linz.
In diezelfde zomer nam Kreuz met het Oostenrijks voetbalelftal deel aan het Wereldkampioenschap voetbal in Argentinië. Het team haalde de tweede groepsfase waar het onder andere van Nederland verloor met 5-1 en laatste werd in een poule van vier.
65. Michel van de Korput
Michaël Antonius Bernardus van de Korput
(Wagenberg, 18 september 1956)
Seizoen: 1974 – 1980 & 1983 – 1985
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 196
Doelpunten voor Feyenoord: 1
Op zijn vijftiende gaat Van de Korput naar de jeugd van Feyenoord. Tevens kwam hij in deze periode uit voor het Nederlands jeugdteam. Kort voor zijn achttiende verjaardag, in 1947 maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van Feyenoord.
Het zou bij die ene wedstrijd blijven dat seizoen, maar vanaf seizoen 1975/76 veroverde Van de Korput een vaste plek. Tot half 1980 speelde hij voor Feyenoord 134 competitieduels, waarin hij twee keer scoorde.
Zijn zaakwaarnemer Cor Coster had inmiddels een overgang geregeld naar Torino, voor een transfersom van 1,5 miljoen gulden. Hij speelde drie seizoenen in Italië. Heimwee van zijn echtgenote zorgde ervoor dat hij half 1983 terugkeerde naar Feyenoord.
Hij werd aanvankelijk door Torino verhuurd en in 1984 definitief overgedaan aan Feyenoord. In het eerste seizoen na zijn terugkeer werd hij in een elftal met Johan Cruijff en Ruud Gullit landskampioen en bekerwinnaar.
In de zomer van 1985 verliet Van de Korput Feyenoord voor een nieuw buitenlands avontuur bij 1. FC Köln. Aan het einde van zijn eerste seizoen in Duitsland liep hij een achillespeesblessure op, waarna hij lange tijd aan de kant stond.
Vanaf 1987 speelde hij nog vier seizoenen in België, bij achtereenvolgens Germinal Ekeren en Cappellen. In 1991 beëindigde hij zijn voetballoopbaan.
64. Peter Houtman
(Rotterdam, 4 juni 1957)
Seizoen: 1978, 1982 – 1985 & 1988 – 1989
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 132
Doelpunten voor Feyenoord: 84
Houtman was afkomstig uit de jeugdopleiding van Feyenoord. In seizoen 1977/78 werd hij verhuurd aan FC Groningen, waarvoor hij op 17 augustus 1977 zijn debuut maakte in het betaalde voetbal, tegen FC Vlaardingen ’74.
Hij scoorde in deze wedstrijd direct. In zijn eerste seizoen maakte hij in totaal 23 doelpunten in 32 wedstrijden en was hij topscorer van de Eerste divisie.
Na een half jaar terug bij Feyenoord en een half jaar bij Club Brugge in België belandde Houtman opnieuw bij FC Groningen, dat dat seizoen promoveerde naar de Eredivisie. In de drie seizoenen dat hij bij Groningen speelde, scoorde hij regelmatig. Dit wekte opnieuw de interesse van Feyenoord. In de zomer van 1982 keerde Houtman terug in Rotterdam.
Eusébio in bedwang houden
Hij speelde vervolgens zijn meest succesvolle seizoen: met 30 doelpunten in 32 wedstrijden was hij Nederlands topscorer en eindigde hij als tweede op de lijst van Europese topschutters.
Hiervoor ontving Houtman in Parijs de zilveren schoen uit handen van Eusébio. Op 7 september 1983 maakte hij zijn debuut voor het Nederlands elftal. In de EK-kwalificatiewedstrijd tegen IJsland maakte Houtman een van de drie doelpunten.
Houtman is vanaf het seizoen 1998/1999 tot op heden de vaste stadionspeaker van de thuiswedstrijden van Feyenoord.
63. Henk van der Bijl
(Rotterdam, 24 maart 1925)
Seizoen: 1946 – 1957
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 198
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Van der Bijl werd als twaalfjarige jongen lid van Feijenoord. Hij maakte zijn debuut in het eerste op 22 september 1946, in een elftal met ervaren spelers als Bas Paauwe, Arie de Vroet en Jan Linssen.
De stijl van Van der Bijl was roekeloos en spectaculair. Hij was niet bang om de bal voor de voeten van aanstormende aanvallers weg te plukken. Het leverde hem diverse blessures op, zoals een dubbele beenbreuk en herhaaldelijk een arm uit de kom. Hij speelde in totaal 198 competitiewedstrijden voor Feijenoord.
In 1957 verkaste Van der Bijl naar Fortuna Vlaardingen, waar hij een jaar later zijn voetballoopbaan afsloot.
62. Piet Romeijn
Pieter Dirk Romeijn
(Schiedam, 10 september 1939)
Seizoen: 1962 – 1971
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 201
Doelpunten voor Feyenoord: 3
Romeijn, oorspronkelijk havenarbeider, speelde in zijn jeugd voor SVV en werd in juli 1962 aangekocht door Feyenoord. Daar speelde hij tweehonderdeen competitiewedstrijden en scoorde hierin drie keer.
Dit tijdens de beste periode van de club, waarin deze vele prijzen won. Zo won hij onder anderen de Europacup I en de wereldbeker voor clubteams. Hij speelde vier interlands voor Oranje, waarin hij een keer scoorde.
Piet Romeijn werd in de Eredivisie op 7 december 1969 geschorst omdat hij de scheidsrechter had uitgemaakt voor een hondenlul. Hij was de eerste die dit woord gebruikte. Later zei hij in eerste instantie dat hij onbenul tegen de scheids had gezegd, maar gaf uiteindelijk toe dat hij hondenlul had gezegd.
61. Reinier Kreijermaat
Reinier Johannes Petrus Kreijermaat
(Zuilen, 25 april 1935 – Barendrecht, 22 januari 2018)
Bijnaam: Beertje
Seizoen: 1959–1967
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 201
Doelpunten voor Feyenoord: 29
Voetbalverslaggever Bert Corporaal gaf hem toen al vanwege zijn gedrongen stevige postuur gecombineerd met zijn stugge hoekige wijze van voetballen de bijnaam Beertje. Zijn debuut in het eerste elftal van UVS Elinkwijk als midvoor maakte hij in 1951 reeds op vijftienjarige leeftijd toen de club net gepromoveerd was naar de Eerste Klasse.
Hij speelde daarna voor Feyenoord waar hij voor een transfersom van 80.000 gulden werd overgenomen. Hier zou hij driemaal landskampioen worden, eenmaal de KNVB-beker winnen en Europacupwedstrijden spelen. Hij werd bekend als een van de boegbeelden van het onverzettelijke Feyenoord in de jaren zestig.
Erelijst:
1960-61: Feyenoord – Eredivisie
1961-62: Feyenoord – Eredivisie
1964-65: Feyenoord – KNVB beker
1964-65: Feyenoord – Eredivisie
Zie hier de Top 15 beste Nederlandse spelers in de Premier League ooit.
60. Gaston Taument
(Den Haag, 1 oktober 1970)
Seizoen: 1988 – 1997
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 203
Doelpunten voor Feyenoord: 45
Taument doorliep jeugdopleiding bij Feyenoord. In 1988 werd hij door trainer Pim Verbeek voor het eerst opgesteld. Het was vooral de nieuw aangetrokken Roemeense rechtshalf Ioan Sabău achter en naast hem die hem goed deed spelen.
Bij Feyenoord won hij vier nationale bekers, de eerste editie van de PTT Telecom Cup en één landskampioenschap en haalde hij de halve finale van de Europacup II 1991/92.
59. Kees van Wonderen
Cornelis Hendrikus van Wonderen
(Bergen (NH), 4 januari 1969)
Seizoen: 1996 – 2004
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 203
Doelpunten voor Feyenoord: 5
Kees van Wonderen speelde voor N.E.C., NAC en Feyenoord. Met die laatste club veroverde hij in mei 2002 de UEFA Cup door in de finale in De Kuip met 3-2 te winnen van Borussia Dortmund. Hij speelde vijf interlands voor het Nederlands voetbalelftal.
Erelijst:
2001/02: UEFA Cup
1998/99: Eredivisie
1999: Johan Cruijff Schaal
58. Ivan Nielsen
(Frederiksberg, 9 oktober 1956)
Seizoen: 1979 – 1986
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 195
Doelpunten voor Feyenoord: 14
Nielsen begon in 1975 zijn carrière bij Fremad Amager. In 1979 contracteerde Feyenoord Nielsen. Hij maakte deel uit van het Feyenoord-team dat de Nederlandse beker van 1980 won. In 1980 maakte hij ook zijn debuut voor het Deense nationale team onder bondscoach Sepp Piontek.
In 1984 wonnen Nielsen en Feyenoord zowel het Eredivisie-kampioenschap van 1984 als de Nederlandse beker. Hij werd opgeroepen voor het Deense nationale team op het EK 1984. Nielsen speelde alle vier de wedstrijden van Denemarken op het toernooi, voordat de ploeg in de halve finale werd uitgeschakeld.
Hij werd ook opgeroepen voor het WK 1986, waar hij drie wedstrijden speelde en Denemarken de laaatste 16 bereikte. Nielsen speelde 51 keer voor de nationale ploeg van Denemarken in de periode 1980-1989.
57. Henk Groot
Hendrik Groot
(Zaandijk, 22 april 1938)
Seizoen: 1963–1965
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 54
Doelpunten voor Feyenoord: 34
Henk Groot heeft nog een steeds ongeëvenaard record binnen Ajax door 41 doelpunten te maken in de competitie 1960/61.
In totaal maakte hij dat seizoen 1960/61 zelfs 65 goals, de doelpunten in het beker- (veertien in acht wedstrijden) en Intertoto-toernooi (negen in vijf wedstrijden) erbij opgeteld.
Het Italiaanse Lanerossi Vicenza, dat uitkwam in de hoogste klasse, wilde Groot overnemen. Groot had er wel oren naar. Ajax vroeg een transfersom van 250.000 gulden, maar dat vond Lanerossi Vicenza te gortig. Groot liet zich daarop bij Ajax op de transferlijst zetten omdat de club niets had gedaan met een bod van de Italianen.
Door het transfersysteem was het verder voordeliger als de speler zichzelf op de transferlijst zette. Met gemengde gevoelens hoorde Groot dat hij voor een bedrag van 250.000 gulden werd overgenomen door Feyenoord in 1963
Groot speelde daar twee seizoenen en kwam tot 33 treffers in de competitie. In zijn tweede seizoen bij de Rotterdamse club won hij zijn tweede landskampioenschap.
Met Ajax ging het in de tussentijd steeds minder (13de in 1964/65), tot de komst van Jaap van Praag als voorzitter. Voor een destijds fors bedrag van 375.000 gulden kocht Ajax de spits terug. De terugkomst was een eis van de nieuwe trainer Rinus Michels.
56. Tonny Vilhena
Tonny Trindade de Vilhena
(Maassluis, 3 januari 1995)
Seizoen: 2012 – 2019
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 215
Doelpunten voor Feyenoord: 36
Vilhena maakte op 18 maart 2012 zijn debuut in de basis van Feyenoord, tijdens een met 2-0 gewonnen wedstrijd tegen FC Twente. Zijn eerste doelpunt voor de hoofdmacht van de club volgde op 25 november 2012, de 0-1 in een competitiewedstrijd tegen AZ.
Feyenoord won met 0–2. Trindade de Vilhena verlengde op 3 december 2012 zijn contract tot medio 2016. Na ruim anderhalf jaar onderhandelen, leek Vilhena in de zomer van 2016 transfervrij te vertrekken bij Feyenoord.
De club en hij werden het in juni 2016 niettemin alsnog eens over een contractverlenging tot medio 2018. Deze beslissing nam Vilhena, omdat zijn moeder ernstig ziek was en hij dicht bij haar wilde zijn.
Op 3 mei 2017 verlengde Vilhena opnieuw zijn contract, ditmaal tot de zomer van 2020. In juni 2019 kwam hij met FK Krasnodar uit Rusland tot overeenstemming over een contract van vijf jaar.
Zie hier de Top 100 topscorers Feyenoord aller tijden.
55. Karim El Ahmadi
Karim El-Ahmadi Arrousi
(Enschede, 27 januari 1985)
Seizoen: 2008 – 2012 & 2014 – 2018
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 216
Doelpunten voor Feyenoord: 14
El Ahmadi is een Marokkaans-Nederlands voetballer die doorgaans als middenvelder speelt. Hij debuteerde in 2008 het Marokkaans voetbalelftal.
Vanaf 1996 speelde El Ahmadi voor de jeugdteams van FC Twente Enschede. Op 21 maart 2004 maakte hij zijn debuut in de wedstrijd tegen FC Utrecht in de Eredivisie.
El Ahmadi verlaat de club in 2008 en gaat naar Feyenoord, waar hij een contract voor vijf jaar teken. In januari 2011 is hij tot het einde van het seizoen uitgeleend aan Al-Ahli FC in de VAE Arabian Gulf League van de Verenigde Arabische Emiraten.
Hij blijft daar twee seizoenen voordat hij in 2012 zijn Premier League- debuut maakte bij Aston Villa, waar hij twee seizoenen speelt.
In 2014 maakt hij zijn rentree bij Feyenoord en in 2016 wint hij zowel de Nederlandse beker als de Nederlandse Supercup in 2017. Hij wint het kampioenschap in 2017, het seizoen waarin hij wordt uitgeroepen tot beste speler van de Eredivisie, evenals zijn tweede Nederlandse beker in 2018.
54. Dick Schneider
Derk Schneider
(Deventer, 21 maart 1948)
Seizoen: 1970 – 1978
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 219
Doelpunten voor Feyenoord: 52
Schneider speelde vanaf zijn tiende voor Go Ahead en maakte op zijn zeventiende zijn debuut in de Eredivisie. Hij speelde voornamelijk als rechtervleugelverdediger, maar werd ook als centrale verdediger en linksback opgesteld.
In 1970 ging hij van Go Ahead naar Feijenoord, dat een transfersom van 350.000 gulden voor hem betaalde plus de in de Kuip overbodig geworden aanvaller Ruud Geels.
Twee keer werd hij met Feyenoord landskampioen en in 1974 won de ploeg de UEFA Cup. Schneider maakte op 3 mei 1972 zijn debuut voor het Nederlands elftal, in een wedstrijd tegen Peru.
Tussen mei 1972 en oktober 1974 speelde hij elf interlands, waarin hij twee keer scoorde. Voor het WK van 1974 werd hij echter gepasseerd.
53. Adri van Male
(Philippine, 7 oktober 1910 – Rotterdam, 11 oktober 1990)
Seizoen: 1930 – 1940
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 221
Doelpunten voor Feyenoord: 45
Van Male was doelman bij Feyenoord en speelde 221 competitiewedstrijden voor Feyenoord, waarin hij 2 goals maakte. Een goal maakte hij uit een strafschop en de andere goal uit een verre uittrap. De keeper won met Feyenoord twee landstitels en twee KNVB bekers.
Hij was ook één van de 12 Feyenoordspelers die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd met het Belgische Beerschot het nieuwe stadion De Kuip inwijdden.
Van Male kwam 15 keer uit voor het Nederlands elftal. Tijdens het WK van 1938 koos de internationale sportpers Van Male tot de beste keeper van het toernooi. Een blessure die hij opliep in de interland tegen België op 21 april 1940 betekende meteen het einde van zijn voetbalcarrière, hierdoor liep hij ook de strijd om de landstitel (zijn derde) mis.
52. Joop van der Heide
Johannes van der Heide
(Rotterdam, 21 juli 1917 – 29 juli 1980)
Seizoen: 1935 – 1949
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 253
Doelpunten voor Feyenoord: 1
Joop van der Heide was de oudere broer van Feyenoorder Wim van der Heide en de neef van Wim Landman. Hij was één van de twaalf Feyenoorders, die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd tegen het Belgische Beerschot het nieuwe stadion De Kuip inwijdden.
Hij kwam een keer uit voor het Nederlands elftal: op 21 april 1940 in het vriendschappelijke thuisduel tegen België (4-2).
Van der Heide en de bevrijding van Rotterdam
Door heel de stad werd feest gevierd, waarbij verbaasde Rotterdammers een bekend gezicht opmerkten bij de Canadese politietroepen. ‘Een dubbelganger van Joop v. d. Heide,’ volgens opnieuw Het Vrije Volk, ‘den bekenden Feijenoord-linksback? Neen, het was inderdaad v. d. Heide! Nadat hij op 10 November was weggevoerd had hij kans gezien om bij de Canadezen te worden ingedeeld.’ Na een half jaar was de voetbalheld, die vlak voor de Duitse inval zijn enige wedstrijd voor Oranje speelde, terug in zijn stad.
Bron: www.sportgeschiedenis.nl/sporten/voetbal/de-feyenoorder-die-rotterdam-bevrijdde/
51. Bonaventure Kalou
(Oumé, 12 januari 1978)
Seizoen: 1997 – 2003
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 149
Doelpunten voor Feyenoord: 35
De Ivoriaan Bonaventure Kalou maakte Met zijn spectaculaire acties tijdens zijn eerste periode in Nederland furore als speler van Feyenoord. ‘Bona’ groeide uit tot een publiekslieveling. In Rotterdamse dienst won de aanvaller onder meer de landstitel, de Johan Cruijff Schaal en de UEFA Cup.
Vervolgens zette hij zijn loopbaan voort in Frankrijk bij AJ Auxerre en Paris Saint-Germain, waar hij behoorde tot de smaakmakers in de Ligue 1. Na korte periodes bij RC Lens en Al-Jazira Club, keerde Kalou in 2008 terug naar Nederland, waar hij van 2008 tot 2009 bij sc Heerenveen speelde en zijn carrière afsloot.
Kalou speelde ook in het Ivoriaanse nationale team. In 2006 maakte hij deel uit van de selectie die tijdens de Afrika Cup 2006 de finale bereikte en in Duitsland deelnam aan het wereldkampioenschap voetbal 2006. In totaal speelde hij 52 wedstrijden voor Ivoorkust en scoorde twaalf doelpunten.
Hij is de oudere broer van Salomon Kalou, die ook actief is in het betaald voetbal.
Top 50 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
50. Patrick Paauwe
(Dronten, 27 december 1975)
Seizoen: 1998 – 2006
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 229
Doelpunten voor Feyenoord: 25
Paauwe begon zijn carrière bij SV ’t Harde waarna hij in 1994 bij PSV in twee seizoenen twee wedstrijden speelde. Daarna speelde hij één jaar bij De Graafschap, maar hij brak door bij Fortuna Sittard.
Na twee jaar Fortuna verdiende hij in 1998 een transfer naar Feyenoord, waar hij een landskampioenschap, een Johan Cruijff Schaal en een UEFA Cup won. In 2006 vertrok Paauwe na acht seizoenen naar Valenciennes.
49. Jens Toornstra
Seizoen: 2014 – heden
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 206
Doelpunten voor Feyenoord: 54
Toornstra tekent op 25 augustus 2014 een vierjarig contract bij Feyenoord. Dat betaalt € 3.500.000,- voor hem aan FC Utrecht. Hij maakt zijn debuut voor de club uit Rotterdam-Zuid op zondag 31 augustus 2015 in Enschede tegen FC Twente. Toornstra maakte zijn eerste competitiedoelpunt tegen Go Ahead Eagles op 27 september.
In het seizoen 2016/17 wordt Feyenoord Nederlands landskampioen. Toornstra is daarin belangrijk met 14 doelpunten en 9 assists.
In het seizoen 2017/18 wint Feyenoord na een strafschoppenreeks de Johan Cruijff Schaal tegen Vitesse. Toornstra scoort het enige doelpunt voor Feyenoord en weet vervolgens ook zijn strafschop te benutten. Later dat seizoen wint Feyenoord ook het bekertoernooi, door in de finale AZ met 3-0 te verslaan.
In het seizoen 2021/2022 wordt hij, na het vertrek van Leroy Fer, aanvoerder van Feyenoord.
48. Johnny Rep
Nicolaas Rep
(Zaandam, 25 november 1951)
Seizoen: 1984 – 1986
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 43
Doelpunten voor Feyenoord: 5
Rep rep won in ‘de gouden tijd van Ajax’ twee keer de Europacup I en een keer de wereldbeker, evenals twee keer de Europese Supercup. Rep kwam van 1973 tot en met 1981 uit voor het Nederlands voetbalelftal en speelde in de met Oranje verloren finales van het WK 1974 en WK 1978.
Half 1975 vertrok Rep van Ajax naar Valencia, zijn opvolger bij Ajax werd rechterspits Tscheu La Ling, overgenomen van FC Den Haag. Daarna speelde Rep nog voor SC Bastia, AS Saint-Étienne, PEC Zwolle, Feyenoord en HFC Haarlem.
In totaal scoorde Rep twaalf keer voor Nederland (1973-1981) en vijftig keer voor Ajax (1971-1975). Met zeven doelpunten verdeeld over twee WK’s is Rep nog altijd topscorer aller tijden van Oranje op WK-eindronden.
47. Piet Steenbergen
(Rotterdam, 28 november 1928 – aldaar, 22 april 2010)
Seizoen: 1946 – 1950 & 1952 – 1959
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 229
Doelpunten voor Feyenoord: 25
Steenbergen kwam in de jaren na de Tweede Wereldoorlog uit voor Feijenoord. Hij was reeds op zijn tiende lid geworden, had verschillende jeugdelftallen doorlopen en debuteerde in 1946 op achttienjarige leeftijd in het eerste elftal.
In 1950 was de middenvelder een van de eerste Nederlandse voetballers die als prof uitkwam in de Franse competitie. Steenbergen speelde samen met Arie de Vroet voor Le Havre AC.
Hij werd geplaagd door heimwee. Zijn gebruikelijke gewicht van 78 kilo nam in korte tijd met tien kilo af. De clubarts in Le Havre diende hem injecties toe, maar pas nadat hij toestemming had gekregen drie weken naar Rotterdam terug te keren, kwam hij weer op zijn normale gewicht.
Terug in Frankrijk bleven de problemen en Steenbergen besloot snel een punt achter zijn profavontuur te zetten. In 1952 keerde hij terug naar Feijenoord, waarvoor hij tot het einde van zijn loopbaan in 1959 bleef spelen.
46. Joop Hiele
Johannes Frederik Hiele
(Rotterdam, 25 december 1958)
Seizoen: 1977 – 1990
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 318
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Volgens eigen zeggen heeft Hiele het wereldrecord bankzitten bij Oranje op zijn naam staan. Hiele, van origine Feyenoorder, debuteerde op 10 september 1980 in de WK-kwalificatiewedstrijd in Dublin tegen Ierland (2-1 verlies).
Hiele keepte tot 1990 voor Feyenoord waar hij 352 competitiewedstrijden in het doel stond. Hij schitterde in de bekerfinale tegen Ajax door bij een achterstand van 1-0 een strafschop van Karel Bonsink te stoppen. Dat betekende een kantelpunt in de wedstrijd, die uiteindelijk door Feyenoord werd gewonnen.
In de laatste jaren van Hieles periode als doelman bij Feyenoord, maakte Feyenoord onder Pim Verbeek en Gunder Bengtsson een sportief dieptepunt mee. Terwijl Hiele bij het Nederlands elftal was op het WK van 1990, moest hij van zijn vrouw vernemen dat er bij hem thuis een ontslagbrief was bezorgd. Hij werd bij Feyenoord opgevolgd door Ed de Goey.
45. Jaap Barendregt
(Rotterdam, 10 januari 1905 – aldaar, 16 februari 1952)
Jaap Barendregt
Seizoen: 1925 – 1937
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 238
Doelpunten voor Feyenoord: 196
Barendregt begon met voetballen bij DCL (De Charloissche Leeuw). De productieve spits speelde tussen 1925 en 1937 in totaal 238 competitiewedstrijden voor Feyenoord en maakte daarin 196 doelpunten. In de periode dat Barendregt voor de club speelde, won Feyenoord twee landskampioenschappen (1928 en 1936) en twee KNVB bekers (1930 en 1935).
Barendregt is daarmee Feyenoords topscorer aller tijden, voor Kees Pijl en Cor van der Gijp. Toch bracht hij het maar tot één interland (17 maart 1929 tegen Zwitserland), omdat hij de pech had dat zijn carrière goeddeels samenviel met die van de legendarische Beb Bakhuys.
In 1930 zou hij voor een tweede maal geselecteerd worden maar per abuis nodigde de keuzecommissie van de voetbalbond zijn teamgenoot Wim Groenendijk uit.
(Moet hoger!)
44. Regi Blinker
Reginald Waldie Blinker
(Paramaribo, 4 juni 1969)
Seizoen: 1986 – 1996
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 238
Doelpunten voor Feyenoord: 45
Blinker is een in Suriname geboren Nederlandse ex-profvoetballer. De linksbuiten is vooral bekend vanwege zijn periode in dienst van Feyenoord. Onder coach Willem van Hanegem behaalde hij met Feyenoord vier maal de KNVB beker en één maal het landskampioenschap in de Eredivisie. Blinker speelde drie interlands voor het Nederlands voetbalelftal.
43. Julio Cruz
Julio Ricardo Cruz
(Santiago del Estero, 10 oktober 1974)
Seizoen: 1997 – 2000
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 86
Doelpunten voor Feyenoord: 45
Cruz speelde in zijn carrière voor onder meer Feyenoord, Inter Milan en Bologna. Hij draagt de bijnaam El Jardinero, wat ‘de tuinman’ betekent. Hij was een fysiek sterke spits van 1 meter 90. In 1997 tekende hij bij Feyenoord, waar hij twee jaar lang een sterk aanvalsduo vormde met Jon Dahl Tomasson.
Hoogtepunt van zijn tijd in Rotterdam waren de twee goals die hij in de UEFA Champions League scoorde tegen Juventus en het behalen van de landstitel in 1999. Cruz kreeg van supporters en de media vaak het verwijt lui en ongemotiveerd op het veld te staan.
42. Jan Linssen
(Rotterdam, 19 januari 1913 – aldaar, 2 november 1995)
Bijnaam: Schuiffie
Seizoen: 1932 – 1954
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 337
Doelpunten voor Feyenoord: 91
Linssen was ook één van de twaalf Feyenoorders, die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd met het Belgische Beerschot het nieuwe stadion De Kuip inwijdden.
Hij speelde tijdens de Olympische Dag op 26 juni 1938 met het Nederlands voetbalelftal in een officieuze interland tegen Nederlands-Indië en scoorde een doelpunt tijdens 9-2-overwinning. Van dat team was hij de enige speler die geen officiële interland zou spelen.
Op 18 oktober 1953 speelde Linssen zijn laatste competitiewedstrijd in het eerste elftal van Feyenoord. Hij was toen 40 jaar en was daarmee lange tijd de oudste veldspeler ooit in het eerste elftal van Feyenoord, totdat Rob van Dijk dat record in 2009 van hem overnam.
Tot 1939 had hij een sigarenwinkel, daarna baatte hij een café uit.
41. Manus Vrauwdeunt
Hermanus Lodevicus Willebrordus Vrauwdeunt
(Rotterdam, 29 april 1915 – aldaar, 8 juni 1982)
Seizoen: 1931 – 1947
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 253
Doelpunten voor Feyenoord: 123
Vrauwdeunt groeide op in de Rosestraat in Rotterdam-zuid. Op twaalfjarige leeftijd werd hij lid van Feijenoord. Op zestienjarige leeftijd werd hij toegevoegd aan de selectie van Feijenoord-een.
Vrauwdeunt, slechts 1,59 meter lang en met schoenmaat 38, was een technisch begaafde en explosieve midvoor die ook bekend stond om zijn tirades tegen arbitrage en medespelers. Samen met Puck van Heel kon hij schitteren in het moderne positiespel van de Hongaarse trainer Richard Dombi dat de club in 1936 en 1938 landskampioen maakte.
Na zijn voetbalcarrière had hij een tijd lang een café. Later werkte hij bij Verolme totdat hij op zijn 59ste werd afgekeurd en in een rolstoel terechtkwam. Zijn zoon Piet (1944-1987) haalde als voetballer ook het eerste van Feyenoord.
Erelijst
Landskampioen:1936, 1938, 1940
KNVB beker: 1935
Zilveren Bal: 1933, 1937, 1939, 1942
40. Kees van Dijke
(Rotterdam, 18 december 1902 – 3 mei 1983)
Seizoen: 1922 – 1932
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 256
Doelpunten voor Feyenoord: 28
Kees van Dijke speelde als linksback van 1922 tot 1934 voor Feijenoord. In 256 competitiewedstrijden scoorde hij 28 doelpunten. Feyenoord werd in deze periode tweemaal landskampioen.
Later, in het seizoen 1941–1942, was hij ook nog een jaar trainer van de Rotterdamse club. In de periode 1934-1969 trainde Van Dijk een twintigtal voetbalteams. Van Dijke kwam drie keer uit voor het Nederlands elftal.
39. Steven Berghuis
(Apeldoorn, 19 december 1991)
Seizoen: 2016 – 2021
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 149
Doelpunten voor Feyenoord: 70
In 2011 wint Berghuis zijn eerste prijs bij FC Twente. In de Amsterdam ArenA speelt hij tegen Ajax om de Johan Cruijff Schaal. Twente wint met 2–1. In deze wedstrijd wordt Berghuis na een schwalbe van het veld gestuurd met een rode kaart aan het begin van de tweede helft (tweede keer geel).
Vai Az vertrekt naar Watford. De Engelse club verhuurt Berghuis in augustus 2016 voor een jaar aan Feyenoord. Berghuis tekent na het aflopen van de huurovereenkomst op 31 juli 2017 een vierjarig contract bij Feyenoord.
De Rotterdamse club betaalt circa 6,5 miljoen euro voor hem aan Watford. Op 5 augustus 2017 wint hij met zijn nieuwe club de Johan Cruijff Schaal 2017.
Berghuis tekent op 19 juli 2021 een contract tot medio 2025 bij Ajax, dat circa 5,5 miljoen euro voor hem betaalt aan Feyenoord. Die overgang leverde Steven Berghuis een hoop tumult op.
Aanvankelijk leek de transfer in de rechtszaal te worden beslist. Uiteindelijk kwamen Ajax en Feyenoord een overgang overeen. In de nasleep van de transfer moest Steven Berghuis zelfs aangifte doen wegens bedreigingen aan zijn adres.
38. Bas Paauwe
Bastiaan Jacob Paauwe
(Rotterdam, 4 oktober 1911 – Hoogvliet, 27 februari 1989)
Seizoen: 1929 – 1947
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 311
Doelpunten voor Feyenoord: 18
Paauwe was ook één van de twaalf Feyenoord-spelers die op 27 maart 1937 met een vriendschappelijke wedstrijd tegen het Belgische Beerschot het nieuwe stadion De Kuip inwijdden.
De middenvelder Paauwe speelde 311 competitiewedstrijden voor Feyenoord en maakte hierin 18 goals.
De wedstrijd van 4 mei 1944 tussen Feyenoord en Sparta op het oude Feyenoordveld leverde een primeur: een strafschop in twee keer. Nadat Bas Paauwe bij een stand van 1–2 de strafschop enkele decimeters naar voren had geschoten, schoot de achter hem aankomende Gerard Kuppen de bal in het doel. Feyenoord won de wedstrijd met 4–3.
Paauwe kwam 31 keer uit voor het Nederlands elftal, waarin hij één keer scoorde. Zijn debuut voor Oranje maakte hij op 8 mei 1932 in het vriendschappelijke duel Nederland-Ierse Vrijstaat (0–2).
37. Sjaak Troost
(Pernis, 28 augustus 1959)
Seizoen: 1978 – 1992
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 325
Doelpunten voor Feyenoord: 5
Troost speelde tussen 1978 en 1992 als verdediger 329 wedstrijden voor Feyenoord waarin hij 5 doelpunten maakte. Hij speelde vier keer voor het Nederlands elftal en maakte deel uit van de selectie die het Europees kampioenschap voetbal 1988 won. H
In 2019 volgt Troost Martin van Geel op als technisch directeur van Feyenoord. Hij vervult de baan als titulair directielid, en zal tot en met 31 januari 2020 verantwoordelijk zijn voor de scouting, alsmede het aan- en verkoopbeleid en het lange termijn transferbeleid van de club.
Vanwege zijn matige onderhandelingskwaliteiten bij contractgesprekken kwam hij bekend te staan als ‘Sintersjaak’. Hij is opgevolgd door Frank Arnesen.
Erelijst
Feyenoord
Eredivisie: 1983/84
KNVB beker: 1979/80, 1983/84, 1990/91, 1991/92
Nederlandse Supercup: 1991
Nederlands Elftal
UEFA EK: 1988
36. Eddy Treijtel
Eduard Eddy Willem Treijtel
(Rotterdam, 28 mei 1946)
Seizoen: 1968 – 1979
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 322
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Treijtel was keeper van Feyenoord, AZ en het Nederlands elftal. Hij werd als tienjarige lid van de Rotterdamse voetbalvereniging Schiebroek (het tegenwoordige RVV Schiebroek ’94), en anderhalf jaar later van Xerxes, waar hij vanaf zijn zeventiende in het eerste stond.
In 1968 stapte hij samen met Willem van Hanegem over naar Feyenoord. Een jaar later volgde hij Eddy Pieters Graafland op als eerste keeper, hoewel “Eddy PG” in het doel mocht staan tijdens de Europacup-finale in 1970 tegen Celtic.
Een bekende anekdote speelt in de wedstrijd Sparta-Feyenoord op 15 november 1970. Met een hoge uittrap raakte Treijtel een meeuw, die dood op het veld neerviel. Zowel Sparta als Feyenoord beweert de echte meeuw te hebben ondergebracht in hun clubmuseum.
Erelijst
Wereldbeker voor clubteams: 1970
Europacup I; 1969/70
UEFA Cup: 1973/74
Intertoto Cup: 1968, 1973
Eredivisie: 1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker: 1968/69, 1980/81, 1981/82
35. Ruud Geels
Geertruida Maria Geels
(Haarlem, 28 juli 1948)
Seizoen: 1966 – 1970
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 90
Doelpunten voor Feyenoord: 46
Ruud Geels apeelde voor onder andere RSC Anderlecht, Feijenoord, Ajax, PSV, en Club Brugge speelde. Geels gold als specialist voor kopballen.
Hij scoorde ook vele goals scoorde die niet met het hoofd gemaakt werden, bijvoorbeeld snelle demarrages gevolgd door lage, harde diagonale schoten en schuivers.
Geels viel op door zijn fanatieke, bevlogen, geestdriftige, explosieve speelstijl. Hij een meevoetballende centrumspits en vijfmaal topscorer van de Eredivisie.
Erelijst
Feyenoord
Europacup I: 1969/70
Eredivisie: 1968/69
KNVB beker: 1968/69
Club Brugge
Eerste klasse: 1972/73
Ajax
Eredivisie: 1976/77
RSC Anderlecht
Europese Supercup: 1978
Nationale trofee voor sportverdienste: 1978
Topscorer Eredivisie: 1974/75 (30 doelpunten), 1975/76 (29 doelpunten), 1976/77 (34 doelpunten), 1977/78 (30 doelpunten), 1980/81 (22 doelpunten)
Topscorer UEFA Cup: 1975/76 (14 doelpunten)
World Soccer World XI: 1976
34. Shinji Ono
(Numazu, 27 september 1979)
Seizoen: 2001 – 2005
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 112
Doelpunten voor Feyenoord: 19
Shinji Ono is een tweebenige aanvallende centrale middenvelder. Hij groeide in de jaren 2000 uit tot een van de beste spelers van Azië en werd met name geroemd vanwege zijn techniek, overzicht en tactisch inzicht.
Ono had een aanzienlijk aandeel in de winst van de UEFA Cup met Feyenoord in 2002 en de AFC Champions League met Urawa Red Diamonds in 2007.
In 2002 werd hij door de Aziatische voetbalbond verkozen tot Aziatisch speler van het jaar. Ono is daarmee de enige speler die zowel Aziatisch jeugdspeler van het jaar, als Aziatisch voetballer van het jaar (2002) is geweest.
33. Arie de Vroet
(Oud-Beijerland, 9 november 1918 – Woudenberg, 9 september 1999)
Seizoen: 1938 – 1950
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 230
Doelpunten voor Feyenoord: 31
De Vroet begon zijn carrière als aanvaller, maar verhuisde later in zijn carrière naar de linksmidden-positie. Hij werd op zijn 14e lid van Feijenoord, kort nadat hij met zijn ouders van Oud-Beijerland naar Rotterdam was verhuisd, en maakte in 1937 zijn debuut in het eerste.
Op 23 juli 1937 stond hij in het veld bij de eerste wedstrijd in Stadion Feijenoord: Feijenoord – Beerschot. In oktober 1938 volgde zijn eerste interland voor het Nederlands voetbalelftal, in een uitwedstrijd tegen Denemarken.
Voor de Tweede Wereldoorlog speelde De Vroet nog een tweede interland, op 21 april 1940 tegen België. Na de oorlog werd hij vaste keus in Oranje en schopte hij het zelfs tot aanvoerder. Hij speelde in 1949 zijn 22e en laatste interland.
Met Feijenoord was De Vroet in 1938 en 1940 landskampioen geworden. Hij speelde 230 wedstrijden voor de Rotterdamse club, waarin hij 31 keer scoorde.
In september 1950 vertrok hij met ploeggenoot Piet Steenbergen voor een buitenlands avontuur naar Le Havre in Frankrijk. Twee jaar later verruilde hij deze ploeg voor FC Rouen, waar hij in 1953 zijn actieve voetballoopbaan besloot.
32. Georginio Wijnaldum
Georginio Gregion Emile Wijnaldum
(Rotterdam, 11 november 1990)
Seizoen: 2007 – 2011
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 111
Doelpunten voor Feyenoord: 23
Wijnaldum kreeg begin januari 2007 als B-junior te horen dat hij met het eerste van Feyenoord mee mocht op trainingskamp in Turkije en voor deelname aan de EFES Pilsen Cup. Hij is op 7 april 2007 toegevoegd aan de selectie van het eerste voor de competitiewedstrijd Feyenoord-FC Groningen,
Wijnaldum maakte op 8 april 2007 onder coach Erwin Koeman zijn debuut in de Eredivisie. Deze wedstrijd eindigde in 0-4 voor FC Groningen. Hij was met 16 jaar en 148 dagen de jongste debutant ooit van Feyenoord.
Na deze wedstrijd mocht hij de rest van het seizoen bij de selectie blijven. Door zijn goede optredens in een periode waarin Feyenoord als geheel slecht presteerde, kwam hij in de belangstelling te staan van onder meer Real Madrid, Liverpool, Chelsea en Everton.
Waar hij een stormachtig debuutjaar beleefde bij Feyenoord, begon het seizoen 2009/10 wat minder. Wijnaldum raakte geblesseerd aan het begin van het seizoen en keerde na zijn herstel niet terug in de basisploeg van de nieuwe trainer Mario Been.
In 2010 stond de naam van Wijnaldum in de mondiale top honderd van grote talenten. Deze lijst, die door het Spaanse magazine Don Balón wordt gepubliceerd, bevat een verzameling van ’s werelds grootste beloften van het moment.
Op deze lijst stonden verder voetballers als Mario Balotelli, Alexandre Pato, Theo Walcott en de Nederlanders Luc Castaignos en Ricky van Wolfswinkel.
In 2011 vertrekt Wijnaldum naar PSV.
31. Roy Makaay
Rudolphus Antonius Makaay
(Wijchen, 9 maart 1975)
Seizoen: 2007 – 2010
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 83
Doelpunten voor Feyenoord: 36
Makaay speelde voor Vitesse, CD Tenerife, Deportivo La Coruña, Bayern München, Feyenoord en het Nederlands voetbalelftal.
Tijdens zijn loopbaan als spits behaalde Makaay diverse grote prijzen en won persoonlijk het topscorersklassement van de Primera División en de Europese gouden schoen. In 2010 zette hij een punt achter zijn carrière en werd hij jeugdtrainer, bij Feyenoord.
Op 2 mei 2010 nam Makaay afscheid door in zijn laatste competitiewedstrijd een hattrick te scoren tegen SC Heerenveen. Zijn laatste doelpunt en tevens laatste balcontact in het betaalde voetbal, was een stift van buiten het 16-meter gebied die in de goal belandde.
30. Gerard Kerkum
(Rotterdam, 17 december 1930 – Barendrecht, 26 mei 2018)
Seizoen: 1951 – 1965
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 349
Doelpunten voor Feyenoord: 13
Kerkum werd als scholier van de Johan van Oldenbarnevelt HBS aan lid het Afrikaanderplein lid van Feyenoord.
Hier lag ook het eerste terrein van Feyenoord. Na de HBS volgde hij een opleiding tot bouwkundige. Later werd hij directeur van een aannemingsbedrijf.
Gerard Kerkum was van 1982 tot 1989, en van 2006 tot 2007, voorzitter van Feyenoord. Hij was de enige voorzitter in de geschiedenis van Feyenoord met een aanzienlijke staat van dienst als voetballer.
Gerard Kerkum speelde van 1951 tot 1965 in het eerste elftal van Feyenoord, als rechtsback. Hij was jaren aanvoerder en speelde 349 competitiewedstrijden, waarin hij dertien keer scoorde. Kerkum kwam een keer uit voor het Nederlands elftal.
29. Jan Boskamp
Johannes Boskamp
(Rotterdam, 21 oktober 1948)
Seizoen: 1966 – 1974
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 102
Doelpunten voor Feyenoord: 14
Gedurende zijn achttienjarige betaald-voetbalcarrière speelde Boskamp in de Eredivisie voor Feyenoord en Holland Sport. Buiten Nederland was de middenvelder actief voor het Belgische RWDM en Lierse SK.
In 1975 werd hij de eerste buitenlander die de Belgische Gouden Schoen in ontvangst mocht nemen. Als international maakte hij deel uit van de Oranje-selectie voor het WK 1978 in Argentinië.
Zijn carrière sloot hij af bij Lierse SK, waar hij ook voor het eerst als trainer aan de slag ging.
Erelijst
Feyenoord
Wereldbeker voor clubteams: 1970
UEFA Cup; 1973/74
Intertoto Cup: 1967, 1968, 1973
Eredivisie: 1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker: 1968/69
RWDM
Eerste klasse: 1974/75
Trofee Jules Pappaert: 1975
Competitie Winnaar Tweede Derde
Nederlands elftal
Wereldkampioenschap voetbal: Zilver 1978
Individueel als speler
België Man van het Seizoen: 1974/75, 1977/78
Belgische Gouden Schoen: 1975
28. Kees Pijl
Cornelis Alidanis Pijl
(Oosterhout, 9 juni 1897 – Rotterdam, 3 september 1976)
Seizoen: 1921 – 1931
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 203
Doelpunten voor Feyenoord: 182
Pijl was in de jaren twintig actief was voor Feyenoord. De productieve spits was een prominent lid van het team dat de club uit Rotterdam-Zuid in de jaren twintig naar de top van het Nederlands voetbal bracht met als bekroning de landskampioenschappen van 1924 en 1928.
Hij was in 1916 bij Feyenoord terechtgekomen, toen de kleine vereniging waarvoor hij actief was in de club opging. In de 203 competitiewedstrijden die Pijl op het hoogste niveau voor Feyenoord speelde, scoorde hij 179 keer. Daarmee staat Pijl tweede op de lijst van Feyenoords topscorers aller tijden, achter Jaap Barendregt.
Pijl bracht het als een van de eerste Feyenoorders tot het nationale elftal. Namens het Nederlands elftal kwam hij uit bij de Olympische Spelen van 1924, waar hij in de wedstrijd tegen Roemenië vier doelpunten maakte.
In totaal speelde hij acht interlands waarin hij zeven keer scoorde.
Van 1942 tot 1946 was hij trainer van Feyenoord.
27. Kees Rijvers
(Princenhage, 27 mei 1926)
Seizoen: 1957 – 1960
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 92
Doelpunten voor Feyenoord: 36
Rijvers verwierf kort na de oorlog gedurende zes seizoenen faam als linksbinnen bij NAC, waarbij hij al meteen de status van international had bereikt. Hij werd vervolgens als één van de eerste Nederlandse voetballers professional, en wel in Frankrijk, bij AS Saint-Étienne.
In 1953 was hij één van de spelers die namens de Nederlandse profs meededen in de Watersnoodwedstrijd in Parijs tegen het nationale elftal van Frankrijk.
Rijvers kwam later nog uit voor Feyenoord en keerde daarna terug naar Frankrijk. Hij sloot zijn actieve loopbaan in 1963 af bij NAC. In april 1963 scoorde hij zijn laatste doelpunt in de Eredivisie in een uitwedstrijd tegen AFC Ajax. De wedstrijd werd met 3-1 door NAC gewonnen.
Rijvers speelde in totaal 33 wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal. Samen met Abe Lenstra en Faas Wilkes vormde Rijvers in Oranje wat destijds het ‘Gouden Binnentrio’ werd genoemd. Van de tien interlands die zij samen speelden werd er slechts één verloren.
26. Ed de Goeij
Eduard Franciscus de Goeij
(Gouda, 20 december 1966)
Bijnaam: Ed IJskonijn
Seizoen: 1990 – 1997
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 235
Doelpunten voor Feyenoord: 0
De 1,97 meter lange keeper De Goeij had de bijnaam Ed IJskonijn vanwege zijn saaie, soms ijskoude uitstraling als hij in het doel stond in de jaren 90. Zijn profcarrière begint bij Sparta Rotterdam, waar hij zes seizoenen speelde om vervolgens naar Feyenoord te gaan.
Tijdens de 235 wedstrijden die hij voor Feyenoord speelde won hij viermaal de KNVB beker, eenmaal de Supercup en werd hij met Feyenoord in 1993 landskampioen in de Eredivisie.
Van 1992 tot en met 2002 speelde De Goeij 31 interlands voor het Nederlands voetbalelftal. Hij zat bij de selectie van het Nederlands elftal tijdens het WK 1994, het WK 1998, het EK 1996 en het EK 2000.
Tijdens het WK in de Verenigde Staten was hij eerste keus van bondscoach Dick Advocaat en speelde hij alle wedstrijden mee. Nederland verloor in de kwartfinale van Brazilië met 3-2. Branco maakte vanuit een vrije trap de 3-2.
Top 25 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
25. Stefan de Vrij
(Ouderkerk aan den IJssel, 5 februari 1992)
Seizoen: 2010 – 2014
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 135
Doelpunten voor Feyenoord: 7
Hij doorliep alle jeugdelftallen van Feyenoord en had sinds de zomer van 2009 een contract dat werd verlengd tot medio 2015. Hij maakte zijn debuut in het eerste elftal in de uitwedstrijd om de KNVB beker tegen Harkemase Boys op 24 september 2009.
De Vrij verruilde Lazio Roma in juli 2018 transfervrij voor Internazionale.
24. Jerzy Dudek
Jerzy Henryk Dudek
(Rybnik, 23 maart 1973)
Bijnamen: Jurek Dudek, Dudi en The Dude
Seizoen: 1996 – 2001
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 139
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Polen: 1998–2013, 60 wedstrijden, geen doelpunten
Als Poolse doelman was hij actief bij Concordia Knurów, Sokół Tychy, Feyenoord, Liverpool, Real Madrid en het Pools voetbalelftal. Als keeper van Feyenoord werd hij landskampioen en winnaar van de Johan Cruijff Schaal.
Ook ontving hij, wegens prima spel, diverse onderscheidingen waaronder de Nederlandse Gouden Schoen. Dit zorgde ervoor dat Dudek in de kijker terechtkwam van Europese topclubs als Arsenal en Liverpool.
Na veel geruchten, vertrok Dudek naar Liverpool, waar hij de vervanger werd van Sander Westerveld.
23. Cor Veldhoen
Cor Pleun Veldhoen
(Rotterdam, 6 april 1939 – Barendrecht, 11 oktober 2005)
Seizoen: 1956 – 1970
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 380
Doelpunten voor Feyenoord: 2
Veldhoen, geboren en getogen in Rotterdam-Zuid, was het product van Feyenoords eigen jeugdopleiding. Hij maakte in 1956 op 17-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal van Feyenoord.
In de jaren die volgden, groeide de snelle en technisch vaardige linksback uit tot een vaste waarde in het team. Het einde van het decennium betekende feitelijk ook het einde van Veldhoens carrière als voetballer.
Hij behoorde weliswaar nog tot de Feyenoord-selectie in het seizoen 1969/1970, het jaar waarin Feyenoord de Europacup 1 won, maar hij maakte dat jaar geen deel meer uit van de basisopstelling.
22. Ben Wijnstekers
Hubertus Johannes Nicolaas Wijnstekers
(Rotterdam, 31 augustus 1955)
Seizoen: 1975 – 1988
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 419
Doelpunten voor Feyenoord: 17
Nederlands elftal: 1979–1985, 36 wedstrijden en één delpunt
In de 34ste en laatste competitieronde van het seizoen 1975/1976 op 7 juni 1976 debuteerde Ben Wijnstekers samen met André Stafleu voor Feyenoord. Di in de wedstrijd Feyenoord-De Graafschap 8-0.
Tussen die 7 juni 1976 en 4 september 1988 (FC Utrecht-Feyenoord 3-1) speelde Wijnstekers 419 competitieduels voor Feyenoord en maakte hij 17 doelpunten.
Hij neemt de vijfde plaats in op de ranglijst van Feyenoorders met het grootste aantal competitiewedstrijden achter hun naam.
Als speler won Wijnstekers één keer het landskampioenschap (1984) en twee keer de KNVB-Beker (1980 en 1984).
Na zijn afscheid van Feyenoord op 33-jarige leeftijd na daar ruim 13 jaar contractspeler te zijn geweest sinds juli 1975, speelde Wijnstekers nog voor Racing Mechelen en Germinal Ekeren.
21. Henke Larsson
Henrik Edward Larsson
(Helsingborg, 20 september 1971)
Seizoen: 1993 – 1997
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 101
Doelpunten voor Feyenoord: 26
Larsson speelde van 1989 tot en met 2008 voor achtereenvolgens Högaborgs BK, Helsingborgs IF, Feyenoord, Celtic, FC Barcelona opnieuw Helsingborgs, Manchester United en wederom Helsingborgs.
Daarnaast was hij van 1993 tot en met 2009 actief voor het Zweeds voetbalelftal, waarvoor hij 106 keer uitkwam en 37 keer scoorde.
Henke Larsson maakte zijn competitiedebuut voor de club uit Rotterdam-Zuid op 20 november 1993, toen de ploeg van trainer-coach Willem van Hanegem op eigen veld met 1-1 gelijkspeelde tegen Vitesse.
De nieuwe aanwinst viel in dat duel na 75 minuten in voor Regi Blinker. Na vier jaar gespeeld te hebben in Rotterdam vertrok Larsson naar Celtic Glasgow.
20. Franz Hasil
(Wenen, 28 juli 1944)
Seizoen: 1969 – 1973
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 112
Doelpunten voor Feyenoord: 33
Hasil begon zijn carrière bij Rapid Wien. Hier werd hij drie keer Oostenrijks kampioen (1964, 1967 en 1968) en één keer Oostenrijks bekerwinnaar (1968). Hierna ging hij in 1968 naar Schalke ’04 ging en werd op 1 augustus 1969 door trainer Ernst Happel naar Feyenoord gehaald.
Bij Schalke ’04 had Hasil geen vaste plaats, omdat men een spitsspeler in hem zag terwijl hij een begaafd middenspeler was.
In het begin had Hasil nogal problemen om bij Feyenoord te wennen. De taal, de speelstijl, het hogere tempo en de medespelers, alles was nieuw.
Hasil speelde vier jaar bij Feyenoord. Met Feyenoord won hij de Europacup I, wereldbeker en werd hij in 1971 Nederlands kampioen. Twee keer werd hij verkozen als speler in het wereldelftal.
19. Eddy Pieters Graafland
Eduard Laurens Pieters Graafland
(Amsterdam 5 januari 1934 – Barendrecht, 28 april 2020)
Seizoen: 1958 – 1970
Positie: Keeper
Wedstrijden voor Feyenoord: 356
Doelpunten voor Feyenoord: 0
Eddy Pieters Graafland verdedigde hij het doel van Ajax, Feyenoord en het Nederlands elftal. In 1970, in zijn laatste wedstrijd als prof, won hij met Feyenoord de Europacup I-finale. In totaal stond hij 47 keer in het nationale voetbalelftal.
Zijn bijnaam was, naar zijn afgekorte achternaam, Eddy PG. Als specialiteit had hij het keren van strafschoppen. Hiertoe hield hij in een notitieboekje van alle potentiële strafschopnemers de favoriete hoeken bij.
In 1958 vertrok Eddy PG van Ajax naar Feyenoord voor het toentertijd recordbedrag van 134.000 gulden. Zijn grootste succes als clubspeler beleefde hij in 1970.
Dat seizoen was hij door Feyenoord-trainer Ernst Happel als eerste keeper gepasseerd en vervangen door Eddy Treijtel.
Voor de Europacup I-finale tegen Celtic deed Happel toch een beroep op hem. Aanvankelijk voelde Pieters Graafland er niets voor om deze wedstrijd te spelen: ‘Je hebt me het hele seizoen niet zien staan. Ik doe het niet.’ was zijn eerste reactie.
Op dit besluit kwam hij later terug en mede dankzij zijn keeperswerk won Feyenoord de finale met 2-1. Het was zijn laatste officiële wedstrijd in het betaald voetbal.
18. Paul Bosvelt
(Doetinchem, 26 maart 1970)
Seizoen: 1997 – 2003
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 177
Doelpunten voor Feyenoord: 33
Als speler kwam Bosvelt in Nederland uit voor Go Ahead Eagles, FC Twente, sc Heerenveen en Feyenoord. In het buitenland speelde de middenvelder voor Manchester City.
In zijn periode bij Feyenoord had Bosvelt als aanvoerder een aanzienlijk aandeel in de winst van de UEFA Cup in 2002.
Als international kwam Bosvelt tussen 2000 en 2004 uit voor het Nederlands voetbalelftal, waarmee hij deel uitmaakte van de Oranje-selectie voor het EK 2000 en 2004.
Bij Feyenoord werd hij al snel een belangrijke basiskracht. Naast basisspeler werd Bosvelt vooral publiekslieveling. Wekelijks werd hij luidkeels toegezongen door het trouwe Legioen. In 1999 won hij de landstitel.
In het derde seizoen werd Bosvelt door de zware blessure van Jean-Paul van Gastel aanvoerder van de Rotterdammers en werd hij opgeroepen voor het Nederlands elftal.
Bosvelt mocht als aanvoerder van het succeselftal in 2002 de UEFA Cup omhoog tillen namens Feyenoord.
17. Jon Dahl Tomasson
(Kopenhagen, 29 augustus 1976)
Seizoen: 1998 – 2002 & 2008 – 2011
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 159
Doelpunten voor Feyenoord: 75
Zijn hoogtepunten als clubspeler waren het winnen van de UEFA Cup met Feyenoord en het winnen van de UEFA Champions League met AC Milan. Van maart 1997 tot en met augustus 2010 kwam hij 112 keer uit voor het Deens voetbalelftal, waarvoor hij 52 keer scoorde.
Tomassons profcarrière begon in 1993 bij Køge BK. Na drie seizoenen bij deze club, ging hij naar sc Heerenveen, waarmee hij in 1997 de finale van de Amstel Cup bereikte en waar hij in 1996 de prijs Nederlands Talent van het Jaar won.
In 1997 vertrok hij naar Newcastle United FC. Hier speelde hij één seizoen. Daarna speelde Tomasson vier seizoenen voor Feyenoord. Hiermee werd hij in 1999 kampioen van Nederland en won hij in 2002 de UEFA Cup. In de UEFA Cup-finale van 2002 scoorde hij het winnende doelpunt.
Erelijst
Nederlands Talent van het Jaar: 1996
UEFA Cup: 2001/02
Eredivisie: 1998/99
Johan Cruijff Schaal: 1999
UEFA Champions League: 2002/03
Serie A: 2003/04
Coppa Italia: 2002/03
Supercoppa Italiana: 2004
Jon Dahl Tomasson staat bij ons op nummer tien waar het gaat beste Deense voetballer aller tijden.
16. József Kiprich
(Tatabánya, 6 september 1963)
Bijnaam: de Tovenaar van Tatabánya
Seizoen: 1989 – 1995
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 128
Doelpunten voor Feyenoord: 53
Kiprich speelde lang bij FC Tatabánya voordat hij naar Feyenoord ging. Ook daar werd hij een veelscorende spits en een publiekslieveling.
Bij Feyenoord won hij vier nationale bekers, de eerste editie van de Johan Cruijff Schaal en één landskampioenschap en haalde hij de halve finale van de Europacup II 1991/92. Kiprich speelde in totaal 70 interlands voor Hongarije, waarin hij 28 keer scoorde.
Erelijst
Topscorer Hongarije: 1985
Landskampioenschap Nederland: 1993
KNVB beker: 1991, 1992, 1994, 1995
Landskampioenschap Cyprus: 1996, 1997
Beker Cyprus: 1996
Topscorer Cyprus: 1996
15. Wim Rijsbergen
Wilhelmus Gerardus Rijsbergen
(Leiden, 18 januari 1952)
Seizoen: 1971 – 1978
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 173
Doelpunten voor Feyenoord: 1
Erelijst
UEFA Cup: 1973/74
Intertoto Cup: 1973
Eredivisie: 1973/74
Soccer Bowl: 1980, 1982
Vlag van Nederland FC Utrecht
KNVB beker: 1984/85 (FC Utrecht)
Wereldkampioenschap voetbal: Zilver 1974, 1978
Europees kampioenschap voetbal: Brons 1976
14. Pierre van Hooijdonk
Petrus Ferdinandus Johannes van Hooijdonk
(Steenbergen, 29 november 1969)
Seizoen: 2001 – 2003 & 2006 – 2007
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 98
Doelpunten voor Feyenoord: 60
Als speler kwam Van Hooijdonk in Nederland uit voor RBC, NAC, Vitesse en Feyenoord. In het buitenland speelde de spits voor Celtic, Nottingham Forest, Benfica en Fenerbahçe.
In zijn eerste periode bij Feyenoord had Van Hooijdonk met zijn vrije trappen en acht doelpunten een aanzienlijk aandeel in de winst van de UEFA Cup in 2002. Met Fenerbahçe pakte hij in 2004 en 2005 de Turkse landstitel.
Hoogtepunt van zijn voetballoopbaan was het winnen van de UEFA Cup met Feyenoord in 2002. De Rotterdammers dankten die hoofdprijs voor een belangrijk deel aan de vrije trappen van Van Hooijdonk.
Hij scoorde in het toernooi acht doelpunten, waaronder twee in de met 3–2 gewonnen finale tegen Borussia Dortmund, en was daarmee topscorer van het toernooi.
In het seizoen 2002/03 liep de geroutineerde spits een op een bij Feyenoord, hij maakte er achtentwintig in evenzoveel wedstrijden.
Van Hooijdonk speelde zesenveertig interlands voor het Nederlands elftal en was actief op het WK 1998, Euro 2000 en Euro 2004.
13. Ruud Gullit
(Amsterdam, 1 september 1962)
Seizoen: 1982 – 1985
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 85
Doelpunten voor Feyenoord: 30
Ruud Gullit, geboren als Rudi Dil, won diverse grote prijzen, waaronder meermaals de Europacup I.
Hij wordt algemeen erkend als één van de beste Nederlandse voetballers ooit en was onderdeel van de zogenaamde ‘gouden generatie’ die in 1988 Europees kampioen werd en waarvan hij aanvoerder was.
De tweevoudig Wereldvoetballer van het jaar en eenmalig Europees voetballer van het jaar werd door oud-voetballer Pelé in 2004 vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.
In zijn eerste seizoen bij Feyenoord, 1982/83, was hij een vaste kracht bij Feyenoord, met 33 wedstrijden en acht doelpunten. Feyenoord werd tweede in de competitie. In 1983/84 speelde Gullit aan de zijde van Johan Cruijff.
Het duo had een belangrijke rol in het winnen van de dubbel (landskampioenschap en KNVB beker).
Gullit, inmiddels in de rol van aanvallende middenvelder, werd verkozen tot Nederlands voetballer van het jaar. Verder kwam Gullit dat seizoen voor het eerst in Europees verband in actie.
In het seizoen 1984/85 eindigde Feyenoord als derde in de competitie; Gullit was bijna de helft van het seizoen geblesseerd.
Erelijst
HFC Haarlem
Kampioen Eerste divisie: 1980/81
Feyenoord
Kampioen Eredivisie :1983/84
KNVB beker: 1983/84
PSV
Eredivisie: 1985/86, 1986/87
AC Milan
Wereldbeker voor clubteams: 1989, 1990
Europacup I: 1988/89, 1989/90
Europese Supercup: 1989, 1990
Serie A: 1987/88, 1991/92, 1992/93
Supercoppa Italiana: 1988, 1992, 1994
Sampdoria
Coppa Italia: 1993/94
Chelsea
FA Cup: 1996/97
Nederlands Elftal
UEFA EK: 1988
Individueel
Nederlands voetballer van het jaar: 1984, 1986
Gouden Schoen: 1986
Sportman van het jaar: 1987
Europa Ballon d’Or: 1987
World Soccer Wereldspeler van het Jaar: 1987, 1989
UNICEF Europees Voetballer van het Seizoen: 1987/88
Onze de Onze: 1987, 1988, 1989
Onze d’Argent: 1988, 1989
UEFA Europees Kampioenschap Team van het Toernooi: 1988, 1992
FIFA XI: 1991
Engeland Premier League PFA Team of the Year: 1995/96
Chelsea Player of the Year: 1996
FIFA 100
UEFA Golden Jubilee Poll: #13
Golden Foot: 2011, als voetballegende
AC Milan Hall of Fame
The Best of The Best – Player of the Century: top 50
World Soccer: The 100 Greatest Footballers of All Time
FAI International Football Awards – International Personality: 2008
IFFHS Legends
Hall of Fame van het Italiaans voetbal: 2017
12. Dirk Kuyt
(Katwijk, 22 juli 1980)
Seizoen: 2003 – 2006 & 2015 – 2017
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 164
Doelpunten voor Feyenoord: 102
Kuyt speelde voor FC Utrecht, Feyenoord, Liverpool en Fenerbahçe SK. Hij was van 2004 tot en met 2014 international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 104 wedstrijden speelde en 24 keer scoorde.
In 2003 verhuisde Kuyt van Utrecht naar Feyenoord. Kuijt werd in het seizoen 2004/2005 topscorer van de Eredivisie met 29 competitiedoelpunten. In dat seizoen kreeg hij een goede klik met mede-aanvaller Salomon Kalou.
Bij heel veel goals was Kalou de aangever van Kuijt of andersom. Ze hadden de bijnaam K2. Kuijt werd in het seizoen 2005/06 verkozen tot Speler van het jaar van de Nederlandse competitie. Hij won deze prijs voor de tweede maal.
Na een langen en prima periode bij Liverpool en drie jaar Fenerbahçe keerde Kuyt in 2015 terug bij Feyenoord. Op 5 april 2017 maakte hij zijn 150ste doelpunt in de Eredivisie.
Op 14 mei 2017, in de kampioenswedstrijd van het seizoen 2016/2017, thuis tegen Heracles Almelo, scoorde Kuijt zijn 100ste doelpunt voor Feyenoord. Met zijn hattrick had hij een belangrijk aandeel in deze wedstrijd en dus de landstitel.
Kyt behoort ook tot de tien succesvolste voetballers van 35 jaar en ouder.
11. John de Wolf
Johannes Hildebrand de Wolf
(Schiedam, 10 december 1962)
Seizoen: 1989 – 1994
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 111
Doelpunten voor Feyenoord: 9
De Wolf begon zijn eigenlijke profcarrière in de jaren tachtig bij het Rotterdamse Sparta Rotterdam (1983-1985). Daarna stapte de verdediger over naar FC Groningen (1985-1989).
Na een aantal jaren in Groningen keerde De Wolf terug naar Rotterdam en ging hij spelen bij Feyenoord (1989-1994), waar hij uitgroeide tot een ware cultfiguur.
Bij Feyenoord won hij drie nationale bekers, de eerste editie van de Johan Cruijff Schaal en één landskampioenschap en haalde hij de halve finale van de Europacup II 1991/92.
Daarna besloot hij zijn geluk in het buitenland te beproeven, bij Wolverhampton (1994-1996), waar hij vanwege een zware blessure echter nauwelijks aan spelen toekwam. John de Wolf heeft vervolgens nog gespeeld bij VVV (1996-1997), Hapoel Ashkelon (1997-1998), Helmond Sport (1998-2000) en Zwart-Wit ’28.
Top 10 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
10. Giovanni van Bronckhorst
(Rotterdam, 5 februari 1975)
Seizoen: 1993-98 & 2007-2010
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 191
Doelpunten voor Feyenoord: 30
Gedurende zijn club carrière kwam Van Bronckhorst achteenvolgens uit voor RKC Waalwijk, Feyenoord, Glasgow Rangers, Arsenal en Barcelona voordat hij weer terugkeerde bij Feyenoord.
Hij had een belangrijk aandeel in Barcelona’s Champions League winst in 2006 door alle wedstijden van het toernooi te spelen. Verder won hij onder andere de Primera Division, Premier League en KNVB Beker.
Van Bronckhorst speelde 106 interlands voor het Nederlands elftal. Hij nam zowel deel aan drie WK’s, in 1998, 2006 en 2010, als aan drie EK’s, in 2000, 2004 en 2008.
Met het Nederlands elftal werd hij, als aanvoerder, tweede op het WK 2010 in Zuid-Afrika. Door deze prestatie werd hij Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Erelijst
KNVB beker: 1994/95, 2007/08
Premier League Schotland: 1998/99, 1999/00
Scottish Cup: 1998/99, 1999/00
Scottish League Cup: 1998/99
Premier League: 2001/02
FA Cup: 2002/03
UEFA Champions League: 2005/06
Primera División: 2004/05, 2005/06
Supercopa de España: 2005, 2006
Wereldkampioenschap voetbal: Zilver 2010
9. Wim Jansen
Wilhelmus Marinus Antonius Jansen
(Rotterdam, 28 oktober 1946 – Hendrik-Ido-Ambacht, 25 januari 2022))
Seizoen: 1965 – 1980
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 422
Doelpunten voor Feyenoord: 34
Jansen speelde op de posities rechtshalf, linkshalf en libero. Hij speelde het grootste deel van zijn carrière bij Feyenoord (vijftien seizoenen). Bij Feyenoord won hij veel prijzen.
Hij won er onder andere de KNVB beker, werd er drie keer landskampioen en won in zijn topjaar in 1970 ook nog eens de Europacup I plus de wereldbeker. In 1974 werd dat nog eens gevolgd door de UEFA Cup.
Na zijn periode bij Feyenoord speelde hij (samen met Johan Cruijff) nog een seizoen bij de Washington Diplomats en ook nog eens twee seizoenen bij Ajax, de grote rivaal van Feyenoord.
Deze overstap werd hem door sommige supporters van Feyenoord niet in dank afgenomen. Zo kreeg hij tijdens de warming up voor zijn debuut voor Ajax in de wedstrijd Feyenoord-Ajax (4–2, op 7 december 1980) een ijsbal op zijn oog, waardoor hij de wedstrijd niet uit kon spelen.
Jansen speelde 65 interlands, waaronder de WK-finales van 1974 en 1978. Hij scoorde voor het Nederlands elftal één keer (Luxemburg – Nederland, 1968) en was vier keer aanvoerder. Hij kreeg in Oranje twee gele kaarten.
8. Johan Cruijff
Seizoen: 1983 – 1984
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 33
Doelpunten voor Feyenoord: 11
Zie hier ->>> ruim 100 quotes van Johan Cruijff.
7. Puck van Heel
Gerardus van Heel
(Rotterdam, 21 januari 1904 – aldaar, 18 december 1984)
Seizoen: 1923 – 1940
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 322
Doelpunten voor Feyenoord: 34
De technisch begaafde middenvelder Van Heel geldt als een van de beste voetballers in Nederland in de periode vóór de Tweede Wereldoorlog.
Van Heel was jarenlang aanvoerder van het eerste elftal en groeide uit tot het sportieve boegbeeld van de club.
Het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat het juist Van Heel was, aan wie op 16 september 1935 de eer werd gegund om de eerste paal van het nieuw te bouwen Stadion Feijenoord te slaan.
Hij kwam 64 keer uit voor het Nederlands elftal en was daarmee tot eind jaren zeventig Nederlands recordinternational.
Erelijst:
Landskampioen: 1924, 1928, 1936, 1938, 1940
KNVB beker: 1930, 1935
Afdelingskampioen Eerste klasse: 1924, 1926, 1927, 1928, 1929, 1931, 1932, 1933, 1936, 1937, 1938, 1940
Zilveren Bal: 1926, 1928, 1930, 1933, 1937, 1939
6. Rinus Israël
Marinus David Israël
(Amsterdam, 19 maart 1942)
Seizoen: 1966 – 1974
Positie: Verdediging
Wedstrijden voor Feyenoord: 219
Doelpunten voor Feyenoord: 21
Israël begon zijn carrière bij DWV en werd met DWS landskampioen in 1964. In dit elftal speelde ook Joop Burgers, zijn zwager, en tevens oud-international.
Israël stapte over naar Feyenoord waar hij als speler zijn grootste successen beleefde met driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europacup I, de UEFA Cup en de wereldbeker voor clubteams.
In de finale van de Europacup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij een van de twee Rotterdamse goals.
Na zijn vertrek bij Feyenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior (1974-1975) en werd hij verkozen tot Nederlands speler van het jaar. De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarrière speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982).
Erelijst
Wereldbeker voor clubteams: 1970
Europacup 1: 1969/70
UEFA Cup: 1973/74
Intertoto Cup: 1967, 1968, 1973
Eredivisie: 1963/64, 1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker: 1968/69
Eerste divisie: 1977/78
Wereldkampioenschap voetbal: Zilver 1974
Top 5 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
5. Ove Kindvall
Bengt Ove Kindvall
(Norrköping, 16 mei 1943)
Seizoen: 1966 – 1971
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 144
Doelpunten voor Feyenoord: 128
Ove Kindvall maakte deel uit van het Feyenoord dat in 1970 beslag legde op de Europacup I (tegen Celtic) en de Wereldbeker (tegen Estudiantes de la Plata).
Tijdens de Europacup I-finale scoorde hij het beslissende doelpunt. Lees hier het verhaal over Feyenoord, de wereldbeker en ‘Het brilletje van Van Daele’.
Kindvall wordt door velen beschouwd als de beste spits die ooit voor Feyenoord heeft gespeeld. De Zweed scoorde in de 144 competitiewedstrijden die hij voor de club speelde 129 doelpunten, een gemiddelde van 0,9 doelpunten per wedstrijd.
Hij was ook de eerste buitenlandse topscorer in de Nederlandse Eredivisie (seizoen 1967/1968). Lange tijd was hij de maat waaraan elke Feyenoordspits werd gemeten.
Kindvall speelde ook in het Zweedse nationale team. Hij nam deel aan het wereldkampioenschap voetbal 1970 in Mexico en het wereldkampioenschap voetbal 1974 in het toenmalige West-Duitsland. In totaal speelde hij 43 wedstrijden voor het Zweedse nationale team en scoorde zestien doelpunten.
Erelijst
Kampioen van Zweden (Allsvenskan): 1962, 1963
Wereldbeker voor clubteams: 1970
Europacup I: 1969/70
Intertoto Cup: 1967, 1968
Eredivisie: 1968/69, 1970/71
KNVB beker: 1968/69
Guldbollen: 1966
Zweden topscorer (Allsvenskan): 1966
Topscorer Eredivisie: 1967/68, 1968/69, 1970/71
4. Robin van Persie
(Rotterdam, 6 augustus 1983)
Seizoen: 2001 – 2004, 2018–2019
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 98
Doelpunten voor Feyenoord: 35
Van Persie speelde als centrumspits, schaduwspits, middenvelder of vleugelspeler. Hij speelde tussen 2001 en 2019 voor Feyenoord, Arsenal, Manchester United, Fenerbahçe en weer Feyenoord.
Van Persie staat te boek als een technisch begaafde voetballer en wordt geprezen om zijn passeeracties en traptechniek. Van Persie speelde in de jeugd bij Excelsior en Feyenoord en maakte in 2002 bij laatstgenoemde zijn officiële debuut in het eerste elftal.
Datzelfde jaar won hij met Feyenoord de UEFA Cup en werd hij uitgeroepen tot Nederlands Talent van het Jaar. In 2004 maakte hij de overstap naar Arsenal, waar hij in zijn eerste seizoen de Community Shield en de FA Cup won.
In zijn resterende zeven seizoenen bij The Gunners pakte hij ‘enkel’ persoonlijke titels zoals de Premier League Golden Boot als topschutter en die voor de beste speler van het jaar 2011/2012.
Van Persie naar manchester United
Robin van Persie vertrok in de zomer van 2012 naar rivaal Manchester United. In zijn eerste seizoen op Old Trafford veroverde hij de Engelse landstitel en eindigde hij voor de tweede keer op rij als topscorer van de Premier League (26 goals).
Na het vertrek van boegbeeld Alex Ferguson als manager kenden zowel Van Persie als Manchester United twee tegenvallende seizoenen.
Van Persie debuteerde in juni 2005 in het Nederlands elftal. Hiervan werd hij in 2013 aanvoerder en topscorer aller tijden. Hij vertegenwoordigde Nederland op drie wereldkampioenschappen (2006, 2010 en 2014) en twee Europese kampioenschappen (2008 en 2012).
Op 12 mei 2019 speelde hij zijn laatste wedstrijd als profvoetballer in de Eredivisie met Feyenoord tegen ADO Den Haag (0–2).
Erelijst
UEFA Cup: 2001/2002
Nederlands talent v/h jaar: 2004
FA Community Shield: 2005/2006
UEFA Champions League (2e): 2006/2007
FA Community Shield: 2010
PL-speler van het jaar: 2012
Premier League: 2013/2014
WK 2014: Brons
KNVB Beker: 2018
Johan Cruijff Schaal: 2013
Van Persie zou goed zijn voor aardig wat miljoenen, zie de rijkste voetballers uit Nederland en verdiende ooit 18 miljoen in één jaar in de Premier Legue.
Top 3 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
3. Cor van der Gijp
Cornelis van der Gijp
(Dordrecht, 1 augustus 1931)
Seizoen: 1956 – 1963
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 233
Doelpunten voor Feyenoord: 171
Van der Gijp voetbalde met zijn drie broers Wim (1928-2005), Janus (1921-1988) en Freek (1919-2006) bij Emma in Dordrecht.
In de beginjaren van het betaalde voetbal werd hij voor 18.000 gulden aan Feyenoord verkocht. Hij speelde zijn eerste officiële wedstrijd voor die club op 8 januari 1956 en de laatste op 15 december 1963.
Tijdens 233 competitiewedstrijden scoorde hij 171 maal en daarmee is hij topscorer aller tijden van Feyenoord. Althans, in de periode van het betaald voetbal, want Kees Pijl en Jaap Barendregt maakten in de periode voor de oorlog meer doelpunten.
Na zijn succesvolle periode in Rotterdam voetbalde Van der Gijp nog drie jaren bij Blauw-Wit in Amsterdam. Hij kwam dertien keer uit voor het Nederlands elftal en scoorde zes keer voor Oranje.
2. Willem van Hanegem
(Breskens, 20 februari 1944)
Seizoen: 1968 – 1976 & 1981 – 1983
Positie: Middenveld
Wedstrijden voor Feyenoord: 298
Doelpunten voor Feyenoord: 90
Als jonge straatvoetballer bleek hij te beschikken over een sterk linkerbeen. Tijdens een training van Velox stond hij langs de lijn en iedere bal die naast het doel verdween, schoot hij zo secuur terug.
Zo gebeurde het dat trainer Daan van Beek hem vroeg bij de club te komen spelen. Een half jaar later speelde hij in het eerste van de club.
Van Hanegem speelde 48 Europacup-wedstrijden (20 doelpunten) en 52 interlands (6 doelpunten). Hij was tijdens twee interlands de aanvoerder van Oranje.
Erelijst
Intercontinental Cup: 1970
Europacup I: 1969/70
UEFA Cup: 1973/74
Poulewinnaar Intertoto Cup: 1968, 1973
Eredivisie: 1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker: 1968/69, 1977/78
FIFA WK: Zilver 1974
UEFA EK : Brons 1976
Zie hier vele aardige quotes van Willem van Hanegem.
1. Coen Moulijn
Coenraadt Moulijn
(Rotterdam, 15 februari 1937 – aldaar, 4 januari 2011)
Seizoen: 1955 – 1972
Positie: Aanval
Wedstrijden voor Feyenoord: 487
Doelpunten voor Feyenoord: 84
Zie hier: de salarissen van de spelers van Feyenoord.
Top 100 beste voetballers van Feyenoord aller tijden
- Coen Moulijn
- Willem van Hanegem
- Cor van der Gijp
- Robin van Persie
- Ove Kindvall
- Rinus Israël
- Puck van Heel
- Johan Cruijff
- Wim Jansen
- Giovanni van Bronckhorst
- John de Wolf
- Dirk Kuyt
- Ruud Gullit
- Pierre van Hooijdonk
- Wim Rijsbergen
- József Kiprich
- Jon Dahl Tomasson
- Paul Bosvelt
- Eddy Pieters Graafland
- Franz Hasil
- Henrik Larsson
- Ben Wijnstekers
- Cor Veldhoen
- Jerzy Dudek
- Stefan de Vrij
- Ed de Goeij
- Kees Rijvers
- Kees Pijl
- Jan Boskamp
- Gerard Kerkum
- Roy Makaay
- Georginio Wijnaldum
- Arie de Vroet
- Shinji Ono
- Ruud Geels
- Eddy Treijtel
- Sjaak Troost
- Bas Paauwe
- Steven Berghuis
- Kees van Dijke
- Manus Vrauwdeunt
- Jan Linssen
- Julio Cruz
- Regi Blinker
- Jaap Barendregt
- Joop Hiele
- Piet Steenbergen
- Johnny Rep
- Jens Toornstra
- Patrick Paauwe
- Bonaventure Kalou
- Joop van der Heide
- Adri van Male
- Dick Schneider
- Karim El Ahmadi
- Tonny Vilhena
- Henk Groot
- Ivan Nielsen
- Kees van Wonderen
- Gaston Taument
- Reinier Kreijermaat
- Piet Romeijn
- Henk van der Bijl
- Peter Houtman
- Michel van de Korput
- Willy Kreuz
- Henk Schouten
- Hans Kraay
- Simon Tahamata
- Bertus Bul
- Adriaan Koonings
- Piet Kruiver
- André Bahia
- Henk Wery
- Theo de Jong
- Mario Been
- Peter Bosz
- Leen Vente
- Jean-Paul van Gastel
- Jan Klaassens
- Justin Bijlow
- Frans Bouwmeester sr
- Jørgen Kristensen
- Pierre Vermeulen
- André Stafleu
- Rinus Bennaars
- Theo Laseroms
- André Hoekstra
- Nicolai Jørgensen
- Lex Schoenmaker
- Peter Ressel
- Graziano Pellè
- Pétur Pétursson
- Ulrich van Gobbel
- Thomas Buffel
- Andrey Jeliazkov
- Tyrell Malacia
- Salomon Kalou
- Nico Jansen
- Jan Peters
- Joris Mathijsen
- Toon Meerman
- Harry Bild
- Marcos Senesi
- Włodzimierz Smolarek
- Stanley Brard
- John Guidetti
- Khalid Boulahrouz
